Raport OECD: spadła długość życia Polaków

Autor: Medycyna Prywatna
Dodano: 3.01.2022

Przeciętna długość życia w Polsce w 2020 roku wyniosła 76,6 lat – o cztery lata mniej niż średnia w Unii Europejskiej. Spadła ona w latach 2019-2020 o 1,4 roku, na co wpływ miała pandemia Covid-19 – tak wynika z raportu  „State of Health in the EU: Poland – Country Health Profile 2021”.

Statystyczna długość życia w Polsce jest krótsza o 6,7 roku od życia w Norwegii. W porównaniu do średniej unijnej różnica ta wzrosła do 4 lat. Natomiast nadumieralność Polaków w roku 2020 była najwyższa w Europie.

Wśród przyczyn śmierci Polaków można wymienić choroby niedokrwienne serca – 11,1 procent, udary mózgu – 7 procent, Covid-19 –  6 procent, raka płuca – 5,6 procent, zapalenie płuc – 4,4 procent, raka jelita grubego – 3 procent, cukrzycę – 2,3 procent, choroby wątroby – 1,9 procent, raka piersi – 1,7 procent czy POChP – 1,6 procent.

Prawie połowa zgonów w Polsce spowodowana jest czynnikami behawioralnymi, takimi jak palenie tytoniu nadmierne spożywanie alkoholu i brak aktywności fizycznej. Jedna piąta Polaków jest otyła, jest to średnia wyższa niż w krajach unijnych.

Czytaj także: Raport Medicover: opieka zdrowotna to oszczędność dla pracodawców>>>

W ciągu ostatniej dekady wydatki na zdrowie w Polsce utrzymały się poniżej średniej UE, zarówno w przeliczeniu na mieszkańca, jak i jako udział w PKB. Pandemia Covid-19 spowodowała przekazanie dodatkowych środków dla sektora zdrowia.

Pieniądze na zdrowie wydawane są na opiekę stacjonarną, która stanowi 37 procent wszystkich wydatków, opiekę ambulatoryjną – 31 procent, produkty farmaceutyczne i wyroby medyczne – 22 procent, opiekę długoterminową – 7 procent oraz zaledwie 2 procent na profilaktykę.

Raport podkreśla także braki kadrowe w ochronie zdrowia i wskazuje, że Polska jest krajem o najmniejszej w Unii Europejskiej liczbie lekarzy na mieszkańca (2,4 na 1000 mieszkańców, podczas gdy średnia unijna to – 3,9).

Raport przygotowany przez Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) i Europejskie Obserwatorium Polityki Systemów Opieki Zdrowotnej (European Observatory on Health Systems and Policies) we współpracy z Komisją Europejską zawiera przegląd systemu opieki zdrowotnej w Polsce i stanu zdrowia Polaków, z uwzględnieniem czynników behawioralnych. Ze zrozumiałych względów ta edycja raportu skupia się szczególnie na wpływie pandemii na ochronę zdrowia.

Raport dostępny jest tutaj>>>

Przeczytaj teraz

NIK: jest problem z transgraniczną opieką zdrowotną

Autor: Medycyna Prywatna
Dodano: 14.06.2019

Pacjenci w UE wciąż napotykają trudności w korzystaniu z transgranicznej opieki zdrowotnej – stwierdzono w nowym sprawozdaniu Europejskiego Trybunału Obrachunkowego, zaprezentowanym w Najwyższej Izbie Kontroli.

Poza tym jedynie niewielka część potencjalnych pacjentów jest świadoma przysługujących im praw do leczenia za granicą. Raport wskazuje także na problemy i opóźnienia związane z elektroniczną wymianą danych, dotyczących zdrowia pacjentów między państwami członkowskimi.

Aby osiągnąć ambitne cele w dziedzinie unijnej transgranicznej opieki zdrowotnej konieczne jest usprawnienie zarządzania – stwierdzają kontrolerzy ETO. Udoskonalenia wymaga także dostęp do opieki zdrowotnej dla pacjentów cierpiących na choroby rzadkie.

Unijna dyrektywa z 2011 roku w sprawie transgranicznej opieki zdrowotnej ma na celu zapewnienie bezpiecznych transgranicznych usług opieki zdrowotnej wysokiej jakości w UE oraz zagwarantowanie, że koszty leczenia za granicą będą zwracane na takich samych warunkach jak w państwie pochodzenia.

Unijni pacjenci, którzy chcieliby skorzystać z opieki zdrowotnej w innym państwie członkowskim – na przykład podjąć planowane leczenie szpitalne lub zakupić leki – są w związku z tym uprawnieni do otrzymania informacji na temat standardów leczenia, zasad zwrotu kosztów oraz najlepszej dostępnej ścieżki prawnej.

Kontrolerzy zbadali, czy Komisja Europejska monitorowała wdrożenie unijnej dyrektywy w sprawie transgranicznej opieki zdrowotnej i czy wspierała państwa członkowskie w informowaniu pacjentów o przysługujących im prawach. Ocenili także rezultaty osiągnięte w odniesieniu do transgranicznej wymiany danych dotyczących pacjentów i przeanalizowali kluczowe działania w dziedzinie chorób rzadkich.

