1 maja 2023 roku wejdzie w życie rozporządzenie ministra zdrowia, które rozszerza wykaz świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych w ramach systemu podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej (siedzi szpitali), nie objętych ryczałtem.

Świadczenia te będą finansowane odrębnie. Są to następujące świadczenia:

– wszczepienie pompy baklofenowej w leczeniu spastyczności opornej na leczenie farmakologiczne,

–  leczenie zaburzeń słuchu za pomocą wszczepialnych protez słuchu,

– żywienie pozajelitowe w warunkach domowych – całkowite żywienie pozajelitowe,

– wszczepienie, przemieszczenie lub wymiana stymulatora nerwu błędnego,

– leczenie cukrzycy z zastosowaniem pompy insulinowej u dorosłych w wieku 18-26 lat,

– leczenie udaru mózgu w oddziale udarowym.

– implantacja lub wymiana hydraulicznego zwieracza cewki moczowej.

– endowaskularne zaopatrzenie tętniaka aorty – dotyczy tętniaków aorty piersiowej, brzuszno-piersiowej i brzusznej, tętniaków aorty obejmujących tętnice trzewne i nerkowe,

– dostęp naczyniowy w leczeniu nerkozastępczym,

-zabiegi witrektomijne,

-zabiegi związane z leczeniem jaskry,

-kompleksowa ambulatoryjna opieka specjalistyczna nad pacjentem z chorobą przewlekłą,

– opieka nad rodzinami wysokiego, dziedzicznie uwarunkowanego ryzyka zachorowania na raka piersi lub raka jajnika,

– opieka nad rodzinami wysokiego, dziedzicznie uwarunkowanego ryzyka zachorowania na raka jelita grubego lub raka błony śluzowej trzonu macicy,

– opieka nad rodzinami wysokiego, dziedzicznie uwarunkowanego ryzyka zachorowania na siatkówczaka lub chorobę von Hippel-Lindau (VHL).

Medicover łączy siły ze znaną marką klubów fitness i siłowni w Wielkopolsce

Wprowadzenie odrębnego rozliczania wskazanych świadczeń w ramach sieci szpitali, czyli rozliczania ich kosztów zgodnie z bieżącym sprawozdanym wykonaniem, umożliwi ich pozalimitowe finansowanie przez NFZ, jeżeli taka możliwość zostanie przewidziana w przepisach

W przypadku kompleksowej opieki nad pacjentem z chorobą przewlekłą umieszczenie jej w wykazie świadczeń finansowanych odrębnie jest konsekwencją wcześniejszego wyłączenia z ryczałtu systemu zabezpieczenia ogółu świadczeń ambulatoryjnej opieki specjalistycznej. Brak  wyraźnego wskazania tych świadczeń w wykazie stwarzał wątpliwości co do sposobu ich finansowania.

Rozporządzenie ministra zdrowia zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wykazu świadczeń opieki zdrowotnej wymagających ustalenia odrębnego sposobu finansowania zostało opublikowane w Dzienniku Ustaw RP 13 kwietnia 2023 (poz. 693).

Projekt rozporządzenia ministra zdrowia, który skierowany został do konsultacji publicznych, proponuje wprowadzenie regulacji gwarantującej szpitalom, których poziom realizacji świadczeń w 2022 roku był niższy niż zakładany przy ustaleniu ryczałtu na 2022 rok, wypłatę dodatkowych środków.

Mają one utrzymać wielkość umowy ryczałtowej na dotychczasowym poziomie, a jednocześnie zobowiązać szpitale, które zdecydują się na skorzystanie z tego instrumentu, do odrobienia niewykonanej części ryczałtu. Wypłata dodatku nastąpi na wniosek szpitala.

Proponowane rozwiązanie wychodzi naprzeciw postulatom formułowanym przez podmioty lecznicze i organizacje ich zrzeszające o zapewnienie środków na funkcjonowanie szpitali i pozwoli na zapewnienie stabilności działania systemu ochrony zdrowia w obszarze lecznictwa szpitalnego – czytamy w uzasadnieniu do projektu.

Dyrektorzy oddziałów wojewódzkich NFZ zostaną zobligowani do rozliczenia wypłaconych środków do końca roku 2023. W przypadku podmiotów, które zrealizowały ryczałt na 2022 rok na poziomie niższym niż 90 procent, dodatek korygowany będzie współczynnikiem odpowiadającym ilorazowi liczby jednostek sprawozdawczych wykonanych i sprawozdanych w dokumentach rozliczeniowych za ostatnie 3 okresy sprawozdawcze 2022 roku i 3/12 liczby jednostek sprawozdawczych będących podstawą ustalenia wysokości ryczałtu u tego świadczeniodawcy w 2022 roku (nie większym niż 1).

Centrum Medyczne Damiana współpracuje ze Szpitalem Południowym

Z danych NFZ wynika, że 169 podmiotów leczniczych z 585 zakwalifikowanych do systemu podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej (sieci szpitali) nie wykonało ryczałtu na poziomie 98 procent. Na przykład w województwie opolskim ryczałt został zrealizowany na poziomie 96,8 procent, a w województwie warmińsko-mazurskim – na poziomie 98,4 procent. Przy czym w województwie warmińsko-mazurskim, aż 28 procent szpitali  zrealizowało poniżej 90 procent wartości ryczałtu

Projekt rozporządzenia ministra zdrowia zmieniającego rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej został opublikowany na stronie Rządowego Centrum Legislacji 24 marca 2023 roku.

Uwagi do projektu można przekazywać w ciągu 7 dni.

Link do projektu>>>

Projekt rozporządzenia ministra zdrowia wprowadza zmiany w przepisach dotyczących ustalania ryczałtu dla szpitali w sieci. Zmiany mają na celu umożliwienie zastosowania współczynników korygujących wartość ryczałtu ze względu na posiadanie przez placówkę certyfikatu akredytacyjnego.

Będzie to także dotyczyło szpitali, w przypadku których ważność certyfikatu wygasła, jednak nie wcześniej niż 12 miesięcy przed rozpoczęciem okresu planowania, a jednocześnie nie została zakończona procedura oceniająca prowadzona w związku z wnioskiem o odnowienie akredytacji.

Z odpowiednich współczynników korygujących będą mogły skorzystać podmioty, które z odpowiednim wyprzedzeniem dopełniły wszelkich formalności w celu odnowienia akredytacji, natomiast nie uzyskały nowych certyfikatów akredytacyjnych przed rozpoczęciem okresu planowania, ze względu na przewlekłość procedury oceniającej.

Warunkiem skorzystania z tej możliwości będzie przekazanie dyrektorowi oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia do 30 kwietnia 2023 roku certyfikatu akredytacyjnego dotyczącego posiadanych profili systemu zabezpieczenia, którego ważność wygasła nie wcześniej niż 12 miesięcy przed rozpoczęciem okresu planowania, wraz z oświadczeniem kierownika podmiotu leczniczego, że mimo złożenia wniosku o udzielenie akredytacji na kolejny okres, nie później niż 6 miesięcy przed upływem ważności certyfikatu akredytacyjnego, nie została zakończona procedura oceniająca.

Rozporządzenie spowoduje także wydłużenie do 30 kwietnia 2023 roku terminu  przekazywania dyrektorowi oddziału wojewódzkiego NFZ certyfikatu akredytacyjnego ważnego w okresie planowania, co umożliwi skorzystanie z odpowiedniego współczynnika korygującego także placówkom, które uzyskają taki certyfikat do tej daty.

Coraz więcej Polaków kupuje prywatne ubezpieczenie medyczne

Projekt wprowadza również zmianę polegającą na wykreśleniu wyrazów „w danym oddziale wojewódzkim Funduszu”, co dostosowuje  treść przepisu do wprowadzonych od 2021 roku zmian w konstrukcji planu finansowego Narodowego Funduszu Zdrowia, w wyniku których środki na finansowanie ryczałtu systemu zabezpieczenia zostały przeniesione do części planu finansowego będącej w dyspozycji Centrali Funduszu. Dodatkowym uzasadnieniem są znaczne rozbieżności w zakresie wykonania ryczałtu systemu zabezpieczenia, odnotowywane pomiędzy oddziałami wojewódzkimi NFZ.

Projekt rozporządzenia ministra zdrowie zmieniającego rozporządzenie w sprawie sposobu ustalania ryczałtu systemu podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej został opublikowany na stronie Rządowego Centrum Legislacji 13 marca 2023 roku.

Uwagi do projektu można przekazywać w ciągu 7 dni.

Link do projektu>>>

Projekt rozporządzenie ministra zdrowia rozszerza wykaz świadczeń finansowanych w ramach systemu podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej i jednocześnie nie objętych ryczałtem systemu zabezpieczenia o kilkanaście pozycji.

Zawierają one następujące świadczenia: wszczepienie pompy baklofenowej w leczeniu spastyczności opornej na leczenie farmakologiczne, leczenie zaburzeń słuchu za pomocą wszczepialnych protez słuchu, żywienie pozajelitowe w warunkach domowych, wszczepienie, przemieszczenie lub wymiana stymulatora nerwu błędnego, leczenie cukrzycy z zastosowaniem pompy insulinowej u dorosłych w wieku 18-26 lat, leczenie udaru mózgu w oddziale udarowym, implantacja lub wymiana hydraulicznego zwieracza cewki moczowej, endowaskularne zaopatrzenie tętniaka aorty – dotyczy tętniaków aorty piersiowej, brzuszno-piersiowej i brzusznej, tętniaków aorty obejmujących tętnice trzewne i nerkowe, dostęp naczyniowy w leczeniu nerkozastępczym, zabiegi witrektomijne, zabiegi związane z leczeniem jaskry oraz kompleksowa ambulatoryjna opieka specjalistyczna nad pacjentem z chorobą przewlekłą.

