Pracodawcy RP: opinie w sprawie projektu zarządzenia dotyczącego rehabilitacji

Autor:
22 listopada 2014

Pracodawcy Rzeczypospolitej przekazali szczegółowe uwagi do projektu zarządzenia prezesa NFZ w sprawie określenia warunków zawierania i realizacji umów na rehabilitację leczniczą. Uwagi dotyczą wymogów stawianych placówkom świadczącym usługi rehabilitacyjne, dotyczących pomieszczeń, sprzętu czy zatrudnionej kadry.


Uwagi dotyczą następujących punktów:

1) w § 9 uchyla się ust.3
Zapis jest zasadny tylko wtedy, gdy skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne wystawiać będzie lekarz specjalista. Jeżeli, tak jak obecnie, może wystawić je lekarz POZ przy braku przygotowania i zbyt dużej ilości błędów merytorycznych, może okazać się to szkodliwe dla pacjenta. W takich wypadkach korekta zlecanych zabiegów przez magistra fizjoterapii/specjalisty fizjoterapii powinna pozostać jako rozwiązanie korzystne dla pacjenta.

2) w § 11 dodano ust.10
Nowy zapis w zarządzeniu prezesa NFZ obliguje świadczeniodawców do nieudzielania odmowy świadczeń, co może utrudnić funkcjonowanie jednostek na terenie powiatu (czasami odległość od ośrodka do pacjenta może nawet wynosić około 60 km w obrębie powiatu). Pacjent powinien uzyskać tą usługę w ośrodku najbliższym miejsca zamieszkania. Uważamy, że zapis został wprowadzony ze względu na utrudniony dostęp do tego rodzaju świadczeń, ale naszym zdaniem rozwiązaniem tego problemu jest wprowadzenie systemowej kontroli wykonania 3 procent kontraktu z fizjoterapii ambulatoryjnej przez wszystkich świadczeniodawców wykonujących te usługi.
Proponujemy aby anulować powyższą zmianę, obligując oddziały wojewódzkie NFZ do kontroli zapisów umowy. Obecnie NFZ posiada wszelkie narzędzia niezbędne do takiej kontroli, bez konieczności angażowania dodatkowych sił i środków finansowych.

Uwagi do załącznika nr 1

1. Lp 2 (5.11.01.0000077) Ćwiczenia czynne i czynno - bierne z pacjentem powinny być punktowane:  
a. 25 punktów tak jak dotychczas (jest to czasami bardzo ciężka praca wykonywana przez terapeutę nie krócej niż 30 minut, ponieważ pacjent nie współpracuje).
b. proponujemy pozostawienie ich w poprzedniej wersji jako włączone do poprzedniego pakietu zabiegów nr 5.11.01.0000073. Dałoby to możliwość dobierania rodzaju terapii, stosowanych technik manualnych przez fizjoterapeutę do aktualnego stanu zdrowia pacjenta bez koniecznych ponownych konsultacji lekarskich. Przykładowo w miarę poprawy stanu zdrowia pacjenta byłaby możliwość płynnego przejścia np. z terapii biernej do terapii czynno - biernej w decyzji terapeuty bez badania lekarskiego.

Jesteśmy głęboko przekonani, że proponowana zmiana spowoduje drastyczny spadek jakości usług, ponieważ świadczeniodawcy dostosowując budżet do otrzymywanych środków z NFZ będą zatrudniać terapeutów z niższymi kwalifikacjami i mniejszym doświadczeniem.

Pragniemy zauważyć, iż w zależności od doboru ćwiczeń ze wskazanej grupy (5.11.01.0000077) będą one angażować prace fizjoterapeuty w takim samym stopniu i wymiarze czasowym jak przy (5.11.01.0000073) punktowanych po 25 pkt. za 30 minut, będąc  równoważnym kosztem dla świadczeniodawców. Naszym zdaniem proponowane rozwiązanie wpłynie negatywnie na ocenę jakości świadczonych usług.

Utrzymanie w katalogu nowej wersji zabiegów spowoduję także potrzebę częstszych zmian ordynacji lekarskich, wynikających ze zmiany stanu zdrowia pacjenta co w konsekwencji wydłuży kolejkę oczekujących, utrudni dostępność i zwiększy koszty.

Uwagi do załącznik nr 3

Z zadowoleniem odczytujemy wysiłki Narodowego Funduszu Zdrowia mające na celu polepszenia jakości udzielanych świadczeń zdrowotnych. Uważamy za słuszne wprowadzenie w lp. 2.1.3 „pozostały personel-dodatkowo oceniany” pkt 2 magister fizjoterapii z min. 5 letnim doświadczeniem - nie mniej niż ½ etatu przeliczeniowego. Uważamy także, że powinno się oceniać i odpowiednio rankingować ogólny procentowy skład magistrów wśród całego zespołu fizjoterapeutycznego.

