Działalność lecznicza jest szczególna
Grzegorz Kubalski, Związek Powiatów Polskich
Działalność lecznicza jest traktowana jako działalność gospodarcza, jednakże jest to działalność o szczególnym charakterze. Jest ona bowiem ukierunkowania na ochronę zdrowia, która według artykułu 68 ust. 1 Konstytucji została uznana za prawo obywatela. Ów szczególny charakter przesądza o wprowadzaniu rozwiązań prawnych odbiegających od obowiązujących ogólnie.
Przepis art. 54 ust. 5 zd. 1 ustawy o działalności leczniczej, dotyczący zasady, że czynność prawna mająca na celu zmianę wierzyciela (a więc prowadząca do przelewu wierzytelności) samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej może nastąpić wyłącznie po wyrażeniu zgody przez podmiot tworzący, został wprowadzony w celu zrównoważenie interesu publicznego oraz interesów wierzycieli placówki. Przede wszystkim należy sobie uświadomić, że przelew wierzytelności w rozumieniu art. 509 §1 Kodeksu Cywilnego nie stanowi żadnej pomocy dla dłużnika w spłacie zobowiązań. Tak jak przed przelewem był on zobowiązany do określonego świadczenia, tak po przelewie jest zobowiązany do tego świadczenia – tylko na rzecz innego wierzyciela.
Od strony prawnej nie ma tu zatem żadnych różnic – mogą jednak wystąpić różnice praktyczne. Poszczególni wierzyciele mogą bowiem wykazywać różną determinację w dochodzeniu roszczeń – włącznie z podjęciem kroków, które praktycznie sparaliżują działalność dłużnika. Bezpośredni dostawcy podmiotów leczniczych – również we własnym interesie utrzymania klienta – do takich działań nie są skłonni, ale część firm wyspecjalizowanych w skupowaniu długów – już tak. Dodać należy, że działania takie przekładają się jedynie na przyspieszenie egzekucji długów, a nie na samą możliwość ich ściągnięcia.
O ile w przypadku zwykłej działalności gospodarczej paraliż działalności nie stanowiłby zagrożenia dla interesu publicznego, to w przypadku działalności leczniczej – już tak, ze względu na znaczące utrudnienie dla części mieszkańców dostępu do opieki zdrowotnej. Jest to powód, dla którego w art. 54 ust. 5 zd. 2 ustawy o działalności leczniczej wskazano, że podmiot tworzący wydaje zgodę na zmianę wierzyciela albo odmawia jej wydania, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia ciągłości udzielania świadczeń zdrowotnych oraz w oparciu o analizę sytuacji finansowej i wynik finansowy samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej za rok poprzedni. Podejmując decyzję poszczególne jednostki samorządu terytorialnego uwzględniają wskazane wytyczne.
Grzegorz Kubalski, Związek Powiatów Polskich
Działalność lecznicza jest traktowana jako działalność gospodarcza, jednakże jest to działalność o szczególnym charakterze. Jest ona bowiem ukierunkowania na ochronę zdrowia, która według artykułu 68 ust. 1 Konstytucji została uznana za prawo obywatela. Ów szczególny charakter przesądza o wprowadzaniu rozwiązań prawnych odbiegających od obowiązujących ogólnie.
Przepis art. 54 ust. 5 zd. 1 ustawy o działalności leczniczej, dotyczący zasady, że czynność prawna mająca na celu zmianę wierzyciela (a więc prowadząca do przelewu wierzytelności) samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej może nastąpić wyłącznie po wyrażeniu zgody przez podmiot tworzący, został wprowadzony w celu zrównoważenie interesu publicznego oraz interesów wierzycieli placówki. Przede wszystkim należy sobie uświadomić, że przelew wierzytelności w rozumieniu art. 509 §1 Kodeksu Cywilnego nie stanowi żadnej pomocy dla dłużnika w spłacie zobowiązań. Tak jak przed przelewem był on zobowiązany do określonego świadczenia, tak po przelewie jest zobowiązany do tego świadczenia – tylko na rzecz innego wierzyciela.
Od strony prawnej nie ma tu zatem żadnych różnic – mogą jednak wystąpić różnice praktyczne. Poszczególni wierzyciele mogą bowiem wykazywać różną determinację w dochodzeniu roszczeń – włącznie z podjęciem kroków, które praktycznie sparaliżują działalność dłużnika. Bezpośredni dostawcy podmiotów leczniczych – również we własnym interesie utrzymania klienta – do takich działań nie są skłonni, ale część firm wyspecjalizowanych w skupowaniu długów – już tak. Dodać należy, że działania takie przekładają się jedynie na przyspieszenie egzekucji długów, a nie na samą możliwość ich ściągnięcia.
O ile w przypadku zwykłej działalności gospodarczej paraliż działalności nie stanowiłby zagrożenia dla interesu publicznego, to w przypadku działalności leczniczej – już tak, ze względu na znaczące utrudnienie dla części mieszkańców dostępu do opieki zdrowotnej. Jest to powód, dla którego w art. 54 ust. 5 zd. 2 ustawy o działalności leczniczej wskazano, że podmiot tworzący wydaje zgodę na zmianę wierzyciela albo odmawia jej wydania, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia ciągłości udzielania świadczeń zdrowotnych oraz w oparciu o analizę sytuacji finansowej i wynik finansowy samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej za rok poprzedni. Podejmując decyzję poszczególne jednostki samorządu terytorialnego uwzględniają wskazane wytyczne.