Medicover wdrożył Program Profilaktyki i Opieki Onkologicznej

Wprowadzenie odrębnego rozliczania tych świadczeń, czyli rozliczania ich kosztów zgodnie z bieżącym sprawozdanym wykonaniem, umożliwi ich pozalimitowe finansowanie przez Narodowy Fundusz Zdrowia, jeżeli taka możliwość zostanie przewidziana w przepisach wydanych na podstawie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Poza tym w przypadku świadczeń dotyczących leczenia pacjentów z chorobami przewlekłymi umieszczenie ich w wykazie ma charakter doprecyzowujący i jest konsekwencją wcześniejszego wyłączenia z ryczałtu systemu zabezpieczenia ogółu świadczeń ambulatoryjnej opieki specjalistycznej.

Projekt rozporządzenia ministra zdrowia zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wykazu świadczeń opieki zdrowotnej wymagających ustalenia odrębnego sposobu finansowania został opublikowany na stronie Rządowego Centrum Legislacji 14 lutego 2023.

Uwagi do projektu można przekazywać w ciągu 14 dni.

Link do projektu>>>

28 stycznia 2023 roku weszło w życie rozporządzenie w sprawie obliczania ryczałtu dla placówek działających w systemie podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej (sieci szpitali).

Zmiana w stosunku do wcześniej obowiązujących przepisów, zawarta w rozporządzeniu, polega na zastąpieniu dotychczasowej metody ustalenia prowizorycznej kwoty ryczałtu, opartej na iloczynie kwoty ryczałtu ustalonego na okres obliczeniowy i współczynnika proporcjonalności czasowej, metodą polegającą na iloczynie liczby jednostek sprawozdawczych obliczonych dla danego świadczeniodawcy na okres obliczeniowy, prognozowanej ceny jednostki sprawozdawczej na okres planowania oraz współczynnika korygującego (jakościowego).

Szpital Medicover ponownie liderem porodówek w Polsce i na Mazowszu

Zmiana ta umożliwi ustalenie dla placówek działających w sieci szpitali wyższych kwot prowizorycznego ryczałtu PSZ, czyli kwot obowiązujących do czasu wyliczenia ostatecznego ryczałtu, niż kwoty wynikające z zastosowania dotychczasowego wzoru.

Wyliczenie ostatecznego ryczałtu nastąpi do końca marca 2023 roku.

Rozporządzenie ministra zdrowia zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu ustalania ryczałtu systemu podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej zostało opublikowane w Dzienniku Ustaw RP 27 stycznia 2023 roku.

Link do rozporządzenia>>>

Nie można zreformować szpitali bez wprowadzania zmian w całym systemie ochrony zdrowia – mówił Jakub Szulc, członek zarządu Pracodawców Medycyny Prywatnej podczas panelu pod tytułem ” Szpitale w nowej rzeczywistości”, który odbywał się w ramach Forum Ochrony Zdrowia, będącego częścią XXXI Forum Ekonomicznego w Karpaczu.

Przypomniał on, że co kilka lat podejmowane są próby wprowadzania zmian w zakresie funkcjonowania szpitali.

–Nie przynoszą one efektów, ponieważ dotyczą tylko pewnego wycinka systemu, a nie całości. Nawet jeśli wprowadzamy zmiany w działalności szpitali, a nie reformujemy jednocześnie ambulatoryjnej opieki specjalistycznej, to nie ma to znaczenia. Zacząć należy od innego spojrzenia na całość systemu i od wprowadzenia zmian, takich jak na przykład oduczenie pacjentów leczenia się w szpitalu w sytuacji, gdy wystarczy leczenie ambulatoryjne. W rezultacie wiele hospitalizacji jest niepotrzebnych. Uporządkujmy system, poprawmy dostęp do podstawowej opieki zdrowotnej i ambulatoryjnej opieki specjalistycznej, pokażmy że leczyć się można nie tylko w szpitalu, a problem szpitali także wtedy się rozwiąże – mówił Jakub Szulc.

Jakub Szulc wspomniał także o tym, że środki przeznaczone na ochronę zdrowia obejmą także wydatki przekazywane na kształcenie lekarzy czy inwestycje centralne, co oznacza, że w rzeczywistości pieniędzy przeznaczonych na świadczenia medyczne jest mniej niż jest podawane.

Pozorny wzrost nakładów nie wpływa na poprawę sytuacji w ochronie zdrowia

Większe pieniądze na zdrowie można uzyskać tylko przez zwiększenie składki zdrowotnej. Poza tym potrzebne są narzędzia do zarządzania dla dyrektorów szpitali. Państwo wchodzi bowiem w rolę podmiotu, który reguluje to, co powinno być w gestii szpitali, co oznacza odebranie im zadań zarządczych.

Podczas panelu przedstawiono dane dotyczące funkcjonowania szpitali, z których wynika, że wpływ ustawy zakładającej przeznaczenie 6 procent PKB na zdrowie okazał się mniejszy niż można się było spodziewać. Jest to między innymi spowodowane tym, że gdy ustawa ta była procedowana, inflacja wynosiła 2 procent, dodatkowo do wyliczania wydatków na ochronę zdrowia na przykład w 2021 roku brane jest PKB nie z roku 2021, ale z dwóch lat wstecz, czyli z roku 2019. Wliczane są także w to wydatki na agencje rządowe, które to niekoniecznie zwiększają dostępność do świadczeń dla pacjentów.

Zwiększenie wykazu świadczeń nielimitowanych w celu likwidacji długu zdrowotnego postcovidowego

Ustawa o sieci szpitali, która weszła w życie 5 lat temu, spowodowała, że placówki uzyskały finansowanie w postaci ryczałtu, ale wiele szpitali otrzymuje także pieniądze z tytułu udzielania świadczeń nielimitowanych, takich jak porody czy hospitalizacja w ramach pakietu onkologicznego.

–Także w szpitalu powiatowym można oferować pozaryczałtowe świadczenia. W szpitalu, którym kierowałam, ryczałt stanowił zaledwie 50 procent przychodów – mówiła poseł Józefa Szczurek-Żelazko. Wspomniała także, że wycena procedur medycznych powinna być realistyczna i taka, aby mogła pokryć wzrost kosztów działalności.

Postulat dotyczący zwiększenia liczby procedur wykonywanych bezlimitowo przedstawił Andrzej Podlipski, prezes Scanmed S.A.

– Ryczałt dla sieci szpitali pomaga w działalności, gdyż zapewnia stałość finansowania, ale jednocześnie stanowi pewne ograniczenie, w szczególności tam, gdzie jego wysokość nie jest oparta na realnej produktywności szpitala i potrzebach zdrowotnych w regionie. Potrzebna jest pogłębiona analiza dotycząca tego, jakie świadczenia powinny być w ryczałcie, a jakie należałoby z niego wyłączyć w celu maksymalnego ograniczana długu zdrowotnego. Część świadczeń w ramach jednego zakresu, finansowana jest przecież za pośrednictwem ryczałtu, część – nie. Na przykład – kardiologia w sieci finansowana jest z ryczałtu, ale zawały – już nie, świadczenia w zakresie ginekologii i położnictwa są w ryczałcie, ale porody – są bezlimitowe. Podobne rozwiązania należałoby zastosować w neurologii, wyłączając z ryczałtu udary oraz co szczególnie ważne – z ryczałtu powinny zostać wyłączone świadczenia na oddziale intensywnej terapii – mówił Andrzej Podlipski.

Trwa rewolucja w zakresie e-zdrowia

Zwrócił także uwagę na problem inflacji, który szczególnie dotyka sektor ochrony zdrowia. Z uwagi na istotny udział wynagrodzeń, kosztów energii i materiałów medycznych w kosztach podmiotów leczniczych, inflacja kształtuje się na poziomie zdecydowanie powyżej 20 procent, a dodatkowo obserwujemy ją nieprzerwanie na podobnym poziomie od początku pandemii Covid-19, czyli przez ostatnie 3 lata, a nie tylko przez ostatnie miesiące. Może zasadnym byłoby opracowanie specyficznego wskaźnika inflacji dla podmiotów leczniczych będących szpitalami.

Według posła Andrzeja Sośnierza problemem szpitali nie jest brak pieniędzy, ale brak organizacji.

– Szpital powiatowy to inna placówka niż szpital specjalistyczny i powinny one wykonywać odmienne zadania, a ceny świadczeń powinny zależeć od kategorii szpitali. Obecnie w szpitalach panuje chaos organizacyjny, ponieważ dyrektorzy nie wiedzą, jakim budżetem będą dysponować, a środki, której otrzymują pochodzą nie tylko z ryczałtu, ale także z programów profilaktycznych czy z ministerstwa zdrowia – mówił poseł Sośnierz.

Prowadzącym panel był Andrzej Matyja, wiceprezes Okręgowej Izby Lekarskiej w Krakowie, a udział w nim wzięli: przedstawiciele zarządu Pracodawców Medycyny Prywatnej – Jakub Szulc, dyrektor ds. korporacyjnych Alab laboratoria oraz Andrzej Podlipski, prezes zarządu Scanmed S.A., a także Peter Bizovský, wicemarszałek województwa preszowskiego na Słowacji oraz posłowie na Sejm RP – Józefa Szczurek-Żelazko i Andrzej Sośnierz.

XXXI Forum Ekonomiczne odbywało się w Karpaczu od 6 do 8 września 2022 roku. W wydarzeniu uczestniczyło około 5 tysięcy osób. Częścią wydarzenia były ścieżki tematyczne – Forum ochrony zdrowia oraz Biznes i zdrowie.