1. W (2.1.3) pkt 1) Proponujemy alternatywny zapis:
„specjalista w dziedzinie fizjoterapii nie mniej niż równoważność ½ etatu przeliczeniowego lub co najmniej 50 procent magistrów fizjoterapii wśród całości personelu fizjoterapeutycznego”.
Naszym zdaniem, jest zbyt mała liczba specjalistów fizjoterapii i nie są równomiernie rozmieszczeni na terenie kraju, dodatkowo duża ich część pracuje naukowo. Placówek rehabilitacji jest w Polsce kilka tysięcy. Wymóg dotyczący zatrudnienia 50 procent magistrów wpłynie na jakość świadczeń w danych placówkach w skali ogólnopolskiej.
2. Proponujemy wprowadzenie zapisów o minimalnym zatrudnieniu na każde 100 tysięcy punktów rocznie w postaci 0,5 etatu przeliczeniowego fizjoterapeuty jako minimalną liczbę personelu (jest to uśredniony wynik otrzymany od wielu renomowanych placówek rehabilitacyjnych).
Taki zapis spowoduje utrudnienie nieuczciwym świadczeniodawcom, zaniżającym poziom leczenia niezgodnego z prawdą wykazywania procedur medycznych. Wpłynie to pozytywnie na jakość świadczonych usług w ramach funduszów NFZ.
3. (2.2.1) pkt. 4 - masaż można wykonywać w salach do kinezyterapii z zachowaniem rozdzielności czasowej z pracownią fizjoterapii. (niekonieczne jest osobne pomieszczenie).
4. (2.6.3) pkt 1) Proponujemy bardziej zrozumiały i jasny zapis:
„Wanny do masażu wirowego kończyn górnych i kończyn dolnych umożliwiające jednoczesny zabieg dla jednego rodzaju kończyn (dolnych lub górnych)”.
5. W ośrodku dziennym należy wprowadzić zapis „warunki dotyczące pomieszczeń – wymagane” (2.3.1), (jak w fizjoterapii ambulatoryjnej). Gabinety i sale fizykoterapii oraz kinezyterapii powinny spełniać te same warunki jak w przypadku fizjoterapii ambulatoryjnej, obecnie tak nie jest.
6.  (4.2.7) Terapia zajęciowa jest potrzebna dzieciom w ośrodkach rehabilitacji dziennej i w oddziałach o pobytach stacjonarnych. W oddziale rehabilitacji dziennej dla dorosłych pacjenci nie chcą korzystać z tego typu terapii, nie uważają jej ani za ważną ani za potrzebną.
7. (4.2.12) Proponujemy taki zapis o warunkach jak w fizjoterapii ambulatoryjnej. Ewentualny rozdział sprzętu na różne umowy w rozdzielności czasowej (żeby w jednym miejscu w przychodni mogła być jedna wanna do masażu z której korzystaliby zarówno pacjenci z fizjoterapii ambulatoryjnej i ORD).
8. (4.2.5 pkt 3); versus 4.3.3 pkt. 2) ) W ośrodkach rehabilitacji dla dzieci z zaburzeniami  wieku rozwojowego w personelu dodatkowo ocenianym, fizjoterapeuta ma mieć staż nie mniej niż rok, a w ogólnym ośrodku rehabilitacyjnym ma mieć udokumentowane 3-letnie doświadczenie w zakresie metod usprawniania dzieci z zaburzenia rozwojowymi oraz wczesnej diagnostyki  i terapii neurorozwojowej. Proponujemy ujednolicić obydwa punkty.
9. W przypadku świadczeń dla ośrodka realizującego usługi drenażu limfatycznego Lp. (4.2.5) proponujemy dodatkowo umieścić pkt 4 oceniający  fizjoterapeutów posiadających udokumentowane kwalifikacje i szkolenia z zakresu drenażu limfatycznego nie mniej niż ½ etatu (dla ośrodków realizujących rehabilitację pacjentów z obrzękiem limfatycznym)
10. W ośrodku rehabilitacji dla dzieci z zaburzeniami wieku rozwojowego proponujemy  zmianę sprzętu dodatkowo ocenianego ( nie wydaje się być konieczny laser, wanny do masażu wirowego). Dodatkowo można byłoby oceniać sprzęt bardziej potrzebny do rehabilitacji dzieci (np. podłogi interaktywne, platformy wibrujące itp.)
11. (4.2.12) pkt 1) Proponujemy zapis identyczny jak w (2.6.3) pkt 1 według zaproponowanej definicji. Sprzęt zarówno w „fizjoterapii ambulatoryjnej” jak i „Rehabilitacji w oddziale dziennym” powinien mieć identyczną nazwę.
12. (4.3.1) W ramach wymogów kompetencji personelu dla ośrodków rehabilitacji dzieci z zaburzeniami wieku rozwojowego niekonieczny jest wymóg specjalisty fizjoterapii oraz specjalista/psycholog kliniczny (jest ich mała ilość w kraju i raczej nie pracują z dziećmi). Wskazane byłoby dokładne doprecyzowanie rodzaju i charakteru dodatkowych kursów spełniających kwalifikacje zarówno w fizjoterapii jak w psychologii (dokładne specyfikacje kursów i liczbę godzin nauki)
13. Proponujemy generalne dodanie w kategorii „personel -dodatkowo oceniany” w punktach: 4.6.3, 4.7.3, 5.3.3, 5.13.3, 6.1.3. W wymienionych pozycjach NFZ obecnie rankinguje wyłącznie specjalistę fizjoterapii. Naszym zdaniem powinno się także dodatkowo oceniać na równi, dodając słowo „lub”  fizjoterapeutów z udokumentowanym 3 letnim doświadczeniem w pracy w danym zakresie rehabilitacji. Naszym zdaniem taki zapis spowoduje odpowiedniejszy dobór personelu do specyfiki danych zakresów rehabilitacji. Oczywiste jest, że posiadanie specjalizacji z fizjoterapii nie gwarantuje skutecznej pracy w różnych zakresach rehabilitacyjnych. Praca z małymi dziećmi różni się diametralnie od pracy na przykład z pacjentami pulmonologicznymi. Dodanie wyboru w ocenie personelu rankingowanego dodatkowo osób z udokumentowanym doświadczeniem wpłynie zatem pozytywnie na jakość świadczonych usług, przywracając pacjenta szybciej i większym zakresie do sprawności, co skutkować będzie także oszczędnościami finansowymi w budżecie.

Dodatkowa Propozycja Pracodawców RP

Proponujemy zmianę § 10 pkt 4 rozporządzenia, który obecnie brzmi:
„W poradni rehabilitacyjnej w zakresie lekarskiej ambulatoryjnej opieki rehabilitacyjnej, na podstawie jednego skierowania, dopuszcza się w przypadkach uzasadnionych medycznie, objęcie opieką świadczeniobiorcy ze schorzeniami wymagającymi długotrwałej rehabilitacji, do czasu osiągnięcia poprawy w leczeniu danej jednostki, jednak nie dłużej niż 12 miesięcy od dnia rozpoczęcia leczenia”.

