Przychodnia Bracka, działająca w dzielnicy Rudy Śląskiej – Bielszowice udostępniła pacjentom zabiegi przeprowadzane w kriokomorze, stosowane w chorobach zwyrodnieniowych, medycynie sportowej czy odnowie biologicznej.

Placówka w Bielszowicach działa przy ulicy Kokota 172. Oferuje podstawową opiekę zdrowotną, konsultacje specjalistyczne, diagnostykę oraz rehabilitację. Świadczenia są zarówno komercyjne jak i finansowane przez NFZ.

W Rudzie Śląskiej działają cztery Przychodnie Brackie. Pozostałe zlokalizowane są przy ulicach –  Oddziałów Młodzieży Powstańczej 14 (Przychodnia Polska-Wirek), przy ulicy Pokoju 13 (Przychodnia Bracka Pokój) oraz przy ulicy Kłodnickiej 59 (Przychodnia Bracka Halemba).

Unia Bracka prowadzi kilkadziesiąt przychodni zlokalizowanych na terenie miast i powiatów województwa śląskiego: Katowic, Mysłowic, Bytomia, Sosnowca, Gliwic, Zabrza, Knurowa i Rudy Śląskiej.

Czytaj także: Unia Bracka otworzyła dom dla seniorów w Bytomiu>>>

Z usług podstawowej opieki zdrowotnej zakładów Fundacji korzysta ponad 250 tysięcy osób. Fundacja posiada kontrakt z Narodowym Funduszem Zdrowia, którego wartość wynosi około 11 mln zł. Środki te finansują ambulatoryjną opiekę specjalistyczną, rehabilitację leczniczą, świadczenia pielęgnacyjne i opiekuńcze oraz opiekę psychiatryczną i leczenie uzależnień.

Zakłady Fundacji poza świadczeniem usług na rzecz klientów indywidualnych zajmują się obsługą firm. Obejmują opieką profilaktyczną ponad 300 firm z terenu całego Śląska.

Fundacja Unia Bracka powstała w 1992 roku  i została założona przez 63 kopalnie górnictwa węgla kamiennego oraz organizacje związkowe działające w branży górniczej. Ideą powstania Fundacji było zapewnienie górnikom kompleksowej opieki ambulatoryjnej w wielu ośrodkach diagnostyczno-specjalistycznych.

Wydatki prywatne w Polsce stanowiły 30 procent ogólnych wydatków na ochronę zdrowia w roku 2015 – wynika z najnowszego raportu PZH. Wśród nich dominujące są bezpośrednie wydatki gospodarstw domowych. Pacjenci z własnej kieszeni opłacają przede wszystkim zakup leków, artykułów medycznych, koszty badań diagnostycznych i analitycznych.

Analiza danych zawartych w raporcie wskazuje, że w ostatnich latach odnotować można stały wzrost nominalnych nakładów na ochronę zdrowia, zarówno publicznych, jak i prywatnych. Jednak mimo to wydatki w Polsce w porównaniu do innych krajów Unii Europejskiej są ciągle znacznie mniejsze.

W Polsce udział wydatków na ochronę zdrowia w PKB w roku 2015 wynosił 6,3 procenta, a średnia dla krajów UE – około 9 procent.

W większości krajów europejskich największy udział w finansowaniu ochrony zdrowia stanowią wydatki publiczne. W Polsce w roku 2015 stanowiły one 70 procent wydatków ogółem, z czego 61 procent stanowiły wydatki z budżetu NFZ.

W roku 2016 w większości krajów OECD wydatki na ochronę zdrowia per capita rosły zgodnie z tendencją z ostatnich lat. Trend ten utrzymuje się po spowolnieniu, które nastąpiło w latach 2009 – 2011 w związku ze światowym kryzysem finansowym.

Średni roczny wzrost wydatków po 2009 roku wynosił 1,4 procenta w porównaniu z 3,6 procenta w okresie poprzedzającym kryzys. Ogółem tempo wzrostu nakładów na opiekę zdrowotną w większości krajów OECD uległo spowolnieniu, a wstępne prognozy wskazują ujemny lub zerowy wzrost w kilku krajach.

Zaledwie kilka krajów – Islandia, Węgry i Szwajcaria odnotowały wyższy średni wzrost po 2009 roku w porównaniu do poprzedniego okresu. W Polsce znaczny przyrost wydatków nastąpił w latach 2003-2009, natomiast w późniejszych latach znacznie się zmniejszył.

Średnie wydatki na zdrowie w poszczególnych krajach OECD, wyrażone jako % PKB pokazują, że strumień pieniędzy przeznaczony na opiekę zdrowotną jest bardzo zróżnicowany, a jego wysokość nie gwarantuje wysokiej efektywności.

