3 kwietnia 2020 weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia zmieniające rozporządzenie w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy dentystów. Wynika z niego, że w przypadku ogłoszenia stanu epidemii wojewoda może skierować lekarza do odbywania szkolenia specjalizacyjnego na innych zasadach niż w normalnych warunkach.

W przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii wojewoda może skierować lekarza do odbywania szkolenia specjalizacyjnego po terminie wskazanym w dotychczas obowiązującym rozporządzeniu, jednak nie później niż w terminie 30 dni od dnia zniesienia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii.

Czytaj także: Telemedycyna w walce z koronawirusem – publikujemy poradniki dla lekarzy i pacjentów>>>

Jest to możliwe, jeżeli jednostka akredytowana, do której lekarz ma być skierowany, poinformowała wojewodę, że ze względu na sytuację wywołaną stanem zagrożenia epidemicznego lub stanem epidemii nie może aktualnie go przyjąć w celu odbywania szkolenia specjalizacyjnego, albo jeżeli ze względu na sytuację wywołaną stanem zagrożenia epidemicznego lub stanem epidemii lekarz zakwalifikowany do odbywania szkolenia specjalizacyjnego nie uzyskał prawa wykonywania zawodu w obowiązującym terminie, w związku z nieukończeniem w terminie stażu podyplomowego.

Lekarz informuje wojewodę o braku możliwości rozpoczęcia szkolenia specjalizacyjnego w terminie 30 dni od dnia ogłoszenia wyników postępowania kwalifikacyjnego.

Rozporządzenie ministra zdrowia zmieniające rozporządzenie w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy dentystów zostało opublikowane w Dzienniku Ustaw 2 kwietnia 2020 (poz. 578).

Rozporządzenie ministra zdrowia z 3 kwietnia 2020 roku zmienia przepisy w sprawie standardu organizacyjnego opieki sprawowanej nad pacjentami w izolatoriach.

Według rozporządzenia do objęcia opieką w izolatoriach kwalifikują się osoby skierowane na piśmie do izolatorium przez lekarza szpitala, do otrzymania ujemnego wyniku testu na obecność wirusa SARS-CoV-2 z materiału biologicznego pobranego przed przyjęciem do izolatorium.

Do standardu dodano także zapis, że personel medyczny podmiotu leczniczego zapewniającego opiekę w izolatorium zwraca się o udostępnienie informacji o wyniku testu na obecność wirusa SARS-CoV-2 osoby izolowanej do podmiotu, w którym test był wykonany lub który zlecił jego wykonanie.

Rozporządzenie ministra zdrowia zmieniające rozporządzenie w sprawie standardu organizacyjnego opieki w izolatoriach zostało opublikowane 3 kwietnia 2020 w Dzienniku Ustaw (pos. 597) i weszło w życie 4 kwietnia 2020.

Czytaj także: Rozporządzenie ministra zdrowia w sprawie izolatorium>>>

Pierwsze w Polsce izolatorium zostało otwarte na początku kwietnia 2020 w hotelu Ikar w Poznaniu. Obiekt współpracuje w tym zakresie z Wielospecjalistycznym Szpitalem Miejski im. J. Strusia w Poznaniu, który został przekształcony w szpital zakaźny. Opiekę nad osobami przebywającymi w izolatorium sprawuje personel z tego szpitala.

Drugie otwarte zostało w hotelu Reymont w Łodzi i obsługiwane jest przez szpital zakaźny w Zgierzu.

11 marca 2020 roku weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia w sprawie szkoleń w dziedzinie ochrony radiologicznej pacjenta. Rozporządzenie określa dwie formy szkolenia: stacjonarne oraz na odległość, odbywające się z wykorzystaniem infrastruktury informatycznej i określonego oprogramowania.

Przepisy rozporządzenia dotyczą osób wykonujących badania diagnostyczne, zabiegi lub leczenie z zastosowaniem promieniowania jonizującego, a także osób je nadzorujących.

Czytaj także: Prywatne placówki to pionierzy innowacji w medycynie>>>

Przepisy ustawy z 29 listopada 2000 roku – Prawo atomowe nakładają na te osoby obowiązek ustawicznego podnoszenia swoich kwalifikacji z zakresu ochrony radiologicznej pacjenta. Są one obowiązane uzyskać co najmniej 20 punktów szkoleniowych w okresie kolejnych 5 lat.

Rozporządzenie określa formy i zakres tematyczny szkolenia oraz wzór certyfikatu i wzór zaświadczenia.

Rozporządzenie ministra zdrowia z 6 marca 2020 roku w sprawie szkoleń w dziedzinie ochrony radiologicznej pacjenta zostało opublikowane w Dzienniku Ustaw RP 10 marca 2020 roku (poz. 390).

Paweł Wisz, specjalista z zakresu urologii robotycznej z krakowskiego Szpitala na Klinach, został powołany do struktur zarządu Europejskiego Robotycznego Towarzystwa Urologicznego. Jest pierwszym Polakiem w europejskich strukturach Towarzystwa.

Europejskie Robotyczne Towarzystwo Urologiczne to jedna z największych organizacji medycznych, odpowiedzialna za integrację środowiska urologicznego oraz tworzenie materiałów, stanowiących fundament rekomendacji dla lekarzy urologów na całym świecie. Towarzystwo gromadzi wokół siebie specjalistów oraz liderów w dziedzinie robotycznej chirurgii urologicznej.

– To dla mnie ogromny zaszczyt i nobilitacja zasiadać w strukturach zarządu Europejskiego Robotycznego Towarzystwa Urologicznego. Przez całe lata organizacja ta stanowiła dla mnie kluczowe źródło informacji i rekomendacji dotyczących dalszych postępów w chirurgii robotycznej, w której się specjalizuję. Dlatego cieszę się, że moje dotychczasowe działania i osiągnięcia zostały docenione, a tym samym będę mógł współuczestniczyć w podejmowaniu kolejnych wyzwań przez Towarzystwo. Jako członek zespołu będę chciał położyć znaczący nacisk na edukację robotyczną i szkolenie w tym zakresie młodych lekarzy, bo już dzisiaj dostrzegamy potrzebę szkolenia nowych kadr w tym obszarze – mówi dr Paweł Wisz.

Misją ERUS jest integracja sił – wiedzy i doświadczenia najwybitniejszych lekarzy na poziomie europejskim i oferowanie członkom Towarzystwa najbardziej aktualnych i innowacyjnych programów szkoleń z zakresu robotyki.

– Z przyjemnością informujemy, że do naszego zespołu dołączył jeden z najlepiej wyszkolonych w Europie specjalistów z zakresu urologii robotycznej – dr Paweł Wisz, który posiada wieloletnie doświadczenie w zakresie zabiegów urologicznych, wykonywanych z użyciem robota da Vinci. Jest również jedynym polskim międzynarodowym trenerem w chirurgii robotycznej w ośrodku ORSI Academy, największym na świecie centrum szkoleniowym w chirurgii robotycznej. Ponadto, dr Wisz jest przedstawicielem kraju, który bardzo intensywnie rozwija chirurgię robotyczną w swoich ośrodkach i krzewi wiedzę wśród młodych lekarzy. To stanowi ogromny potencjał, ale i wyzwanie dla takich organizacji jak nasza, której jednym z głównych celów jest nie tylko bezpieczne wprowadzanie nowych technologii do danego kraju, ale również tworzenie referencyjnych ośrodków i zwalidowanych programów szkoleniowych. Dr Wisz posiadający ugruntowaną wiedzę dydaktyczną z zakresu robotyki urologicznej z pewnością będzie również wartością dodaną dla wszystkich osób z Polski, które będą chciały odbyć szkolenie w języku ojczystym w naszym ośrodku – podkreśla prof. Alexandre Mottrie z ORSI Academy w Belgii, będący również prezesem Europejskiego Robotycznego Towarzystwa Urologicznego.

