Polska Federacja Szpitali rozważa zaskarżenie rozporządzenia MZ do Trybunału Konstytucyjnego

Autor:
29 września 2015

Polska Federacja Szpitali rozważa zaskarżenie rozporządzeniu ministra zdrowia z 8 września 2015 roku w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej do Trybunału Konstytucyjnego. Wątpliwości Federacji budzą uwarunkowania formalno-prawne związane z podwyżkami dla pielęgniarek i położnych.

Według Federacji, przeprowadzone analizy prawne, w kontekście przedstawionego 21 września 2015 roku raportu NIK, dotyczącego wzrostu wynagrodzeń w szpitalach, prowadzą do refleksji, że w ślad za deklaracjami, znanymi wyłącznie z informacji medialnych, wyrażonymi  w  porozumieniu zawartym pomiędzy przedstawicielami pielęgniarek i płożnych, a Ministrem Zdrowia, nie nadążają przyjęte rozwiązania legislacyjne.

Wątpliwości Federacji dotyczą między innymi wyłączenia z tej regulacji grupy pielęgniarek świadczących usługi w zakresie POZ.

„Z tych powodów istotne jest  publiczne przedstawienie treści powołanego porozumienia oraz określenie przez Ministerstwo Zdrowia, jakie zmiany legislacyjne będą podjęte, w szczególności, co do stworzenia gwarancji źródeł finasowania podwyżek. Trzeba, bowiem zwrócić uwagę, na istotną z punktu wdziania pracodawców okoliczność, iż nie wiadomo, czy wskazane podwyżki mają być elementem podstawy wynagrodzenia. Jest to o tyle istotne, że konsekwencją zwiększenie podstawy wynagrodzenia  będzie zwiększenie innych kosztów pracy, których na dzisiaj, w ocenie Pracodawców Rzeczypospolitej Polski oraz Polskiej Federacją Szpitali nie da się oszacować oraz konieczność zmiany regulaminów wynagradzania lub zakładowych albo ponad zakładowych układów pracy w porozumieniu ze związkami zawodowymi" - twierdzi Federacja.

Obecnie obowiązujące rozporządzenie ministra zdrowia z 8 września 2015 roku w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej nie zawiera gwarancji finasowania podwyżek przez 4 lata, a jedynie od 1 września 2015 do 30 czerwca 2016 roku, czyli  na 10 miesięcy. Nie wiadomo jaki mają być źródła finansowania podwyżek w kolejnych miesiącach.

Rozporządzenie daje jedynie możliwość zapłaty kwoty określonej w rozporządzeniu, czyli 300 zł, i to wyłącznie w formie dodatku do wynagrodzenia, przez czas określony, czyli do 30 czerwca 2016 roku.

Federacja poinformowała, że otrzymuje informacje o tym, że dochodzi do konfliktów i niepokojów w szpitalach, których źródłem są oczekiwania zmiany podstawy wynagrodzeń pielęgniarek i położnych oraz oczekiwania pielęgniarek i położnych udzielających świadczeń w POZ, które również domagają się podwyżek. Wiele pielęgniarek wykonujących zawód w medycynie pracy, rejestratorek, sekretarek medycznych  jest rozczarowanych tym, że z analizowanego rozporządzenia nie wynika, że również one mają prawo do podwyżek.

Polska Federacja Szpitali odbiera też wiele sygnałów od zaniepokojonych dyrektorów i prezesów szpitali, którzy wyrażają swoje obawy dotyczące zasad ustalania podwyżek i źródeł ich finasowania po 30 czerwca 2016 roku.

W związku z tym, brak gwarancji finansowych podwyżek dla grupy pielęgniarek i położnych wskazanych w rozporządzeniu, przy jednoczesnym braku możliwości zapewnienia równości w traktowaniu pielęgniarek i położnych, powoduje narastające napięcia społeczne oraz rodzi poważne wątpliwości, co do możliwości wykonania porozumienia zawartego z przedstawicielami pielęgniarek i położnych, a także każe postawić pytanie o zgodność takiego rozwiązania z Konstytucją Rzeczypospolitej Polski. Federacja przypomina tutaj doświadczenia związane  z przyjęciem ustawy z 21 grudnia 2001 roku o zmianie ustawy o negocjacyjnym systemie kształtowania wynagrodzeń, która nałożyła  obowiązek realizacji zobowiązań płacowych. Była to tzw. „ustawa 203”, bez wskazania źródła finansowania. Sytuacja ta spowodowała zadłużanie się szpitali, które zaciągały dodatkowe kredyty na wypłaty podwyżek.