Na działania profilaktyczne w roku 2015 w Polsce przeznaczono 2,7 procenta ogółu wydatków na ochronę zdrowia. Nakłady na profilaktykę powinny być stale zwiększane, ponieważ w największym stopniu determinują stan zdrowia społeczeństwa przy stosunkowo mniejszym obciążeniu finansowym dla systemu ochrony zdrowia – wskazuje raport.

Z raportu wynika też, że jednym z największych wyzwań, przed jakimi stoi system opieki zdrowotnej w Polsce, jest zapewnienie odpowiedniej kadry medycznej. W Polsce narasta problem zastępowalności pokoleń w zawodach medycznych.

W polskim systemie ochrony zdrowia istnieją znaczne dysproporcje na poziomie wojewódzkim w zakresie zasobów infrastruktury. Największą bazę szpitalno-łóżkową od lat posiadają województwa mazowieckie i śląskie. W celu wyrównywania różnić między regionami wprowadzono Mapy Potrzeb Zdrowotnych, jako mechanizm monitorowania oraz prognozowania potrzeb zdrowotnych ludności Polski.

Społeczeństwo w Polsce należy do jednych z najszybciej starzejących się nacji w Europie. Przy utrzymaniu tej dynamiki prognozuje się, iż w 2050 roku osoby w wieku powyżej 60 lat będą stanowić ponad 40 procent społeczeństwa. w związku z tym jednym z priorytetów systemowych powinno być dostosowywanie zasobów ochrony zdrowia do rosnących potrzeb zdrowotnych tej grupy pacjentów, dlatego wnioski wynikające z raportu mówią o zwiększeniu liczby lekarzy geriatrów (obecnie 433 specjalistów), którzy będą sprawować kompleksową opiekę nad osobami starszymi.

Czytaj także: Raport PZH: żyjemy krócej niż inni Europejczycy>>>

Dostępność usług zdrowotnych zależy nie tylko od ilości dostępnych zasobów, ale także od ich właściwej alokacji w systemie, która powinna być poprzedzona kompleksowym spojrzeniem na mierniki efektywności systemu. Brak poprawy efektywności w takich obszarach jak profilaktyka, otwarta opieka zdrowotna oraz leczenie szpitalne wskazuje potrzebę usprawnienia zarządzania środkami dostępnymi w systemie opieki zdrowotnej.

Autorzy raportu podkreślają także, że należy podejmować działania na rzecz zwiększenia dostępności do świadczeń zdrowotnych. Mimo widocznej poprawy na tle innych krajów europejskich, czas oczekiwania na uzyskanie świadczenia zdrowotnego w naszym kraju jest ciągle  powyżej średniej. Natomiast w zakresie dostępności ważniejsza od poziomu nakładów jest ich odpowiednia alokacja oraz organizacja systemu opieki zdrowotnej – dlatego należy dążyć do przesunięcia trzonu systemu z opieki szpitalnej do opieki ambulatoryjnej, która jest mniej obciążająca dla płatnika a także, jeśli dobrze prowadzona, przynosi lepszy rezultat zdrowotny.

Cały raport NIZP-PZH – „Sytuacja zdrowotna ludności Polski i jej uwarunkowania” dostępny jest na stronie: ww.pzh.gov.pl

Analiza danych o długości życia i umieralności mieszkańców Polski zawartych w najnowszym raporcie PZH wskazuje, że nasz stan zdrowia stopniowo poprawia się, ale na tle ogółu krajów Unii Europejskiej sytuację należy uznać za jeszcze wciąż niezbyt niezadowalającą.

W 2017 roku długość życia mężczyzn wynosiła 74 lata, a kobiet była o 7,8 roku dłuższa i wynosiła 81,8 lat. Niepokojący jest fakt, że w ostatnich latach 2014-2017 długość życia zarówno mężczyzn jak i kobiet wzrosła zaledwie o 0,2 roku. Jest to najmniej korzystny trzyletni okres pod względem wzrostu długości życia jaki obserwujemy po roku 1991.

Według szacunków Eurostatu mężczyźni w Polsce przeżywają w zdrowiu (bez ograniczonej sprawności) 61,3 lat (83 procent długości życia) a kobiety 64,6 lat (79 procent) natomiast w przypadku osób starszych kobiety w wieku 65 lat mogą oczekiwać, że mniej niż połowę dalszego życia przeżyją w zdrowiu (43 procent tzn. 8,9 lat,) natomiast mężczyźni 51 procent (8,2 lat).

Długość życia polskich mężczyzn jest wyraźnie krótsza niż przeciętna w krajach Unii Europejskiej – według danych WHO w 2015 roku o 4,6 lat, natomiast w przypadku kobiet różnica jest znacznie mniejsza i wynosi 1,9 roku. Obecna długość życia polskich mężczyzn jest równa tej, jaka dla ogółu krajów UE była w 1999 roku, a więc 16 lat temu, a długość życia Polek jest równa tej, jaka była około 11 lat temu.