Czytaj także: Prywatne placówki to pionierzy innowacji w medycynie>>>

Dr Paweł Wisz jest obecnie lekarzem krakowskiego Szpitala na Klinach. Doświadczenia zdobywał między innymi w Klinice Urologii w Leverkusen w Niemczech – jednej z pionierskich placówek we wprowadzaniu robota da Vinci do standardu chirurgicznego, która jako pierwsza w Niemczech została certyfikowanym oddziałem leczenia chorób prostaty (Prostatazentrum).

Dr Paweł Wisz pracował w najlepszym centrum robotyki w Europie, jak również jest jednym z siedmiu urologów na świecie, którzy odbyli pełne, certyfikowane szkolenie u boku mistrza tej dziedziny prof. Alexandre Mottrie. Zdobywał umiejętności także pod kierownictwem amerykańskiego mistrza robotycznej prostatektomii prof. Patela. Jest również jedynym polskim międzynarodowym trenerem w chirurgii robotycznej w ośrodku ORSI Academy, największym na świecie centrum szkoleniowym w chirurgii robotycznej. Paweł Wisz jako pierwszy urolog w Polsce wykonuje zabiegi z wykorzystaniem robota da Vinci metodą „Collar”, opracowaną i opublikowaną przez prof. Alexandra Mottrie.

Rada Ministrów przyjęła projekt nowelizacji ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz niektórych innych ustaw. Zawarte w nim przepisy mają poprawić warunki kształcenia oraz zwiększyć liczbę specjalistów w systemie ochrony zdrowia.

Nowelizacja wprowadza między innymi rozwiązania zachęcające do powrotu do kraju lekarzy i lekarzy dentystów będących obywatelami Polski, którzy dyplomy uzyskali w krajach trzecich (poza Unią Europejską), a także umożliwiające zatrudnianie w naszym kraju lekarzy specjalistów wykształconych poza UE (zarówno obywateli polskich jak i obcokrajowców).

Projekt przewiduje szybką ścieżkę potwierdzania kwalifikacji zawodowych przez lekarza i lekarza-dentystę – wykształconych w Polsce.

W praktyce oznacza to szybsze przystępowanie przez lekarzy do Lekarskiego Egzaminu Końcowego i lekarzy dentystów do Lekarsko-Dentystycznego Egzaminu Końcowego (na ostatnim roku studiów) oraz do Państwowego Egzaminu Specjalistycznego (na ostatnim roku szkolenia specjalizacyjnego).

Dla lekarzy i lekarzy dentystów legitymujących się dyplomem uzyskanym w krajach spoza UE, zwłaszcza obywateli polskich, przewidziano nową ścieżkę weryfikacji kwalifikacji zawodowych.

Specjalnie dla nich wprowadzono Lekarski Egzamin Weryfikacyjny lub Lekarsko-Dentystyczny Egzamin Weryfikacyjny – ich zaliczenie będzie uprawniać wyłącznie do udzielania świadczeń zdrowotnych bez możliwości podejmowania aktywności naukowej i dydaktycznej.

Wprowadzono także możliwość zatrudnienia lekarzy i lekarzy dentystów z tytułem specjalisty na czas określony tylko w danym podmiocie leczniczym. Chodzi o osoby, które zdobyły odpowiednie kwalifikacje w krajach trzecich (będzie to dotyczyć obywateli polskich i cudzoziemców).

Dokonano korzystnej dla młodych lekarzy zmiany przepisów dotyczących przebiegu stażu podyplomowego. Zgodnie z nowymi przepisami młody lekarz, oprócz stałej części stażu, będzie mógł drugą część stażu poświecić na wybrane przez siebie dziedziny medycyny (nie więcej niż 3), czyli odbyć  tzw. „staż personalizowany”.

Korzystnym rozwiązaniem będzie centralny rozdział wolnych miejsc przeznaczonych na kształcenie specjalistyczne, co w praktyce będzie oznaczało możliwość ich wyboru na terenie całego kraju we wszystkich dziedzinach medycyny.

Czytaj także: Otwieramy się na nowe rynki>>>

Oznacza to zastąpienie systemem centralnym dotychczasowego wojewódzkiego postępowania kwalifikacyjnego na wolne miejsca specjalizacyjne.

W trakcie naboru na specjalizacje, lekarze będą mieli udostępnioną listę podmiotów leczniczych, które w ramach zachęty zaproponują im dodatkowe dofinansowanie do wynagrodzenia. Rozwiązanie to ma pozwolić na wykorzystanie miejsc szkoleniowych, które do tej pory nie cieszyły się dużą popularnością wśród młodych lekarzy.

Wprowadzono nowy egzamin: Państwowy Egzamin Modułowy, który będzie można zdawać po zakończeniu podstawowego modułu specjalizacji lub po drugim roku specjalizacji jednomodułowej.

Egzamin ten nie będzie obowiązkowy, ale po jego zdaniu lekarz będzie miał większe uprawnienia. Placówka medyczna będzie mogła go wykazać kontrakcie z NFZ, co dla takiego lekarza może oznaczać wyższe wynagrodzenie.

Poza tym wprowadzono dodatek finansowy dla kierowników specjalizacji za prowadzony nadzór nad kształceniem przyszłych specjalistów.

Nowe przepisy mają wejść w życie 1 kwietnia 2020 roku,  z wyjątkiem tych, które wymagają rozbudowy elektronicznego Systemu Monitorowania Kształcenia Pracowników Medycznych. Zaczną one obowiązywać w terminie późniejszym.

24 grudnia 2019 roku weszło w życie rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie wzorów dokumentów – Prawo wykonywania zawodu lekarza oraz Prawo wykonywania zawodu lekarza dentysty.

Rozporządzenie wprowadza nowe wzory tych dokumentów, na podstawie ustawy z 5 grudnia 1996 roku o zawodach lekarza i lekarza dentysty.

Wzory dokumentów stanowią załącznik do rozporządzenia. Mają one formy książeczek o formacie 128 mm na 88 mm.

Z rozporządzenia wynika, że prawa wykonywania zawodu lekarza i prawa wykonywania zawodu lekarza dentysty, które zostały wydane przed 24 grudnia 2019, zachowują ważność.

Rozporządzenie zostało opublikowane w Dzienniku Ustaw PR 23 grudnia 2019 roku (poz. 2480).

Czytaj także: Akwizycje, rozwój oferty i nowe technologie – rok 2019 na prywatnym rynku medycznym>>>

Projekt rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie wzorów dokumentów – Prawo wykonywania zawodu lekarza. Prawo wykonywania zawodu lekarza dentysty przedłuża czas wydawania tych dokumentów w formie papierowej.

Elektroniczne dokumenty prawa wykonywania zawodu lekarza i lekarza dentysty zostaną wprowadzone w roku 2021.

Przedłużenie czasu wydawania dokumentów w formie papierowych książeczek wiąże się z potrzebą wykorzystania dużych zasobów wydrukowanych dokumentów, będących w posiadaniu okręgowych izb lekarskich – czytamy w uzasadnieniu do projektu rozporządzenia.

