Opieka abonamentowa

Data orzeczenia

2008-09-29

orzeczenie nieprawomocne

Data wpływu

2008-05-19

Sąd

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie

Sędziowie

Sylwester Golec /przewodniczący sprawozdawca/

Symbol z opisem

6119 Inne o symbolu podstawowym 611

Hasła tematyczne

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Skarżony organ

Minister Finansów

Treść wyniku

Oddalono skargę

Powołane przepisy

Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 151
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Dz.U. 1993 nr 90 poz 416 art. 11 ust. 1 oraz art. 12 ust. 1
Obwieszczenie Ministra Finansów z dnia 26 lipca 1993 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alojzy Skrodzki, Sędziowie Sędzia WSA Izabela Głowacka-Klimas, Sędzia WSA Sylwester Golec (sprawozdawca), Protokolant Robert Powojski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 września 2008 r. sprawy ze skargi P. S.A. z siedzibą w P. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia […] stycznia 2008 r. nr […] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę

III SA/Wa 1356/08

Uzasadnienie

Zaskarżoną do Sądu indywidualną interpretacją przepisów prawa podatkowego z dnia […] stycznia 2008 r Nr […] Minister Finansów uznał stanowisko P. S.A. (skarżąca spółka) wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, za nieprawidłowe.

Na podstawie akt sprawy Sąd przyjął następujący stan faktyczny. Skarżąca spółka zawarła umowy z niepublicznymi zakładami opieki zdrowotnej, na podstawie których zakłady te zobowiązały się świadczyć usługi medyczne na rzecz pracowników skarżącej spółki. W zakres tych usług wchodzą badania wstępne, okresowe, kontrolne i profilaktyczne, które zgodnie z kodeksem pracy wykonywane są na koszt pracodawcy a także inne świadczenia zdrowotne nie związane z medycyną pracy. Wynagrodzenie zakładu świadczącego usługi stanowi iloczyn pracowników, dla których skarżąca spółka wykupuje świadczenia i opłaty ryczałtowej za każdego pracownika. Wynagrodzenie to jest niezależne od ilości usług wykonanych w danym miesiącu na rzecz poszczególnych pracowników. Wynagrodzenie miesięczne za poszczególnego pracownika objętego umową jest należne zakładowi opieki zdrowotnej nawet wówczas gdy nie wykona on w miesiącu żadnych usług na rzecz danego pracownika.

W związku z tak opisanym stanem faktycznym skarżąca spółka zadała pytania:

Czy w opisanym we wniosku stanie faktycznym, w zakresie kosztu usług medycznych innych niż przewidziane w kodeksie pracy, opłaconych na rzecz pracowników przez skarżącą spółkę w formie ryczałtu powstaje przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych u tych pracowników?

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie skarżąca spółka stwierdziła, że koszt usług medycznych opłacanych na rzecz pracowników przez pracodawcę w formie ryczałtu nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych u tych pracowników. Spółka podnosiła, że zgodnie z treścią przepisów art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 1993 r., Nr 90, poz. 416, z późn. zm., w dalszej części uzasadnienia powoływanej jako u.p.d.o.f.) do przychodu ze stosunku pracy zalicza się wartość nieodpłatnych świadczeń otrzymanych przez pracownika. W opisanym stanie faktycznym nie ma możliwości ustalenia wartości świadczeń medycznych otrzymywanych przez poszczególnych pracowników na podstawie wykupionego

abonamentu medycznego zwłaszcza, że niektórzy pracownicy w ogóle nie korzystają ze świadczeń medycznych. Z tego względu spółka twierdziła, że wykupione przez nią na rzecz pracowników usługi medyczne nie stanowią u tych prawników przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Po rozpatrzeniu wniosku Minister Finansów wydał […] stycznia 2008 r. indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego nr […] uznającą stanowisko skarżącej spółki za nieprawidłowe.

W interpretacji organ stwierdził, że zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 u.p.d.o.f. opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52 a i 52 c u.p.d.o.f. oraz dochodów, od których zaniechano poboru podatku.

W art. 10 u.p.d.o.f. zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkowstwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną praca nakładcza, emerytura lub renta.

Minister wskazał, że zgodnie z art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Przepis art. 11 ust. 1 u.d.o.f. stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f., są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Przy czym art. 11 ust. 2a pkt 2 u.p.d.o.f. stanowi, iż wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się – jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu.

Mając powyższe na względzie Minister stwierdził, że objęcie przez skarżącą spółkę usługą ubezpieczenia medycznego wszystkich pracowników, w zamian za uiszczaną składkę na rzecz spółki prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług ubezpieczenia medycznego jest świadczeniem skutkującym u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mającym swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Zdaniem organu przychodem podlegającym opodatkowaniu jest wartość wykupionego pakietu obejmująca inne świadczenia medyczne niż świadczenia, które zgodnie z przepisami prawa pracy powinny zostać wykonane na koszt pracodawcy.