Polska Federacja Szpitali obawia się, że ta sytuacja może się powtórzyć, co zamiast prowadzić do poprawienia bezpieczeństw i jakości świadczeń zdrowotnych, będzie skutkowało destabilizacją całego systemu ochrony zdrowia. 

„Nie można także zapominać,  że zgodnie z art. 1  ust. 1 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych z 27 sierpnia 2004 roku (Dz.U. Nr 210, poz. 2135), tekst jednolity z 25 sierpnia 2008 roku (Dz.U. Nr 164, poz. 1027), tekst jednolity z dnia 8 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 581) „Ustawa określa 1) warunki udzielania i zakres świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych […]”, natomiast przedmiotem regulacji ustawy nie są kwestie związane z wynagrodzeniami dla jakiejkolwiek grupy zawodowej w ochronie zdrowia” – czytamy w stanowisku Federacji.

Konstrukcja powołanych przepisów ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych nie daje, w ocenie Polskiej Federacji Szpitali, podstaw wydatkowania środków publicznych na podwyżki dla jakiejkolwiek grupy zawodowej w ochronie zdrowia, co również stawia pod znakiem zapytanie zgodność z przepisami Konstytucji Rzeczypospolitej Polski przepisów rozporządzenia ministra zdrowia z 8 września 2015 roku w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, w zakresie w jakim przewidują one podwyżki dla pielęgniarek i położnych.

- To wszystko powoduje, że w istocie dobre intencje wielu środowisk, w tym i pracodawców, dotyczące poprawy sytuacji finansowej pielęgniarek i położnych, w obecnym stanie prawnym,  stanowią już źródło niepokojów i konfliktów społecznych oraz grożą poważną zapaścią finansową cegło systemu ochrony zdrowia  - oświadcza Jarosław J. Fedorowski, prezes Polskiej Federacji Szpitali, Gubernator i członek Prezydium Europejskiej Federacji Szpitali HOPE.


 

Polska Federacja Szpitali rozważa zaskarżenie rozporządzeniu ministra zdrowia z 8 września 2015 roku w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej do Trybunału Konstytucyjnego. Wątpliwości Federacji budzą uwarunkowania formalno-prawne związane z podwyżkami dla pielęgniarek i położnych.

Według Federacji, przeprowadzone analizy prawne, w kontekście przedstawionego 21 września 2015 roku raportu NIK, dotyczącego wzrostu wynagrodzeń w szpitalach, prowadzą do refleksji, że w ślad za deklaracjami, znanymi wyłącznie z informacji medialnych, wyrażonymi  w  porozumieniu zawartym pomiędzy przedstawicielami pielęgniarek i płożnych, a Ministrem Zdrowia, nie nadążają przyjęte rozwiązania legislacyjne.

Wątpliwości Federacji dotyczą między innymi wyłączenia z tej regulacji grupy pielęgniarek świadczących usługi w zakresie POZ.

„Z tych powodów istotne jest  publiczne przedstawienie treści powołanego porozumienia oraz określenie przez Ministerstwo Zdrowia, jakie zmiany legislacyjne będą podjęte, w szczególności, co do stworzenia gwarancji źródeł finasowania podwyżek. Trzeba, bowiem zwrócić uwagę, na istotną z punktu wdziania pracodawców okoliczność, iż nie wiadomo, czy wskazane podwyżki mają być elementem podstawy wynagrodzenia. Jest to o tyle istotne, że konsekwencją zwiększenie podstawy wynagrodzenia  będzie zwiększenie innych kosztów pracy, których na dzisiaj, w ocenie Pracodawców Rzeczypospolitej Polski oraz Polskiej Federacją Szpitali nie da się oszacować oraz konieczność zmiany regulaminów wynagradzania lub zakładowych albo ponad zakładowych układów pracy w porozumieniu ze związkami zawodowymi” – twierdzi Federacja.