Nasze wątpliwości budzi fakt czy za dzień rozpoczęcia leczenia uważa się dzień wystawienia skierowania przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, czy dzień kiedy pacjent został przyjęty przez lekarza w poradni rehabilitacyjnej, czy też dzień od którego będzie mieć zabiegi terapeutyczne? W związku z tym proponujemy aby za rozpoczęcie leczenia traktować jako datę uzyskania pierwszego zabiegu fizjoterapeutycznego i następująca zmianę brzmienia § 10 pkt 4

„W poradni rehabilitacyjnej w zakresie lekarskiej ambulatoryjnej opieki rehabilitacyjnej, na podstawie jednego skierowania, dopuszcza się w przypadkach uzasadnionych medycznie, objęcie opieką świadczeniobiorcę ze schorzeniami wymagającymi długotrwałej rehabilitacji, do czasu osiągnięcia poprawy w leczeniu danej jednostki, jednak nie dłużej niż 12 miesięcy od dnia rozpoczęcia terapii fizjoterapeutycznej”.

Powyższe uwagi zostały zebrane w tabeli, która dostępna jest tutaj.

 

Pracodawcy RP

Pracodawcy Rzeczypospolitej przekazali szczegółowe uwagi do projektu zarządzenia prezesa NFZ w sprawie określenia warunków zawierania i realizacji umów na rehabilitację leczniczą. Uwagi dotyczą wymogów stawianych placówkom świadczącym usługi rehabilitacyjne, dotyczących pomieszczeń, sprzętu czy zatrudnionej kadry.


Uwagi dotyczą następujących punktów:

1) w § 9 uchyla się ust.3
Zapis jest zasadny tylko wtedy, gdy skierowanie na zabiegi fizjoterapeutyczne wystawiać będzie lekarz specjalista. Jeżeli, tak jak obecnie, może wystawić je lekarz POZ przy braku przygotowania i zbyt dużej ilości błędów merytorycznych, może okazać się to szkodliwe dla pacjenta. W takich wypadkach korekta zlecanych zabiegów przez magistra fizjoterapii/specjalisty fizjoterapii powinna pozostać jako rozwiązanie korzystne dla pacjenta.

2) w § 11 dodano ust.10
Nowy zapis w zarządzeniu prezesa NFZ obliguje świadczeniodawców do nieudzielania odmowy świadczeń, co może utrudnić funkcjonowanie jednostek na terenie powiatu (czasami odległość od ośrodka do pacjenta może nawet wynosić około 60 km w obrębie powiatu). Pacjent powinien uzyskać tą usługę w ośrodku najbliższym miejsca zamieszkania. Uważamy, że zapis został wprowadzony ze względu na utrudniony dostęp do tego rodzaju świadczeń, ale naszym zdaniem rozwiązaniem tego problemu jest wprowadzenie systemowej kontroli wykonania 3 procent kontraktu z fizjoterapii ambulatoryjnej przez wszystkich świadczeniodawców wykonujących te usługi.
Proponujemy aby anulować powyższą zmianę, obligując oddziały wojewódzkie NFZ do kontroli zapisów umowy. Obecnie NFZ posiada wszelkie narzędzia niezbędne do takiej kontroli, bez konieczności angażowania dodatkowych sił i środków finansowych.

Uwagi do załącznika nr 1

1. Lp 2 (5.11.01.0000077) Ćwiczenia czynne i czynno – bierne z pacjentem powinny być punktowane:  
a. 25 punktów tak jak dotychczas (jest to czasami bardzo ciężka praca wykonywana przez terapeutę nie krócej niż 30 minut, ponieważ pacjent nie współpracuje).
b. proponujemy pozostawienie ich w poprzedniej wersji jako włączone do poprzedniego pakietu zabiegów nr 5.11.01.0000073. Dałoby to możliwość dobierania rodzaju terapii, stosowanych technik manualnych przez fizjoterapeutę do aktualnego stanu zdrowia pacjenta bez koniecznych ponownych konsultacji lekarskich. Przykładowo w miarę poprawy stanu zdrowia pacjenta byłaby możliwość płynnego przejścia np. z terapii biernej do terapii czynno – biernej w decyzji terapeuty bez badania lekarskiego.

Jesteśmy głęboko przekonani, że proponowana zmiana spowoduje drastyczny spadek jakości usług, ponieważ świadczeniodawcy dostosowując budżet do otrzymywanych środków z NFZ będą zatrudniać terapeutów z niższymi kwalifikacjami i mniejszym doświadczeniem.

Pragniemy zauważyć, iż w zależności od doboru ćwiczeń ze wskazanej grupy (5.11.01.0000077) będą one angażować prace fizjoterapeuty w takim samym stopniu i wymiarze czasowym jak przy (5.11.01.0000073) punktowanych po 25 pkt. za 30 minut, będąc  równoważnym kosztem dla świadczeniodawców. Naszym zdaniem proponowane rozwiązanie wpłynie negatywnie na ocenę jakości świadczonych usług.

Utrzymanie w katalogu nowej wersji zabiegów spowoduję także potrzebę częstszych zmian ordynacji lekarskich, wynikających ze zmiany stanu zdrowia pacjenta co w konsekwencji wydłuży kolejkę oczekujących, utrudni dostępność i zwiększy koszty.

Uwagi do załącznik nr 3

Z zadowoleniem odczytujemy wysiłki Narodowego Funduszu Zdrowia mające na celu polepszenia jakości udzielanych świadczeń zdrowotnych. Uważamy za słuszne wprowadzenie w lp. 2.1.3 „pozostały personel-dodatkowo oceniany” pkt 2 magister fizjoterapii z min. 5 letnim doświadczeniem – nie mniej niż ½ etatu przeliczeniowego. Uważamy także, że powinno się oceniać i odpowiednio rankingować ogólny procentowy skład magistrów wśród całego zespołu fizjoterapeutycznego.