Czytaj także: Rynek usług medycznych jest wymagający>>>

Zagadnienie to obecnie reguluje rozporządzenie ministra zdrowia z 16 czerwca 2003 roku w sprawie wzorów dokumentów: Prawo wykonywania zawodu lekarza, Prawo wykonywania zawodu lekarza stomatologa, Ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza, Ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza stomatologa (Dz. U. poz. 1785), które traci moc obowiązującą z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia , jednak nie później niż 1 stycznia 2020 roku – zgodnie z przepisem art. 14 ustawy z 21 października 2016 roku o zmianie ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2020).

Projekt rozporządzenie ministra zdrowia w sprawie wzorów dokumentów: Prawo wykonywania zawodu lekarza, Prawo wykonywania zawodu lekarza dentysty został opublikowany na stronie Rządowego Centrum Legislacji 3 grudnia 2019.

Uwagi do projektu można przekazywać w ciągu 7 dni.

2 grudnia 2019 roku wchodzi w życie rozporządzenie ministra zdrowia w sprawie zakresu zadań lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, pielęgniarki podstawowej opieki zdrowotnej i położnej opieki zdrowotnej.

Zgodnie z zakresem zadań zawartym w załączniku do rozporządzenia lekarz POZ między innymi prowadzi edukację zdrowotną, ocenę stanu zdrowia w badaniach bilansowych, uczestniczy w realizacji programów zdrowotnych i programów polityki zdrowotnej, a także rozpoznaje środowisko pacjenta.

Poza tym do zadań lekarza należy profilaktyka, rozpoznanie i leczenie chorób, wystawianie skierowania na rehabilitację, wykonywanie zabiegów rehabilitacyjnych, a także wystawianie recept lub zleceń na wyroby medyczne.

Do zadań pielęgniarki POZ należy między innymi promocja zdrowia i profilaktyki chorób, zabiegi pielęgnacyjne, świadczenia diagnostyczne, takie jak wykonanie badania fizykalnego, podstawowych parametrów życiowych, pobieranie materiału do badań diagnostycznych, a także świadczenia lecznicze.

Zakres zadań położnej to między innymi edukacja prozdrowotnego stylu życia kobiety, edukacja przedporodowa, poradnictwo w zakresie odżywiania w ciąży i połogu, w zakresie pielęgnacji noworodka, profilaktyka wieku rozwojowego, opieka nad kobietą w okresie ciąży, porodu i połogu, monitorowanie rozwoju ciąży fizjologicznej, a także ocena stanu psychicznego kobiety w okresie ciąży i połogu, w tym ryzyka wystąpienia depresji poporodowej.

Czytaj także: Lean Management sposobem na niedobór lekarzy i pielęgniarek>>>

W porównaniu do dotychczas obowiązującego rozporządzenie ministra zdrowia w sprawie zadań lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, pielęgniarki podstawowej opieki zdrowotnej i położnej opieki zdrowotnej z roku 2016 (Dz. U. poz. 1567) wśród zadań lekarza POZ nie wymieniono współpracy z pielęgniarką podstawowej opieki zdrowotnej i położną podstawowej opieki zdrowotnej, wybranymi przez pacjenta, pielęgniarką środowiska nauczania i wychowania, innymi świadczeniodawcami, zgodnie z potrzebami pacjentów oraz przedstawicielami organizacji i instytucji działających na rzecz zdrowia.

Natomiast wśród zadań pielęgniarki POZ nie wymieniono współpracy z lekarzem POZ, pielęgniarką środowiska nauczania i wychowania lub higienistką szkolną, położną POZ, pielęgniarką opieki długoterminowej domowej, innymi świadczeniodawcami zgodnie z potrzebami podopiecznych, przedstawicielami organizacji i instytucji działających na rzecz zdrowia oraz rodziną lub opiekunami świadczeniobiorcy.

Rozporządzenie ministra zdrowia z 27 listopada 2019 roku w sprawie zakresu zadań lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, pielęgniarki podstawowej opieki zdrowotnej i położnej podstawowej opieki zdrowotnej zostało opublikowane w Dzienniku Ustaw RP 29 listopada 2019 roku (poz. 2335).

14 września 2019 weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia w sprawie stażu podyplomowego lekarza i lekarza dentysty. Zmienia ono wysokość wynagrodzenia zasadniczego dla tych lekarzy.

Zgodnie z rozporządzeniem, które weszło w życie z mocą obowiązującą od 1 lipca 2019, lekarz oraz lekarz dentysta odbywający staż otrzymują zasadnicze wynagrodzenie w wysokości 2509 zł.

Środki na ten cel placówki medyczne zatrudniające lekarzy stażystów otrzymają od marszałków województw.

Rozporządzenie ministra zdrowia z 10 września 2019 rok zmieniające rozporządzenie w sprawie stażu podyplomowego lekarza i lekarza dentysty zostało opublikowane w Dzienniku Ustaw RP 13 września 2019 (poz. 1749).

Czytaj także: Nowe substancje psychoaktywne w wykazie ministra zdrowia>>>

Projekt rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie kursu w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy liberalizuje wymagania dotyczące składu komisji egzaminacyjnej oraz weryfikacji uprawnień ratownika.

W projekcie rozporządzenia, z uwagi na trudności w zapewnieniu w składzie komisji egzaminacyjnej lekarzy, zliberalizowano wymagania w tym zakresie. Dotychczas obowiązujące przepisy powodowały konieczność zapewnienia w składzie komisji egzaminacyjnej przynajmniej dwóch lekarzy: konsultanta wojewódzkiego w dziedzinie medycyny ratunkowej lub wskazanego przez niego lekarza systemu – jako przewodniczącego komisji a także innego lekarza – jako jej członka.

Powodowało to znaczne ograniczenia dla organizatorów egzaminów ze względu na braki lekarzy posiadających specjalizację wymaganą dla lekarzy systemu, jak i koszty ich wynagrodzenia.

Projekt umożliwia więc zasiadanie w komisji egzaminacyjnej również innym osobom wykonującym zawód medyczny w systemie Państwowego Ratownictwa Medycznego, które zastąpią lekarzy w tym zakresie, a także samym ratownikom z jednostek współpracujących z systemem.

Projekt wprowadza też nowy wzór zaświadczenia o uzyskaniu tytułu ratownika, uwzględniający sytuację, w której przystąpienie do egzaminu z kwalifikowanej pierwszej pomocy nie jest poprzedzone kursem.

Dotyczy to osób zatrudnionych w jednostkach współpracujących z systemem, których zaświadczenie utraciło ważność.

Czytaj także: Będą nowe przepisy dotyczące badań kierowców>>>

Zaświadczenie jest wydawane na 3 lata i po upływie tego okresu, osoby zatrudnione w tych jednostkach mają możliwość przystąpienia do egzaminu, celem odnowienia uprawnień, bez konieczności ponownego odbywania kursu.

Obecnie obowiązujące rozporządzenie nie przewidywało odrębnego wzoru zaświadczenia dla tych osób.

Uwagi do projektu można przekazywać do 20 sierpnia 2019 roku.

Projekt rozporządzenia został opublikowany na stronie Rządowego Centrum Legislacji 23 lipca 2019.

19 lipca 2019 roku weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia w sprawie limitu przyjęć na studia na kierunkach – lekarskim i lekarsko-dentystycznym. Wśród 21 uczelni kształcących lekarzy są trzy niepubliczne.

Dwie z nich prowadzą kształcenie na kierunku lekarskim już od kilku lat, są to – Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego w Krakowie oraz Uczelnia Łazarskiego z Warszawy.

Od roku akademickiego 2019/2020  roku lekarzy będzie kształcić  także Wyższa Szkoła Techniczna z Katowic.