Tym samym w przypadku zakupu przez pracodawcę usług medycznych uprawniających poszczególnych pracowników do skorzystania z określonych świadczeń ich wartość stanowi przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. Ponadto o powstaniu przychodu ze stosunku pracy nie przesądza fakt skorzystania przez pracownika z konkretnej usługi medycznej, lecz samo otrzymanie przez pracownika pakietu medycznego (o określonej wartości pieniężnej), dającego prawo do usług medycznych w ramach wykupionego pakietu.

Na opisaną interpretację spółka wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Zdaniem skarżącej spółki zaskarżona interpretacja została wydana z naruszeniem art. 11 ust. 1 w zw. z art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. przez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, że w związku z zawartą przez podatnika umową o świadczenie usług ubezpieczenia medycznego, pracownicy spółki otrzymują od niej świadczenia ze stosunku pracy podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W uzasadnieniu skargi podnoszono, że organ udzielający interpretacji nie uwzględnił faktu, iż skarżąca spółka wykupując pakiety medyczne na rzecz pracowników nie świadczy im usług. W tym stanie faktycznym w momencie wykupienia pakietu medycznego na rzecz pracownika, zdaniem spółki, nie występuje świadczenie w naturze otrzymane przez pracownika (art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f.), gdyż świadczeniem tym będą dopiero usługi medyczne wyświadczone pracownikom na podstawie wykupionego pakietu. Wartość tych świadczeń nie można ustalić, gdyż pracownicy z usług tych korzystają w nierównomiernym zakresie, a niektórzy pracownicy z usług tych w ogóle nie korzystają.

Organ w odpowiedzi na skargę zarzuty w niej podniesione uznał za bezzasadne i wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zważył co następuje.

Skarga jest bezzasadna.

W ocenie Sądu w rozpoznanej sprawie organ prawidłowo uznał, że wykupione przez pracodawcę na rzecz pracowników pakiety medyczne stanowią świadczenia w naturze w rozumieniu art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. Zdaniem składu orzekającego nabycie przez skarżącą spółkę na rzecz jej pracowników abonamentu medycznego, którego wykupienie jest równoznaczne z uzyskaniem od zakładu opieki medycznej zobowiązania do wykonywania usług medycznych na rzecz osób, dla których abonament ten wykupiono, stanowi dla tych osób świadczenie w naturze. Opisany we wniosku pakiet – abonament na świadczenia medyczne, co do istoty nosi cechy prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego, które nie jest finansowane ze środków publicznych. Pakiet ten ma wartość majątkową i wynika to wprost z treści wniosku, gdyż uzyskanie go wymaga zapłaty ceny na rzecz sprzedawcy pakietu-abonamentu. Zdaniem Sądu w opisanym we wniosku o wydanie interpretacji stanie faktycznym pracownik skarżącej spółki uzyskuje świadczenie nieodpłatne z chwilą, w której nabywa prawo do nieodpłatnych świadczeń na podstawie nabytego na jego rzecz abonamentu a nie w momencie wyświadczenia na jego rzecz konkretnych usług medycznych w oparciu o wykupiony abonament. Samo uzyskanie przez pracownika prawa do korzystania z nieodpłatnej opieki medycznej stanowi dla niego świadczenie nieodpłatne. Zdaniem Sądu świadczy o tym okoliczność, iż jak wynika z treści wniosku, gdyby nie doszło do wykupienia na rzecz pracownika abonamentu przez pracodawcę nie miałby on uprawnienia do korzystania z usług medycznych. Tak więc nie ulega wątpliwości, że przedmiotowy pakiet ma wartość majątkową i może być przedmiotem obrotu i z chwilą jego wykupienia osoba, której on przysługuje uzyskuje określone prawo majątkowe o określonej wartości. Z tego względu w ocenie Sądu wartość ta winna być uznana za przychód pracownika. Przychód ten jest przychodem ze stosunku pracy, gdyż świadczenie nieodpłatne wykonywane jest przez pracodawcę na rzecz pracownika i podstawą jego uzyskania jest stosunek pracy. Organ zasadnie stwierdził, że opodatkowaniu podlegać będzie cześć abonamentu służąca finansowaniu świadczeń medycznych, których koszty nie obciążają pracodawcy na podstawie przepisów prawa pracy.

Z tych względów organ zasadnie uznał, że wskazana część abonamentu z chwilą jego nabycia na rzecz pracowników na podstawie art. 12 ust. 1 i w zw. z art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. stanowić będzie u nich przychód ze stosunku pracy, podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.), orzeczono jak w sentencji.

źródło:http://orzeczenia.nsa.gov.pl/cbo/do/doc?d=5E48A87E98A4FC3FB3F091421F30A6457274ED1C