Czytaj także: Raport PZH: wydatki prywatne to 30 procent środków na ochronę zdrowia>>>

Nadal najmniej korzystnym środowiskiem zamieszkania w Polsce są najmniejsze miasta, poniżej 5 tysięcy mieszkańców, których mieszkańcy żyją najkrócej; natomiast przeciętnie najdłużej żyją mieszkańcy największych miast, z wyjątkiem Łodzi, gdzie mieszkańcy żyją nawet krócej niż mieszkańcy małych miasteczek. Jednak jak podkreślają autorzy raportu zróżnicowanie długości życia związane z kategorią miejscowości zamieszkania stopniowo ulega zmniejszeniu.

Największym zagrożeniem życia Polaków są od lat choroby układu krążenia odpowiedzialne w 2016 roku za 43,3 procenta ogółu zgonów. Drugą co do częstości przyczyną zgonów w Polsce są nowotwory złośliwe (25,8 procenta ogółu zgonów w 2016 roku), w ostatnich latach standaryzowane względem wieku współczynniki umieralności z ich powodu nie wykazują trendu spadkowego a ich udział wśród ogółu przyczyn zgonów trochę wzrasta.

Nowotwory ogólnie stanowią większy problem zdrowotny dla mężczyzn niż kobiet i nadwyżka umieralności z ich powodu mężczyzn w stosunku do kobiet jest większa niż w przypadku chorób serca i naczyń. Nowotwory złośliwe ogółem zarówno obecnie jak i w całym okresie lat 2000. najbardziej zagrażają życiu mieszkańców województw –  warmińsko-mazurskiego, pomorskiego i kujawsko-pomorskiego.

Największym zagrożeniem życia mężczyzn i kobiet jest rak tchawicy, oskrzela i płuca (większym niż dla ogółu mieszkańców UE), a współczynniki umieralności z jego powodu maleją tylko wśród mężczyzn.

Najwyższy poziom umieralności z powodu tego nowotworu w całym okresie lat 2000. występuje właśnie w województwach – warmińsko-mazurskim i kujawsko-pomorskim. Poziom umieralności kobiet z powodu raka piersi w trzynastu województwach w latach 2015/2016 był wyższy niż pięć lat wcześniej, a obniżył się tylko w trzech. Do województw o najwyższym poziomie umieralności kobiet ogółem z powodu tego nowotworu zaliczają się województwo wielkopolskie i śląskie. Generalnie sytuacja w Polsce pod względem umieralności z powodu nowotworów złośliwych jest niekorzystna w porównaniu z przeciętną sytuacją w krajach Unii Europejskiej, ale w mniejszym stopniu niż w przypadku chorób układu krążenia.

Raport Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego – PZH dostępny jest na stronie www.pz.gov.pl

Grupa Nowy Szpital wchodzi w końcową fazę wdrażania systemu informatycznego w swoich placówkach. Nowe oprogramowanie ma usprawnić funkcjonowanie szpitali, co przyczyni się do poprawy jakości świadczonych usług oraz do optymalizacji kosztów.

– Nakłady finansowe na ochronę zdrowia w Polsce są coraz wyższe i po ubiegłorocznych decyzjach wiadomo, że będą rosły także w kolejnych latach. Niemniej wartość tych środków wciąż jest relatywnie niska w stosunku do potrzeb. Dlatego oglądamy każdą złotówkę otrzymaną od NFZ po kilka razy. Narzędzia informatyczne znacząco pomagają nam w racjonalnym i efektywnym zarządzaniu budżetem, dlatego zdecydowaliśmy się wdrożyć system HIS – mówi Marcin Szulwiński, prezes Grupy Nowy Szpital Holding S.A.

Dedykowany Grupie system HIS (ang. Health Information System) jest wdrażany we wszystkich placówkach medycznych Grupy Nowy Szpital. System umożliwi elektroniczne przetwarzanie i udostępnianie kompleksowych danych związanych z leczeniem pacjenta. Ponadto nowy system znacząco usprawni obieg informacji medycznej, ponieważ wszystkie dane będą gromadzone w jednym miejscu. W porównaniu do korzystania z papierowej wersji dokumentacji przechowywanie danych w formie elektronicznej będzie też dużo bezpieczniejsze, trwalsze i pozwoli na uniknięcie błędów.

Jednym z najważniejszych efektów implementacji systemu HIS, który odczują pacjenci, będzie poprawa jakości opieki medycznej.

Czytaj także: GNS: nowy sprzęt w Nakle i Szubinie>>>

– Ręczne wypełnianie różnego rodzaju formularzy, skierowań na badania czy gromadzenie historii leczenia pacjenta zabiera cenny czas lekarzy i pielęgniarek. Wdrażany system wyeliminuje zbędną papierologię i pozwoli nam jeszcze bardziej skupić się na naszej pracy, czyli zapewnianiu pacjentom profesjonalnej opieki medycznej – mówi Marcin Szulwiński.

Po pełnym wdrożeniu, system umożliwi też pacjentom elektroniczną rejestracją do poradni.