Limity przyjęć dla prywatnych uczelni wynoszą: dla krakowskiej Akademii – 100 miejsc na jednolitych studiach magisterskich prowadzonych w formie stacjonarnej w języku polskim oraz 100  miejsc na jednolitych studiach magisterskich prowadzonych w formie studiów stacjonarnych/ niestacjonarnych w języku innym niż język polski, dla Uczelni Łazarskiego – 90 miejsc na jednolitych studiach magisterskich prowadzonych w formie stacjonarnej w języku polskim a dla katowickiej Wyższej Szkoły Technicznej – 100 miejsc na jednolitych studiach magisterskich prowadzonych w formie stacjonarnej w języku polskim oraz 40 miejsc na jednolitych studiach magisterskich prowadzonych w formie studiów niestacjonarnych w języku polskim.

Czytaj także: Więcej miejsc na studiach medycznych na prywatnej uczelni>>>

Poza tym studentów na kierunku lekarskim kształci 18 uczelni publicznych: Uniwersytet  Medyczny w Białymstoku, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Gdański Uniwersytet Medyczny, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach, Uniwersytet Jagielloński w Krakowie, Uniwersytet Medyczny w Lublinie, Uniwersytet Medyczny w Łodzi, Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, Pomorski Uniwersytet Medyczny w Szczecinie, Warszawski Uniwersytet Medyczny, Uniwersytet Medyczny im. Piastów Śląskich we Wrocławiu, Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie, Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach, Uniwersytet Rzeszowski, Uniwersytet Zielonogórski, Uniwersytet Opolski, Uniwersytet Technologiczno-Humanistyczny im. Kazimierza Pułaskiego w Radomiu oraz Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.

Największy limit przyjęć na kierunek lekarski dotyczy Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach – 690 miejsc na jednolitych studiach magisterskich prowadzonych w formie stacjonarnej w języku polskim, 7  miejsc na tych studiach dla cudzoziemców, 155 miejsc na jednolitych studiach magisterskich prowadzonych w formie studiów niestacjonarnych w języku polskim oraz 164 miejsca na jednolitych studiach magisterskich prowadzonych w firmie studiów stacjonarnych  lub niestacjonarnych w języku innym niż polski.

W sumie na wszystkich  uczelniach limit miejsc na jednolitych studiach magisterskich prowadzonych w formie stacjonarnej w języku polskim wynosi 4965, miejsc na tych studiach dla cudzoziemców jest 77, na jednolitych studiach magisterskich prowadzonych w formie studiów niestacjonarnych w języku polskim – 1224 miejsca oraz na jednolitych studiach magisterskich prowadzonych w firmie studiów stacjonarnych  lub niestacjonarnych w języku innym niż polski – 1892 miejsca. W sumie jest to 8158 miejsc.

Lekarzy dentystów kształci 10 uczelni, wszystkie to uczelnie publiczne.

Rozporządzenie ministra zdrowia w sprawie limitu przyjęć na studia na kierunkach lekarskim i lekarsko-dentystycznym zostało opublikowane w Dzienniku Ustaw RP 18 lipca 2019 roku (poz. 1344).

1 czerwca 2019 roku weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 21 maja 2019 w sprawie programu kursu w dziedzinie medycyny rodzinnej. Celem kursu jest uzupełnienie wiedzy oraz doskonalenie lub nabycie umiejętności niezbędnych do udzielania świadczeń podstawowej opieki zdrowotnej.

Kurs jest przeznaczony dla lekarzy posiadających specjalizację I lub II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie pediatrii, specjalizację I stopnia w dziedzinie medycyny ogólnej oraz specjalizację I lub II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie chorób wewnętrznych.

Kurs jest realizowany w formie zajęć teoretycznych i praktycznych. Zajęcia teoretyczne prowadzone są w formie stacjonarnej oraz e-learningowej, zajęcia praktyczne w trybie stacjonarnym.

Rozporządzenie określa liczbę godzin przeznaczonych na poszczególne zagadnienia, a także wykaz umiejętności, których musi nabyć uczestnik kursu.

Kurs trwa w sumie 92 godziny dydaktyczne, czyli 11,5 dnia, w tym 1,5 dnia  (12 godzin dydaktycznych) w formie e-learningu.

Czytaj także: Higienistka i dentysta zadbają o zdrowie uczniów>>>

Warunkiem ukończenia kursu jest zaliczenie kolokwiów poszczególnych części tematycznych zawartych w karcie realizacji kursu w dziedzinie medycyny rodzinnej, uzyskanie certyfikatu ze znajomości tematyki zawartej w materiale e-learningowym, zaliczenie sprawdzianu umiejętności praktycznych oraz zaliczenie końcowego sprawdzianu testowego, przeprowadzonego po zrealizowaniu planu nauczania, trwającego 120 minut, składającego się z 50 pytań przygotowanych przez komisję, uwzględniających pięć odpowiedzi, w tym jedną prawidłową, zaliczenie sprawdzianu wymaga udzielenia prawidłowej odpowiedzi na co najmniej 60 procent pytań.

Rozporządzenie zostało opublikowane w Dzienniku Ustaw RP 31 maja 2019 (poz. 1017).

Projekt nowelizacji ustawy o uzyskiwaniu tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia umożliwia osobom wykonującym zawody medyczne przystąpienie do specjalizacji w dziedzinie określonej w trybie tej ustawy, zgodnie z rozporządzeniem ministra zdrowia z 13 czerwca 2017 roku.

Chodzi o lekarzy, pielęgniarki, farmaceutów, fizjoterapeutów czy diagnostów laboratoryjnych, którzy będą mogli przystąpić do takiej specjalizacji lub mieć uznany przez ministra zdrowia dorobek naukowy lub zawodowy, jeśli w regulacjach prawnych dotyczących swojej specjalizacji nie będą mieli wskazanej tej dziedziny lub nie ma jednostki akredytowanej do prowadzenia szkolenia specjalizacyjnego.

W rezultacie lekarz, pomimo regulacji prawnych dotyczących uzyskiwania specjalizacji lekarzy i lekarzy dentystów, będzie mógł przystąpić do specjalizacji lub mieć uznany dorobek naukowy lub zawodowy i uzyskać tytuł specjalisty w dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia, na przykład w dziedzinie psychoseksuologii czy psychoterapii dzieci i młodzieży, gdyż w katalogu dziedzin określonych dla specjalizacji lekarzy i lekarzy dentystów nie ma takiej dziedziny specjalizacji.

Natomiast farmaceuta czy fizjoterapeuta będzie mógł odbyć szkolenie specjalizacyjne lub mieć uznany dorobek naukowy lub zawodowy w dziedzinie zdrowia publicznego, w trybie podanego wyżej rozporządzenia,

Jednak w przypadku wykonywania zawodu w uzyskanej dziedzinie specjalizacji, osoby, które uzyskały tytuł specjalisty w danej dziedzinie, będą podlegać przepisom regulującym te szczegółowe dziedziny, a nie regulującym ich pierwotny zawód.

Czytaj także: Będzie segregacja i system TOPSOR na szpitalnych oddziałach ratunkowych>>>

Obecnie rozporządzeniem ministra zdrowia z 31 stycznia 2019 roku, zmieniającym rozporządzenie w sprawie specjalizacji w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia,  wprowadzono nową dziedzinę – psychoterapię dzieci i młodzieży, w której o uznanie dorobku naukowego lub zawodowego postulują też lekarze psychiatrzy dzieci i młodzieży, którzy są obecnie również psychoterapeutami prowadzącymi psychoterapię dzieci i młodzieży.

Projektowana zmiana jest postulowana przez te środowiska medyczne.  W art. 2 projektu ustawy zakłada się, że wejdzie ona w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.