1. W (2.1.3) pkt 1) Proponujemy alternatywny zapis:
„specjalista w dziedzinie fizjoterapii nie mniej niż równoważność ½ etatu przeliczeniowego lub co najmniej 50 procent magistrów fizjoterapii wśród całości personelu fizjoterapeutycznego”.
Naszym zdaniem, jest zbyt mała liczba specjalistów fizjoterapii i nie są równomiernie rozmieszczeni na terenie kraju, dodatkowo duża ich część pracuje naukowo. Placówek rehabilitacji jest w Polsce kilka tysięcy. Wymóg dotyczący zatrudnienia 50 procent magistrów wpłynie na jakość świadczeń w danych placówkach w skali ogólnopolskiej.
2. Proponujemy wprowadzenie zapisów o minimalnym zatrudnieniu na każde 100 tysięcy punktów rocznie w postaci 0,5 etatu przeliczeniowego fizjoterapeuty jako minimalną liczbę personelu (jest to uśredniony wynik otrzymany od wielu renomowanych placówek rehabilitacyjnych).
Taki zapis spowoduje utrudnienie nieuczciwym świadczeniodawcom, zaniżającym poziom leczenia niezgodnego z prawdą wykazywania procedur medycznych. Wpłynie to pozytywnie na jakość świadczonych usług w ramach funduszów NFZ.
3. (2.2.1) pkt. 4 – masaż można wykonywać w salach do kinezyterapii z zachowaniem rozdzielności czasowej z pracownią fizjoterapii. (niekonieczne jest osobne pomieszczenie).
4. (2.6.3) pkt 1) Proponujemy bardziej zrozumiały i jasny zapis:
„Wanny do masażu wirowego kończyn górnych i kończyn dolnych umożliwiające jednoczesny zabieg dla jednego rodzaju kończyn (dolnych lub górnych)”.
5. W ośrodku dziennym należy wprowadzić zapis „warunki dotyczące pomieszczeń – wymagane” (2.3.1), (jak w fizjoterapii ambulatoryjnej). Gabinety i sale fizykoterapii oraz kinezyterapii powinny spełniać te same warunki jak w przypadku fizjoterapii ambulatoryjnej, obecnie tak nie jest.
6.  (4.2.7) Terapia zajęciowa jest potrzebna dzieciom w ośrodkach rehabilitacji dziennej i w oddziałach o pobytach stacjonarnych. W oddziale rehabilitacji dziennej dla dorosłych pacjenci nie chcą korzystać z tego typu terapii, nie uważają jej ani za ważną ani za potrzebną.
7. (4.2.12) Proponujemy taki zapis o warunkach jak w fizjoterapii ambulatoryjnej. Ewentualny rozdział sprzętu na różne umowy w rozdzielności czasowej (żeby w jednym miejscu w przychodni mogła być jedna wanna do masażu z której korzystaliby zarówno pacjenci z fizjoterapii ambulatoryjnej i ORD).
8. (4.2.5 pkt 3); versus 4.3.3 pkt. 2) ) W ośrodkach rehabilitacji dla dzieci z zaburzeniami  wieku rozwojowego w personelu dodatkowo ocenianym, fizjoterapeuta ma mieć staż nie mniej niż rok, a w ogólnym ośrodku rehabilitacyjnym ma mieć udokumentowane 3-letnie doświadczenie w zakresie metod usprawniania dzieci z zaburzenia rozwojowymi oraz wczesnej diagnostyki  i terapii neurorozwojowej. Proponujemy ujednolicić obydwa punkty.
9. W przypadku świadczeń dla ośrodka realizującego usługi drenażu limfatycznego Lp. (4.2.5) proponujemy dodatkowo umieścić pkt 4 oceniający  fizjoterapeutów posiadających udokumentowane kwalifikacje i szkolenia z zakresu drenażu limfatycznego nie mniej niż ½ etatu (dla ośrodków realizujących rehabilitację pacjentów z obrzękiem limfatycznym)
10. W ośrodku rehabilitacji dla dzieci z zaburzeniami wieku rozwojowego proponujemy  zmianę sprzętu dodatkowo ocenianego ( nie wydaje się być konieczny laser, wanny do masażu wirowego). Dodatkowo można byłoby oceniać sprzęt bardziej potrzebny do rehabilitacji dzieci (np. podłogi interaktywne, platformy wibrujące itp.)
11. (4.2.12) pkt 1) Proponujemy zapis identyczny jak w (2.6.3) pkt 1 według zaproponowanej definicji. Sprzęt zarówno w „fizjoterapii ambulatoryjnej” jak i „Rehabilitacji w oddziale dziennym” powinien mieć identyczną nazwę.
12. (4.3.1) W ramach wymogów kompetencji personelu dla ośrodków rehabilitacji dzieci z zaburzeniami wieku rozwojowego niekonieczny jest wymóg specjalisty fizjoterapii oraz specjalista/psycholog kliniczny (jest ich mała ilość w kraju i raczej nie pracują z dziećmi). Wskazane byłoby dokładne doprecyzowanie rodzaju i charakteru dodatkowych kursów spełniających kwalifikacje zarówno w fizjoterapii jak w psychologii (dokładne specyfikacje kursów i liczbę godzin nauki)
13. Proponujemy generalne dodanie w kategorii „personel -dodatkowo oceniany” w punktach: 4.6.3, 4.7.3, 5.3.3, 5.13.3, 6.1.3. W wymienionych pozycjach NFZ obecnie rankinguje wyłącznie specjalistę fizjoterapii. Naszym zdaniem powinno się także dodatkowo oceniać na równi, dodając słowo „lub”  fizjoterapeutów z udokumentowanym 3 letnim doświadczeniem w pracy w danym zakresie rehabilitacji. Naszym zdaniem taki zapis spowoduje odpowiedniejszy dobór personelu do specyfiki danych zakresów rehabilitacji. Oczywiste jest, że posiadanie specjalizacji z fizjoterapii nie gwarantuje skutecznej pracy w różnych zakresach rehabilitacyjnych. Praca z małymi dziećmi różni się diametralnie od pracy na przykład z pacjentami pulmonologicznymi. Dodanie wyboru w ocenie personelu rankingowanego dodatkowo osób z udokumentowanym doświadczeniem wpłynie zatem pozytywnie na jakość świadczonych usług, przywracając pacjenta szybciej i większym zakresie do sprawności, co skutkować będzie także oszczędnościami finansowymi w budżecie.