Obecnie obowiązujące rozporządzenie ministra zdrowia z 8 września 2015 roku w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej nie zawiera gwarancji finasowania podwyżek przez 4 lata, a jedynie od 1 września 2015 do 30 czerwca 2016 roku, czyli  na 10 miesięcy. Nie wiadomo jaki mają być źródła finansowania podwyżek w kolejnych miesiącach.

Rozporządzenie daje jedynie możliwość zapłaty kwoty określonej w rozporządzeniu, czyli 300 zł, i to wyłącznie w formie dodatku do wynagrodzenia, przez czas określony, czyli do 30 czerwca 2016 roku.

Federacja poinformowała, że otrzymuje informacje o tym, że dochodzi do konfliktów i niepokojów w szpitalach, których źródłem są oczekiwania zmiany podstawy wynagrodzeń pielęgniarek i położnych oraz oczekiwania pielęgniarek i położnych udzielających świadczeń w POZ, które również domagają się podwyżek. Wiele pielęgniarek wykonujących zawód w medycynie pracy, rejestratorek, sekretarek medycznych  jest rozczarowanych tym, że z analizowanego rozporządzenia nie wynika, że również one mają prawo do podwyżek.

Polska Federacja Szpitali odbiera też wiele sygnałów od zaniepokojonych dyrektorów i prezesów szpitali, którzy wyrażają swoje obawy dotyczące zasad ustalania podwyżek i źródeł ich finasowania po 30 czerwca 2016 roku.

W związku z tym, brak gwarancji finansowych podwyżek dla grupy pielęgniarek i położnych wskazanych w rozporządzeniu, przy jednoczesnym braku możliwości zapewnienia równości w traktowaniu pielęgniarek i położnych, powoduje narastające napięcia społeczne oraz rodzi poważne wątpliwości, co do możliwości wykonania porozumienia zawartego z przedstawicielami pielęgniarek i położnych, a także każe postawić pytanie o zgodność takiego rozwiązania z Konstytucją Rzeczypospolitej Polski. Federacja przypomina tutaj doświadczenia związane  z przyjęciem ustawy z 21 grudnia 2001 roku o zmianie ustawy o negocjacyjnym systemie kształtowania wynagrodzeń, która nałożyła  obowiązek realizacji zobowiązań płacowych. Była to tzw. „ustawa 203”, bez wskazania źródła finansowania. Sytuacja ta spowodowała zadłużanie się szpitali, które zaciągały dodatkowe kredyty na wypłaty podwyżek.

Polska Federacja Szpitali obawia się, że ta sytuacja może się powtórzyć, co zamiast prowadzić do poprawienia bezpieczeństw i jakości świadczeń zdrowotnych, będzie skutkowało destabilizacją całego systemu ochrony zdrowia. 

„Nie można także zapominać,  że zgodnie z art. 1  ust. 1 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych z 27 sierpnia 2004 roku (Dz.U. Nr 210, poz. 2135), tekst jednolity z 25 sierpnia 2008 roku (Dz.U. Nr 164, poz. 1027), tekst jednolity z dnia 8 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 581) „Ustawa określa 1) warunki udzielania i zakres świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych […]”, natomiast przedmiotem regulacji ustawy nie są kwestie związane z wynagrodzeniami dla jakiejkolwiek grupy zawodowej w ochronie zdrowia” – czytamy w stanowisku Federacji.

Konstrukcja powołanych przepisów ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych nie daje, w ocenie Polskiej Federacji Szpitali, podstaw wydatkowania środków publicznych na podwyżki dla jakiejkolwiek grupy zawodowej w ochronie zdrowia, co również stawia pod znakiem zapytanie zgodność z przepisami Konstytucji Rzeczypospolitej Polski przepisów rozporządzenia ministra zdrowia z 8 września 2015 roku w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, w zakresie w jakim przewidują one podwyżki dla pielęgniarek i położnych.

– To wszystko powoduje, że w istocie dobre intencje wielu środowisk, w tym i pracodawców, dotyczące poprawy sytuacji finansowej pielęgniarek i położnych, w obecnym stanie prawnym,  stanowią już źródło niepokojów i konfliktów społecznych oraz grożą poważną zapaścią finansową cegło systemu ochrony zdrowia  – oświadcza Jarosław J. Fedorowski, prezes Polskiej Federacji Szpitali, Gubernator i członek Prezydium Europejskiej Federacji Szpitali HOPE.