Po pierwsze – zdrowie, panel dyskusyjny w ramach Forum Ekonomicznego

Projekt rozporządzenia ministra zdrowia zmienia przepisy dotyczące szczegółowych kryteriów kwalifikacji placówek do poszczególnych poziomów sieci szpitali.

Proponowane zmiany dotyczą zastąpienia nieaktualnego obecnie odniesienia do pierwszego wykazu placówek zakwalifikowanych do systemu zabezpieczenia (sieci szpitali), odniesieniem do wykazu wydanego na podstawie art. 95n ust. 1 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Służą one dostosowaniu przepisów rozporządzenia do aktualnego stanu prawnego.

Wykazy wydane na podstawie ustawy z 23 marca 2017 roku o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. poz. 844) dotyczyły wyłącznie pierwszej kwalifikacji do systemu podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej.

Projekt rozporządzenia opublikowany został na stronie Rządowego Centrum Legislacji 2 września 2022 i skierowany do publikacji.

Szpital Medicover z akredytacją CMJ

Weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia, zgodnie z którym okres obliczeniowy, służący do rozliczenia ryczałtu systemu podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej na rok 2022, został definiowany jako okres obejmujący rok 2019.

W dokumencie usunięto także przepisy ustanawiające współczynniki korygujące wysokość ryczałtu systemu zabezpieczenia w związku z osiągnięciem określonego poziomu realizacji świadczeń w zakresie ambulatoryjnej opieki specjalistycznej, ze względu na wyłączenie tych świadczeń do finansowania poza ryczałtem systemu zabezpieczenia.

Szpital Mazovia: pierwsza operacja z robotem da Vinci na Śląsku

Poza tym zastąpiono wyrazy „na okres obliczeniowy” wyrazami „na 2021 r. ”, w celu utrzymania w 2022 roku ryczałtu systemu zabezpieczenia na poziomie roku 2021  do czasu wyliczenia nowego ryczałtu.

Rozporządzenie ministra zdrowia w sprawie sposobu ustalania ryczałtu systemu podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej na okres rozliczeniowy obejmujący okres od dnia 1 stycznia 2022 r. do dnia 31 grudnia 2022 r zostało opublikowane w Dzienniku Ustaw RP 7 kwietnia 2022 (poz. 774). Weszło w życie 8 kwietnia 2022.

Link do rozporządzenia

Okres obliczeniowy, służący do rozliczenia ryczałtu systemu podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej na rok 2022, będzie definiowany jako okres obejmujący rok 2019. Tak wynika z projektu rozporządzenia, który został skierowany do konsultacji publicznych.

W projekcie usunięto także przepisy ustanawiające współczynniki korygujące wysokość ryczałtu systemu zabezpieczenia w związku z osiągnięciem określonego poziomu realizacji świadczeń w zakresie ambulatoryjnej opieki specjalistycznej, ze względu na wyłączenie tych świadczeń do finansowania poza ryczałtem systemu zabezpieczenia.

Czytaj także: Właściwe zarządzanie szpitalem pomaga niwelować skutki pandemii >>>

Poza tym w rozporządzeniu zastąpiono wyrazy „na okres obliczeniowy” wyrazami „na 2021 r. ”, w celu utrzymania w 2022 roku ryczałtu systemu zabezpieczenia na poziomie roku 2021  do czasu wyliczenia nowego ryczałtu.

Projekt rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie sposobu ustalania ryczałtu systemu podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej na okres rozliczeniowy obejmujący okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2022 r. został opublikowany na stronie Rządowego Centrum Legislacji 8 marca 2022 roku.

Uwagi do projektu można przekazywać w ciągu siedmiu dni.

Link do projektu>>>

Pracodawcy RP zaapelowali o wyrównanie finansowania dla wszystkich zakresów świadczeń udzielanych przez szpitale poprzez urealnienie cen jednostek rozliczeniowych oraz objęcie nimi również placówek spoza „sieci”,

Projekt nowelizacji ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej procedowany aktualnie w Sejmie i Senacie zakłada między innymi przedłużenie obwiązywania umów dotyczących placówek w sieci szpitali do końca 2022 roku oraz wprowadzenie zasady, że rok 2019 będzie przyjmowany jako podstawa do wyliczenia ryczałtu dla szpitali na rok 2022.

Mimo zaproponowanych w projekcie rozwiązań i zapewnień resortu zdrowia oraz NFZ, że podstawową do rozliczenia świadczeń będzie najkorzystniejsza liczba jednostek rozliczeniowych za rok 2019, ustawa wprowadza to jako obowiązek, a nie możliwość.

Poza tym brak jest prawnych gwarancji, że przelicznik jednostki rozliczeniowej zostanie zastosowany w tej samej wysokości co w roku 2021 (tj. średnio 1,0925 w okresie od 1.01.2020 r. do 31.12.2021 r., przy czym od 1.07.2021 r. wynosi on 1,16). Według zapowiedzi, jakie padły podczas debaty w Senacie, ma zostać zachowany przelicznik na poziomie 1,16 (choć jest to uznaniowa decyzja NFZ, a nie gwarancja prawna), co spowoduje dla nowego okresu wzrost ryczałtu o około 1 mld 320 mln zł.

Nadal jednak aktualne pozostają pytania, czy te działania są wystarczające i czy zapewnią bezpieczeństwo finansowe szpitalom, które zmagają się ze wzrastającym zadłużeniem, galopującą inflacją oraz presją wynagrodzeń, czy cena jednostki rozliczeniowej z 2021 roku, która została ustalona od 1.07.2021 r. nie powinna ulec kolejnemu zwiększeniu, aby zrekompensować galopującą inflację oraz wzrost wszelkich kosztów funkcjonowania szpitali?

Czytaj także: Klinika Kardiochirurgii Szpitala Medicover z rekordem operacji w 2021 roku >>>

Poza tym – dlaczego cena jednostki rozliczeniowej dla oddziałów szpitalnych i szpitali nieznajdujących się w sieci szpitali oraz dla pozostałych zakresów świadczeń, pozostała na niezmienionym poziomie? Czy koszty ponoszone przez te podmioty są niższe w stosunku do kosztów ponoszonych przez podmioty w sieci szpitali?- pytają Pracodawcy RP.

Według Pracodawców RP na uwagę zasługuje również fakt, że obecnie rozliczeniu ryczałtowemu podlega znacznie mniej zakresów świadczeń, niż miało to miejsce w roku 2019. Poza ryczałtem rozliczana jest specjalistyka, a przede wszystkim pediatria.

W ocenie Pracodawców RP konieczne jest urealnienie ceny jednostki rozliczeniowej poprzez jej zwiększenie dla wszystkich placówek, we wszystkich zakresach świadczeń (nie ma żadnej różnicy pomiędzy świadczeniami udzielanymi na przykład na oddziale wewnętrznym w sieci szpitali, a oddziale wewnętrznym finansowanym w oparciu o rzeczywiste wykonanie w ramach kontraktu z NFZ, poza siecią szpitali).

Ta zwiększona wycena jednostki rozliczeniowej powinna obejmować również pozostałe zakresy świadczeń – lecznictwo szpitalne spoza sieci, rehabilitację, opiekę długoterminową, opiekę paliatywno-hospicyjną, itd. Wykluczenie tych świadczeń z mechanizmu wzrostu ceny jednostki rozliczeniowej spowodowało niczym nieuzasadnione dysproporcje w zakresie wyceny poszczególnych świadczeń.

-Całość systemu opieki zdrowotnej w Polsce tworzą nie tylko podmioty zakwalifikowane do „sieci szpitali”, ale również szpitale, które nie zostały zakwalifikowane do tego systemu oraz inne podmioty realizujące pozostałe zakresy świadczeń, uczestniczące w procesie udzielania świadczeń na podstawie umów zawieranych z oddziałami wojewódzkimi NFZ w drodze konkursu. Tym samym zarówno podmioty zakwalifikowane do „sieci szpitali”, jak i funkcjonujące poza „siecią” zabezpieczają pacjentom w całej Polsce dostęp do świadczeń gwarantowanych finansowanych ze środków publicznych oraz realizują te same świadczenia, w oparciu o te same wymagania wskazane w „koszyku świadczeń gwarantowanych” – podsumowuje Andrzej Mądrala, członek Rady Pracodawców RP.

Czytaj także: Szpital Mazovia otworzy nowe placówki >>>

Przykładowo obecnie zdarza się, że w sąsiednich powiatach funkcjonują takie same oddziały szpitalne realizujące taki sam zakres świadczeń w oparciu o te same wymagania w zakresie wymaganego sprzętu, personelu, dostępu do badań. Oddziały te różni to, że jeden z nich dostaje 16 procent więcej środków finansowych, tylko dlatego, że znajduje się w sieci szpitali, a oddział w sąsiednim powiecie otrzymuje środki w dalszym ciągu w tej samej wysokości, niezmienionej od wielu lat, tylko dlatego, że jest poza siecią szpitali i posiada umowę z NFZ z konkursu (tzw. kontrakty).

Często również w ramach jednego szpitala funkcjonują oddziały w ramach sieci szpitali i oddziały poza siecią szpitali (z konkursów NFZ). I ten sam szpital w oddziałach w sieci szpitali rozlicza świadczenia według ceny jednostkowej 1,16 zł/pkt, a w oddziałach poza siecią – według ceny jednostkowej 1,00 zł/pkt. Ponadto w ramach samej sieci szpitali funkcjonują świadczenia wymagające ustalenia odrębnego sposobu finansowania, które są wyciągnięte z „ryczałtu szpitalnego”, przez co są rozliczane według ceny jednostkowej 1,00 zł/pkt. Nikt dotychczas nie potrafił wyjaśnić, skąd takie rozróżnienie w finansowaniu świadczeń, ani nikt nie wskazał żadnego uzasadnienia takich decyzji.

