Rola przedsiębiorców w polityce zdrowotnej
Konstruowanie polityki zdrowotnej musi uwzględniać zmieniającą się rolę przedsiębiorstw prywatnych. Niedobór środków finansowych w publicznej ochronie zdrowia powodują, że przedsiębiorcy będą zmuszeni do poniesienia pewnych wydatków związanych ze zdrowiem pracowników ? mówiła prof. SGH dr hab. Ewelina Nojszewska podczas konferencji zorganizowanej przez Bank Gospodarstwa Krajowego.
Profesor Nojszewska w swojej prezentacji przedstawiła temat dotyczący kreowania polityki zdrowotnej oraz roli Narodowego Funduszu Zdrowia w tym procesie. Wskazała tutaj także na ważną rolę prywatnych przedsiębiorców.
Przedsiębiorcy, dążąc do zatrudniania najwyżej wykwalifikowanych pracowników często sięgają po atut w postaci świadczeń zdrowotnych na przykład w świadczeniach abonamentowych. Z drugiej strony koszty absencji chorobowej przekładające się na ograniczenie produkcyjności, a więc i produkcji (także i PKB) stanowią bodziec do uaktywnienia się przedsiębiorców. Okazuje się, że najczęstszymi przyczynami nieobecności w pracy są bóle pleców i dolegliwości mięśniowo-szkieletowe, a także stres i zaburzenia psychiczne oraz choroby nowotworowe.
Doświadczenia krajów zachodnioeuropejskich pokazują gwałtowny wzrost drugiej kategorii przyczyn, czyli zaburzeń zdrowia psychicznego, więc możemy się spodziewać także i u nas zwiększenia zachorowań na choroby psychiczne. Pracodawcy podejmując odpowiednie działania mogą przeciwdziałać tym trendom. Ponadto, rośnie znaczenie chorób przewlekłych, do których zaliczamy choroby układu krążenia, cukrzycę i choroby układu oddechowego. Okazuje się, że około 60 procent czasu absencji spowodowanego jest chorobami chronicznymi. Epidemia tych schorzeń przekłada się na podaż pracy, wielkości inwestycji i oszczędności, świadczenia społeczne, a więc wzrost gospodarczy. Z obliczeń wynika, że strata produkcyjności spowodowana chorobami chronicznymi jest o 400 procent większa od kosztów leczenia ich na samym początku. Badania dokonane dla Polski wykazały, że na skutek absencji chorobowej tracimy około 1,7 ? 2,2 procent PKB.
Na kształt polityki zdrowotnej oddziałuje wiele czynników, do których zaliczyć można niedopasowanie struktury instytucjonalnej (i przepisów prawnych) do rzeczywistych wymagań. Kolejnym jest od lat odnotowywany wzrost kosztów postępu naukowo ? technicznego w naukach medycznych. Postęp ten przekłada się na poprawę diagnostyki i metod leczenia, więc i z tego powodu rośnie liczba pacjentów. Ponadto, większa wiedza ludzi prowadzi do wzrostu popytu na świadczenia nie zawsze uzasadnione z medycznego punktu widzenia. Lekarze, dążąc do najskuteczniejszego leczenia, nie liczą się z kosztami i stosują procedury, które nie do końca są uzasadnione. Jeśli stosuje się FFS, czyli opłatę za świadczenie, to jest sprawą oczywistą, że lekarze będą mnożyć liczbę tych świadczeń, bo przekłada się na wysokość ich dochodów.
Konstruowanie polityki zdrowotnej musi uwzględniać zmieniającą się rolę przedsiębiorstw prywatnych. Niedobór środków finansowych w publicznej ochronie zdrowia powodują, że przedsiębiorcy będą zmuszeni do poniesienia pewnych wydatków związanych ze zdrowiem pracowników ? mówiła prof. SGH dr hab. Ewelina Nojszewska podczas konferencji zorganizowanej przez Bank Gospodarstwa Krajowego.
Profesor Nojszewska w swojej prezentacji przedstawiła temat dotyczący kreowania polityki zdrowotnej oraz roli Narodowego Funduszu Zdrowia w tym procesie. Wskazała tutaj także na ważną rolę prywatnych przedsiębiorców.
Przedsiębiorcy, dążąc do zatrudniania najwyżej wykwalifikowanych pracowników często sięgają po atut w postaci świadczeń zdrowotnych na przykład w świadczeniach abonamentowych. Z drugiej strony koszty absencji chorobowej przekładające się na ograniczenie produkcyjności, a więc i produkcji (także i PKB) stanowią bodziec do uaktywnienia się przedsiębiorców. Okazuje się, że najczęstszymi przyczynami nieobecności w pracy są bóle pleców i dolegliwości mięśniowo-szkieletowe, a także stres i zaburzenia psychiczne oraz choroby nowotworowe.
Doświadczenia krajów zachodnioeuropejskich pokazują gwałtowny wzrost drugiej kategorii przyczyn, czyli zaburzeń zdrowia psychicznego, więc możemy się spodziewać także i u nas zwiększenia zachorowań na choroby psychiczne. Pracodawcy podejmując odpowiednie działania mogą przeciwdziałać tym trendom. Ponadto, rośnie znaczenie chorób przewlekłych, do których zaliczamy choroby układu krążenia, cukrzycę i choroby układu oddechowego. Okazuje się, że około 60 procent czasu absencji spowodowanego jest chorobami chronicznymi. Epidemia tych schorzeń przekłada się na podaż pracy, wielkości inwestycji i oszczędności, świadczenia społeczne, a więc wzrost gospodarczy. Z obliczeń wynika, że strata produkcyjności spowodowana chorobami chronicznymi jest o 400 procent większa od kosztów leczenia ich na samym początku. Badania dokonane dla Polski wykazały, że na skutek absencji chorobowej tracimy około 1,7 ? 2,2 procent PKB.
Na kształt polityki zdrowotnej oddziałuje wiele czynników, do których zaliczyć można niedopasowanie struktury instytucjonalnej (i przepisów prawnych) do rzeczywistych wymagań. Kolejnym jest od lat odnotowywany wzrost kosztów postępu naukowo ? technicznego w naukach medycznych. Postęp ten przekłada się na poprawę diagnostyki i metod leczenia, więc i z tego powodu rośnie liczba pacjentów. Ponadto, większa wiedza ludzi prowadzi do wzrostu popytu na świadczenia nie zawsze uzasadnione z medycznego punktu widzenia. Lekarze, dążąc do najskuteczniejszego leczenia, nie liczą się z kosztami i stosują procedury, które nie do końca są uzasadnione. Jeśli stosuje się FFS, czyli opłatę za świadczenie, to jest sprawą oczywistą, że lekarze będą mnożyć liczbę tych świadczeń, bo przekłada się na wysokość ich dochodów.
