Od 1 lipca 2022 roku wzrosną najniższe wynagrodzenia zasadnicze niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych. Podwyżki wyniosą od 17 do 41 procent, natomiast średnio najniższe wynagrodzenie zasadnicze wzrośnie o 30 procent.

Na przykład wynagrodzenie lekarza specjalisty (II stopień) wzrośnie z 6 769 zł do 8 210 zł, czyli o 1 441 zł, lekarza ze specjalizacją I stopnia wzrośnie z 6 201 zł do 8 210 zł, czyli o 2 009 zł.

W przypadku magistrów pielęgniarstwa, fizjoterapii, farmaceutów oraz diagnostów laboratoryjnych ze specjalizacją wynagrodzenie wzrośnie z 5 478 zł do 7 304 zł, czyli o 1 827 zł, a w przypadku magistrów farmacji, fizjoterapeutów, diagnostów laboratoryjnych, pielęgniarek oraz psychologów bez specjalizacji wzrost wyniesie 1590 zł, co oznacza, ze wynagrodzenie wzrośnie z 4 186 zł do 5 775 zł.

Ratownik medyczny oraz pielęgniarka ze średnim wykształceniem otrzymają najniższe wynagrodzenie wyższe o 1550 zł, wzrośnie ono  z 3 772 zł do 5 323 zł.

Wynagrodzenie opiekuna medycznego oraz technika medycznego ze średnim wykształceniem wzrośnie z 3 772 zł do 4 870 zł, czyli o 1 097 zł, a sanitariusza oraz salowej – z 3 049 zł do 3 680 zł, czyli o 632 zł.

Na podstawie wyższych wynagrodzeń zasadniczych wzrosną także pochodzące od nich inne elementy wynagrodzenia, co spowoduje, że realnie wynagrodzenia będą jeszcze wyższe.

Medicover Stomatologia planuje największą rekrutację

Poza tym podmiot leczniczy, będący pracodawcą, będzie musiał wskazać w umowie o pracę każdego pracownika objętego ustawą, informację o grupie zawodowej, do której pracownik powinien zostać przypisany w związku z kwalifikacjami wymaganymi na stanowisku pracy.

W projekcie ustawy o zmianie ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych oraz niektórych innych ustaw wprowadzono także zmiany do ustawy z 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych przepisów.

Zgodnie z nimi rozszerzono zakres działania Agencji Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji, o uprawnienie do wydawania, na wniosek ministra zdrowia, rekomendacji w zakresie zmiany sposobu lub poziomu finansowania świadczeń opieki zdrowotnej w związku z nadzwyczajnym wzrostem kosztów udzielania tych świadczeń, w szczególności wzrostem najniższego wynagrodzenia.

Enel-Med szkoli pracowników w zakresie innowacji

Zobowiązano podmioty, które zawarły umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, do udostępniania Agencji nieodpłatnie, w terminie wskazanym przez prezesa Agencji, nie krótszym niż 14 dni od dnia otrzymania wniosku w tej sprawie, danych dotyczących wszystkich osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę lub świadczących usługi na podstawie umów cywilnoprawnych, lub w ramach podwykonawstwa.

Dotyczy to informacji o wymiarze zatrudnienia i wysokości poszczególnych składowych wynagrodzenia, oraz kosztach zatrudnienia, a także danych dotyczących udzielania oraz finansowania świadczeń opieki zdrowotnej.

Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych oraz niektórych innych ustaw (druk nr 2268) został opublikowany na stronie Sejmu 17 maja 2022.

Link do projektu

Prezydent RP podpisał ustawę z 5 lipca 2018 roku o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw, zgodnie z którą wzrost nakładów na ochronę zdrowia wyniesie 6 procent PKB w roku 2024. Ustawa wprowadza także zmiany w wynagradzaniu lekarzy.

Zgodnie z ustawą na finansowanie ochrony zdrowia będą przeznaczane środki finansowe w wysokości nie niższej niż: 4,78 procenta PKB w 2018 roku, 4,86 procenta PKB w 2019 roku, 5,03 procenta PKB w 2020 roku, 5,30 procenta PKB w 2021 roku,  5,55 procenta PKB w 2022 roku oraz 5,80 procenta PKB w 2023 roku.

W ustawie wprowadzono zmianę, która pozwoli utrzymać w 2019 roku finansowanie kosztów świadczeń opieki zdrowotnej udzielonych osobom nieubezpieczonym w formie ryczałtu – w kwocie 320 232 tys. zł – przekazywanego NFZ jako dotacja z budżetu państwa.

Ustawa o świadczeniach po zmianie art. 47 i dodaniu w ust. 1b pkt 2 przyznaje prawo do wyrobów medycznych na zasadach, o których mowa w ust. 1a, również świadczeniobiorcom posiadającym orzeczenie o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji. Przepis ten wejdzie w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od 1 lipca 2018 roku.

