Zaakceptowano porozumienie w sprawie delegowania pracowników
Komitet stałych przedstawicieli rządów państw członkowskich w Brukseli zaakceptował 5 marca 2014 porozumienie osiągnięte podczas tzw. trilogów w sprawie projektu dyrektywy wykonawczej dotyczącej delegowania pracowników. Dla przyjęcia dyrektywy wymagane jest, aby osiągnięte porozumienie zostało jeszcze oficjalnie zaakceptowane Radę, i Parlament Europejski.
Prace nad projektem dyrektywy trwały od marca 2012 roku, a z uwagi na jego złożoność oraz stawiane przed nim cele był on przedmiotem szczególnego zainteresowania wielu podmiotów.
Polska od początku negocjacji konsekwentnie dążyła, aby dyrektywa gwarantowała odpowiednią ochronę praw pracowników delegowanych, a jednocześnie zapewniała przedsiębiorcom swobodne świadczenie usług z wykorzystaniem instytucji delegowania.
Jak poinformowało w swoim komunikacie Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej, osiągnięte porozumienie w sposób zrównoważony uwzględnia powyższy cel. Projekt porozumienia przewiduje m.in. rozwiązania służące ocenie rzeczywistego delegowania i zapobieganiu nadużyciom (art. 3), lepszemu dostępowi do informacji (art. 5), współpracy administracyjnej (art. 6), określa zasady stosowania środków kontrolnych i wymagań administracyjnych (art. 9), stosowania odpowiedzialności solidarnej (art. 12), a także wprowadza przepisy dotyczące transgraniczne egzekwowanie grzywien i kar administracyjnych (rozdział VI).
Przyjęte na posiedzeniu Coreper I porozumienie uwzględnia rozwiązania zaakceptowane przez Radę w Podejściu ogólnym (z dnia 9 grudnia 2013 roku).
Zmianie nie uległo brzmienie art. 12 co oznacza, iż wprowadzenie instytucji odpowiedzialności solidarnej przez państwa członkowskie będzie miało charakter dobrowolny, podobnie jak to ma miejsce w chwili obecnej. Jedynie w sektorze budowlanym państwa będą musiały wprowadzić szczególne rozwiązania, czyli odpowiedzialność solidarną albo inne, odpowiednie środki wykonawcze, zgodne z przepisami prawa krajowego i prawa unijnego (obligatoryjna odpowiedzialność ma dotyczyć wyłącznie bezpośrednich podwykonawców);
Utrzymany został mechanizm stosowania i ewentualnego wprowadzania środków kontrolnych i wymogów administracyjnych (art. 9). Wprowadzono jedynie pewne modyfikacje dotyczące niektórych środków i wymogów. Oznacza to, że nie zmieniła się zasada, iż nowe środki mogą być wprowadzane, gdy dotychczasowe są niewystarczające.
Ponadto zachowano wymóg ich proporcjonalności i zasadności. Państwa członkowskie muszą informować o środkach Komisję Europejską, która ma obowiązek ich monitorowania oraz regularnego przedstawiania Radzie sprawozdań w tym zakresie.
Na wniosek Polski do dyrektywy zostanie załączona deklaracja dotycząca możliwości zastępowania pracownika delegowanego. Podkreśla ona dopuszczalność zastąpienia pracownika delegowanego przez innego pracownika delegowanego, szczególnie w przypadku prac cyklicznych, sezonowych i powtarzalnych.
W porozumieniu doprecyzowano również zasady dostępu do informacji na temat warunków zatrudnienia pracowników w poszczególnych państwach członkowskich. Wprowadzono obowiązek prowadzenia jednej krajowej strony internetowej, na której zawarte będą informacje o warunkach zatrudnienia, lub co najmniej linki do stron, gdzie takie informacje się znajdują. Dostęp do informacji ma być bezpłatny, a sama informacja przedstawiona w przystępny sposób.
Państwa członkowskie mają również wskazać organy, do których pracownicy i przedsiębiorcy będą mogli zwracać się o informacje (art. 5). Ponadto procedury wypełniania formalności przyjętych na podstawie art. 9 powinny być możliwe do wykonania w sposób przyjazny dla przedsiębiorców.