Wdrażanie systemu w każdej z placówek medycznych Grupy zostało podzielone na etapy: od konfiguracji systemu, przez wdrożenia na oddziałach i w pracowniach, do wdrożenia w poradniach. Prace są mocno zaawansowane i system działa już w siedmiu szpitalach, W kolejnych dwóch powinien działać do końca lutego, a zakończenie wdrożenia w ostatnim szpitalu zostało zaplanowane na sierpień 2019.

Docelowo system będzie integrował wszystkie funkcje związane z bieżącą działalnością operacyjną szpitali i przychodni Grupy. Usprawni to zarządzanie oraz prowadzenie spraw administracyjnych, zwiększając efektywność działania szpitali i poradni w ramach Grupy. To istotne, ponieważ GNS obecnie zarządza 10 szpitalami z 80 oddziałami i 157 poradniami specjalistycznymi, a w kolejnych okresach planuje dalszy rozwój – poprzez podpisywanie nowych umów operatorskich oraz przejęcia kolejnych placówek medycznych.

Czytaj: Grupa Nowy Szpital zainteresowana szpitalem w Kozienicach>>>

Dzięki bieżącemu dostępowi do informacji Grupa zyska również możliwość lepszego planowania zakupów, a przez to uzyskiwania najlepszych cen od swoich dostawców. Oprogramowanie zapewni Grupie pełną kontrolę nad poziomem kosztów ponoszonych przez placówki medyczne. Przede wszystkim umożliwi elektroniczne ewidencjonowanie badań diagnostycznych oraz zużycia leków i materiałów medycznych.

– System informatyczny wdrażany w GNS pomoże lepiej alokować posiadane zasoby leków i materiałów wykorzystywanych w leczeniu pacjentów oraz eliminować niepotrzebne koszty. Dzięki temu za te same pieniądze, które otrzymujemy w ramach kontraktu z NFZ, będziemy mogli więcej inwestować, między innymi w zakup nowoczesnego sprzętu medycznego – wyjaśnia Marcin Szulwiński.

Nowe oprogramowanie umożliwi łatwe dokumentowanie ruchu chorych, prowadzenie dokumentacji medycznej i statystycznej, kodowanie wykonanych procedur, zlecanie terapii, przepisywanie leków, wystawianie recept i zwolnień lekarskich oraz dokumentowanie na rzecz pacjentów. Możliwe także będzie wygenerowanie szczegółowych raportów, które pozwolą na porównywanie kosztów i analizowanie jakości procedur medycznych realizowanych w poszczególnych szpitalach.

Działania podjęte przez GNS wpisują się w większe przedsięwzięcie, którego celem jest wprowadzenie branży ochrony zdrowia w Polsce w erę informatyzacji. Projekt Elektronicznej Platformy Gromadzenia, Analizy i Udostępniania zasobów cyfrowych o Zdarzeniach Medycznych (Projekt P1), ma objąć wszystkich obywateli Polski oraz obywateli Unii Europejskiej, którzy skorzystają ze świadczeń zdrowotnych w Polsce. Zgodnie z jego założeniami, docelowo każda z placówek medycznych ma wprowadzić elektroniczną dokumentację medyczną, np. e-skierowania, e-zlecenia, e-recepty czy elektroniczne karty ubezpieczenia zdrowotnego.

Grupa Nowy Szpital Holding S.A. prowadzi działalność medyczną w obszarze lecznictwa szpitalnego, ambulatoryjnej opieki specjalistycznej (AOS), podstawowej opieki medycznej (POZ), opieki długoterminowej oraz ratownictwa medycznego.

Grupa prowadzi jedną z największych w Polsce sieci szpitali, która świadczy usługi medyczne w ramach powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego. Zarządza 10 szpitalami powiatowymi z niemal 3,6 tysiąca personelu, zlokalizowanymi w województwach: kujawsko-pomorskim, lubuskim oraz małopolskim. Wszystkie szpitale wchodzące w skład Grupy należą do „sieci szpitali”, czyli systemu podstawowego zabezpieczenia opieki szpitalnej.

Projekt rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień wyodrębnia warunki realizacji świadczeń dla dzieci i młodzieży na trzech poziomach referencyjnych.

Z uzasadnienia do projektu wynika, że obecna sytuacja w opiece psychiatrycznej i leczeniu uzależnień u dzieci i młodzieży wskazuje na konieczność zmiany modelu opieki, wdrożenia koordynacji i określenia jakości tej opieki.

Zmiana polega na uproszczeniu i zwiększeniu dostępu do podstawowych świadczeń psychiatrycznych dla dzieci i młodzieży oraz na wprowadzeniu standardu wymagań jakościowych. Działania te mają na celu zwiększenie dostępu do opieki psychiatrycznej i zapewnienie blisko miejsca zamieszkania lub pobytu pacjenta właściwej opieki w sytuacjach wymagających szybkiej interwencji oraz zapewnienie specjalistycznej opieki w ośrodkach przygotowanym do realizacji świadczeń dla dzieci i młodzieży wymagających długotrwałego i specjalistycznego leczenia.