Kluczowe jest zatem urealnienie cen jednostek rozliczeniowych poprzez ich podwyższenie i objęcie nimi również podmiotów spoza tzw. „sieci szpitali”, które zmagają się z dokładnie tymi samymi problemami galopujących podwyżek wynagrodzeń oraz innych kosztów funkcjonowania podmiotów leczniczych (m.in. energia elektryczna, gaz, utylizacja odpadów, środki ochrony osobistej itp.).

Czytaj także: Od 1 kwietnia 2022 – leczenie z zastosowaniem robota w ramach NFZ >>>

W innej sytuacji mamy do czynienia z nierównym traktowaniem świadczeniobiorców realizujących te same świadczenia, a tego rodzaju postępowanie nie znajduje uzasadnienia. Działania takie są szkodliwe dla pacjentów, którzy mogą mieć ograniczony dostęp do niektórych świadczeń albo otrzymać je w gorszej jakości.

-Dobro pacjentów powinno stać na pierwszym miejscu – podkreśla Andrzej Mądrala – dlatego Pracodawcy RP apelują o natychmiastowe wyrównanie finansowania dla wszystkich zakresów świadczeń poprzez zwiększenie ceny jednostki sprawozdawczej dla wszystkich do tego samego poziomu oraz skorygowanie zasad i jasne określenie, że środki wpłacone szpitalom nie będą objęte obowiązkiem zwrotu, ponieważ dla wielu szpitali ten narastający dług jest niemożliwy do spłacenia.

Do konsultacji skierowano projekt rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, który wprowadza zmiany w zakresie tzw. współczynników korygujących.

Resort zdrowia wyjaśnia, że taryfy, które były ustalone przed 1 lipca 2021 roku, przygotowywane były bez uwzględnienia zmian dotyczących współczynników korygujących oraz przed wejściem w życie regulacji obligujących do ich obniżania. W związku z tym nie uwzględniają one mechanizmu obniżania współczynników korygujących, dlatego wzrost kwoty zobowiązania spowodowany wprowadzeniem nowych taryf nie powinien prowadzić do obniżenia współczynników korygujących.

Skorygowanie mechanizmu obniżania współczynników korygujących ma nastąpić w taki sposób, aby w przypadku świadczeniodawców zakwalifikowanych do sieci szpitali kwoty współczynników były pomniejszane proporcjonalnie do udziału danego rodzaju świadczeń lub ryczałtu w kwocie zobowiązania dla całej umowy.

Czytaj także: Nowe przepisy dotyczące aptek wykonujących szczepienia>>>

Obecnie zmniejszenie współczynników korygujących w siedzi szpitali, szpitalnych oddziałach ratunkowych i izbach przyjęć odnosi się do wskaźników korygujących całości umowy, co powoduje, że kwoty wynikające z podniesienia wyceny świadczeń są często w całości równoważone zmniejszeniem kwoty współczynnika korygującego umowy. Taka sytuacja nie powstaje w umowach „pozasieciowych”. Proponowane rozwiązanie spowoduje zrównanie sytuacji świadczeniodawców w tym zakresie – czytamy w uzasadnieniu do rozporządzenia.

Rozporządzenie określa także, że w przypadku zmiany przez prezesa NFZ w trakcie realizacji umowy przedmiotu postępowania lub zmiany warunków umowy nowe warunki obowiązują od dnia wejścia tych przepisów w życie.

Świadczeniodawca, który nie zgodzi się na nowe warunki będzie mógł rozwiązać umowę z zachowaniem 30-dniowego okresu wypowiedzenia, pod warunkiem, że złoży oświadczenie o wypowiedzeniu w terminie tygodnia od dnia wejścia przepisów w życie.

Projekt rozporządzenia ministra zdrowia zmieniającego rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej został opublikowany na stronie Rządowego Centrum Legislacji 10 stycznia 2022 roku.

Uwagi do projektu można przekazywać do 17 stycznia 2022.

Link do projektu>>>

Do konsultacji skierowany został projekt ustawy o modernizacji i poprawie efektywności szpitalnictwa, który wprowadza istotne zmiany w funkcjonowaniu systemu ochrony zdrowia.

Jedną z zapowiadanych w projekcie zmian jest odejście od ryczałtowego sposobu finansowania oraz powołanie Agencji Rozwoju Szpitali, której celem będzie inicjowanie, wspieranie i monitorowanie procesów w zakresie zarządzania i finasowania oraz restrukturyzacji placówek. Do jej zadań będą należeć między innymi wspólne zakupy.

Zapowiedziano działania mające na celu oddłużenie szpitali. Agencja dokona oceny placówek, która stanie się podstawą do zaliczenia ich do odpowiedniej kategorii, a ta będzie decydować o uzyskaniu pomocy na program naprawczo-rozwojowy.

Czytaj także: Rozwijamy się we wszystkich obszarach zdrowia i wellbeingu>>>

Zapowiadając zmiany resort zdrowia stwierdził, że mają  one także zlikwidować „nieuzasadnioną konkurencję” miedzy placówkami o personel, pracowników i zasoby materialne. W rezultacie szpitale działające na tym samym terenie nie powinny powielać oferowanych świadczeń, a raczej uzupełniać się w tym zakresie.

Rozwiązania zapowiedziane w projekcie mają wejść w życie w roku 2023.

Projekt ustawy o modernizacji i poprawie efektywności szpitalnictwa został opublikowany na stronie Rządowego Centrum Legislacji 30 grudnia 2021 roku.

Uwagi do projektu można przekazywać w ciągu 30-tu dni.

Link do projektu>>>

Narodowy Fundusz Zdrowia zmienił plan finansowy i przeznaczył dodatkowe środki na ambulatoryjną opiekę specjalistyczną i onkologię. Ponad miliard złotych skierowanych zostanie do oddziałów wojewódzkich NFZ. Wynika to ze zmian w wycenie świadczeń specjalistycznych (AOS), onkologicznych i dla chorych ze śpiączką.

Oddziały wojewódzkie NFZ w sumie zyskały przeszło 1,18 mld zł. Środki te zostaną przeznaczone na świadczenia w zakresie ambulatoryjnej opieki specjalistycznej – 953,8 mln zł, na leczenie szpitalne -228,2 mln zł oraz na rehabilitacje leczniczą – 5,3 mln zł.

Przesunięcie środków z planu Centrali NFZ do planów oddziałów wojewódzkich ma związek z wyodrębnieniem świadczeń AOS z ryczałtu podstawowego zabezpieczenia szpitalnego – ponad 553,8 mln zł, ze zwiększeniem wyceny świadczeń opieki zdrowotnej, w szczególności w AOS – 400 mln zł, zmianą taryfy świadczeń opieki zdrowotnej o przeszło 233,5 mln zł, w tym w zakresie świadczeń onkologicznych o ponad 228,2 mln zł oraz w zakresie leczenia chorych ze śpiączką o 5,3 mln zł.

Podział środków pomiędzy oddziały wojewódzkie Narodowego Funduszu Zdrowia nastąpił na podstawie obowiązującego algorytmu.

Czytaj także: Medicover Stomatologia przejmuje liderów rynku dentystycznego w Bielsku-Białej i Katowicach>>>

Oddziały wojewódzkie NFZ przeliczyły także wysokość ryczałtu dla szpitali działających w sieci, który wzrósł o ponad 7 procent. Szpitale sieciowe otrzymają ostatecznie ponad 1,2 mld zł. Zmiany w wysokości ryczałtu ogłosili na Forum Ekonomicznym w Karpaczu minister Adam Niedzielski i Filip Nowak, prezes NFZ. Wtedy zakładano, że wyższy ryczałt przyniesie szpitalom PSZ ponad 730 mln zł. Wzrost o 500 mln zł w stosunku do prognoz jest efektem wydłużenia okresu rozliczeniowego w umowach PSZ do końca 2021 roku.

Pierwsza transza tych środków już w październiku 2021 trafiła do szpitali. Pozostała część znajdzie się na kontach szpitali jeszcze w roku 2021. Pieniądze są wypłacane z wyrównaniem od 1 lipca 2021 roku.

Wyższy ryczałt dla szpitali pozwoli między innymi na wzrost wynagrodzeń dla personelu niemedycznego. Ze zmian skorzystają w dużej części szpitale powiatowe.

14 października 2021 roku wejdzie w życie ustawa, która zakłada przekazanie do roku 2027 na ochronę zdrowia 7 procent Produktu Krajowego Brutto. Poziom 6 procent PKB ma zostać osiągnięty już w roku 2023.  

Ustawa rozszerza uprawnienia ministra zdrowia związane z przekazywaniem NFZ dotacji podmiotowej lub jako zasilenie funduszu zapasowego, ze środków, które zostaną zidentyfikowane jako oszczędności także na etapie realizacji budżetu, 

Umożliwia także ministrowi zdrowia, za zgodą ministra finansów, dokonywanie zmian w planie wydatków polegających na przeniesieniu środków pomiędzy działami budżetu państwa, w ramach części budżetowej, którą dysponuje. 

Wprowadza też zmiany w ustawie o finansach publicznych, które mają na celu wyjęcie spod zasady tworzenia reguły finansowej wskazanej w art. 50 ust. 6 ww. ustawy wydatków w części budżetu państwa „zdrowie” oraz w dziale „ochrona zdrowia” w innych częściach budżetu. 