 

Inne artykuły

Transmisja konferencji prasowej pt.: „Dostęp do metod wspierania płodności w Polsce – wyzwania i proponowane rozwiązania”

Autor: Medycyna Prywatna
Dodano: 16.04.2024

15 kwietnia 2024 r. w godz. 9:00-11:00, w budynku Polskiej Agencji Prasowej (ul. Bracka 6/8) w Warszawie oraz online (formuła hybrydowa) Pracodawcy Medycyny Prywatnej zorganizowali spotkanie pt.: „Dostęp do metod wspierania płodności w Polsce – wyzwania i proponowane rozwiązania”.

Celem wydarzenia było zdefiniowanie kluczowych wyzwań w systemie wspierania płodności w Polsce – bazując m.in. na zapisach znowelizowanej ustawy oraz zasadach wypracowanych przez zespół ministerialny – i wskazanie, w jakim kierunku powinien być on docelowo rozwijany. Przedmiotem dyskusji były m.in. kwestie dostępu do diagnostyki, równość w dostępie do leczenia, czy też wsparcie psychologiczne.

Podczas konferencji Prezes Artur Białkowski zapowiedział powstanie – w ramach Pracodawców Medycyny Prywatnej – Forum ds. Wspierania Płodności.

– Organizacja Pracodawców Medycyny Prywatnej działa w ramach forów tematycznych, które wypracowują konkretne rozwiązania oraz rekomendacje w celu usprawnienia funkcjonowania polskiego systemu ochrony zdrowia. Dzisiejsze wydarzenie jest świetną okazją do zainaugurowania Forum ds. Wspierania Płodności. Mam nadzieję, że wspólnie uda nam się zdefiniować kluczowe wyzwania w systemie wspierania płodności w Polsce i wskazać kierunki, w jakich powinien on być rozwijany – podkreślił.

Forum ma stanowić platformę integrującą podmioty lecznicze oraz ekspertów i gwarantować, że ich głos, a także postulaty będą właściwie słyszalne.

Transmisja konferencji dostępna jest poniżej:

Przeczytaj teraz

W Senacie ruszyły prace Parlamentarnego Zespołu ds. Partnerstwa Publiczno-Prywatnego

Autor: Medycyna Prywatna
Dodano: 15.04.2024

Za nami pierwsze posiedzenie Parlamentarnego Zespołu ds. Partnerstwa Publiczno-Prywatnego zaininicjowane przez Senator Agnieszkę Gorgoń-Komor we współpracy z Pracodawcami Medycyny Prywatnej. Zespół ma stanowić platformę wymiany doświadczeń oraz dobrych praktyk realizowanych m.in. przez przedstawicieli medycyny prywatnej, które powinny stanowić wsparcie w poprawie funkcjonowania polskiego systemu ochrony zdrowia.

Partnerstwo publiczno-prywatne jest zjawiskiem coraz szerzej wykorzystywanym w niemal wszystkich gałęziach gospodarki rynkowej. Współpraca między oboma sektorami, wykorzystanie pozytywnych doświadczeń i wdrażanie sprawdzonych rozwiązań to prosta droga do podnoszenia jakości świadczeń, a także budowania zdrowej konkurencji nie tylko w obszarze zdrowia.

Nowa kadencja parlamentu to okazja do podejmowania nowych tematów. Parlamentarzyści wykazują duże zainteresowanie partnerstwem publiczno-prywatnym. Zespół jest odpowiedzią na potrzeby cywilizacyjne, przed którymi stoją wszystkie społeczeństwa, gdzie toczy się gospodarka rynkowa – powiedziała senator Agnieszka Gorgoń-Komor, przewodnicząca nowo powołanego zespołu.

Ochrona zdrowia pierwszym tematem prac Zespołu

Tematem pierwszego posiedzenia było „Określenie partnerstwa publiczno-prywatnego na przykładzie systemu ochrony zdrowia w Polsce – dobre praktyki i transfer wiedzy”. Przedstawiciele Związku Pracodawców Medycyny Prywatnej zaprezentowali rekomendacje dotyczące funkcjonowania systemu ochrony zdrowia na przykładzie sektora prywatnego.