Pilne wejście w życie nowelizacji przepisu umożliwi lekarzom, pielęgniarkom, farmaceutom, fizjoterapeutom czy diagnostom laboratoryjnym, wnioskującym obecnie o uznanie dorobku naukowego lub zawodowego uzyskanie tytułu specjalisty w dziedzinie, która obecnie nie jest dla nich dostępna. Będzie to skutkowało zwiększeniem liczby specjalistów oraz większym dostępem do profesjonalistów w poszczególnych dziedzinach – czytamy w uzasadnieniu do projektu.

Projekt ustawy  o zmianie ustawy o uzyskiwaniu tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia został opublikowany na stronie Rządowego Centrum Legislacji 29 maja 2019 roku.

Uwagi do projektu można przekazywać w ciągu 14-tu dni od jego otrzymania.

W Dzienniku Ustaw RP został opublikowany jednolity tekst ustawy o izbach lekarskich, która określa zadania, zasady działania i organizację izb lekarskich oraz prawa i obowiązki ich członków.

Wynika z niej, że samorząd zawodowy lekarzy i lekarzy dentystów reprezentuje osoby wykonujące te zawody, sprawuje pieczę nad należytym wykonywaniem tych zawodów w granicach interesu publicznego i dla jego ochrony oraz jest niezależny w wykonywaniu swoich zadań i podlega tylko przepisom prawa.

Jednostki organizacyjne samorządu zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów, czyli okręgowe izby lekarskie, Wojskowa Izba Lekarska i Naczelna Izba Lekarska, posiadają osobowość prawną.

Zadaniem samorządu lekarzy jest między innymi ustanawianie zasad etyki lekarskiej oraz dbanie o ich przestrzeganie, sprawowanie pieczy nad należytym i sumiennym wykonywaniem zawodu lekarza, przyznawanie prawa wykonywania zawodu oraz uznawanie kwalifikacji lekarzy, będących obywatelami państw członkowskich Unii Europejskiej, zamierzających wykonywać zawód lekarza na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także zawieszanie i pozbawianie prawa wykonywania zawodu oraz ograniczanie w wykonywaniu zawodu i  prowadzenie postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej lekarzy.

Izby prowadzą Centralny Rejestr Lekarzy i Lekarzy Dentystów Rzeczypospolitej Polskiej dostępny w systemie teleinformatycznym.

Ustawa została opublikowana w Dzienniku Ustaw RP 22 maja 2019.

Czytaj także: Będą kary dla podmiotów leczniczych za nabywanie produktów leczniczych>>>

Od 1 lipca 2019 roku lekarz oraz lekarz dentysta  odbywający staż będzie otrzymywał wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 2 465 zł.

Tak wynika z rozporządzenie ministra zdrowia zmieniającego rozporządzenie w sprawie stażu podyplomowego lekarza i lekarza dentysty z 26 kwietnia 2019 roku, które zostało opublikowane 10 maja 2019 roku w Dzienniku Ustaw RP.

Rozporządzenie wydano na podstawie ustawy z 5 grudnia 1996 roku o zawodach lekarza i lekarza dentysty.

Rozporządzenie to zmienia rozporządzenie ministra zdrowia z 26 września 2012 roku w sprawie stażu podyplomowego lekarza i lekarza dentysty (Dz.U. z 2014 roku poz 474 oraz z 2017 roku poz. 2194).

Czytaj także: Wzrosną wynagrodzenia w podmiotach leczniczych>>>

Zmiana rozporządzenia wynika z konieczności uwzględnienia przepisów ustawy z 8 czerwca 2017 roku o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych (Dz. U. poz. 1473, z późn. zm.).

Ustawa wprowadza obowiązek podwyższania pracownikom medycznym zatrudnionym w podmiotach leczniczych wynagrodzeń zasadniczych do poziomu najniższego wynagrodzenia zasadniczego, obliczonego w sposób wskazany ustawą.

Od 1 lipca 2018 roku podwyżki powinny wynosić corocznie na dzień 1 lipca 20 procent różnicy między najniższym wynagrodzeniem zasadniczym właściwym dla tej grupy, a wynagrodzeniem zasadniczym aktualnym na ten dzień dla lekarzy stażystów i lekarzy dentystów stażystów.

2 kwietnia 2019 weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia w sprawie szczegółowego zakresu danych objętych wpisem do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą oraz szczegółowego trybu postępowania w sprawach dokonywania wpisów, zmian w rejestrze oraz wykreśleń z tego rejestru.

Rozporządzenie określa, jakie dane powinien zawierać wpis do rejestru, w zależności od rodzaju podmiotu (podmiot leczniczy, praktyka zawodowa pielęgniarek, praktyka zawodowa fizjoterapeutyczna).

W przypadku gdy świadczenia zdrowotne w ramach wykonywanej praktyki zawodowej są udzielane w więcej niż jednym miejscu albo adres przyjmowania wezwań jest inny niż adres miejsca przechowywania dokumentacji medycznej, wpisuje się adres i numer telefonu każdego z tych miejsc.

Natomiast w przypadku, gdy fizjoterapeuta prowadzi więcej niż jeden rodzaj praktyki zawodowej, w rejestrze wpisuje się informacje o każdym z nich.

W rozporządzeniu zawarte są także informacje, co powinien zawierać wniosek o wpis do rejestru, wniosek o zmianę wpisu czy wniosek o wykreślenie z rejestru.

Na przykład w przypadku grupowej praktyki fizjoterapeutycznej wniosek o wpis do rejestru składa się z dwóch części, z których pierwsza obejmuje informacje o spółce wykonującej działalność leczniczą jako grupowa praktyka fizjoterapeutyczna, a druga – informacje o wspólnikach albo partnerach spółki.

Czytaj także: Od 1 kwietnia 2019 – możliwe praktyki zawodowe fizjoterapeutów>>>    

Rozporządzenie to było poprzedzone rozporządzeniem ministra zdrowia z 29 września 2011 roku w sprawie szczegółowego zakresu danych objętych wpisem do rejestru podmiotów wykonujących działalność leczniczą oraz szczegółowego trybu postępowania w sprawach dokonywania wpisów, zmian w rejestrze oraz wykreśleń z tego rejestru, które straciło moc 2 kwietnia 2019.

Rozporządzenie zostało opublikowane w Dzienniku Ustaw RP 1 kwietnia 2019>>>

30 marca 2019 (z mocą od 1 stycznia 2019 roku) weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 29 marca 2019 w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy dentystów. Rozporządzenie określa wykaz specjalizacji, wykaz modułów dotyczących szkoleń specjalizacyjnych, tryb przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego, a także przepisy dotyczące egzaminów PES.

Rozporządzenie określa między innymi zasady ubiegania się o odbywanie szkolenia specjalizacyjnego przez lekarzy cudzoziemców spoza Unii Europejskiej oraz wprowadza uproszczony wzór wniosku o wyrażenie zgody przez ministra zdrowia na odbywanie przez nich szkolenia specjalizacyjnego.

Wojewoda kieruje lekarza zakwalifikowanego do odbywania szkolenia specjalizacyjnego w danym postępowaniu kwalifikacyjnym w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia zakończenia danego postępowania kwalifikacyjnego (dotychczas było to 15 dni).

Rozporządzenie wprowadza też regulację pozwalającą na wydłużenie terminu na skierowanie lekarza do odbywania szkolenia specjalizacyjnego przez wojewodę w przypadku cudzoziemca spoza Unii Europejskiej zakwalifikowanego do odbywania szkolenia na terenie RP, będącego w trakcie procedury ubiegania się o zezwolenie na pobyt na terytorium RP.

