Wzrost znaczenia prywatnego sektora w Europie
W krajach europejskich w ostatnich kilku latach zauważalny jest wzrost liczby prywatnych placówek medycznych. Stanową one istotny element systemu ochrony zdrowia. Dane na ten temat zostały przedstawione przez prezesa spółki EMC, Piotra Gerbera podczas konferencji „Priorytety w ochronie zdrowia", która odbyła się 14 i 15 grudnia 2011 roku.
W Niemczech prywatne placówki stanowią jedną trzecią wszystkich szpitali. W ciągu ostatnich 20-tu lat liczba tych placówek rosła, jednocześnie jednak spadała liczba szpitali ogółem. W latach 1991-2007 ich liczba zmniejszyła się o 13 procent, a liczba łóżek - o 24 procent. Jednocześnie jednak o 18 procent wzrosła liczba leczonych tam pacjentów, co wynika z faktu, że średni czas pobytu w placówce zmniejszył się o 5,7 dnia. W tym czasie liczba lekarzy zatrudnionych w szpitalach zwiększyła się o 32 procent, natomiast spadła (o 15 procent) liczba pielęgniarek. Szpitale prywatne w Niemczech stanowią 31 procent rynku lecznictwa szpitalnego, podobny jest udział szpitali publicznych. Prawie 37 procent udziału w rynku mają szpitale „non profit", czyli prowadzone przez kościoły czy fundacje.
Szpitale prywatne w Niemczech oferują wszystkie rodzaje usług medycznych, należą do nich zarówno szpitale małe (typu powiatowego) jak i duże, np. akademickie, takie jak University Hospital of Marburg and Giessen, który został sprywatyzowany w 2005 roku. Przyśpieszenie prywatyzacji rynku medycznego nastąpiło po zjednoczeniu Niemiec Konsolidacja prywatnych szpitali doprowadziła tutaj do powstania dużych sieci szpitali oraz grup zakupowych. W rezultacie tego wielu Niemców korzysta z ubezpieczeń prywatnych pokrywających szeroki zakres usług medycznych. Co ciekawe, kryzys ekonomiczny przyspiesza proces prywatyzacji szpitali w Niemczech.
We Włoszech prywatne szpitale i kliniki dostarczają 15 procent wszystkich usług medycznych. W kraju tym ponad 20 procent mieszkańców posiada prywatne ubezpieczenia (komplementarne), głównie płacone poprzez pracodawców. W ostatnich latach zauważalny jest tutaj wzrost udziału ubezpieczeń komplementarnych w usługach medycznych. Szpitale prywatne stanowią 41 procent wszystkich szpitali, generują 7,7 procent przychodów pochodzących z lecznictwa szpitalnego.
Także we Francji prywatne szpitale stanową integralną częścią systemu lecznictwa. W tym kraju komplementarne ubezpieczenia pokrywają większość usług medycznych, a reformy systemu zmierzają do ograniczenia finansowania z budżetu na rzecz ubezpieczeń prywatnych. WHO uznało system opieki zdrowotnej we Francji jako jeden z najlepszych, szczególnie pod względem dostępności.
W Portugalii w ostatnich pięciu latach nastąpił gwałtowny wzrost prywatnego sektora medycznego. Powstało 25 nowych szpitali, wartość zrealizowanych w tym czasie inwestycji szpitalnych wyniosła 500 milionów euro. Także w tym kraju ponad 20 procent mieszkańców posiada prywatne ubezpieczenia (dodatkowe).
Do największych podmiotów na rynku opieki medycznej w wybranych krajach CEE w roku 2008 należały: w Czechach - Agel (2 laboratoria, 5 szpitali, 10 przychodni (źródło finansowania: Raiffeisen Investment), Freseniues Medical Care (17 stacje dializ) Euroclinicum (2 szpitale, 5 przychodni) Nemocnice Hranice (prywatyzowany szpital w roku 1995), Privamed (szpital samorządowy prywatyzowany w roku 1995), editerra (centrum rehabilitacji, 4 szpitale), Nemos Plus (szpital sprywatyzowany w roku 1994), Sante (sieć klinik), na Słowacji - Nemocnica Kosice-Saca (szpital), Logman (12 stacji dializ) i Novamed (przychodnie), w Rumunii - Medlife (9 szpitali), Medicover (12 centrów medycznych), CMU (centra medyczne), Medcenter, Gral Medical, Mediana, Sanador (założony w roku 2001, prowadzący 2 szpitale i laboratorium medyczne), Euromedic.