Dodatkowa Propozycja Pracodawców RP

Proponujemy zmianę § 10 pkt 4 rozporządzenia, który obecnie brzmi:
„W poradni rehabilitacyjnej w zakresie lekarskiej ambulatoryjnej opieki rehabilitacyjnej, na podstawie jednego skierowania, dopuszcza się w przypadkach uzasadnionych medycznie, objęcie opieką świadczeniobiorcy ze schorzeniami wymagającymi długotrwałej rehabilitacji, do czasu osiągnięcia poprawy w leczeniu danej jednostki, jednak nie dłużej niż 12 miesięcy od dnia rozpoczęcia leczenia”.

Nasze wątpliwości budzi fakt czy za dzień rozpoczęcia leczenia uważa się dzień wystawienia skierowania przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, czy dzień kiedy pacjent został przyjęty przez lekarza w poradni rehabilitacyjnej, czy też dzień od którego będzie mieć zabiegi terapeutyczne? W związku z tym proponujemy aby za rozpoczęcie leczenia traktować jako datę uzyskania pierwszego zabiegu fizjoterapeutycznego i następująca zmianę brzmienia § 10 pkt 4

„W poradni rehabilitacyjnej w zakresie lekarskiej ambulatoryjnej opieki rehabilitacyjnej, na podstawie jednego skierowania, dopuszcza się w przypadkach uzasadnionych medycznie, objęcie opieką świadczeniobiorcę ze schorzeniami wymagającymi długotrwałej rehabilitacji, do czasu osiągnięcia poprawy w leczeniu danej jednostki, jednak nie dłużej niż 12 miesięcy od dnia rozpoczęcia terapii fizjoterapeutycznej”.

Powyższe uwagi zostały zebrane w tabeli, która dostępna jest tutaj.

 

Pracodawcy RP

Inne artykuły

Wesołych Świąt Wielkanocnych!

Autor: Medycyna Prywatna
Dodano: 18.04.2025
Przeczytaj teraz

Tegoroczna wiosna nie oszczędzi alergików. Są sposoby, aby ograniczyć objawy alergii

Autor: Medycyna Prywatna
Dodano: 2.04.2025

Wiosna to czas budzącej się do życia przyrody, ale dla alergików oznacza także nasilenie uciążliwych objawów spowodowanych pyleniem roślin. Z danych NFZ wynika, że nawet 12 milionów Polaków zmaga się z alergią, a nieleczona może prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak astma. Eksperci enel-med podpowiadają, że wpływ alergenów na codzienne życie można zminimalizować. Kluczowe środki zaradcze to śledzenie kalendarza pylenia, stosowanie leków i dbanie o czystość w domu.  

Alergia jest coraz powszechniejszym schorzeniem, uznanym za problem cywilizacyjny. Według danych Narodowego Funduszu Zdrowia (NFZ) z zeszłego roku, w Polsce alergia dotyczy około 12 milionów osób, a ponad 4 miliony Polaków zmaga się z astmą, która często jest konsekwencją nieleczonej alergii. Nieleczona alergia może znacząco zakłócać codzienne funkcjonowanie, dlatego tak ważne jest stosowanie odpowiednich środków zapobiegawczych i właściwe zarządzanie chorobą.

Środki zaradcze pod lupą

Aby przetrwać wiosnę w dobrej formie, alergicy powinni przede wszystkim monitorować kalendarz pylenia i śledzić komunikaty o stężeniu pyłków w powietrzu.

W dni, gdy stężenie pyłków jest wysokie, zaleca się ograniczenie czasu spędzanego na zewnątrz, szczególnie rano, podobnie w suche i wietrzne dni, kiedy pyłki są najbardziej aktywne. Warto również pamiętać o zamykaniu okien w domu i samochodzie, aby alergeny nie dostawały się do pomieszczeń. Po powrocie do domu dobrze jest zmienić ubranie i umyć włosy, aby usunąć pyłki, które mogły się na nich osadzić – zwraca uwagę lek. Krzysztof Urban, specjalista medycyny rodzinnej enel-med.

Dla złagodzenia objawów alergii kluczowe jest regularne przyjmowanie leków przeciwhistaminowych, które powinny być dobrane przez lekarza.

Mogą to być tabletki, krople do nosa lub aerozole, które pomagają kontrolować kichanie, swędzenie, łzawienie oczu i inne uciążliwe objawy. Dodatkowo, płukanie nosa solą fizjologiczną to prosta, ale skuteczna metoda, która pomaga usunąć pyłki z dróg oddechowych i złagodzić podrażnienia. Warto również zadbać o czystość w domu. Regularne odkurzanie, stosowanie filtrów HEPA (High Efficiency Particulate Air Filter) w odkurzaczach i oczyszczacze powietrza mogą znacząco zmniejszyć ilość alergenów w pomieszczeniach. Pościel warto prać w wysokiej temperaturze, a dywany i zasłony, które mogą gromadzić pyłki, należy czyścić szczególnie dokładnie – mówi lek. Krzysztof Urban z enel-med.

Ostatnia deska ratunku

Jeśli objawy alergii są szczególnie uciążliwe, warto rozważyć konsultację z alergologiem.

– Immunoterapia alergenowa, czyli odczulanie, to metoda, która może znacząco poprawić komfort życia alergików. Polega ona na stopniowym przyzwyczajaniu organizmu do alergenów, co w wielu przypadkach prowadzi do zmniejszenia lub nawet całkowitego ustąpienia objawów – wyjaśnia specjalista enel-med.

Warto pamiętać, że podstawową rolę w procesie terapii, oprócz rozpoznania i odpowiedniego dobrania leków, odgrywa wiedza na temat choroby. Alergia może znacząco zakłócać codzienne funkcjonowanie, ale stosując odpowiednie środki zapobiegawcze, możemy zmniejszyć ryzyko wystąpienia reakcji alergicznych i poprawić jakość życia.

Przeczytaj teraz

Gyncentrum: i𝗻𝘄𝗲𝘀𝘁𝘆𝗰𝗷𝗮 𝗻𝗮 𝗽𝗿𝗮𝘄𝗶𝗲 𝟲 𝗺𝗹𝗻 𝘇ł!