W takim przypadku proponuje się, aby wojewoda kierował cudzoziemca spoza Unii Europejskiej do odbywania szkolenia specjalizacyjnego niezwłocznie po uzyskaniu przez niego zezwolenia na pobyt na terytorium RP i spełnieniu pozostałych przesłanek ustawowych, jednak nie później niż w ciągu 6 miesięcy od jego zakwalifikowania.

Czytaj także: Od 1 marca 2019 nowe przepisy w zakresie medycyny sportowej>>>

Rozporządzenie ustala także wynagrodzenia członków i przewodniczącego Państwowej Komisji Egzaminacyjnej. Zgodnie z tym dokumentem stawka wynosi 200 zł (wzrost o 70 zł) za posiedzenie dla członka komisji egzaminacyjnej oraz – 400 zł (wzrost o 100 zł) za posiedzenie dla przewodniczącego komisji egzaminacyjnej.

Rozporządzenia uwzględnia wprowadzenie Systemu Monitorowania Kształcenia Pracowników Medycznych (SMK) w tym Elektronicznej Karty Szkolenia (EKS).

W rozporządzeniu określono także tryb unieważniania pytań testowych z Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego. Wprowadza ono również współczynniki przeliczeń procentowego wyniku egzaminu testowego PES na ocenę oraz przelicznik ocen końcowych z PES. Poza tym rozporządzenie zawiera tryb wydawania przez dyrektora Centrum Egzaminów Medycznych duplikatu i odpisu dyplomu PES oraz sposób uiszczania opłaty za wydanie tych dokumentów.

Rozporządzenie określa również wzór dokumentu potwierdzającego ukończenie kursu szkoleniowego  oraz ustala wysokość wynagrodzenia dla członków zespołów kontrolnych na poziomie 300 zł.

Rozporządzenie zostało opublikowane w Dzienniku Ustaw RP 30 marca 2019>>>

W Dzienniku Ustaw RP opublikowany został jednolity tekst ustawy z 5 grudnia 1996 roku o zawodach lekarza i lekarza dentysty. Uwzględnia on zmiany wprowadzone w tej ustawie przez kilkanaście aktów prawnych.

Są to między innymi – ustawa o e-recepcie, ustawa – Prawo przedsiębiorców, ustawa – Prawo o szkolnictwie wyższym, ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, ustawa o usługach zaufania oraz identyfikacji elektronicznej, ustawa o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej, ustawa o systemie informacji w ochronie zdrowia, a także ustawa o dowodach osobistych.

Ustawa określa zasady i warunki wykonywania zawodów lekarza i lekarza dentysty. Mówi między innymi o założeniu konta w Systemie Monitorowania Kształcenia Pracowników Medycznych, o prawie wykonywania zawodu lekarza i lekarza dentysty i o warunkach, jakie musi spełniać lekarz, aby posiadać takie prawo.

Czytaj także: Jednolity tekst ustawy o systemie informacji w ochronie zdrowia>>>

Art. 7 ustawy określa między innymi, w jakim sposób lekarz będący obywatelem innego państwa może ten zawód wykonywać w Polsce – musi posiadać dyplom wydany przez polską szkołę wyższą lub wydany w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, a w przypadku kraju nie będącego członkiem Unii – pod warunkiem uznania dyplomu. Osoba taka musi również  posiadać pełną zdolność do czynności prawnych, stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu lekarza lub lekarza dentysty, musi wykazywać nienaganną postawę etyczną oraz znajomość języka polskiego. Musi również odbyć staż podyplomowy, złożyć z wynikiem pozytywnym Lekarski Egzamin Końcowy lub Lekarsko-Dentystyczny Egzamin Końcowy, a także uzyskać prawo pobytu na terytorium RP.

Ustawa określa także sposób przeprowadzania egzaminów – Lekarskiego Egzaminu Końcowego i Lekarsko-Dentystycznego Egzaminu Końcowego oraz odbywania kształcenia podyplomowego lekarza.

Jeden z rozdziałów ustawy dotyczy przeprowadzania eksperymentów medycznych, a inny – zasad wykonywania zawodu lekarza.

Jednolity tekst ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty opublikowany został 21 marca 2019. Dostępny jest na stronie www.dziennikustaw.gov.pl

9 lutego 2019 wejdzie w życie nowelizacja ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz niektórych innych ustaw, która zmienia między innymi przepisy dotyczące obowiązku zachowania w tajemnicy informacji związanych z pacjentem po jego śmierci przez osoby wykonujące zawód medyczny.

Dostęp osób bliskich do tych informacji zostanie poddany kontroli sądowej, co zapewni ochronę prywatności zmarłego pacjenta po jego śmierci, jednocześnie jednak wyeliminuje dotychczasowe  nieprecyzyjne przepisy.

Powodują one wiele problemów, w rezultacie stosowania obecnych przepisów bliscy osoby zmarłej nie mają możliwości uzyskania niezbędnych informacji.

Zgodnie z nowelizacją pacjent może za życia wyrazić sprzeciw wobec dostępu do informacji medycznej o nim, który będzie dołączony do dokumentacji medycznej.

Po śmierci pacjenta dokumentacja medyczna może być udostępniana osobie upoważnionej przez pacjenta za życia lub osobie, która w chwili zgonu pacjenta była jego przedstawicielem ustawowym. Dokumentacja medyczna będzie udostępniana także osobie bliskiej, chyba że udostępnieniu sprzeciwi się inna osoba bliska lub sprzeciwił się temu pacjent za życia.

W razie sporu między osobami bliskimi co do dostępu do informacji medycznej o pacjencie po jego śmierci, zgodę na dostęp na wniosek zainteresowanej osoby bliskiej albo lekarza będzie wyrażać sąd w postępowaniu nieprocesowym.

Do sądu będzie można wystąpić także wtedy, gdyby były wątpliwości co do tego, czy zainteresowana osoba jest rzeczywiście osobą bliską. Sąd może też określić zakres ujawnienia informacji objętej tajemnicą ustawową.

Jeśli ujawnieniu tajemnicy lekarskiej pacjent sprzeciwił się za życia, ustala się, że na wniosek osoby bliskiej sąd może wyrazić zgodę na ujawnienie tej tajemnicy, określając jednocześnie zakres tego ujawnienia, dotyczy to tylko dwóch przypadków: ochrony życia, zdrowia osoby bliskiej czy osób bliskich oraz  w celu dochodzenia odszkodowania albo zadośćuczynienia z tytułu śmierci pacjenta.

Nowelizacja została opublikowana w Dzienniku Ustaw RP 25 stycznia 2019 roku (poz. 150).

Zgodnie projektem rozporządzenia ministra zdrowia orzeczenie o zdolności do uprawiania sportu będzie mógł wydawać lekarz podstawowej opieki zdrowotnej oraz specjalista sprawujący stałą opiekę nad osobą przewlekle chorą.

Przepisy dotyczą orzekania o zdolności do uprawiania danego sportu dzieci i młodzieży do ukończenia 21. roku życia oraz zawodników pomiędzy 21. a 23. rokiem życia.

Uzasadnienie do projektu mówi, że lekarz podstawowej opieki zdrowotnej sprawując bieżącą opiekę nad dzieckiem, zarówno profilaktyczną (badania przesiewowe, bilanse zdrowia), jak i leczniczą oraz dysponując jego dokumentacją medyczną, posiada bardzo szeroką i wszechstronną wiedzę o pacjencie, jego stanie zdrowia, chorobach przewlekłych, doznanych urazach itp.