Koncepcja nowego modelu opieki nad dziećmi i młodzieżą, mającego na celu zadbanie o ich zdrowie psychiczne, a także wczesne wychwycenie przypadków występowania zaburzeń psychicznych uwzględnia skoordynowane zadania instytucji już obecnie realizujących zadania w tym zakresie, ale działających w poszczególnych resortach.

Czytaj także: 9 lutego wejdą w życie przepisy dotyczące tajemnicy lekarskiej>>>

Podstawą planowanego modelu powinny być skoordynowane działania nauczycieli i specjalistów pracujących w szkołach oraz poradniach psychologiczno-pedagogicznych z działaniami specjalistów ochrony zdrowia.

Docelowo zakłada się dookreślenie zadań i roli szkół i poradni psychologiczno-pedagogicznych w systemie oświaty oraz w systemie ochrony zdrowia w połączeniu ze stopniową zmianą systemu lecznictwa psychiatrycznego i psychologicznego.

Rozwiązanie takie będzie stanowić przeciwieństwo obecnych rozwiązań, w których często przyjęcie na oddział psychiatryczny (np. po podjętej próbie samobójczej) jest pierwszym kontaktem nieletniego z jakąkolwiek formą opieki.

Proponowane poziomy referencyjne to:

1) I poziom referencyjności – Ośrodek Środowiskowej Opieki Psychologicznej dla Dzieci i Młodzieży;

2) II poziom referencyjności – Środowiskowe Centrum Zdrowia Psychicznego dla Dzieci i Młodzieży;

3) III poziom referencyjności – Ośrodek Wysokospecjalistycznej Całodobowej Opieki Psychiatrycznej.

Planuje się, aby nowy model opierał się na koordynacji działań pomiędzy podmiotami udzielającymi psychiatrycznych świadczeń opieki zdrowotnej dla dzieci i młodzieży, działającymi w obszarze ochrony zdrowia, które współpracować będą z poradniami psychologiczno-pedagogicznymi, które posiadają ogromny potencjał we wczesnym reagowaniu na zaburzenia zdrowia psychicznego dzieci i młodzieży.

Projekt rozporządzenia został opublikowany na stronie Rządowego Centrum Legislacji 30 stycznia 2019 roku.

Uwagi do projektu można przekazywać do 19 lutego 2019 roku.

Krajowa Rada Fizjoterapeutów będzie obok samorządów – lekarskiego oraz pielęgniarek i położnych, upoważniona do przedstawiania swojej opinii w trakcie określenia wymagań obowiązujących podmioty lecznicze.

Chodzi o obowiązek spełnienia przez podmioty wykonujące działalność leczniczą wymagań dotyczących pomieszczeń i urządzeń, w szczególności warunków ogólnoprzestrzennych, sanitarnych oraz instalacyjnych.

Projekt rozporządzenie ministra zdrowia jest efektem przepisów ustawy z 9 listopada 2018 roku o zmianie ustawy o działalności leczniczej (Dz. U. poz. 2218), która wprowadziła  możliwość wykonywania zawodu fizjoterapeuty w formie praktyk fizjoterapeutycznych.

Fizjoterapeuci wykonujący zawód w ramach praktyki zawodowej będą, co do zasady, wykonywali działalność leczniczą w formie świadczeń ambulatoryjnych, a zatem będą zobowiązani spełniać wymagania dla tego rodzaju działalności.

Czytaj także: Fizjoterapeuci będą mogli zakładać praktyki zawodowe>>>

Projektowana regulacja wprowadza nieznaczne zmiany w stosunku do aktualnie obowiązującego rozporządzenia ministra zdrowia z 26 czerwca 2012 roku w sprawie szczegółowych wymagań, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia i urządzenia podmiotu wykonującego działalność leczniczą (Dz. U. poz. 739), a potrzeba jej wydania wynika z nowego brzmienia upoważnienia ustawowego, zobowiązującego do wydania rozporządzenia, po zasięgnięciu opinii – także Krajowej Rady Fizjoterapeutów.

W § 8 zaproponowano doprecyzowano brzmienie przepisu (w stosunku do aktualnego brzmienia), w myśl którego pomieszczenia i urządzenia zakładu rehabilitacji leczniczej będącego podmiotem leczniczym odpowiadają, odpowiednio do zakresu udzielanych świadczeń zdrowotnych, szczegółowym wymaganiom określonym w załączniku nr 6 do rozporządzenia.