Autor: Medycyna Prywatna
Dodano: 22.03.2025

14 marca br. oficjalnie Gyncentrum stało się właścicielem budynku dawnej Kopalni Niwka-Modrzejów w Sosnowcu. To przełomowy krok, który pozwoli stworzyć najnowocześniejsze laboratorium genetyczne na Śląsku.

– To inwestycja, która otwiera przed Gyncentrum nowe perspektywy rozwoju. W obiekcie o powierzchni 1700 m2 już funkcjonują: Laboratorium Genetyczne, Zakład Inżynierii Genetycznej, w pełni wyposażony oddział szpitalny oraz blok operacyjny – komentuje Agnieszka Kocot, Dyrektor ds. Prawno-Organizacyjnych Gyncentrum.

Jaka jest strategia rozwoju Gyncentrum?

* Rozbudowa laboratorium genetycznego już wyposażonego w sprzęt o wartości ponad 20 mln zł, ukierunkowanego na diagnostykę chorób rzadkich, wad genetycznych oraz nowoczesne badania molekularne.

* Rozwój oddziału chirurgii jednego dnia oraz szpitala, co zwiększy zakres zabiegów i przyspieszy powrót pacjentów do zdrowia.

* Nowe możliwości diagnostyczne i terapeutyczne, szczególnie w obszarze badań klinicznych onkologicznych.

* Stworzenie nowych miejsc pracy dla lekarzy, diagnostów laboratoryjnych i personelu medycznego.

* Poszerzenie oferty szkoleń specjalizacyjnych dla lekarzy.

Przeczytaj teraz

Lekarz Krzysztof Urban, specjalista medycyny rodzinnej enel-med: to jeszcze nie koniec grypy. Możliwa druga fala infekcji

Autor: Medycyna Prywatna
Dodano: 18.03.2025

Sezon zimowy 2024/2025 przyniósł gwałtowny wzrost zachorowań na infekcje dróg oddechowych wewnętrzne dane enel-med wskazują, że luty był kolejnym miesiącem zwiększonej liczby przypadków, głównie o podłożu wirusowym, w tym grypy. Ferie zimowe, łagodna pogoda i niski poziom wyszczepialności tylko pogłębiły ten trend. W ostatnich dniach liczba zakażeń zmniejsza się, ale końca epidemii grypy jeszcze ogłosić nie możemy.

Wewnętrzne statystyki enel-med wskazują, że luty był kolejnym miesiącem wzmożonej zachorowalności na infekcje dróg oddechowych, przede wszystkim o etiologii wirusowej, w tym wywołanych wirusami grypy, co potwierdzały wyniki testów antygenowych. Dodatkowo, sezon ferii, zimowisk czy półkolonii sprzyjał spotkaniom rówieśniczym wśród dzieci oraz młodzieży i ułatwiał rozprzestrzenianie zakażeń przenoszonych drogą kropelkową, co trwało również w pierwszych tygodniach po powrocie do szkół. Łagodna zima, duża wilgotność powietrza i temperatury rzadko spadające istotnie poniżej 0 st. C także wspomagały rozwój fali zakażeń grypowych i grypopodobnych.

Jak podaje Główny Inspektor Sanitarny w sezonie zimowym 2024/2025 odnotowano 3 razy więcej infekcji grypowych niż w latach ubiegłych. Ponad 25 tys. osób trafiło do szpitali z rozpoznaniem grypy, a ok. tysiąc osób zmarło. Czasowe braki leków przeciwgrypowych również utrudniały szybkie wdrażanie leczenia przyczynowego i zapobieganie rozwojowi zakażenia i jego powikłań przede wszystkim u pacjentów z obniżoną odpornością czy z wielochorobowością.

To jeszcze nie koniec

Szczyt zachorowań na grypę w Polsce przypadał typowo na okres styczeń-marzec. Od czasu pandemii obserwujemy zmiany tej cykliczności. W obecnym sezonie fala infekcji grypowych rozpoczęła się już w listopadzie, ze szczytem zachorowań na przełomie stycznia i lutego. W ostatnich 2 tygodniach liczba zakażeń zaczyna się zmniejszać, ale wieloletnie obserwacje epidemiologiczne wskazują na możliwość wystąpienia drugiej fali infekcji, więc końca epidemii grypy jeszcze z całą stanowczością ogłosić nie możemy.

Szczepienia ciągle mają sens

Niestety nadal borykamy się z bardzo niskim poziomem wyszczepialności przeciw grypie. Dla całej populacji wyniósł on ok. 6%, a wśród osób powyżej 60 r.ż., szczególnie narażonych na cięższy przebieg zakażenia i wystąpienie powikłań, sięgnął zaledwie 17%. Trzeba ponowić apel o poddawanie się szczepieniom ochronnym, w tym szczepieniu przeciw grypie.

Aktualny sezon infekcyjny przyniósł również znacząco większą liczbę zachorowań wywołanych krztuścem i RSV. Tutaj również podstawą profilaktyki są szczepienia ochronne. W przypadku krztuśca wykonywane wśród dzieci i młodzieży w ramach programu szczepień ochronnych, wśród dorosłych w ramach szczepień zalecanych, powtarzanych co 5-10 lat.

Od niedawna dysponujemy również szczepionką przeciw RSV – do stosowania u kobiet ciężarnych jako forma zabezpieczenia przed zachorowaniem noworodków i niemowląt oraz do stosowania u wszystkich dorosłych po 60 r.ż., a u osób z czynnikami ryzyka ciężkiego przebiegu zakażenia RSV od 50 r.ż.

Przeczytaj teraz

Mężczyźni coraz chętniej poprawiają urodę. 24% więcej mężczyzn zdecydowało się na zabieg medycyny estetycznej, rosną też ich wydatki

Autor: Medycyna Prywatna
Dodano: 10.03.2025

W Polsce mieszka ok. 18 mln mężczyzn i coraz więcej z nich decyduje się na inwestycję w swój wygląd nie tylko poprzez wizyty na siłowni. Jak wynika z danych Estell, w 2024 roku liczba panów korzystających z zabiegów medycyny estetycznej wzrosła o 24% w porównaniu do roku poprzedniego. Mężczyźni nie tylko częściej odwiedzają kliniki, ale także przeznaczają na zabiegi średnio o 20% więcej środków niż w poprzednim roku. Dr Krzysztof Jakubowski zwraca uwagę, że dbanie o wygląd przestało być domeną wyłącznie kobiet, a panowie coraz śmielej sięgają po rozwiązania, które pozwalają im czuć się i wyglądać lepiej.