Argumentem za wprowadzoną zmianą jest także to, że w ramach realizacji porad patronażowych i badań bilansowych lekarz podstawowej opieki zdrowotnej dokonuje kwalifikacji ucznia do grupy na zajęciach wychowania fizycznego i sportu szkolnego.

Podobnie jest w przypadku osoby przewlekle chorej, która pozostaje pod stałą opieką lekarza specjalisty w danej dziedzinie medycyny, podlega regularnym badaniom i wizytom kontrolnym. Sprawowanie stałej opieki oraz możliwość wykonania niezbędnych do wydania orzeczenia badań w wielu przypadkach umożliwia dokonanie oceny stanu zdrowia pacjenta i jego zdolności do uprawiania danego sportu – czytamy w uzasadnieniu do projektu.

Czytaj także: Będzie mniej obowiązkowych badań dla sportowców>>>

Jednocześnie z uwagi na dużą różnorodność dyscyplin sportowych oraz związanych z tym obciążeń dla organizmu (częstotliwość treningów i zawodów, rodzaj wysiłku fizycznego itp.) rozporządzenie przewiduje wybór sposobu postępowania lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, do którego trafia osoba ubiegająca się o orzeczenie o zdolności do uprawiania danego sportu.

Lekarz ten może we własnym zakresie przeprowadzić badania (skierować na konsultacje specjalistyczne) i na podstawie ich wyników wydać orzeczenie. Jeśli jednak stwierdzi, że zakres badań koniecznych do przeprowadzenia w celu dokonania prawidłowej oceny stanu zdrowia i zdolności do uprawiania danego sportu wykracza poza zakres podstawowej opieki zdrowotnej albo wymaga tego dokonanie prawidłowej oceny stanu zdrowia i zdolności do uprawiania danego sportu, kieruje pacjenta do lekarza specjalisty w dziedzinie medycyny sportowej lub lekarza posiadającego certyfikat ukończenia kursu wprowadzającego do specjalizacji w dziedzinie medycyny sportowej, lub – w przypadku osób niepełnosprawnych – do lekarza specjalisty w dziedzinie rehabilitacji medycznej.

O takim skierowaniu lekarz może zdecydować zarówno na etapie badania wstępnego, jak i okresowego czy kontrolnego. W przypadku gdy badania wstępne wykonywał lekarz specjalista (na podstawie skierowania lekarza podstawowej opieki zdrowotnej), badanie okresowe mogłoby być kontynuowane u tego lekarza bez odrębnego skierowania.

Lekarz sprawujący stałą opiekę nad osobą przewlekle chorą mógłby przeprowadzić badania i wydać orzeczenie w ramach sprawowanej opieki (bez odrębnego skierowania), jeśli posiadana dokumentacja medyczna oraz informacje o stanie zdrowia pozwalają na dokonanie prawidłowej oceny zdolności do uprawiania danego sportu.

Autorzy projektu wyjaśniają, że proponowane rozwiązanie zwiększy dostępność do sportu dla dzieci i młodzieży w mniejszych miejscowościach, gdzie brakuje poradni medycyny sportowej, ale też zapewni bezpieczne jego uprawianie, gdyż lekarz podstawowej opieki zdrowotnej uznając, że w konkretnym przypadku do wydania orzeczenia niezbędna jest wiedza i doświadczenie lekarza specjalisty, ma możliwość wydania skierowania do poradni medycyny sportowej.

Również lekarz specjalista sprawujący stałą opiekę nad osobą przewlekle chorą mógłby wydać takie orzeczenie w ramach sprawowanej opieki, jeżeli posiadana dokumentacja medyczna oraz informacje o stanie zdrowia są wystarczające do dokonania prawidłowej oceny zdolności do uprawiania danego sportu.

W przeciwnym razie właściwy do wydania orzeczenia będzie lekarz specjalista w  dziedzinie medycyny sportowej, lekarz posiadający certyfikat ukończenia kursu wprowadzającego do specjalizacji w dziedzinie medycyny sportowej albo lekarz podstawowej opieki zdrowotnej.

Uwagi do rozporządzenia można przekazywać do 31 stycznia 2019 roku.

Link do rozporządzenia.

Projekt rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy dentystów zmienia między innymi zasady ubiegania się o odbywanie szkolenia specjalizacyjnego przez lekarzy cudzoziemców spoza Unii Europejskiej.

Projekt wprowadza także uproszczony w stosunku do poprzedniego wzór wniosku o wyrażenie zgody przez ministra zdrowia na odbywanie szkolenia specjalizacyjnego przez takich lekarzy.

W projekcie wprowadzono również regulację w zakresie terminu na skierowanie lekarza do odbywania szkolenia specjalizacyjnego. W obecnym stanie prawnym wojewoda kieruje lekarza zakwalifikowanego do odbywania szkolenia specjalizacyjnego w danym postępowaniu kwalifikacyjnym w terminie nie dłuższym niż 15 dni od dnia zakończenia danego postępowania kwalifikacyjnego, natomiast projekt przedłuża ten termin do 30 dni.

Ponadto wprowadza się regulację pozwalającą na wydłużenie wyżej wskazanego terminu na skierowanie lekarza do odbywania szkolenia specjalizacyjnego przez wojewodę w przypadku cudzoziemca spoza Unii Europejskiej zakwalifikowanego do odbywania szkolenia na terenie RP, będącego w trakcie procedury ubiegania się o zezwolenie na pobyt na terytorium RP.

Czytaj także: Od 1 stycznia 2019 – więcej dni na samokształcenie lekarzy>>>

W takim przypadku proponuje się, aby wojewoda kierował cudzoziemca spoza Unii Europejskiej do odbywania szkolenia specjalizacyjnego niezwłocznie po uzyskaniu przez niego zezwolenia na pobyt na terytorium RP i spełnieniu pozostałych przesłanek ustawowych, jednak nie później niż w ciągu 6 miesięcy od jego zakwalifikowania.

Projekt rozporządzenia ustala także wynagrodzenia członków i przewodniczącego Państwowej Komisji Egzaminacyjnej. Stawki te wzrosną w porównaniu do obecnie obowiązujących.

Zgodnie z projektem stawka będzie wynosić 200 zł (wzrost o 70 zł) za posiedzenie dla członka komisji egzaminacyjnej oraz 400 zł (wzrost o 100 zł) za posiedzenie dla przewodniczącego komisji egzaminacyjnej.

Projekt rozporządzenia uwzględnia wprowadzenie Systemu Monitorowania Kształcenia Pracowników Medycznych (SMK) w tym Elektronicznej Karty Szkolenia (EKS).

W projekcie określono także tryb unieważniania pytań testowych z Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego. Projekt wprowadza również współczynniki przeliczeń procentowego wyniku egzaminu testowego PES na ocenę oraz przelicznik ocen końcowych z PES.

Poza tym w projekcie określono tryb wydawania przez dyrektora Centrum Egzaminów Medycznych duplikatu i odpisu dyplomu PES oraz sposób uiszczania opłaty za wydanie tych dokumentów.

Projekt określa również wzór dokumentu potwierdzającego ukończenie kursu szkoleniowego  oraz ustala wysokość wynagrodzenia dla członków zespołów kontrolnych na poziomie 300 zł.

Uwagi do projektu można przekazywać do 24 stycznia 2019 roku.

Prezydent Andrzej Duda podpisał nowelizację ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz niektórych innych ustaw. Jej celem jest zmiana przepisów dotyczących obowiązku zachowania w tajemnicy informacji związanych z pacjentem po jego śmierci przez osoby wykonujące zawód medyczny.