Nowelizacja ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty ma na celu zmianę zasad finansowania dyżurów medycznych pełnionych w ramach realizacji programu specjalizacji przez lekarzy odbywających szkolenie specjalizacyjne w trybie rezydentury.

Przyjęte zmiany oznaczają więc, że lekarzowi, który odbywa szkolenie specjalizacyjne w trybie rezydentury, pełniącemu dyżur medyczny w ramach realizacji programu specjalizacji, za pełnienie dyżuru będzie przysługiwało wynagrodzenie na podstawie umowy o pracę zawartej z podmiotem prowadzącym szkolenie specjalizacyjne.

Poza tym lekarz odbywający szkolenie specjalizacyjne w trybie rezydentury będzie mógł zobowiązać się do wykonywania zawodu lekarza na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w podmiocie leczniczym, który udziela świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, w łącznym okresie dwóch lat z pięciu kolejnych lat przypadających od dnia uzyskania potwierdzenia zakończenia szkolenia specjalizacyjnego, w łącznym wymiarze czasu pracy odpowiadającym co najmniej równoważnikowi jednego etatu i otrzymać w zamian wynagrodzenie zasadnicze wyższe o kwotę 700 zł brutto miesięcznie w przypadku szkolenia specjalizacyjnego w priorytetowej dziedzinie medycyny, albo o kwotę 600 zł brutto miesięcznie w przypadku szkolenia specjalizacyjnego w innej dziedzinie medycyny.

Zwiększone wynagrodzenie zasadnicze przysługiwać będzie od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym lekarz złożył deklarację, przy czym wyjątek stanowią ci lekarze, którzy złożą deklarację w terminie 14 dni od dnia wejścia w życie ustawy, bowiem wówczas otrzymają zwiększenie wynagrodzenia, począwszy od dnia 1 lipca 2018 roku.

Zmiana ustawy przyznaje ochronę prawną należną funkcjonariuszowi publicznemu lekarzowi i lekarzowi dentyście wykonującym zawód w podmiocie prowadzącym działalność leczniczą, który zawarł umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Ustawa gwarantuje środki finansowe na lata 2018–2020 z przeznaczeniem na podwyżkę wynagrodzeń zasadniczych do wysokości 6750 zł brutto miesięcznie w przeliczeniu na pełny etat dla lekarzy i lekarzy dentystów posiadających specjalizację.

Przepisy dotyczące wzrostu wynagrodzeń obejmą lekarzy zatrudnionych na podstawie umowy o pracę u świadczeniodawców, którzy zawarli z NFZ umowy obejmujące udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w warunkach całodobowych lub całodziennych i uczestniczą w udzielaniu tych świadczeń i którzy zobowiążą się wobec pracodawcy do nieudzielania odpłatnie świadczeń opieki zdrowotnej u innego świadczeniodawcy realizującego umowę z co najmniej jednego z zakresów, o których mowa w art. 15 ust. 2 pkt 3, 4, 6–12, 15 i 16 ustawy o świadczeniach, z wyłączeniem świadczeń opieki zdrowotnej udzielanych w hospicjach, zakładach opiekuńczo-leczniczych, zakładach pielęgnacyjno-opiekuńczych, zakładach rehabilitacji leczniczej i zakładach opieki długoterminowej.

Pierwsze zobowiązanie do nieudzielenia odpłatnie świadczeń opieki zdrowotnej u innego świadczeniodawcy lekarze będą mogli złożyć w terminie 14 dni od dnia wejścia w życie ustawy. Lekarzowi, który złożył zobowiązanie w tym terminie ze skutkiem od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu złożenia tego zobowiązania, pracodawca będzie podwyższał wynagrodzenie od dnia 1 lipca 2018 roku.

Ustawa wejdzie w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem:

1) art. 1 pkt 2, który wchodzi w życie z dniem ogłoszenia, z mocą od dnia 1 lipca 2018 roku (przepis dotyczy prawa do wyrobów medycznych przyznanego nowej grupie podmiotów);

2) art. 1 pkt 1, pkt 2 lit. a i b w zakresie art. 97 ust. 8a zdanie drugie i pkt 3 w zakresie art. 116 ust. 1 pkt 5 oraz art. 11, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2019 roku (przepisy dotyczące dotacji dla NFZ na finansowanie świadczeń dla osób nieubezpieczonych);

3) art. 3 pkt 2, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2028 roku (uchylenie klauzuli „opt out”, która umożliwiała – za zgodą pracownika wykonującego zawód medyczny i posiadającego wyższe wykształcenie – pracę w wymiarze przekraczającym 48 godzin na tydzień).