Czytaj także: Prywatne wydatki to jedna trzecia wszystkich wydatków na ochronę zdrowia >>>

Natomiast zmiany w ustawie o działalności leczniczej polegają głównie na nowelizacji art. 59 ust. 2, uznanego przez Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 20 listopada 2019 roku sygn. akt K 4/17 za niezgodny z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej, w zakresie w jakim zobowiązuje jednostkę samorządu terytorialnego, będącą podmiotem tworzącym samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej, do pokrycia straty netto stanowiącej ekonomiczny skutek wprowadzania przepisów powszechnie obowiązujących, które wywołują obligatoryjne skutki finansowe dla działania samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej.  

Przepis w nowym brzmieniu daje podmiotowi tworzącemu możliwość (w miejsce obowiązku) pokrycia straty netto samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej, a jednocześnie będzie stanowił podstawę prawną (o charakterze fakultatywnym) do przekazania środków finansowych na ten cel. 

Ustawa z 11 sierpnia 2021 roku o zmianie ustawy o oświadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw została opublikowana w Dzienniku Ustaw RP 29 września 2021 roku (poz. 1773). 

Ustawa wejdzie w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia (14 października 2021), z wyjątkiem art. 5, który wszedł w życie 30 września 2021. Artykuł ten dotyczy przedłużenia obowiązywania aktualnych wykazów świadczeniodawców zakwalifikowanych do systemu podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej (tzw. sieci szpitali) do 30 czerwca 2022 roku. 

Dr n. med. Krzysztof Bury
Dyrektor medyczny, członek zarządu Grupy Scanmed 

Jakość w ochronie zdrowia, reforma sieci szpitali i pacjent w centrum uwagi to niewątpliwie trzy kluczowe aspekty, które poruszane były podczas sesji Forum Ochrony Zdrowia w ramach XXX Forum Ekonomicznego, które odbywało się od 7 do 9 września 2021 w Karpaczu. 

Jakość w ochronie zdrowia jest kwestią najistotniejszą. Czymś, czego oczekują pacjenci, ale też bezwzględnym czynnikiem, który należy w określony sposób monitorować i doceniać podmioty medyczne świadczące swoje usługi na najwyższym poziomie.  

Powinniśmy płacić za jakość udzielanych świadczeń i ich efekt długofalowy, a nie tylko za wykonanie danej procedury. Projekt ustawy o jakości w opiece zdrowotnej i bezpieczeństwie pacjenta choć wymaga jeszcze dopracowania, to bardzo dobry kierunek reformy w ochronie zdrowia. Nie wystarczy bowiem wykonać procedurę, ale trzeba wykonać ją zgodnie z najlepszą wiedzą medyczną, najnowszymi standardami i przez wykwalifikowany personel medyczny.  

Zgodnie z wypowiedziami ministra zdrowia Adama Niedzielskiego podczas forum, jakość w ochronie zdrowia będzie opierała się na trzech filarach: klinicznym, konsumenckim i zarządczym. Chciałbym zwrócić szczególną uwagę na aspekt konsumencki. Oznacza to, że nie tylko najlepiej wykonana usługa medyczna (filar kliniczny), ale właśnie ocena satysfakcji pacjenta z pobytu w szpitalu, wykonania procedury i opieki przez personel medyczny będą jednym z trzech podstawowych czynników oceny podmiotu medycznego.  

Jest to prawdziwa rewolucja i szansa, by w polskim systemie ochrony zdrowia funkcjonowały najlepsze podmioty medyczne. Jako Grupa Scanmed już od dawna poświęcamy jakości wiele uwagi. Dzięki publikacji wyników oceny jakościowej danego podmiotu medycznego (zgodnie z projektem ustawy o ochronie zdrowia), pacjent będzie miał możliwość wyboru najlepszego miejsca leczenia.  

Tu warto zwrócić uwagę na jeszcze jeden aspekt. Czy w przypadku bardzo dobrych ośrodków kolejka oczekujących nie wydłuży się z powodu ogromnego zainteresowania pacjentów? Niemniej jednak ten aspekt z pewnością można rozwiązać, poszerzając bazę łóżkową i pozyskując nowy personel. 

Temat kadry medycznej i jej braku także przewijał się podczas całego Forum Ochrony Zdrowia. Być może jednym z sposobów na rozwiązanie tego problemu okaże się zapowiadana reforma sieci szpitali. Wówczas część oddziałów przestanie pełnić dwudziestoczterogodzinne dyżury, a zacznie świadczyć usługi w trybie jednego dnia lub też nastąpi konsolidacja oddziałów lub szpitali.  

W ten sposób u części podmiotów zmniejszy się zapotrzebowanie na personel medyczny. Być może ustawa o jakości w ochronie zdrowia spowoduje, iż pewne podmioty z najniższą jakością usług wypadną z systemu, a kadra medyczna przejdzie do tych podmiotów, które będą wyróżniać się jakością.  

Czytaj także: Aktywnie uczestniczyliśmy w XXX Forum Ekonomicznym>>>

Z pewnością projekt ustawy o jakości w opiece zdrowotnej i bezpieczeństwie pacjenta wymaga jeszcze wiele pracy i stworzenia właściwego systemu monitorowania jej poszczególnych elementów dostosowanych do zakresu świadczonych usług (na przykład pacjent planowy czy przyjmowany w trybie ostrodyżurowym) albo do stopnia referencyjności danego podmiotu (na przykład szpital powiatowy czy szpital uniwersytecki). 

Jak pokazuje projekt ustawy o jakości w opiece zdrowotnej, nieważna jest struktura właścicielska, a jakość udzielanych świadczeń medycznych. Pacjenta nie interesuje bowiem, kto jest właścicielem szpitala (sektor publiczny bądź prywatny), a szansa na wyleczenie lub w przypadku braku możliwości wyleczenia – jak najlepszy dalszy komfort życia z chorobą przewlekłą.  

Pandemia Covid-19 jasno pokazała, że struktura właścicielska nie miała znaczenia. Sektor prywatny włączył się bardzo aktywnie w walkę z pandemią, oddając łóżka, oddziały czy całe szpitale dla chorych na Covid-19. Przykładem może być Grupa Scanmed, która od samego początku zaangażowała się w walkę z epidemią na wielu poziomach i oddała ponad 200 łóżek dla chorych z Covid-19. W swojej strukturze nadal posiadamy oddział covidowy i współpracując z lokalnymi władzami, przygotowujemy się do kolejnej fali zachorowań. Ta współpraca sektora publicznego i prywatnego pokazała, jak wiele jesteśmy w stanie zrobić wspólnie i jak wiele jeszcze przed nami. 

Pacjent w centrum uwagi to jeszcze jedna kwestia, która przewijała się podczas Forum Ochrony Zdrowia w Karpaczu. Projekt ustawy o jakości w opiece zdrowotnej jest skoncentrowany na pacjencie i jego ocenie satysfakcji, ale też stworzony fundusz kompensacyjny ułatwi choremu drogę odszkodowawczą w przypadku błędu medycznego.  

Inny aspekt to opieka koordynowana, a więc opieka skupiona na pacjencie. Jak pokazują nasze doświadczenia z opieki koordynowanej, na przykład u chorych po zawale serca, pacjent odnosi ogromne korzyści z takiej opieki i ma szansę na poprawę wyników leczenia.  

Tak naprawdę opieka koordynowana powinna obejmować większość najczęściej spotykanych problemów zdrowotnych w Polsce. Zwróciłbym uwagę na jeden ważny element tej opieki – prowadzenie chorego przez stały zespół. To element, bez którego nie można mówić o opiece koordynowanej. Z punktu widzenia chorego zmieniający się zespół przy każdej wizycie nie ma nic wspólnego z opieką koordynowaną i poczuciem, że jest właściwe prowadzony.

Czytaj także: Powinniśmy płacić za zdrowie, a nie za chorobę>>>

Ministerstwo Zdrowia przedstawiło raport dotyczący planowanej reformy systemu szpitali. Jest on efektem prac zespołu powołanego 23 grudnia 2020 roku. Założenia zawarte w raporcie będą podstawą projektu ustawy reformującej sektor szpitalnictwa w Polsce. 

Resort zdrowia podkreśla, że reforma ma być odpowiedzią na problemem rozdrobnienia i niedopasowania szpitali do potrzeb zdrowotnych, a walka z epidemią wykazała, że rząd musi mieć instrumenty ingerowania w zakres świadczeń realizowany w szpitalach.  

Celem zmian ma być zarówno poprawa sytuacji ekonomiczno-finansowej placówek medycznych jak i wdrożenie systemowych rozwiązań dotyczących jakości i efektów leczenia takich jak koncentracja leczenia specjalistycznego oraz zwiększenie dostępności świadczeń. 

Zespół wypracował trzy warianty reform przedstawione w raporcie: wariant ograniczenia liczby podmiotów nadzorujących szpitale, wariant wzmocnienia nadzoru nad szpitalami przez administrację rządową oraz wariant związany z utworzeniem Agencji Rozwoju Szpitali z dokonywaniem ewaluacji szpitali.  

Czytaj także: Jakie są plany restrukturyzacji szpitali?>>>

Rekomendowane jest rozwiązanie trzecie, które przewiduje wprowadzenie kategoryzacji szpitali, przeprowadzanej przez Agencję Rozwoju Szpitali (ARS).  Ocena szpitali będzie brała pod uwagę ich sytuację ekonomiczno-finansową, ale również działalność operacyjną (np. strukturę i stopień realizacji świadczeń opieki zdrowotnej), zgodność realizowanych świadczeń z Mapami Potrzeb Zdrowotnych oraz jakość udzielanych świadczeń. 