Na mocy ustawy dostęp osób bliskich do tych informacji zostanie poddany kontroli sądowej, co zapewni ochronę prywatności zmarłego pacjenta po jego śmierci, jednocześnie jednak wyeliminuje aktualne, bardzo nieprecyzyjne przepisy, których realizacja powoduje ogromne problemy, a wielokrotnie w praktyce bliscy osoby zmarłej nie mają możliwości uzyskania niezbędnych informacji.

Ustawa przewiduje, że pacjent może za życia wyrazić sprzeciw wobec dostępu do informacji medycznej o nim. Sprzeciw ten winien być wówczas dołączony do dokumentacji medycznej.

Po śmierci pacjenta dokumentacja medyczna może być udostępniana osobie upoważnionej przez pacjenta za życia lub osobie, która w chwili zgonu pacjenta była jego przedstawicielem ustawowym. Dokumentacja medyczna będzie udostępniana także osobie bliskiej, chyba że udostępnieniu sprzeciwi się inna osoba bliska lub sprzeciwił się temu pacjent za życia.

Czytaj także: Od 1 stycznia 2019 – więcej dni na samokształcenie lekarzy>>>

W razie sporu między osobami bliskimi co do dostępu do informacji medycznej o pacjencie po jego śmierci, zgodę na dostęp na wniosek zainteresowanej osoby bliskiej albo lekarza będzie wyrażać sąd w postępowaniu nieprocesowym. Lekarz może wystąpić do sądu także w razie wątpliwości, czy zainteresowana osoba jest rzeczywiście osobą bliską. Sąd może też określić zakres ujawnienia informacji objętej tajemnicą ustawową.

Jeśli ujawnieniu tajemnicy lekarskiej pacjent sprzeciwił się za życia, ustala się, że na wniosek osoby bliskiej sąd może wyrazić zgodę na ujawnienie tej tajemnicy, określając jednocześnie zakres tego ujawnienia, dotyczy to tylko dwóch przypadków: ochrony życia, zdrowia osoby bliskiej czy osób bliskich oraz  w celu dochodzenia odszkodowania albo zadośćuczynienia z tytułu śmierci pacjenta.

Ustawa ustanawia ramy działania sądu w przedmiotowych sprawach, wskazując, iż sąd bada interes uczestników postępowania, rzeczywiste więzi osób bliskich ze zmarłym pacjentem, treść jego woli wyrażonej za życia i okoliczności zgłoszenia sprzeciwu za życia.

Od 1 stycznia 2019 roku lekarzom odbywającym kształcenie specjalizacyjne przysługuje dodatkowych 6 dni na samokształcenie. Mogą one być wykorzystane na udział w konferencjach, kursach naukowych, kursach doskonalących i innych szkoleniach.

Szkolenia te muszą być związane bezpośrednio z realizowaną przez lekarza dziedziną szkolenia specjalizacyjnego, zgodnie z wyborem i potrzebami edukacyjnymi.

Termin i sposób wykorzystania dodatkowych dni na samokształcenie wskazuje w uzgodnieniu z lekarzem kierownik specjalizacji poprzez odpowiednie skrócenie innych obowiązkowych elementów szkolenia specjalizacyjnego. Skrócenie to nie może dotyczyć kursów specjalizacyjnych a jedynie stażu podstawowego lub staży kierunkowych, przy czym wszystkie elementy szkolenia specjalizacyjnego (staże) muszą być zrealizowane i zaliczone – wyjaśnia Naczelna Izba Lekarska.

Według informacji NIL kierownik specjalizacji w pierwszej kolejności decyduje o odpowiednim skróceniu czasu trwania stażu podstawowego, a jedynie w przypadku braku takiej możliwości odpowiednio skraca czas trwania staży kierunkowych, przy czym staż kierunkowy nie może ulec skróceniu o więcej niż połowę czasu trwania przewidzianą programem specjalizacji. Dodatkowe dni na samokształcenie nie wykorzystane w danym roku specjalizacji nie przechodzą na kolejne lata szkolenia specjalizacyjnego.

Przepisy te są częścią zmian dotyczących programów specjalizacyjnych we wszystkich dziedzinach medycyny lekarzy i lekarzy dentystów, które zostały zatwierdzone przez ministra zdrowia 13 listopada 2018 roku i były częścią porozumienia zawartego 8 lutego 2018 roku z Porozumieniem Rezydentów Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Lekarzy.

Pozostałe regulacje będące częścią tego porozumienia weszły w życie wcześniej. Dotyczą one prawa lekarza do co najmniej 11-godzinnego dobowego nieprzerwanego wypoczynku w przypadku pełnienia dyżuru objętego programem szkolenia specjalizacyjnego, a w programach specjalizacyjnych w dziedzinie chirurgii ogólnej, chorób wewnętrznych i pediatrii pełnienia przez lekarza dyżuru w oddziale, w którym odbywa specjalizację lub staż.

Od 13 listopada 2018 lekarz może pełnić dyżury w zakresie odbywanego szkolenia specjalizacyjnego w dziedzinie chorób wewnętrznych/chirurgii ogólnej/pediatrii w SOR lub izbie przyjęć w podmiocie, w którym odbywany jest staż lub specjalizacja.

6-dniowy urlop szkoleniowy dla pielęgniarek i położnych przewiduje natomiast projekt nowelizacji ustawy o zawodach pielęgniarek i położnych.

Czytaj na ten temat: Projekt ustawy: 6 dni urlopu szkoleniowego dla pielęgniarek>>>

Projekt rozporządzenia ministra zdrowia, które zmienia przepisy w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej , wprowadza nowe badania diagnostyczne do katalogu badań zlecanych przez lekarza POZ.

Są to między innymi badania poziomu ferrytyny, wykorzystywane w celu diagnozowania niedoboru żelaza będącego przyczyną anemii u niemowląt i małych dzieci, badanie poziomu witaminy D, które jest istotne ze względu na ryzyko niedoboru tej witaminy oraz wapnia w diecie niemowląt i małych dzieci.

Wykaz poszerzono również o badania stosowane w celu wykrywania infekcji bakterią Borrelia sp., czego ryzyko wzrasta po ukąszeniu przez kleszcze. Wprowadzono także badania stosowane w celu wykrywania zakażeń wirusem zapalenia wątroby typu C (hepatitis C virus, HCV) dla określonych grup osób. W pierwszej kolejności dotyczy to osób, które otrzymały przetoczenie krwi przed 1992 rokiem, osób, które używają lub używały w przeszłości dożylne środki odurzające, osoby, które były hospitalizowane więcej niż 3 razy w życiu,  osoby, które przebywały w placówkach karnych, osoby, które zgłaszają się do punktów anonimowego testowania w kierunku zakażenia HIV, osoby, u których wykryto u lekarza rodzinnego lub na oddziale szpitalnym podwyższoną aktywność aminotransferaz lub osoby, u których występuje podejrzenie jakiejkolwiek choroby wątroby.

Czytaj także: Projekt rozporządzenia w sprawie kursu w zakresie medycyny rodzinnej>>>

Zgodnie z zaleceniem unijnym dookreślono w projekcie rozporządzenia, że świadczeniodawca udzielający świadczeń gwarantowanych, w przypadku zdiagnozowania, potwierdzenia choroby rzadkiej jest obowiązany do sprawozdawania numeru ORPHA.

Projekt rozporządzenia zmieniającego rozporządzenie Ministra Zdrowia z 24 września 2013 roku w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej zostało opublikowane na stronie Rządowego Centrum Legislacji 21 grudnia 2018. Uwagi do projektu można przekazywać do 10 stycznia 2019.