200 tysięcy transgranicznych pacjentów

Kontrolerzy ETO ustalili, że Komisja prawidłowo monitorowała wdrożenie dyrektywy przez państwa członkowskie. Udzieliła również państwom członkowskim wsparcia na rzecz lepszego informowania pacjentów o przysługujących im prawach do transgranicznej opieki zdrowotnej, choć występowały w tym zakresie pewne niedociągnięcia.

Dbałość o stronę informacyjną przedsięwzięcia wydaje się bardzo istotna, zwłaszcza w zestawieniu z dostępnymi danymi na temat wiedzy Europejczyków na temat transgranicznej opieki zdrowotnej. Na przykład w badaniu Eurobarometr z 2015 roku stwierdzono, że mniej niż 20 procent obywateli było świadomych praw przysługujących im w odniesieniu do transgranicznej opieki zdrowotnej.

Każdego roku z leczenia w innym państwie członkowskim na podstawie przepisów dyrektywy korzysta około 200 000 pacjentów (czyli mniej niż 0,05 procenta obywateli UE). Mobilność pacjentów obserwowana jest w największym stopniu w przypadku sąsiadujących państw członkowskich.

W danych dotyczących transgranicznej opieki zdrowotnej z 2016 roku największą liczbę pacjentów, którzy leczyli się za granicą wykazała Francja: 146 tysięcy spośród 213 tysięcy wszystkich europejskich pacjentów korzystających z tych uprawnień.

W tym zestawieniu Polska uplasowała się na miejscu piątym. W 2016 roku z leczenia za granicą w ramach transgranicznej opieki zdrowotnej skorzystało 8 647 Polaków. Z kolei największą liczbę przyjętych pacjentów zagranicznych odnotowano w Hiszpanii, Portugalii, Belgii i w Niemczech.

Trudności z infrastrukturą cyfrową

Komisja nie doszacowała natomiast trudności związanych z wdrożeniem ogólnounijnej infrastruktury usług cyfrowych w dziedzinie e-zdrowia. W momencie zakończenia kontroli – w listopadzie 2018 roku – państwa członkowskie miały dopiero rozpocząć elektroniczną wymianę danych dotyczących zdrowia pacjentów, więc nie można było wykazać korzyści płynących z tego tytułu dla pacjentów korzystających z transgranicznej opieki zdrowotnej. Ponadto Komisja nie oceniła prawidłowo ani potencjalnego użytkowania ani efektywności kosztowej transgranicznej wymiany danych dotyczących zdrowia.

Kontrolerzy stwierdzili również, że europejskie sieci referencyjne do spraw chorób rzadkich stanowią ambitną innowację i znajdują szerokie poparcie wśród lekarzy, świadczeniodawców opieki zdrowotnej i pacjentów. Ogółem w Unii Europejskiej na choroby rzadkie cierpi między 27 a 36 milionów ludzi. Tymczasem wspomniane sieci borykają się z dużymi problemami, jeśli chodzi o zapewnienie ich trwałego finansowania i skutecznego funkcjonowania na styku krajowych systemów opieki zdrowotnej.

W sprawozdaniu kontrolerzy ETO zalecają Komisji, by udzieliła krajowym punktom kontaktowym więcej wsparcia, tak aby zapewnić pacjentom lepsze informacje na temat przysługujących im praw w zakresie transgranicznej opieki zdrowotnej, lepiej przygotowała się do transgranicznej wymiany danych dotyczących zdrowia, ulepszyła wsparcie i zarządzanie w odniesieniu do europejskich sieci referencyjnych, tak aby ułatwić pacjentom cierpiącym na choroby rzadkie dostęp do opieki zdrowotnej.

Czytaj także: Telemedycyna – element efektywnej opieki nad pacjentem>>>

Dla pacjentów poszczególnych krajów Unii Europejskiej, którzy chcą skorzystać z leczenia w ramach transgranicznej opieki zdrowotnej, przewidziano dwie różne ścieżki prawne: dyrektywę unijną lub unijne rozporządzenie w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego.

Środki unijne na rzecz transgranicznej opieki zdrowotnej pochodzą przede wszystkim z programów działań Unii w dziedzinie zdrowia, w ramach których na kwestie zdrowotne przeznacza się około 64 mln euro rocznie. Wydatki na zwrot kosztów za usługi opieki zdrowotnej świadczone za granicą zgodnie z przepisami dyrektywy szacuje się na 0,004 procenta ogólnounijnego rocznego budżetu opieki zdrowotnej.

Sprawozdanie specjalne nr 7/2019 pt. „Działania UE w zakresie transgranicznej opieki zdrowotnej – ustanowiono ambitne cele lecz konieczne jest usprawnienie zarządzania” jest dostępne na stronie internetowej Trybunału (eca.europa.eu) w 23 językach UE.

Przeczytaj teraz