Agencja będzie przyznawała szpitalowi odpowiednią kategorię – od A do D. Kategoria A będzie dotyczyła szpitala w dobrej sytuacji finansowej, dopasowanego profilem do potrzeb regionalnych, który nie kwalifikuje się do restrukturyzacji. Może on być także priorytetowo traktowany w przyznawaniu funduszy na działania rozwojowe, a także dodatkowe premiowany, na przykład w postaci zwiększenia wartości kontraktu z NFZ. 

Kategoria B obejmie szpitale wymagające wdrożenia działań naprawczych i optymalizacyjnych, a kategoria C – szpitale wymagające wdrożenia programu restrukturyzacyjnego. Wówczas szpital przygotuje program restrukturyzacyjny podlegający zaopiniowaniu przez NFZ i zatwierdzeniu przez ARS oraz zatrudni doradcę restrukturyzacyjnego delegowanego przez ARS, który będzie nadzorował proces restrukturyzacji. 

Kategoria D to szpitale wymagające wdrożenia programu restrukturyzacyjnego. W tym przypadku nastąpi czasowe przejęcie nadzoru i zarządzania przez ARS, przygotowywany i wdrażany będzie program restrukturyzacyjny podlegający zaopiniowaniu przez NFZ. 

W raporcie zaproponowano również rozwiązania, które mają wpłynąć na poprawę jakości zarządzania szpitalami oraz zagwarantować stałe podnoszenie kwalifikacji zarządzającej nimi kadry menedżerskiej.  W tym celu zespół rekomendował utworzenie korpusu menedżerskiego, który zakładałby certyfikację przez ARS osób, które mogłyby zarządzać szpitalami publicznymi. 

Czytaj także: Prywatna opieka zdrowotna odrobi straty już w 2021 roku>>>

Zmiany będą dotyczyły systemu podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej, czyli tzw. „sieci szpitali” a także finansowania placówek. Zaproponowano finansowanie mieszane, co będzie się wiązało ze zmniejszeniem roli ryczałtu, a także wyłączenie ambulatoryjnej opieki specjalistycznej z podstawowego systemu zabezpieczenia. 

Centrum Usług dla szpitali będzie się zajmowało wspólnymi zakupami, wymianą sprzętu czy inwestycjami. 

Raport „Założenia reformy podmiotów leczniczych wykonujących działalność leczniczą w rodzaju świadczenia szpitalne” dostępny jest tutaj>>> 

Od 1 lipca 2020 roku szpitale należące do systemu podstawowego zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej dostaną dodatkowe środki w wysokości 302 mln zł. Będzie to efekt wzrostu kwoty bazowej wynikającej z ustawy o minimalnych wynagrodzeniach w podmiotach leczniczych.

Poza tym w tym samym czasie zwiększy się o 3 procent wycena świadczenia w ramach leczenia szpitalnego w placówkach należących do sieci.

– To kolejny, po pakiecie stabilności finansowej dla sektora ochrony zdrowia w czasie COVID-19, element wsparcia finansowego szpitali. Teraz zwiększamy środki na świadczenia objęte ryczałtem w tzw. szpitalach sieciowych – podkreśla Adam Niedzielski, prezes Narodowego Funduszu Zdrowia.

Czytaj także: Value Based Healthcare czyli racjonalizowanie opieki zdrowotnej>>>

16 czerwca 2020 prezes Funduszu podpisał dwa zarządzenia, które gwarantują wzrost wyceny świadczeń objętych ryczałtem, między innymi w internie, kardiologii i ortopedii od 1 lipca 2020 roku. Pieniądze na ten cel pochodzą z funduszu zapasowego.

Komunikat Ministerstwa Zdrowia z 16 czerwca 2020 zapewnia, że środki można wypłacić dzięki temu, że NFZ działa w oparciu o tzw. ustawę 6 procent, która przewiduje, że nakłady na ochronę zdrowia rok do roku będą rosły w odniesieniu do PKB.

Środki przeznaczone na świadczenia w poszczególnych oddziałach wojewódzkich Narodowego Funduszu Zdrowia zostały podzielone według algorytmu na 2020 rok, który wynika z rozporządzenia ministra zdrowia z 17 listopada 2009 roku (Dz.U. 2009 nr 193 poz. 1495).

Źródło: NFZ

17 czerwca 2020 roku weszło w życie rozporządzenia zmieniające przepisy w sprawie sposobu ustalania ryczałtu systemu podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej

Rozporządzenie wprowadza zmianę w definicji parametru, wskazanego w § 2 pkt 14, prognozowanej ceny jednostki sprawozdawczej na okres planowania określonej w planie zakupu. Zmiana polega na doprecyzowaniu sposobu ustalania ceny w sytuacji jej zmiany w trakcie okresu planowania.

Czytaj także: 10 procent testów na koronawirusa wykonują laboratoria Diagnostyki>>>

Ze względu na potrzebę zwiększenia przepływu środków między Narodowym Funduszem Zdrowia a świadczeniodawcami w okresie panującej obecnie w Polsce sytuacji epidemiologicznej rozporządzenie weszło w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.

Rozporządzenie ministra zdrowia zmieniającego rozporządzenie w sprawie sposobu ustalania ryczałtu systemu podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej zostało opublikowane w Dzienniku Ustaw RP 16 czerwca 2020 (poz. 1049).

Z danych dotyczących rosnących kosztów leczenia szpitalnego i malejących kosztów opieki ambulatoryjnej wynika, że zmiana modelu finansowania opieki zdrowotnej u świadczeniodawców zakwalifikowanych do „sieci szpitali” i wprowadzenie ryczałtu, nie spowodowała zatrzymania tendencji wzrostu udziału leczenia szpitalnego w kosztach świadczeń opieki zdrowotnej – stwierdziła Najwyższa Izba Kontroli.

Wzrost kosztów świadczeń opieki zdrowotnej w 2018 roku wyniósł 4,7 mld zł, dzięki czemu Fundusz po raz pierwszy przeznaczył na świadczenia opieki zdrowotnej ponad 80 mld zł (czyli ponad 95,5 procenta kosztów ogółem, które wyniosły w tym roku 84,8 mld zł). W stosunku do 2017 roku koszty świadczeń opieki zdrowotnej wzrosły o 6,17 procenta.

Coraz więcej pieniędzy na szpitale

Najwyższy wzrost kosztów świadczeń opieki zdrowotnej dotyczył leczenia szpitalnego i wyniósł prawie 3,8 mld zł (wzrost o 9,79 procenta). Wzrosły koszty podstawowej opieki zdrowotnej o ponad 1 mld zł (o 9,96 procenta), opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień o 181,5 mln (6,82 procenta), świadczeń pielęgnacyjnych i opiekuńczych w ramach opieki długoterminowej o prawie 149 mln zł (10,6 procenta), opieki paliatywnej i hospicyjnej o prawie 66 mln (9,84 procenta), zaopatrzenia w wyroby medyczne o ponad 72 mln zł (7,09 procenta), realizacji zadań wynikających z przepisów o koordynacji o 53 mln zł (11,14 procenta) oraz pomocy doraźnej i transportu sanitarnego o prawie 3 mln zł (6,47 procenta).

W pozostałych pozycjach kosztów świadczeń – rehabilitacja lecznicza, leczenie stomatologiczne, lecznictwo uzdrowiskowe, refundacja – wzrost kosztów nie przekroczył 5 procent.

Natomiast zmniejszeniu w stosunku do 2017 roku uległy koszty ambulatoryjnej opieki specjalistycznej o ponad 1 mld zł (spadek o 17,94 procenta).

Czytaj także: Lean Management sposobem na niedobór lekarzy i pielęgniarek>>>

NIK zwraca uwagę, że wzrost kosztów świadczeń opieki zdrowotnej nie przełożył się wprost na zwiększenie zakupu świadczeń. W kwocie kosztów świadczeń opieki zdrowotnej ujęte zostały bowiem koszty stanowiące środki przekazane placówkom na podwyższenie wynagrodzeń personelu medycznego. Koszty podwyżek dla grup zawodowych wyniosły ponad 4,5 mld zł i były wyższe niż w 2017 roku o 1,9 mld zł. Do objętych regulacjami szczególnymi w latach poprzednich pielęgniarek i położnych oraz ratowników medycznych w systemie Państwowe Ratownictwo Medyczne, dołączyli lekarze posiadający specjalizację oraz ratownicy medyczni zatrudnieni w szpitalach.

 Coraz dłuższa kolejka na rehabilitację

Według raportu Najwyższej Izby Kontroli, która sprawdziła realizację świadczeń finansowanych przez NFZ, zmniejszyła się o ponad 50 tysięcy osób kolejka osób oczekujących na świadczenia,  znacznie zmniejszyły się kolejki na operację zaćmy.

Spadek ogólnej liczby oczekujących uzyskano przede wszystkim dzięki weryfikacji list oczekujących i zmianie organizacji leczenia zaćmy oraz zabiegów z zakresu endoprotezoplastyki stawu kolanowego i biodrowego. Szczególnie skuteczne okazały się zmiany w leczeniu zaćmy, które pozwoliły na zmniejszenie liczby oczekujących o blisko 122 tysięcy osób czyli o 25 procent (z ponad 494 tysięcy oczekujących na koniec 2017 roku do ponad 372 tysięcy osób na koniec 2018 roku).

Mediana średniego czasu oczekiwania, dla przypadków stabilnych, spadła o 139 dni i na koniec 2018 roku wynosiła 345 dni. Wartość mediany spadła w 15 oddziałach wojewódzkich NFZ, wzrosła tylko w oddziale w województwie podlaskim – o 112 dni.

Poza tym wprowadzenie dentobusów poprawiło w pewnym stopniu dostępność do świadczeń stomatologicznych oraz nastąpiła wyraźna poprawa w zakresie dostępności do rehabilitacji kardiologicznej.

