Projekt nowelizacji ustawy pełen kontrowersji
Michał Modro, Radca prawny
Kancelaria Radców Prawnych
Araszkiewicz & Modro
W ramach proponowanej nowelizacji ustawy świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych z dnia 4 lipca 2013 roku na szczególną uwagę zasługuje wyodrębnienie poradni przyszpitalnej, jednak nie ze względów merytorycznych, ale poprzez określenie miejsca wykonywania świadczeń zdrowotnych przez wskazanie lokalizacji poradni.
W tym kontekście oczywiście powstaje pytanie czy to doprowadzi do wyodrębnienia w budżecie NFZ oddzielnej pozycji, tj. poradni przyszpitalnych, a także jaki wpływ będzie to miało na ocenę wartości punktów.
Duże zmiany proponowane są w obszarze zapisów dotyczących odwołań składanych po przeprowadzeniu postępowania w sprawie zawierania umów. Proponowana zmiana art. 144 ustawy jest nieprecyzyjna. Wskazuje się, że do przeprowadzenia rokowań dojdzie w przypadku uchylenia decyzji dyrektora Oddziału NFZ oraz złożenia wniosku, ale dopiero po rozpatrzeniu tego wniosku – powstaje pytanie jak należy to rozumieć i czy NFZ może rozpatrzeć taki wniosek negatywnie. Propozycja zmiany art. 154 dotyczy tego, aby od decyzji Dyrektora Oddziału NFZ nie przysługiwało odwołanie do Prezesa NFZ, ale wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy do Dyrektora. W tym kontekście, o ile już poprzednio można było sformułować zarzut, iż NFZ był sędzią we własnej sprawie, tym bardzie proponowane zapisy prowadzą do ugruntowania tej zasady. Możliwość uzyskania pozytywnego dla świadczeniodawcy rozstrzygnięcia staje się jeszcze bardziej iluzoryczna. Dodatkowo proponowany zapis można uznać za niezgodny z Konstancją RP, gdyż eliminuje on konstytucyjną zasadę dwuinstancyjności postępowania administracyjnego.
Największe kontrowersje budzi jednak zapis proponowany w art. 2 projektu ustawy, zgodnie z którym na wniosek Dyrektora Oddziału NFZ, za zgodą świadczeniodawcy istnieje możliwość zawarcia aneksu do umowy na czas do 31 grudnia 2015 roku. Wniosek dyrektora musi dotyczyć wszystkich umów w danym zakresie. Zapis jest całkowicie nieprecyzyjny. Nie określa do kogo powinien być skierowany wniosek. Czy wniosek ma obejmować wszystkie umowy w danym zakresie na terenie województwa? Co w przypadku sytuacji, kiedy jeden ze świadczeniodawców nie wyrazi takiej zgody? Tego rodzaju pytania można mnożyć. Najgorsze jest jednak to, że proponowany przepis może prowadzić do ograniczenia zawierania umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych w trybie konkursu, co z kolei może prowadzić do zamknięcia określonych rynków świadczeń zdrowotnych, a tym samym budzi poważne wątpliwości z punktu widzenia przepisów Unii Europejskiej oraz dotychczasowego orzecznictwa ETS, zgodnie z którym „[…] Należy w tej kwestii przypomnieć, że z utrwalonego orzecznictwa wynika, iż działalność medyczna jako taka wchodzi w zakres art. 60 traktatu (obecnie art. 50 TWE), bez potrzeby rozróżniania, czy świadczenia zdrowotne udzielane są w placówce szpitalnej, czy poza nią […]”.
Projekt ustawy znajduje się w załączniku
Informacja Ministerstwa Zdrowia w sprawie konsultacji
Michał Modro, Radca prawny
Kancelaria Radców Prawnych
Araszkiewicz & Modro
W ramach proponowanej nowelizacji ustawy świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych z dnia 4 lipca 2013 roku na szczególną uwagę zasługuje wyodrębnienie poradni przyszpitalnej, jednak nie ze względów merytorycznych, ale poprzez określenie miejsca wykonywania świadczeń zdrowotnych przez wskazanie lokalizacji poradni.
W tym kontekście oczywiście powstaje pytanie czy to doprowadzi do wyodrębnienia w budżecie NFZ oddzielnej pozycji, tj. poradni przyszpitalnych, a także jaki wpływ będzie to miało na ocenę wartości punktów.
Duże zmiany proponowane są w obszarze zapisów dotyczących odwołań składanych po przeprowadzeniu postępowania w sprawie zawierania umów. Proponowana zmiana art. 144 ustawy jest nieprecyzyjna. Wskazuje się, że do przeprowadzenia rokowań dojdzie w przypadku uchylenia decyzji dyrektora Oddziału NFZ oraz złożenia wniosku, ale dopiero po rozpatrzeniu tego wniosku – powstaje pytanie jak należy to rozumieć i czy NFZ może rozpatrzeć taki wniosek negatywnie. Propozycja zmiany art. 154 dotyczy tego, aby od decyzji Dyrektora Oddziału NFZ nie przysługiwało odwołanie do Prezesa NFZ, ale wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy do Dyrektora. W tym kontekście, o ile już poprzednio można było sformułować zarzut, iż NFZ był sędzią we własnej sprawie, tym bardzie proponowane zapisy prowadzą do ugruntowania tej zasady. Możliwość uzyskania pozytywnego dla świadczeniodawcy rozstrzygnięcia staje się jeszcze bardziej iluzoryczna. Dodatkowo proponowany zapis można uznać za niezgodny z Konstancją RP, gdyż eliminuje on konstytucyjną zasadę dwuinstancyjności postępowania administracyjnego.
Największe kontrowersje budzi jednak zapis proponowany w art. 2 projektu ustawy, zgodnie z którym na wniosek Dyrektora Oddziału NFZ, za zgodą świadczeniodawcy istnieje możliwość zawarcia aneksu do umowy na czas do 31 grudnia 2015 roku. Wniosek dyrektora musi dotyczyć wszystkich umów w danym zakresie. Zapis jest całkowicie nieprecyzyjny. Nie określa do kogo powinien być skierowany wniosek. Czy wniosek ma obejmować wszystkie umowy w danym zakresie na terenie województwa? Co w przypadku sytuacji, kiedy jeden ze świadczeniodawców nie wyrazi takiej zgody? Tego rodzaju pytania można mnożyć. Najgorsze jest jednak to, że proponowany przepis może prowadzić do ograniczenia zawierania umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych w trybie konkursu, co z kolei może prowadzić do zamknięcia określonych rynków świadczeń zdrowotnych, a tym samym budzi poważne wątpliwości z punktu widzenia przepisów Unii Europejskiej oraz dotychczasowego orzecznictwa ETS, zgodnie z którym „[…] Należy w tej kwestii przypomnieć, że z utrwalonego orzecznictwa wynika, iż działalność medyczna jako taka wchodzi w zakres art. 60 traktatu (obecnie art. 50 TWE), bez potrzeby rozróżniania, czy świadczenia zdrowotne udzielane są w placówce szpitalnej, czy poza nią […]”.
Projekt ustawy znajduje się w załączniku
Informacja Ministerstwa Zdrowia w sprawie konsultacji
