6 sierpnia 2018 Prezydent RP podpisał nowelizację ustawy z 20 lipca 2018 roku o systemie informacji w ochronie zdrowia oraz niektórych innych ustaw, której celem jest wprowadzenie regulacji dotyczącej Internetowego Konta Pacjenta. Przepisy mają także ujednolicić systemy lokalnych usługodawców oraz rejestrów medycznych pod względem technicznym oraz funkcjonalności.
Internetowe Konto Pacjenta umożliwi pacjentowi lub jego przedstawicielowi ustawowemu dostęp do informacji o udzielonych i planowanych świadczeniach opieki zdrowotnej zgromadzonych w Systemie Informacji Medycznej oraz kwot środków publicznych wydatkowanych na sfinansowanie udzielonych mu świadczeń, posiadanym w danym dniu prawie do świadczeń opieki zdrowotnej oraz podstawie tego prawa, wystawionych zaświadczeniach lekarskich z ustawy o świadczeniach lekarskich w razie choroby i macierzyństwa, wysokości płaconej składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz wysokości kwoty podlegającej refundacji dla poszczególnych produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobów medycznych.
Za pośrednictwem Internetowego Konta Pacjenta, pacjent będzie mógł składać oświadczenie o upoważnieniu przez siebie innej osoby do dostępu do dokumentacji medycznej, wyrażeniu zgody (lub jej wycofaniu) na udzielanie informacji o stanie swego zdrowia, rozpoznaniu, proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych i leczniczych, dających się przewidzieć następstwach ich zastosowania albo zaniechania czy też wynikach leczenia a także o wyrażeniu zgody (lub jej odmowie) na udzielenie określonych świadczeń zdrowotnych.
Ustawa zakłada integrację Internetowego Konta Pacjenta z systemem prowadzonym przez NFZ, czyli ze Zintegrowanym Informatorem Pacjenta. Pacjent poprzez Zintegrowany Informator Pacjenta będzie miał dostęp do danych zgromadzonych w jego Internetowym Koncie Pacjenta.
Ustawa zawiera także uregulowania w sprawie identyfikatorów używanych w systemie informacji o ochronie zdrowia. Obecnie w systemie informacji w ochronie zdrowia funkcjonują cztery unikalne identyfikatory, które częściowo uregulowane są na poziomie ustawy a częściowo powinny być określone w rozporządzeniu ministra właściwego do spraw zdrowia. Ustawodawca uznał ten dualizm za niecelowy. W związku z powyższym, określono w całości wprost w ustawie identyfikator usługobiorcy, identyfikator usługodawcy, identyfikator miejsca udzielenia świadczenia dla podmiotów wykonujących działalność leczniczą oraz identyfikator pracownika medycznego.
Ustawa wprowadza dla usługodawców i podmiotów prowadzących rejestry medyczne obowiązek zapewnienia zgodności ich systemów teleinformatycznych z minimalnymi wymaganiami technicznymi i funkcjonalnymi zamieszczanymi w Biuletynie Informacji Publicznej ministra zdrowia, w terminie 9 miesięcy od dnia ich zamieszczenia. Jednocześnie w ustawie wskazano, że termin ten może ulec wydłużeniu przez ministra właściwego do spraw zdrowia, w drodze obwieszczenia.
Celem tej regulacji jest ujednolicenie systemów lokalnych usługodawców oraz rejestrów medycznych pod względem technicznym oraz funkcjonalności. Jak wskazano w uzasadnieniu do ustawy, obecnie często systemy teleinformatyczne usługodawców oraz podmiotów prowadzących rejestry medyczne są tworzone pod kątem potrzeb danego podmiotu, co utrudnia wymianę informacji i danych. Ujednolicenie funkcjonalności systemów w znaczący sposób ułatwi także pacjentowi kontakt z systemem ochrony zdrowia.
Ustawa wprowadza także zmiany do ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty, dotyczące orzekania o stanie zdrowia oraz przekazywania recept, a do ustawy Prawo farmaceutyczne zmiany dotyczące dopuszczenia sprzedaży wysyłkowej niektórych produktów leczniczych przez apteki ogólnodostępne i punkty apteczne oraz kolejne przesunięcie terminu z 30 września 2018 na 1 kwietnia 2019 dotyczacego obowiązku raportowania danych przez podmioty za pośrednictwem Zintegrowanego Systemu Monitorowania Obrotu Produktami Leczniczymi.
Poza tym zmiany dotyczą ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych i obejmują wprowadzenie regulacji dotyczącej zakresu i celu przetwarzania danych przez ministra zdrowia oraz Agencję Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji.
Wprowadzono również zmianę polegającą na dodaniu Narodowemu Funduszowi Zdrowia nowego zadania w postaci organizacji wspólnych postępowań na zakup leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych przysługujących świadczeniobiorcom, w przypadku gdy umowa o udzielenie świadczenia opieki zdrowotnej będzie przewidywała, że świadczenie zdrowotne rzeczowe będzie dostarczane świadczeniodawcy po przeprowadzeniu wspólnego postępowania,
W ustawie o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta zmiany dotyczą wprowadzenia regulacji, zgodnie z którą w przypadku zabiegu operacyjnego albo zastosowania metody leczenia lub diagnostyki stwarzających podwyższone ryzyko dla pacjenta, zgodę na przeprowadzenia badania lub udzielenie innych świadczeń zdrowotnych, w przypadku zgód udzielonych za pośrednictwem Internetowego Konta Pacjenta, wyraża się w formie dokumentowej.
Ponadto dodano przepis, zgodnie z którym informacja o kwocie środków publicznych należnych podmiotowi udzielającemu świadczeń opieki zdrowotnej za udzielenie tych świadczeń, będzie mogła być zamieszczona także w dokumentacji medycznej,
Zmiany w ustawie o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych dotyczą zaopatrzenia i zlecenia napraw wyrobów medycznych, a w ustawie o zawodach pielęgniarki i położnej – wystawiania recept przez pielęgniarki i położne.
Ustawa ma wejść w życie zasadniczo po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem niektórych regulacji.