Wzrost zainteresowania mężczyzn medycyną estetyczną to efekt kilku czynników. Z jednej strony coraz więcej panów trafia do naszych klinik dzięki rekomendacjom kobiet – to często żony, partnerki czy nawet matki zachęcają ich do skorzystania z zabiegów. Z drugiej strony – nie możemy ignorować wpływu mediów społecznościowych. Platformy takie jak Instagram czy TikTok kreują nowe standardy męskiego piękna, a mężczyźni chcą im sprostać. Dodatkowo, medycyna estetyczna przestaje być postrzegana jako domena kobiet – dziś to po prostu element dbania o siebie, także w aspekcie zdrowotnym, na który decydują się mężczyźni w każdym wieku – podkreśla dr n. med Krzysztof Jakubowski, kierownik medyczny z kliniki Estell.

Mężczyźni inwestują w siebie bardziej niż kiedykolwiek

Liczba mężczyzn decydujących się na zabiegi medycyny estetycznej zwiększyła się o niemal jedną czwartą (+24% r/r) w porównaniu do roku poprzedniego, wynika z najnowszych danych kliniki Estell. To przełożyło się na nieco wyższy udział mężczyzn w strukturze klientów kliniki medycyny estetycznej – w 2024 roku wyniósł już 22% (w 2023 – 20%). To wyraźny sygnał, że panowie coraz śmielej sięgają po rozwiązania, które pomagają im zadbać o wygląd i samopoczucie. Co ciekawe, nie tylko rośnie liczba klientów, ale także ich wydatki. Średnio każdy mężczyzna w ubiegłym roku wydał w klinice o jedną piątą więcej niż w 2023 roku. To wskazuje, że panowie nie tylko częściej korzystają z usług, ale też wybierają bardziej zaawansowane lub dodatkowe zabiegi.

Młodsi mężczyźni dołączają do trendu

Medycyna estetyczna przestaje być domeną starszych mężczyzn. Choć największą grupę klientów stanowią panowie w wieku 41-50 lat (30%), to już co czwarty pacjent ma mniej niż 30 lat (24%). To wyraźny sygnał, że coraz młodsi mężczyźni chcą „coś poprawić” lub „naprawić” w swoim wyglądzie, często zanim pojawią się pierwsze oznaki starzenia.

Biorąc pod lupę najpopularniejsze zabiegi, mężczyźni najczęściej decydują się na leczenie dermatologiczne, takie jak lasery naczyniowe, które pomagają w walce z trądzikiem różowatym czy zaczerwienieniami skóry. Dużym zainteresowaniem cieszy się również toksyna botulinowa, która skutecznie redukuje zmarszczki mimiczne. Podium najpopularniejszych zabiegów zamyka laseroterapia, która poprawia kondycję skóry. Nie można zapomnieć o zabiegach wzmacniających włosy, które są szczególnie popularne wśród mężczyzn borykających się z problemem łysienia.

Trend wzrostowy wśród mężczyzn korzystających z medycyny estetycznej jest wyraźny i stabilny. W 2021 roku panowie stanowili 16% naszych klientów, w 2022 roku – 18%, a w 2023 roku już 20%. Ta tendencja pokazuje, że medycyna estetyczna przestaje być męskim tematem tabu. Spodziewamy się, że w kolejnych latach odsetek mężczyzn będzie nadal rósł, a zabiegi takie jak: mezoterapia skóry głowy, botoks czy laseroterapia będą cieszyć się jeszcze większą popularnością – podsumowuje dr n. med. Krzysztof Jakubowski, kierownik medyczny z kliniki Estell.

Przeczytaj teraz

55 proc. Polaków chciałoby zrezygnować z obowiązkowej składki zdrowotnej

Autor: Medycyna Prywatna
Dodano: 5.03.2025

Ponad połowa Polaków (55 proc.) deklaruje, że gdyby miała wybór, zrezygnowałaby z obowiązkowej składki zdrowotnej i samodzielnie finansowała leczenie – wynika z badania enel-med. Już teraz dwa razy więcej osób wybiera prywatną opiekę zdrowotną zamiast publicznej (36 proc. vs. 17 proc.), a wśród młodszych pacjentów, od 18. do 30. r.ż., ten odsetek sięga 46 proc. Prywatnie najczęściej leczymy się u stomatologa (65 proc.), okulisty (44 proc.), dermatologa (29 proc.) i psychologa (19 proc.). Eksperci enel-med podkreślają, że dziś często za leczenie płacimy podwójnie, ale dyskusja o przyszłości systemu ochrony zdrowia nie może pomijać roli Narodowego Funduszu Zdrowia. Mimo rosnącej popularności prywatnej opieki, NFZ pozostaje kluczowy dla finansowania kosztownych usług, takich jak: hospitalizacje i operacje.

– Podmioty z prywatnego sektora medycznego, takie jak enel-med, prowadzą pacjenta profilaktycznie, zapewniając kompleksową opiekę ambulatoryjną i nowoczesną diagnostykę. Dzięki temu możliwe jest wczesne wykrywanie schorzeń i zapobieganie ich dalszemu rozwojowi, co zmniejsza ryzyko hospitalizacji i obniża koszty leczenia ponoszone przez NFZ. Publiczna ochrona zdrowia angażuje się głównie wtedy, gdy konieczne jest leczenie zaawansowanych przypadków i kosztowna hospitalizacja. Pacjenci, którzy na co dzień koncentrują się na profilaktyce i regularnych konsultacjach, dostrzegają braki Narodowego Funduszu Zdrowia w tym zakresie. Potwierdzają to wyniki badań CBOS – aż 60 proc. ankietowanych negatywnie ocenia działanie publicznej opieki zdrowotnej. Długie kolejki do specjalistów, ograniczony dostęp do diagnostyki i trudności w umawianiu wizyt powodują, że coraz więcej osób rozważa prywatne leczenie. Płacąc za konkretne usługi, pacjenci mają zdecydowanie większą pewność, że otrzymują je na czas i w wysokiej jakości. Nie dziwi zatem fakt, że ponad połowa badanych deklaruje gotowość do samodzielnego finansowania leczenia, gdyby miała taką możliwość – podkreśla Jacek Rozwadowski, Prezes Zarządu Centrum Medycznego ENEL-MED.