W ocenie przewodniczącej zespołu duże zainteresowanie partnerstwem publiczno-prywatnym podyktowane jest przede wszystkim przekonaniem, że bez niego ochrona zdrowia w Polsce nie będzie mogła skutecznie się rozwijać, z pożytkiem dla pacjentów. Dotyczy to wszystkich społeczeństw z gospodarką rynkową, gdzie sektor publiczny pozostaje nieco w tyle za prywatnym, m.in. ze względu na lepsze standardy leczenia w podmiotach prywatnych.

Obecnie prawie 36% środków z Narodowego Funduszu Zdrowia jest wydatkowanych w sektorze prywatnym, z czego blisko 80% na badania diagnostyczne czy opiekę ambulatoryjną.  Z uwagi na to należy zachęcać do jeszcze ściślejszej współpracy, przede wszystkim w celu lepszego i bardziej efektywnego wydatkowania środków na ochronę zdrowia, jak również podnoszenia jakości leczenia.

Głos sektora prywatnego

Opieka zdrowotna w Polsce jest finansowana z wielu źródeł – oprócz Narodowego Funduszu Zdrowia, są to także prywatne wydatki pacjentów. Ze względu na sposób finansowania, system ochrony zdrowia tworzą łącznie dwa sektory – publiczny i prywatny. Jednakże ze względu na przenikanie się, a także współpracę obu sektorów – wprowadzenie klarownego, prostego podziału na prywatną i publiczną ochronę zdrowia jest niemożliwe.

– Jako Pracodawcy Medycyny Prywatnej bardzo dziękujemy za to, że taki zespół powstał. Uważamy, że partnerstwo publiczno-prywatne i czerpanie ze wspólnych doświadczeń może przyczynić się do zwiększenia efektywności procesu leczenia i zapewnienia kompleksowej opieki nad pacjentem – przekazał Andrzej Podlipski, członek Zarządu Pracodawców Medycyny Prywatnej. Niezwykle ważną kwestią jest wycena świadczeń. Niestety dzisiaj mamy do czynienia z sytuacją, w której za te same świadczenia, wykonywane przez różne podmioty, są niestety różne wyceny za punkt. To sprawia, że bardzo ciężko jest rywalizować o jakość zarówno podmiotom publicznym, jak i prywatnym – przekonywał dalej.

W trakcie posiedzenia przedstawiciele sektora prywatnego wskazywali, że chcieliby wziąć większą odpowiedzialność za pacjenta, system oraz za organizację tego systemu. Spora część dyskusji dotyczyła konieczności wzmocnienia działań profilaktycznych w kraju.

Musimy uwzględnić wszelkie komponenty, które składają się na życie w zdrowiu, takie jak np. psychiatria, psychologia czy zdrowie kobiet. Myślę, że są to obszary, które medycyna prywatna ma „zaopiekowane” od lat. To jest odpowiedni moment, aby właśnie w tych dziedzinach dzielić się doświadczeniami z partnerami publicznymi – mówił Paweł Łangowski, członek Zarządu Pracodawców Medycyny Prywatnej.

Zdaniem ekspertów bez dobrego zabezpieczenia kwestii profilaktyki, będącej największym elementem systemu, dalsze dyskusje na temat tego, jak poprawić efektywność lecznictwa, mogą być wtórne. Jedyną metodą, która pozwoli dobrze zaopiekować kwestię jakości w ochronie zdrowia, jest dialog między sektorem publicznym i prywatnym.

Z kolei Barbara Kopeć, wiceprezeska Zarządu Pracodawców Medycyny Prywatnej, wskazała, że droga do zdrowia Polaków wiedzie również przez medycynę laboratoryjną.

W ramach Pracodawców Medycyny Prywatnej współpracujemy z Instytutem Medycyny Pracy im. prof. J. Nofera w Łodzi w celu poszerzenia możliwości lekarzy medycyny pracy. W tej chwili badania, które wykonuje lekarz medycyny pracy, są poza systemem, nie ma ich w IKP, i nawet jeśli zdiagnozuje przyczynę choroby, to właściwie nic z tym nie może dalej zrobić. Trzeba to zmienić. Powinniśmy się zastanowić, co zrobić, aby jak najdłużej utrzymać dobry stan zdrowia populacji – podkreślała, zapewniając jednocześnie o gotowości do udziału w programach profilaktyki zdrowotnej. – Badania diagnostyczne to najtańsze procedury medyczne wykonywane przez znakomitych fachowców, jakimi są diagności laboratoryjni, na profesjonalnej aparaturze, jaką dysponują laboratoria. Badania medycyny laboratoryjnej są także bardzo tanie – w budżecie szpitala stanowią zaledwie 4-5% kosztów.