Celem tej propozycji jest wyraźne rozróżnienie wymagań dla zakładu rehabilitacji leczniczej prowadzonego przez podmiot leczniczy. Obecne brzmienie może wprowadzać w błąd, co do konieczności spełniania tych wymagań również przez fizjoterapeutę wykonującego zawód w ramach indywidualnej praktyki fizjoterapeutycznej, zwłaszcza w kontekście § 14 ust. 3 projektowanego (i obecnego) rozporządzenia. Konsekwencją tej propozycji jest rozszerzenie brzmienie tytułu załącznika nr 6 – „Szczegółowe wymagania, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia i urządzenia zakładu rehabilitacji leczniczej będącego zakładem leczniczym”.

Dodatkowo zaproponowano, aby obowiązek wyposażenia zakładu rehabilitacji leczniczej w natrysk dotyczył podmiotów leczniczych, które udzielają stacjonarnych i całodobowych świadczeń zdrowotnych. Natomiast w fizjoterapii ambulatoryjnej chorzy nie korzystają z natrysku, nie jest on wymagany w ambulatorium.

Ponadto zaproponowano przepis, w myśl którego w pokojach łóżkowych dopuszczalna byłaby instalacja urządzeń umożliwiających obserwacją pacjentów (monitoring). Obserwacja pacjentów za pośrednictwem tych urządzeń byłaby możliwa wyłącznie w przypadkach, gdy jest to konieczne w procesie ich leczenia i dla zapewnienia im bezpieczeństwa.

Powyższy przepis jest spójny z procedowaną obecnie nowelizacją ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2018 r. poz. 2190 i 2219) w zakresie monitoringu wizyjnego w ramach projektu ustawy o zmianie niektórych ustaw w związku z zapewnieniem stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE – RODO.

Inna zmiana dotyczy zastąpienia określenia „przedsiębiorstwo podmiotu leczniczego” określeniem „zakład leczniczy”, który bardziej odpowiada specyfice działalności leczniczej.

Projekt rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie szczegółowych wymagań, jakimi powinny odpowiadać pomieszczenia i urządzenia podmiotu wykonującego działalność leczniczą został opublikowany na stronie Rządowego Centrum Legislacji 28 stycznia 2019 roku.

Uwagi do projektu można przekazywać do 23 lutego 2019 roku.

W Miedziowym Centrum Zdrowia w Lubinie otwartą drugą w tej placówce pracownię rezonansu magnetycznego. Jest ona częścią przedsięwzięcia realizowanego w ramach projektu dofinansowanego z funduszy unijnych.

Inwestycja uzyskała dofinansowanie w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Dolnośląskiego 2014-2020.

Pracownia została wyposażona w najnowocześniejszy w Polsce aparat Magneton Sola z technologią BioMatrix.

Aparat umożliwia obrazowanie w onkologii, kardiologii, gastrologii, laryngologii oraz ortopedii.

Miedziowe Centrum Zdrowia prowadzi w Lubinie szpital z bazą diagnostyczną: zakładem diagnostyki laboratoryjnej i zakładem diagnostyki obrazowej. W Lubinie działa także przychodnia ogólna, przychodnia specjalistyczna oraz zakład rehabilitacji leczniczej. Miedziowe Centrum Zdrowia prowadzi także placówki w Legnicy, Głogowie, Rudnej i Chobieni.

Czytaj także: Miedziowe Centrum Zdrowia – drugie miejsce w rankingu szpitali>>>

W strukturach MCZ znajduje się też Miedziowe Centrum Medycyny Pracy oraz Miedziowe Centrum Badań Psychologicznych, które obsługują firmy na terenie Zagłębia Miedziowego. Centrum oferuje zarówno usługi komercyjne jak i finansowane przez NFZ.

Miedziowe Centrum Zdrowia  jest spółką akcyjną, której 100 procent udziałów należy do KGHM Polska Miedź S.A.

9 lutego 2019 wejdzie w życie nowelizacja ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz niektórych innych ustaw, która zmienia między innymi przepisy dotyczące obowiązku zachowania w tajemnicy informacji związanych z pacjentem po jego śmierci przez osoby wykonujące zawód medyczny.

Dostęp osób bliskich do tych informacji zostanie poddany kontroli sądowej, co zapewni ochronę prywatności zmarłego pacjenta po jego śmierci, jednocześnie jednak wyeliminuje dotychczasowe  nieprecyzyjne przepisy.

Powodują one wiele problemów, w rezultacie stosowania obecnych przepisów bliscy osoby zmarłej nie mają możliwości uzyskania niezbędnych informacji.

Zgodnie z nowelizacją pacjent może za życia wyrazić sprzeciw wobec dostępu do informacji medycznej o nim, który będzie dołączony do dokumentacji medycznej.

Po śmierci pacjenta dokumentacja medyczna może być udostępniana osobie upoważnionej przez pacjenta za życia lub osobie, która w chwili zgonu pacjenta była jego przedstawicielem ustawowym. Dokumentacja medyczna będzie udostępniana także osobie bliskiej, chyba że udostępnieniu sprzeciwi się inna osoba bliska lub sprzeciwił się temu pacjent za życia.