W krajach europejskich w ostatnich kilku latach zauważalny jest wzrost liczby prywatnych placówek medycznych. Stanową one istotny element systemu ochrony zdrowia. Dane na ten temat zostały przedstawione przez prezesa spółki EMC, Piotra Gerbera podczas konferencji „Priorytety w ochronie zdrowia”, która odbyła się 14 i 15 grudnia 2011 roku.
W Niemczech prywatne placówki stanowią jedną trzecią wszystkich szpitali. W ciągu ostatnich 20-tu lat liczba tych placówek rosła, jednocześnie jednak spadała liczba szpitali ogółem. W latach 1991-2007 ich liczba zmniejszyła się o 13 procent, a liczba łóżek – o 24 procent. Jednocześnie jednak o 18 procent wzrosła liczba leczonych tam pacjentów, co wynika z faktu, że średni czas pobytu w placówce zmniejszył się o 5,7 dnia. W tym czasie liczba lekarzy zatrudnionych w szpitalach zwiększyła się o 32 procent, natomiast spadła (o 15 procent) liczba pielęgniarek. Szpitale prywatne w Niemczech stanowią 31 procent rynku lecznictwa szpitalnego, podobny jest udział szpitali publicznych. Prawie 37 procent udziału w rynku mają szpitale „non profit”, czyli prowadzone przez kościoły czy fundacje.
Szpitale prywatne w Niemczech oferują wszystkie rodzaje usług medycznych, należą do nich zarówno szpitale małe (typu powiatowego) jak i duże, np. akademickie, takie jak University Hospital of Marburg and Giessen, który został sprywatyzowany w 2005 roku. Przyśpieszenie prywatyzacji rynku medycznego nastąpiło po zjednoczeniu Niemiec Konsolidacja prywatnych szpitali doprowadziła tutaj do powstania dużych sieci szpitali oraz grup zakupowych. W rezultacie tego wielu Niemców korzysta z ubezpieczeń prywatnych pokrywających szeroki zakres usług medycznych. Co ciekawe, kryzys ekonomiczny przyspiesza proces prywatyzacji szpitali w Niemczech.
We Włoszech prywatne szpitale i kliniki dostarczają 15 procent wszystkich usług medycznych. W kraju tym ponad 20 procent mieszkańców posiada prywatne ubezpieczenia (komplementarne), głównie płacone poprzez pracodawców. W ostatnich latach zauważalny jest tutaj wzrost udziału ubezpieczeń komplementarnych w usługach medycznych. Szpitale prywatne stanowią 41 procent wszystkich szpitali, generują 7,7 procent przychodów pochodzących z lecznictwa szpitalnego.
Także we Francji prywatne szpitale stanową integralną częścią systemu lecznictwa. W tym kraju komplementarne ubezpieczenia pokrywają większość usług medycznych, a reformy systemu zmierzają do ograniczenia finansowania z budżetu na rzecz ubezpieczeń prywatnych. WHO uznało system opieki zdrowotnej we Francji jako jeden z najlepszych, szczególnie pod względem dostępności.
W Portugalii w ostatnich pięciu latach nastąpił gwałtowny wzrost prywatnego sektora medycznego. Powstało 25 nowych szpitali, wartość zrealizowanych w tym czasie inwestycji szpitalnych wyniosła 500 milionów euro. Także w tym kraju ponad 20 procent mieszkańców posiada prywatne ubezpieczenia (dodatkowe).
Do największych podmiotów na rynku opieki medycznej w wybranych krajach CEE w roku 2008 należały: w Czechach – Agel (2 laboratoria, 5 szpitali, 10 przychodni (źródło finansowania: Raiffeisen Investment), Freseniues Medical Care (17 stacje dializ) Euroclinicum (2 szpitale, 5 przychodni) Nemocnice Hranice (prywatyzowany szpital w roku 1995), Privamed (szpital samorządowy prywatyzowany w roku 1995), editerra (centrum rehabilitacji, 4 szpitale), Nemos Plus (szpital sprywatyzowany w roku 1994), Sante (sieć klinik), na Słowacji – Nemocnica Kosice-Saca (szpital), Logman (12 stacji dializ) i Novamed (przychodnie), w Rumunii – Medlife (9 szpitali), Medicover (12 centrów medycznych), CMU (centra medyczne), Medcenter, Gral Medical, Mediana, Sanador (założony w roku 2001, prowadzący 2 szpitale i laboratorium medyczne), Euromedic.