Według NIK niepokojąca jest natomiast rosnąca liczba oczekujących oraz dłuższy czas oczekiwania na świadczenia rehabilitacyjne.

Na rehabilitację leczniczą na koniec 2018 roku oczekiwało ponad 1 mln 645 tysięcy osób czyli o ponad 63 tysiące więcej niż na koniec 2017 roku (wzrost o 4 procent), a na leczenie szpitalne na koniec 2018 roku oczekiwało 651,5 tysiąca osób i było to o 7,7 tysiąca osób więcej niż na koniec 2017 roku (wzrost o 1,19 procenta).

Czytaj także: Fizjoterapia w prywatnych placówkach szansą dla pacjentów>>>

Z kolei w ambulatoryjnej opiece specjalistycznej liczba oczekujących na świadczenie na koniec 2018 roku (liczona łącznie dla przypadków stabilnych i pilnych) była wyższa, niż na koniec 2017 roku, o 6,4 tysiąca osób (wzrost o 0,35 procenta), przy czym dla przypadków stabilnych spadła o 16,5 tysiąca osób, a dla przypadków pilnych wzrosła o blisko 23 tysiące osób.

Nadal nierozwiązanym problemem jest także brak dostępu do części świadczeń zdrowotnych, różnice w dostępie do nich w poszczególnych oddziałach wojewódzkich NFZ, a także brak dostępu do kompleksowej opieki po zawale mięśnia sercowego na terenie czterech województw – podkarpackiego, świętokrzyskiego, pomorskiego i warmińsko-mazurskiego.

W 2018 roku bieżące wydatki publiczne na opiekę zdrowotną w Polsce, według danych OECD, wyniosły 4,5 procenta PKB i były niższe niż w większości państw europejskich należących do tej organizacji. Niskie nakłady publiczne na opiekę zdrowotną kompensowane są zwiększonym udziałem wydatków ponoszonych przez pacjentów, czy to w postaci udziału w dodatkowych systemach ubezpieczeń, czy wydatków bezpośrednich na świadczenia lub leki.

Cały raport NIK dostępny jest na stronie www.nik.gov.pl

Raport opublikowany przez Najwyższą Izbę Kontroli 19 sierpnia 2019 pokazał, że wprowadzona dwa lata temu sieć szpitali nie poprawiła sytuacji placówek. Prezentacja przygotowana dla Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Szpitali Prywatnych potwierdza, że nie poprawiła ona także dostępu do świadczeń dla pacjentów.

Według założeń sieć podstawowego zabezpieczenia szpitalnego (sieć szpitali) miała poprawić dostęp pacjentów do świadczeń specjalistycznych i skutkować przepływem świadczeń (w ramach ryczałtu) z formy szpitalnej do ambulatoryjnej. Miała także stworzyć mechanizm przenoszący wąskospecjalistyczne profile do szpitali specjalistycznych, wieloprofilowych.

Tymczasem z analizy danych NFZ wynika, że w wyniku wprowadzenia sieci szpitali udział świadczeń podstawowych wzrósł z 42,9 procenta w 3 kwartale 2017 do 43,7 procenta w 3 kwartale 2018 roku. Natomiast udział świadczeń zaliczanych do specjalistycznych, dużych i kompleksowych wzrósł o 0,2 procenta w tym samym okresie. Nie odnotowano znaczących zamian dotyczących kompleksowości udzielanych świadczeń. W szpitalach poziomu ogólnopolskiego udział świadczeń specjalistycznych, dużych i kompleksowych spadł z 28,7 procenta do 28 procent.

Świadczeń zaliczonych do kategorii tzw. małych udzielono w 3 kwartale 2017 około 246 tysięcy, a w 3 kwartale 2018 – 247 tysięcy.

Świadczeń zaliczonych do kategorii diagnostycznych udzielono w 3 kwartale 2017 około 29,3 tysiąca, a w 3 kwartale 2018 – 29,6 tysiąca. W obu przypadkach zanotowano niewielki wzrost.

W doniesieniu do poziomów szpitali w sieci nie odnotowano natomiast znaczących zamian dotyczących spadku małych i diagnostycznych świadczeń.

W zakresie stworzenia mechanizmu przenoszącego wąskospecjalistyczne profile do szpitali specjalistycznych, wieloprofilowych tryb przyjęcia – przeniesienie z innego szpitala stanowił tylko 0,6 procenta w strukturze wszystkich przyjęć i w 3 kwartale 2017 w porównaniu do 3 kwartału 2018 był identyczny.

Czytaj także: NIK: sieć nie poprawiła sytuacji szpitali>>>

W doniesieniu do poziomów szpitali w sieci nie odnotowano znaczących zmian dotyczących migracji pomiędzy szpitalami. Najwyższy wzrost w tym zakresie zaobserwowano w szpitalach II poziomu, gdzie wskaźnik trybu przyjęcia – przeniesienie z innego szpitala wzrósł z 13,5 procenta do 15,3 procenta.

Tryb wypisu – skierowanie do dalszego leczenia w innym szpitalu stanowił tylko 2,8 procenta w strukturze wszystkich przyjęć i w 3 kwartale 2017 w porównaniu do 3 kwartału 2018  był identyczny.

W doniesieniu do poziomów szpitali w sieci nie odnotowano znaczących zamian dotyczących migracji pacjentów z niższych do wyższych poziomów. W analizowanym okresie szpitale I stopnia zmniejszyły wypisy w tym trybie, wzrost zaobserwowano w szpitalach II poziomu, gdzie wskaźnik trybu wypisu – skierowanie do dalszego leczenia w innym szpitalu wzrósł z 18,4 procenta do 19,4 procenta.

Sieć szpitali nie wpłynęła także na elastyczność zarządzania szpitalami ani na optymalizację struktury kosztów leczenia. Dane dotyczące struktury udzielanych świadczeń nie obrazują zmian na przestrzeni 3-ch kwartałów 2017 w porównaniu do 3 kwartału 2018 roku.

W żadnym zakresów nie odnotowano zmiany wyżej niż 1 procent (największa zmiana nastąpiła w zakresie kardiologii – z 8,6 procenta udziału do 9,6 procenta).

Z porównania szpitali sieciowych i działających poza siecią wynika też, że w tych pierwszych wybrane świadczenia były wykonane w formie leczenia stacjonarnego całodobowego, a tych drugich – w większości w formach pośrednich czyli formach dziennych, jednodniowych.

W rezultacie wykonanie wszystkich świadczeń poza siecią pozwoliłoby w ramach tych samych środków na wykonanie dodatkowych 5 tysięcy operacji zaćmy, 7 tysięcy zabiegów kolonoskopii i 4 tysiące małych zabiegów górnej części układu rozrodczego.

Z analizy danych wynika więc, że w wyniku wprowadzenia sieci nie wzrosła dostępność do świadczeń specjalistycznych w szpitalach III stopnia i szpitalach ogólnopolskich pomimo zachęty w postaci premiowania placówek, w których wzrośnie wartość hospitalizacji.

Nie nastąpił także „odpływ” świadczeń małych i diagnostycznych ze szpitali do ambulatoryjnej opieki specjalistycznej, pomimo że była taka możliwość. Być może wpłynęła na to wyższa wycena tych samych świadczeń w szpitalach w porównaniu do wyceny w AOS.

Prezentacja bazuje na danych dostarczonych przez NFZ, zawierających liczbę rekordów pacjentów i liczbę rekordów procedur, a także dane z aplikacji Kontrakty NFZ, dane z rejestru podmiotów leczniczych, analizowane przy po pomocy narzędzia analitycznego.

Prezentacja dostępna jest na stronie OSSP.

Według raportu Najwyższej Izby Kontroli sieć szpitali nie poprawiła sytuacji placówek. Spośród 29 szpitali zbadanych przez NIK na koniec września 2018 roku 23 odnotowały ujemny wynik finansowy.

W porównaniu z wrześniem 2017 roku pogorszyła się także sytuacja ekonomiczna 22 szpitali.

NIK stwierdziła, że łączna kwota zobowiązań wzrosła najbardziej w szpitalach zakwalifikowanych do I stopnia zabezpieczenia – o 36,5 procenta w stosunku do roku poprzedniego (dla szpitali II stopnia był to wzrost o 11,5 procenta, zaś III stopnia – o 4,6 procenta).

Największe straty miały na koncie 2 placówki z II poziomu zabezpieczenia:  Szpital Miejski Nr 4 w Gliwicach Sp. z o.o. (ok.18,5 mln zł strat) i Szpital Czerniakowski Sp. z o.o. w  Warszawie (ok. 17 mln zł strat), a także placówka zakwalifikowana do pierwszego poziomu – Szpital w Piekarskim Centrum Medycznym Sp. z o.o.  (ok. 13,5 mln zł strat).

Zdaniem Izby, tworząc sieć nie brano pod uwagę ani społecznych potrzeb, ani możliwości diagnostycznych i terapeutycznych konkretnego szpitala. Nie uwzględniono jego znaczenia w zapewnieniu bezpieczeństwa zdrowotnego w regionie – nie kierowano się sytuacją demograficzną i epidemiologiczną na obszarze funkcjonowania placówki, ani stopniem dostosowania jej infrastruktury do obowiązujących przepisów.

Nie miała też znaczenia jakość, liczba i wartość udzielanych przez szpital świadczeń, czy stopień wykorzystania łóżek na poszczególnych oddziałach, a to m.in. przekładało się na nieuzasadnione i nadmierne koszty.

Wraz z utworzeniem sieci szpitali, istotnie zmienił się sposób finansowania tych placówek – teraz jest oparty przede wszystkim na ryczałcie wypłacanym przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Placówki zakwalifikowane do sieci mają zagwarantowane umowy z Narodowym Funduszem Zdrowia na kolejne cztery lata, a wysokość ryczałtu jest uzależniona między innymi od rodzaju i liczby świadczeń udzielonych przez konkretną placówkę w poprzednim okresie rozliczeniowym.