W razie sporu między osobami bliskimi co do dostępu do informacji medycznej o pacjencie po jego śmierci, zgodę na dostęp na wniosek zainteresowanej osoby bliskiej albo lekarza będzie wyrażać sąd w postępowaniu nieprocesowym.

Do sądu będzie można wystąpić także wtedy, gdyby były wątpliwości co do tego, czy zainteresowana osoba jest rzeczywiście osobą bliską. Sąd może też określić zakres ujawnienia informacji objętej tajemnicą ustawową.

Jeśli ujawnieniu tajemnicy lekarskiej pacjent sprzeciwił się za życia, ustala się, że na wniosek osoby bliskiej sąd może wyrazić zgodę na ujawnienie tej tajemnicy, określając jednocześnie zakres tego ujawnienia, dotyczy to tylko dwóch przypadków: ochrony życia, zdrowia osoby bliskiej czy osób bliskich oraz  w celu dochodzenia odszkodowania albo zadośćuczynienia z tytułu śmierci pacjenta.

Nowelizacja została opublikowana w Dzienniku Ustaw RP 25 stycznia 2019 roku (poz. 150).

Od listopada 2018 roku w Łodzi działa ósmy ośrodek Centrum Medycznego Synexus w Polsce. Placówka zlokalizowana jest przy ulicy Składowej 35.

Placówki Synexus działają także w Gdańsku,  Gdyni, Wrocławiu, Warszawie, Katowicach, Częstochowie oraz Poznaniu.

Oferują bezpłatne badania kontrolne w ramach akcji promocji zdrowia oraz możliwość udziału w programach klinicznych nowych leków i terapii. W placówka dostępne są także komercyjne badania takie jak RTG, EKG, spirometria, densytometria czy badanie składu ciała.

Synexus to międzynarodowa sieć przychodni zlokalizowanych w krajach takich jak Niemcy, Wielka Brytania, Bułgaria, Ukraina, Węgry czy Republika Południowej Afryki.

Czytaj także: Warszawa: Centrum Medyczne Synexus edukuje mieszkańców>>>

Klinika Invicta działająca w Słupsku zmienia siedzibę. Z dotychczasowej przy ulicy Frąckowskiego 15 przeniesie się do placówki przy ulicy Leszczynowej 16/1, na parter nowo wybudowanego obiektu naprzeciwko szpitala.

W nowej siedzibie Invicta będzie działać od 28 stycznia 2019 roku.

Nowa siedziba będzie większa od dotychczasowej. Znajdzie się tutaj między innymi obszerna recepcja,  dyskretnie usytuowany pokój  dla panów i cztery przestronne gabinety lekarskie. Dla wygody pacjentów punkt pobrań umieszczony został tuż przy drzwiach wejściowych.

– Dotychczasowa placówka, ze względu na dużo mniejszą powierzchnię,  nie dawała możliwości dalszego rozwoju w kontekście naszych możliwości i potrzeb pacjentów. – tłumaczy Patrycja Witt, kierownik oddziałów Invicta na Pomorzu. – Dzięki nowej, większej, lepiej wyposażonej klinice będziemy w stanie zapewnić im łatwy dostęp do profesjonalnej opieki i najnowszych rozwiązań, a tym samym – przy współpracy z naszymi placówkami w Gdańsku, Warszawie i Wrocławiu – zaproponować skuteczne leczenie specjalistyczne – wyjaśnia Witt.

W nowej siedzibie Invicta ma zamiar także poszerzyć zakres świadczeń.

Oferta Kliniki Invicta wpisuje się w aktualnie trwający w Słupsku program dofinansowania zabiegów in vitro dla mieszkańców, który wystartował w połowie 2018 roku. Na jego realizację miasto przeznaczyło 100 tys. złotych, co pozwała dofinansować do 20 zabiegów in vitro rocznie. W ubiegłym roku w Klinice Invicta z programu skorzystało 10 par, z czego 2 już spodziewają się dziecka.

Czytaj: Invicta realizuje program leczenia niepłodności w Słupsku>>>

Z okazji otwarcia, w Klinice w lutym 2019 realizowana będzie kampania, zachęcająca pary bezskutecznie starające się o potomstwo do wykonania badań i skorzystania z pierwszej porady u specjalisty.

Invicta działa na rynku od 18 lat, specjalizując się między innymi w kompleksowej diagnostyce i leczeniu zaburzeń płodności oraz w obszarze zdrowia kobiety (profilaktyka zdrowotna, prowadzenie ciąży, badania prenatalne).

Centrum Medyczne Ginemedica z Wrocławia nawiązało współpracę ze specjalistą genetyki klinicznej. Świadczenia specjalisty są komercyjne, koszt konsultacji to 180 zł (w przypadku konsultacji w niedzielę o 100 zł więcej).