Na temat dyrektywy dotyczącej delegowania pracowników pisaliśmy także w poniższych tekstach:
MPIPS: porozumienie w sprawie projektu dyrektywy dotyczącej delegowania pracowników
Pracodawcy RP: kompromis w sprawie delegowania pracowników korzystny dla Polski
Komitet stałych przedstawicieli rządów państw członkowskich w Brukseli zaakceptował 5 marca 2014 porozumienie osiągnięte podczas tzw. trilogów w sprawie projektu dyrektywy wykonawczej dotyczącej delegowania pracowników. Dla przyjęcia dyrektywy wymagane jest, aby osiągnięte porozumienie zostało jeszcze oficjalnie zaakceptowane Radę, i Parlament Europejski.
Prace nad projektem dyrektywy trwały od marca 2012 roku, a z uwagi na jego złożoność oraz stawiane przed nim cele był on przedmiotem szczególnego zainteresowania wielu podmiotów.
Polska od początku negocjacji konsekwentnie dążyła, aby dyrektywa gwarantowała odpowiednią ochronę praw pracowników delegowanych, a jednocześnie zapewniała przedsiębiorcom swobodne świadczenie usług z wykorzystaniem instytucji delegowania.
Jak poinformowało w swoim komunikacie Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej, osiągnięte porozumienie w sposób zrównoważony uwzględnia powyższy cel. Projekt porozumienia przewiduje m.in. rozwiązania służące ocenie rzeczywistego delegowania i zapobieganiu nadużyciom (art. 3), lepszemu dostępowi do informacji (art. 5), współpracy administracyjnej (art. 6), określa zasady stosowania środków kontrolnych i wymagań administracyjnych (art. 9), stosowania odpowiedzialności solidarnej (art. 12), a także wprowadza przepisy dotyczące transgraniczne egzekwowanie grzywien i kar administracyjnych (rozdział VI).
Przyjęte na posiedzeniu Coreper I porozumienie uwzględnia rozwiązania zaakceptowane przez Radę w Podejściu ogólnym (z dnia 9 grudnia 2013 roku).
Zmianie nie uległo brzmienie art. 12 co oznacza, iż wprowadzenie instytucji odpowiedzialności solidarnej przez państwa członkowskie będzie miało charakter dobrowolny, podobnie jak to ma miejsce w chwili obecnej. Jedynie w sektorze budowlanym państwa będą musiały wprowadzić szczególne rozwiązania, czyli odpowiedzialność solidarną albo inne, odpowiednie środki wykonawcze, zgodne z przepisami prawa krajowego i prawa unijnego (obligatoryjna odpowiedzialność ma dotyczyć wyłącznie bezpośrednich podwykonawców);
Utrzymany został mechanizm stosowania i ewentualnego wprowadzania środków kontrolnych i wymogów administracyjnych (art. 9). Wprowadzono jedynie pewne modyfikacje dotyczące niektórych środków i wymogów. Oznacza to, że nie zmieniła się zasada, iż nowe środki mogą być wprowadzane, gdy dotychczasowe są niewystarczające.
Ponadto zachowano wymóg ich proporcjonalności i zasadności. Państwa członkowskie muszą informować o środkach Komisję Europejską, która ma obowiązek ich monitorowania oraz regularnego przedstawiania Radzie sprawozdań w tym zakresie.
Na wniosek Polski do dyrektywy zostanie załączona deklaracja dotycząca możliwości zastępowania pracownika delegowanego. Podkreśla ona dopuszczalność zastąpienia pracownika delegowanego przez innego pracownika delegowanego, szczególnie w przypadku prac cyklicznych, sezonowych i powtarzalnych.
W porozumieniu doprecyzowano również zasady dostępu do informacji na temat warunków zatrudnienia pracowników w poszczególnych państwach członkowskich. Wprowadzono obowiązek prowadzenia jednej krajowej strony internetowej, na której zawarte będą informacje o warunkach zatrudnienia, lub co najmniej linki do stron, gdzie takie informacje się znajdują. Dostęp do informacji ma być bezpłatny, a sama informacja przedstawiona w przystępny sposób.
Państwa członkowskie mają również wskazać organy, do których pracownicy i przedsiębiorcy będą mogli zwracać się o informacje (art. 5). Ponadto procedury wypełniania formalności przyjętych na podstawie art. 9 powinny być możliwe do wykonania w sposób przyjazny dla przedsiębiorców.
Na temat dyrektywy dotyczącej delegowania pracowników pisaliśmy także w poniższych tekstach:
MPIPS: porozumienie w sprawie projektu dyrektywy dotyczącej delegowania pracowników
Pracodawcy RP: kompromis w sprawie delegowania pracowników korzystny dla Polski