Jak ustaliła NIK w IV kwartale 2017 roku kontrolowane szpitale dostały ryczałt w wysokości niemal 269 mln zł, a zrealizowały świadczenia o wartości blisko 276 mln zł.

Sieć szpitali została wprowadzona w październiku 2017 roku. Jednym z jej najważniejszych celów było poprawienie dostępu pacjentów do świadczeń specjalistycznych – chodziło o to, by chory był leczony kompleksowo i w skoordynowany sposób. To placówka, do której został skierowany, miała mu zapewnić nie tylko świadczenia szpitalne, ale także po zabiegach czy badaniach – leczenie ambulatoryjne i rehabilitacyjne. Udzielanie takich świadczeń miało być podyktowane przede wszystkim potrzebami zdrowotnymi tych osób, a nie stanem finansów szpitala.

W sieci znalazło się prawie 600 szpitali, 10 procent z nich stanowiły placówki niepubliczne.

Czytaj na ten temat: 59 prywatnych placówek w sieci szpitali>>>

Do sieci weszły jednak także takie placówki, które choć miały wymagane oddziały, to pacjentom niektórych z nich nie były w stanie zapewnić leczenia ambulatoryjnego. NIK stwierdziła, że tak było w przypadku 6 z 29 kontrolowanych szpitali, a jednym z powodów mógł być brak zapisu w ustawie, który wskazywałby na konieczność uruchomienia przez nie nowych poradni.

Do szczegółowych badań kontrolerzy wytypowali 80 pacjentów każdej z 29 kontrolowanych placówek (z dwóch oddziałów), wypisanych w listopadzie 2017 roku i w kwietniu 2018 roku. Z zebranych danych wynika, że zalecane im świadczenia pohospitalizacyjne otrzymało prawie 70 procent chorych, ale mniej niż połowa uzyskała porady ambulatoryjne lub miała wyznaczony ich termin.

Wbrew założeniom, po uruchomieniu podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej żadna z kontrolowanych placówek zakwalifikowanych do sieci nie wprowadziła istotnych zmian w swoich strukturach wewnętrznych. Jedynie w ośmiu (27,6 procenta badanych) zmienił się zakres świadczeń szpitalnych lub ambulatoryjnych. Powodem było rezygnowanie z ich udzielania np. w związku z brakiem lekarzy, ale także wygaśnięcie umowy z NFZ czy zawarcie nowej.

NIK sprawdziła, jak system podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej funkcjonował od początku swojego istnienia do końca września 2018 roku, a także jak wyglądała sytuacja w placówkach tuż przed jego uruchomieniem (od stycznia 2015 roku do października 2017 roku).

Kontrola objęła 29 placówek w 6 województwach – lubuskim, dolnośląskim, mazowieckim, podlaskim, pomorskim i śląskim.

Cały raport Najwyższej Izby Kontroli na temat sieci szpitali dostępny jest na stronie www.nik.gov.pl

Dodatkowe 650 mln zł zostanie przeznaczone na poprawę dostępności do świadczeń zdrowotnych i wzrost finansowania szpitali, w tym szpitali powiatowych – poinformował resort zdrowia.

Na wniosek ministra zdrowia Narodowy Fundusz Zdrowia, uwzględniając wzrost kosztów ponoszonych przez szpitale przy realizacji świadczeń opieki zdrowotnej, zmienia wyceny, które będą miały zastosowanie od 1 stycznia 2019 roku i wpłyną na zwiększenie ryczałtów w ramach podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej (sieci szpitali) wyliczanych na cały 2019 rok – czytamy na stronie resortu.

Wzrost wyceny dotyczy świadczeń realizowanych na oddziałach chirurgii ogólnej i chorób wewnętrznych. Ma to się przyczynić do poprawy sytuacji finansowej szpitali, gdyż w sumie zasili ich budżety łączną kwotą około 650 mln złotych. Zdecydowana część tej kwoty – ponad 350 mln zł (czyli 54 procent) trafi do szpitali I i II stopnia systemu podstawowego szpitalnego zabezpieczenia, czyli sieci szpitali, z których większość to szpitale powiatowe.

Korekta wyceny obejmie też wybrane świadczenia internistyczne, w tym związane z opieką nad osobami starszymi, powyżej 65 roku życia.

Zakładany wzrost wycen w chirurgii i chorobach wewnętrznych będzie wynosił od 5 do 15 procent.

Zmiana wyceny dotyczy 308 z 667 grup z katalogu JGP, co oznacza, że obejmie blisko połowę wszystkich świadczeń realizowanych przez szpitale.

Czytaj także: Szukanie nowych źródeł finansowania – potrzebne także prywatnym podmiotom>>>

Już ponad 400 dni temu weszła w życie nowelizacja ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, która wprowadziła w Polsce tzw. sieć szpitali. Sieć działa od 13 miesięcy, a nadal nie można doczekać się podsumowania jej funkcjonowania – komentują Pracodawcy RP.

Pracodawcy RP wierzyli, że Ministerstwo Zdrowia, jako racjonalny ustawodawca, przeprowadzi we współpracy z Narodowym Funduszem Zdrowia ewaluację tzw. sieci szpitali i podejmie zapowiadane działania korygujące jej funkcjonowanie w oparciu o twarde dane statystyczne. Jednak minął październik, mamy połowę listopada, a MZ i NFZ milczą – mimo wielu zapowiedzi, że pierwsze podsumowania pojawią się po roku – czytamy w komentarzu.

W związku z tym Pracodawcy RP czują się zobowiązani przekazać swoją opinię o nowym systemie funkcjonowania i rozliczania szpitali.

– Przede wszystkim uważamy, że system nie uległ istotnym zmianom z punkty widzenia pacjenta. Nie zauważyliśmy skrócenia kolejek, poprawy dostępności do świadczeń medycznych, lepszego gospodarowania środkami przez szpitale, czy też zmniejszenia zadłużenia sektora szpitali – mimo otrzymania dodatkowych funduszy na ambulatoryjną opiekę specjalistyczną (AOS). Środki przeznaczane na leczenie szpitalne według planu NFZ wzrosły z 38,7 mld zł (według ostatniej dostępnej wersji planu finansowego) do 42,1 mld zł. Mimo, iż do szpitali trafiło dodatkowo prawie 3,5 mld zł, nie obserwuje się znaczącego skrócenia kolejek do usług medycznych. Trzeba jeszcze przypomnieć, że Fundusz zdecydował się w wielu przypadkach aneksować umowy z podmiotami świadczącymi usługi w zakresie AOS: prywatni świadczeniodawcy, wielokrotnie przy przedłużaniu umowy, otrzymywali istotnie niższą propozycję kontraktu – stwierdzają Pracodawcy RP.

Według komentujących to tylko pobieżne obserwacje, gdyż dane NFZ z pierwszego półrocza jednoznacznie pokazują, że kolejki nie mogą się zmniejszać, jeśli maleje liczba przyjętych pacjentów zarówno w AOS, jak i w szpitalu. W I połowie 2017 roku wartość świadczeń udzielonych w szpitalach wyniosła 9,75 mln zł, a w analogicznym okresie 2018 roku – już tylko 8,89 mln zł. W tych samych okresach koszty pobytów w oddziałach szpitalnych wyniosły odpowiednio 5,1 mln zł i 4,65 mln zł.

Zmniejszanie się liczby wykazanych świadczeń nie świadczy o tym, że dostępność się pogarsza i nie musi to być zły trend, ale wymaga głębszej analizy na podstawie danych, jakimi dysponuje NFZ.

Nadal liczymy, że Minister Zdrowia zdecyduje się na publicznie pokazać, czy sieć szpitali spełnia swoją rolę oraz czy finansowanie ryczałtowe jest rzeczywistym sukcesem dla uczestników systemu, a przede wszystkim dla pacjentów – podsumowują Pracodawcy Rzeczypospolitej Polskiej.

Pracodawcy RP

25 września 2018 roku weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia w sprawie sposobu ustalania ryczałtu dla placówek systemu podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej (sieci szpitali).

Rozporządzenie dodaje przepisy regulujące rozdysponowanie w ramach ryczałtów PSZ dodatkowych środków przeznaczonych na zwiększenie ilości wskazanego zakresu lub rodzaju świadczeń, w sytuacji kiedy te świadczenia albo nie są wykonywanie przez niektórych świadczeniodawców PSZ albo są wykonywane w różnych wymiarach.

Zawiera także przepisy precyzujące regulacje dotyczące stosowania współczynników korygujących związanych z ustalaniem wysokości Ts,i+1 oraz Kl,s,i+1 w sytuacji ich zmiany w trakcie okresu planowania.

Wejście w życie rozporządzenia ma skutkować zwiększeniem finansowania szpitali oczekujących na odnowienie akredytacji, dzięki zastosowaniu w odniesieniu do nich odpowiednich współczynników korygujących wartość ryczałtów systemu zabezpieczenia.

Chodzi o szpitale zakwalifikowane do podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej, w przypadku których ważność certyfikatu akredytacyjnego wygasła nie wcześniej niż 12 miesięcy przed rozpoczęciem danego okresu planowania, a jednocześnie nie została zakończona procedura oceniająca.

Nowe przepisy weszły w życie 25 września 2018 roku, oprócz punktu dotyczącego obliczania wartości współczynników korygujących, który wejdzie w życie 1 stycznia 2019 roku.

Rozporządzenie zostało opublikowane w Dzienniku Ustaw RP 24 września 2018.