Polacy coraz częściej leczą się prywatnie

Publiczna ochrona zdrowia w Polsce od lat boryka się z problemami. Kolejki do specjalistów liczone w miesiącach, trudności z dostępem do badań diagnostycznych i przeciążone szpitale powodują, że coraz więcej pacjentów szuka ratunku w prywatnych placówkach. Jak wynika z raportu enel-med „Łączy nas zdrowie” aż 55 proc. Polaków deklaruje, że gdyby mieli wybór, zrezygnowaliby z obowiązkowej składki zdrowotnej (30 proc. zdecydowanie tak, 25 proc. raczej tak). Opinie w tym temacie są podobne niezależnie od pokolenia pacjentów.

Niezadowolenie z publicznej opieki zdrowotnej potwierdza fakt, że dwa razy więcej Polaków woli korzystać z prywatnej opieki niż publicznej (36 proc. vs. 17 proc.). 34 proc. osób korzysta z obu dostępnych form. Jednak tutaj widać różnice pokoleniowe – młodsi pacjenci częściej wybierają leczenie prywatne. 46 proc. przedstawicieli pokolenia Z (18-30 lat) woli korzystać z płatnych usług medycznych, podczas gdy wśród osób powyżej 50. roku życia odsetek ten wynosi 30 proc. Starsze pokolenia są bardziej przywiązane do NFZ – w ich przypadku wynika to z przyzwyczajenia, jak i realiów sprzed lat, gdy prywatna medycyna nie była tak rozwinięta.

Polacy zapytani o przewagi prywatnej opieki zdrowotnej w pierwszej kolejności wskazali na krótsze kolejki do lekarzy (66 proc.), w drugiej na wyższą jakość usług (55 proc.), a 37 proc. osób zwraca uwagę na lepszą dostępność specjalistów. Co czwarty respondent (28 proc.) uważa, że prywatne placówki dysponują nowocześniejszym sprzętem medycznym.

Za leczenie płacimy podwójnie

Polacy mogą korzystać z konsultacji różnych lekarzy niemal zawsze w ramach NFZ. Jednak w praktyce, w przypadku większości specjalizacji, więcej pacjentów decyduje się na wizytę prywatną niż bezpłatną. Z raportu enel-med wynika, że w stomatologii aż 65 proc. pacjentów decyduje się na leczenie prywatne (także w ramach pakietów medycznych), podczas gdy jedynie 22 proc. korzysta z NFZ. Podobnie w okulistyce zdecydowanie więcej Polaków wybiera prywatne wizyty lub w ramach pakietu medycznego, niż korzysta z leczenia w sektorze publicznym (odpowiednio 40 proc. i 30 proc. wskazań). W dermatologii prywatne wizyty są częściej wybierane przez 29 proc. pacjentów, w porównaniu do 22 proc. korzystających z opieki publicznej. W przypadku psychologów różnica jest dwukrotna – 19 proc. Polaków woli wizytę prywatną, a jedynie 8 proc. korzysta z NFZ. Jedynie w przypadku lekarza rodzinnego i pediatry Polacy częściej wybierają publiczną opiekę zdrowotną. Z usług lekarza rodzinnego w ramach NFZ korzysta 67 proc. pacjentów, a prywatnie tylko 21 proc. W przypadku pediatry jest to 24 proc. na NFZ i 15 proc. prywatnie.

Dyskusja o przyszłości systemu ochrony zdrowia nie może pomijać roli Narodowego Funduszu Zdrowia, który wciąż zapewnia dostęp do leczenia w obszarach, gdzie koszty są bardzo wysokie, takich jak: hospitalizacje, leczenie przewlekłych chorób, operacje czy porody. W ramach Funduszu dostępne są także operacje zaćmy, kolonoskopie czy konsultacje w placówkach Podstawowej Opieki Zdrowotnej i Ambulatoryjnej Opieki Specjalistycznej, z których Polacy coraz chętniej korzystają. Te usługi świadczą także prywatne placówki, które mają kontrakty z systemem publicznej opieki zdrowotnej, jak np. enel-med, i widzimy duże zainteresowanie pacjentów taką formą leczenia. Często pacjenci nie są świadomi rzeczywistych kosztów tych zabiegów, a dopiero analiza wydatków dostępna na Internetowym Koncie Pacjenta pozwala dostrzec ich pełną skalę. To jasny dowód na to, jak istotne jest połączenie obu sektorów w zapewnianiu kompleksowej opieki zdrowotnej – wyjaśnia Jacek Rozwadowski, Prezes Zarządu Centrum Medycznego ENEL-MED.

I dodaje: – Choć prywatna opieka staje się coraz bardziej popularna, całkowita rezygnacja z Narodowego Funduszu Zdrowia nie byłaby rozwiązaniem dla wszystkich, dlatego konieczne jest znalezienie równowagi między obiema formami finansowania leczenia, ponieważ dziś często płacimy podwójnie, szczególnie w obszarze ambulatoryjnej opieki specjalistycznej. Na horyzoncie nie widać wciąż koniecznych zmian systemowych, a czasami niewiele potrzeba. Na przykład dobrym krokiem rządu byłoby przywrócenie odpisu od podatku wydatków na leczenie. Jednocześnie uzyskalibyśmy pozytywny efekt fiskalny – faktury potrzebne pacjentom do rozliczenia PIT wpłynęłyby w pewnym stopniu na ograniczenie szarej strefy w prywatnym lecznictwie i zwiększyły wpływy z podatków – wyjaśnia Jacek Rozwadowski, Prezes Zarządu Centrum Medycznego ENEL-MED.

Przeczytaj teraz