Dariusz Dziełak, dyrektor Biura Partnerstwa Publicznego i Innowacji Narodowego Funduszu Zdrowia powiedział, że w zakresie realizacyjnym „tak naprawdę polski system publiczny na prywatnej opiece stoi”. Z punktu widzenia Narodowego Funduszu Zdrowia współpraca sektora publicznego z prywatnym jest nie tylko pożądana, ale także nieuchronna i konieczna.

W dyskusji nie zabrakło głosu przedstawiciela publicznego szpitala. Dorota Gałczyńska-Zych, dyrektor Szpitala Bielańskiego w Warszawie wskazała, że zarządzany przez nią szpital był prekursorem współpracy z sektorem prywatnym. Od 30 lat w ramach outsourcingu realizowana jest diagnostyka laboratoryjna oraz obrazowa, co – jak wskazała – ma swoje mocne i słabe strony. Podkreśliła, że obecnie konieczna jest dalsza dyskusja na temat współpracy obu sektorów oraz wypracowanie tzw. dobrych praktyk.

Uczestnicy posiedzenia wskazywali, że dla maksymalizacji osiąganych przez pacjenta korzyści współpraca pomiędzy sektorem publicznym a prywatnym powinna zostać możliwie precyzyjnie określona i unormowana. Dotychczas w debacie publicznej i parlamentarnej zabrakło merytorycznej dyskusji na temat optymalnego modelu współpracy obu sektorów. 

Przeczytaj teraz

Pracodawcy Medycyny Prywatnej organizują spotkanie: „Dostęp do metod wspierania płodności w Polsce – wyzwania i proponowane rozwiązania”

Autor: Medycyna Prywatna
Dodano: 9.04.2024

Pracodawcy Medycyny Prywatnej zapraszają na spotkanie „Dostęp do metod wspierania płodności w Polsce – wyzwania i proponowane rozwiązania”, które odbędzie się 15 kwietnia 2024 r. w godz. 9:00-11:00, w budynku Polskiej Agencji Prasowej (ul. Bracka 6/8) w Warszawie oraz online (formuła hybrydowa).

Celem wydarzenia jest zdefiniowanie kluczowych wyzwań w systemie wspierania płodności w Polsce – bazując m.in. na zapisach znowelizowanej ustawy oraz zasadach wypracowanych przez zespół ministerialny i wskazanie, w jakim kierunku powinien być on docelowo rozwijany. Przedmiotem dyskusji będą m.in. kwestie dostępu do diagnostyki, równość w dostępie do leczenia, czy też wsparcie psychologiczne. Spotkanie będzie pierwszym krokiem ku stworzeniu – w ramach Pracodawców Medycyny Prywatnej – Forum ds. Wspierania Płodności. Forum ma stanowić platformę integrującą podmioty lecznicze oraz ekspertów i gwarantować, że ich głos, a także postulaty będą właściwie słyszalne.

Warsztat będzie składał się z dwóch części – wystąpień ekspertów klinicznych oraz debaty w gronie zaproszonych gości – w tym przedstawicieli Ministerstwa Zdrowia, Narodowego Funduszu Zdrowia, Parlamentu RP, ekspertów klinicznych oraz jednostek medycznych leczących niepłodność. Kontynuacją będą zamknięte spotkania dla zainteresowanych, podczas których wypracowane zostaną konkretne rekomendacje, które następnie zostaną komunikowane i przekazane osobom odpowiedzialnym za tworzenie systemu.

***

AGENDA

Dostęp do metod wspierania płodności w Polsce – wyzwania i proponowane rozwiązania

15.04.2024 r., godz. 9:00-11:00

9:05-9:20        OTWARCIE SPOTKANIA, Artur Białkowski, Prezes Zarządu Pracodawców Medycyny Prywatnej

9:20-9:50        WYSTĄPIENIA EKSPERTÓW I ORGANIZACJI PACJENTÓW

  • prof. dr hab. n. med. Rafał Kurzawa – Obecny stan i możliwości leczenia niepłodności w Polsce (Atlas niepłodności);
  • prof. dr hab. n. med. Michał Radwan Główne bariery i potrzeby w zakresie rozwoju leczenia niepłodności;
  • prof. dr hab. n. med. Robert Jach – Wyzwania w zakresie zabezpieczania płodności u pacjentów z nowotworem;

9:50-10:50      DYSKUSJA ORAZ SESJA Q&A – W drodze do optymalnego modelu wspieranie płodności w Polsce. Czego brakuje? Co należy zmienić?

