Monika Tomaszewska, przewodnicząca Forum Pielęgniarek i Położnych Pracodawców Medycyny Prywatnej

Dokument „Polityka wieloletnia państwa na rzecz pielęgniarstwa i położnictwa w Polsce” to w głównej mierze „Strategia rozwoju pielęgniarstwa i położnictwa w Polsce”, tylko nieznacznie zmodyfikowana, ponieważ część zapisów strategii jest w trakcie realizacji i ich status się zmienia.

Jak czytamy w uzasadnieniu, polityka ma być dokumentem przyjętym przez Radę Ministrów – stanie się wiec dokumentem rządowym kształtującym pielęgniarstwo i położnictwo w perspektywie kolejnych lat.

To pierwszy tego rodzaju dokument, ale też należy podkreślić, że dotyczy najliczniejszej reprezentacji zawodów medycznych.  Jest to więc uzasadnione w sytuacji widocznych już teraz braków kadry.

Niezmiennie efektem działań wprowadzanych w oparciu o zapisy polityki ma być zwiększenie liczby pielęgniarek i położnych w systemie, zmotywowanie do podejmowania pracy w zawodzie zarówno absolwentów, jak i tych którzy utracili już prawo wykonywania zawodu oraz utrzymanie na rynku pracy pielęgniarek i położnych nabywających uprawnienia emerytalne. Planowane działania mają przynieść efekty w perspektywie 5, 10 lub 15 lat.

Czytaj: Jest projekt polityki na rzecz pielęgniarstwa i położnictwa>>>

Braliśmy udział w tworzeniu głównych zapisów strategii w roku 2017 i większość zapisów polityki znamy, z większością się zgadzamy ale w naszej opinii niektóre działania powinny znacząco przyspieszyć, chociażby – opisanie kompetencji zawodowych, konsekwentne ich rozszerzanie i wycena a także wprowadzanie zawodów pomocniczych z opisem odpowiedzialności i rozszerzeniem zakresu działań wykonujących je osób, tak aby realnie były one wsparciem systemu.

Podejmowane dzisiaj działania (w założeniach zgodne ze strategią) są oczywiście słuszne ale nadal wysokopoziomowe i finalnie, mimo zapewnień, nie przynoszą w praktyce zakładanych efektów. Dotyczy to chociażby norm zatrudnienia, które dzisiaj są nierealne do wdrożenia bez wsparcia zawodów pomocniczych.

Nie mamy zbyt wiele czasu na działania i należałoby zweryfikować priorytetowe zakresy i realizować je w przyspieszonym trybie – nie ma potrzeby czekać na lata 2020 i 2025 – dzisiaj po 2 latach od powstania strategii wiemy, że najgorsze przed nami i zwiększenie liczby absolwentów to za mało.

Jesteśmy w trakcie opiniowania dokumentu i zaproponujemy modyfikację zapisów czasowych i priorytetowych. Zależałoby nam na włączaniu sektora prywatnego w stałe prace nad realizacją kluczowych działań, zwłaszcza tych, które realnie przekładają się na ciągłość opieki medycznej.