                              MODERATOR: Marzena Smolińska, Doradca Zarządu InviMed

                              UCZESTNICY:

  • przedstawiciel Ministerstwa Zdrowia (TBC);
  • Marek Hok, Poseł na Sejm RP;
  • prof. Mirosław Wielgoś, Konsultant krajowy w dziedzinie perinatologii;
  • dr Joanna Kufel-Grabowska, Przewodnicząca Sekcji Płodności w Chorobie Nowotworowej, Polskie Towarzystwo Onkologiczne;
  • Marta Górna, Stowarzyszenie Nasz Bocian;
  • dr Łukasz Sroka, Dyrektor Medyczny, InviMed;

10:50-11:00   PODSUMOWANIE I ZAKOŃCZENIE SPOTKANIA – Artur Białkowski, Prezes Zarządu Pracodawców Medycyny Prywatnej

Przeczytaj teraz

Parlamentarny Zespół ds. Partnerstwa Publiczno-Prywatnego z udziałem przedstawicieli Pracodawców Medycyny Prywatnej

Autor: Medycyna Prywatna
Dodano: 9.04.2024

W efekcie rozmów przedstawicieli Pracodawców Medycyny Prywatnej z Senator RP Agnieszką Gorgoń-Komor w Senacie został utworzony Parlamentarny Zespół ds. Partnerstwa Publiczno-Prywatnego.

Zespół ma stanowić platformę wymiany doświadczeń oraz dobrych praktyk, realizowanych przez przedstawicieli medycyny prywatnej, które powinny stanowić wsparcie w poprawie funkcjonowania polskiego systemu ochrony zdrowia.

15 października odbyło się spotkanie Zarządu Pracodawców Medycyny Prywatnej z Senator Agnieszką Gorgoń-Komor, podczas którego podsumowaliśmy dotychczasowe rozmowy oraz zarysowaliśmy zakres tematów, które będą mogły stanowić prace zespołu. Wśród nich znalazły się m.in. przedstawienie roli sektora prywatnego, cyfryzacji w ochronie zdrowia czy zasadność określenia równych zasad i warunków finansowania świadczeń zdrowotnych ze środków publicznych bez uwarunkowania struktury właścicielskiej. Efektem rozmów jest właśnie powołanie zespołu, który ma ułatwić i udrożnić komunikację pomiędzy decydentami a prywatnym sektorem medycyny.

Przeczytaj teraz

Ochrona zdrowia ukierunkowana na pacjenta

Autor: Medycyna Prywatna
Dodano: 3.04.2024

Wspólnym mianownikiem prywatnego i publicznego sektora opieki zdrowotnej jest pacjent – jego zdrowie i profilaktyka chorób – podkreśla Artur Białkowski, nowy Prezes Zarządu Pracodawców Medycyny Prywatnej (PMP).

– Medycyna prywatna jest dziś skoncentrowana na pacjencie – począwszy od profilaktyki, znoszenia barier w dostępie do leczenia, zapewnienia opieki na poziomie ambulatoryjnym, aż po inwestycje w nowe technologie oraz zaangażowanie w kształcenie kadr medycznych – dodaje Prezes PMP.

Podmioty prywatne dysponują wykwalifikowaną kadrą, wiedzą, niezbędną nowoczesną infrastrukturą, a także zdobytym na przestrzeni lat doświadczeniem. Co więcej – sektor prywatny jest gotowy do dzielenia się z publicznym swoimi zasobami, doświadczeniem i know-how. Na szczególną uwagę – zdaniem Artura Białkowskiego – zasługują dobre praktyki prywatnych placówek w zakresie wdrażania innowacji, organizacji opieki oraz zarządzania.

Sektor prywatny i publiczny są naturalnymi partnerami do współpracy w zakresie wykorzystania nowych technologii, lecznictwa otwartego, a także profilaktyki, diagnostyki i organizacji opieki. Koncentracja na tych aspektach jest także zgodna z koncepcją Value Based Healthcare, w której duży nacisk kładzie się na zapobieganie schorzeniom, wczesne ich wykrywanie, a także wykorzystanie nowoczesnych technologii do leczenia w sposób najbardziej efektywny oraz wygodny dla pacjenta.

W ocenie Prezesa Pracodawców Medycyny Prywatnej kluczowe jest wprowadzenie modelu skoncentrowanego na efektach całego procesu leczenia (a nie pojedynczych świadczeń), który pozwala na poprawę bezpieczeństwa zdrowotnego pacjentów, pobudza konkurencję między podmiotami leczniczymi w zakresie wyników leczenia i daje stały impuls do wdrażania innowacyjnych rozwiązań z myślą – oczywiście – o pacjencie.

System ochrony zdrowia powinien zachęcać świadczeniodawców do stałego podnoszenia jakości usług, wprowadzania nowoczesnych, coraz skuteczniejszych metod leczenia. Niezbędne w tym zakresie jest również gromadzenie i udostępnianie odpowiednich danych dotyczących wyników leczenia, a także wyceny świadczeń oraz cyfryzacja systemu, w tym przede wszystkim dostęp do elektronicznej dokumentacji medycznej – komentuje Artur Białkowski.

Czerpanie z własnych doświadczeń może pomóc obu sektorom zmierzyć się z najpoważniejszymi wyzwaniami systemu ochrony zdrowia, jakim są np. braki kadrowe. Sektor publiczny mógłby skorzystać z doświadczeń medycyny prywatnej w zakresie organizacji pracy personelu i opieki nad pacjentami. Wykorzystanie rozwiązań telemedycznych – które podnoszą wydajność systemu przy zachowaniu standardów bezpieczeństwa pacjentów oraz pracowników – jest z kolei doskonałym przykładem korzyści, jakie wnoszą do całego systemu ochrony zdrowia nowoczesne technologie.

Kolejnym istotnym elementem jest rozwój i poszerzenie skali lecznictwa otwartego, które pozwala na lepsze wykorzystanie zasobów systemu ochrony zdrowia. Jego przewagą są znacznie niższe – w porównaniu z leczeniem szpitalnym – koszty, przy jednoczesnym zapewnieniu – zarówno pacjentom, jak i pracownikom medycznym – większego komfortu oraz oszczędności czasu.

Podsumowując – niezwykle ważnymi wyzwaniami i zadaniami wspólnymi dla obu sektorów są:  wykorzystanie zasobów systemu prywatnego w ramach partnerstwa publiczno-prywatnego, racjonalizacja systemu opieki, w tym zwiększenie roli i znaczenia lecznictwa otwartego, organizacja systemu skoncentrowanego na pacjencie, wprowadzenie modelu opieki zdrowotnej opartego na wartości, stworzenie mechanizmów oceny, które będą bodźcem do poprawy jakości świadczeń, jak również zwiększania innowacyjności świadczeniodawców, wdrażanie nowoczesnych technologii, takich jak np. telemedycyna, a także inicjowanie zmian w zakresie zarządzania pracą personelu medycznego, czy wreszcie inwestycje w zdrowie publiczne i innowacyjne technologie.

Jako Pracodawcy Medycyny Prywatnej niezmiennie deklarujemy, że prywatni świadczeniodawcy są gotowi i chętni do dzielenia się doświadczeniami, które mogą przyczynić się do poprawy funkcjonowania całego systemu opieki nad pacjentem – podkreśla Prezes Artur Białkowski.

Pracodawcy Medycyny Prywatnej mają olbrzymią nadzieję, że udział, jak również rola świadczeniodawców prywatnych w całym systemie ochrony zdrowia zostaną w końcu właściwie dostrzeżone, co pozwoli na dynamizację rozwoju współpracy pomiędzy podmiotami, bez względu na strukturę właścicielską. W centrum uwagi sektora prywatnego i publicznego zawsze musi pozostawać pacjent, a chęć zapewnienia mu możliwie najlepszej opieki powinna być elementem łączącym oraz integrującym wszystkim uczestników systemu.

Przeczytaj teraz

Pracodawcy Medycyny Prywatnej życzą radosnych Świąt Wielkanocnych!

Autor: Medycyna Prywatna
Dodano: 28.03.2024
Przeczytaj teraz