Genetyk kliniczny zajmuje się rozpoznawaniem zespołów dysmorficznych oraz schorzeń uwarunkowanych genetycznie, z których większość to tzw. choroby rzadkie. Udziela również konsultacji osobom pochodzącym z rodzin, w których występuje choroba dziedziczna lub stwierdzono mutację w genie, warunkującym daną jednostkę chorobową.

Ginemedica specjalizuje się w całościowej opiece nad zdrowiem kobiety. Oferuje konsultacje ginekologów, dermatologów, endokrynologa, kardiologów prenatalnych oraz dermatochirurga, specjalizującego się w medycynie estetycznej oraz chirurgii szczękowo-twarzowej, a także badania USG, cytologię oraz badania prenatalne. Można tutaj skorzystać z konsultacji neurologa, psychiatry, seksuologa oraz psychologa.

Ginemedica współpracuje z Polskim Bankiem Komórek Macierzystych. Jest także organizatorem szkoleń dla ginekologów i położników.

Ginemedica prowadzi trzy placówki – przy ulicy Krawieckiej 1, w budynku Justin Center, przy ulicy Podwale 83, w budynku Ovo, oraz przy ulicy Sienkiewicza 28B/1.

Placówki prowadzi Ginemedica sp. z o.o. sp. k. Zarząd s. z o.o. tworzą – Mateusz Tylko, lekarz ginekolog (prezes) i Ewa Tylko, lekarz psychiatra (członek zarządu).

Czytaj także: Wrocław: nowa placówka Centrum Medycznego Ginemedica>>>

Szpital na Klinach, który powstał w Krakowie pod koniec listopada 2018 roku, od lutego 2019 będzie prowadził szkołę rodzenia dla kobiet w ciąży. Udział w szkole rodzenia jest odpłatny, podobnie jak wszystkie świadczenia szpitala.

Cena udziału w sześciu spotkaniach szkoły to 370 zł.

Placówka prowadzi oddział ginekologiczno-położniczy i zabiegowy oraz 16 poradni specjalistycznych, między innymi uroginekologiczną, pediatryczną, endokrynologiczną czy psychologiczną.

Szpital dysponuje 26 łóżkami, posiada dwie sale operacyjne, salę chirurgii jednego dnia, trakt porodowy, a także przychodnię przyszpitalną.

Placówka oferuje zabiegi z zakresie ginekologii, urologii, ortopedii, neurochirurgii, chirurgii ogólnej, naczyniowej i plastycznej, a także badania diagnostyczne – USG, mammografię, KTG, EKG, diagnostykę laboratoryjną, badania histopatologiczne.

Szpital mieści się przy ulicy Kostrzewskiego 74m, w dzielnicy krakowskiej – Kliny Zacisze.

Szpital należy do Neo Hospital sp. z o.o. spółka komandytowa, która została zarejestrowana w Warszawie we wrześniu 2018 roku.

Zarząd spółki Neo Hospital sp. z o.o. tworzą: Joanna Szyman (prezes zarządu), Józefa Job (wiceprezes), Monika Ziobro Motylewska i Aneta Sowińska (członkowie zarządu).

Centrum medyczne JKmed z Wejherowa rozszerzyło zakres oferowanych usług o świadczenia w zakresie medycyny pracy. Placówka współpracuje z dużymi sieciami medycznymi oraz firmami ubezpieczeniowymi.

Wśród partnerów centrum jest Lux Med, Enel-Med, Polmed, CMP, a także PZU, Allianz, Signal Iduna i Compensa.

W ramach medycyny pracy JKmed zapewnia kompleksową obsługę firm w zakresie badań profilaktycznych pracowników, wizytacje stanowisk pracy oraz udział lekarza w komisji BHP.

Centrum oferuje podstawową opiekę zdrowotną oraz konsultacje specjalistyczne. Można tutaj wykonać badanie RTG, USG, badanie podoskopowe stóp czy spirometrię. Wykonywane są zabiegi w zakresie medycyny estetycznej.

Świadczenia oferowane przez placówkę są zarówno komercyjne jak i finansowane w ramach środków z NFZ.

Placówka mieści się przy ulicy Otylii Szczukowskiej 7. Działa od 2001 roku. Prowadzona jest przez JK med spółka cywilna.

Czytaj także: Wejherowo: centrum medyczne JKmed w nowej lokalizacji>>>

Szpital Zakonu Bonifratrów Św. Jana Bożego w Łodzi po raz trzeci otrzymał certyfikat akredytacyjny ministra zdrowia, przyznawany przez Centrum Monitorowania Jakości w Ochronie Zdrowia.

Certyfikat dotyczy spełniania standardów akredytacyjnych w zakresie lecznictwa szpitalnego.

Szpital Bonifratrów w Łodzi posiada 126 łóżek na 4 oddziałach: wewnętrznym, chirurgii ogólnej z profilem ortopedycznym, okulistycznym oraz medycyny paliatywnej. Przy szpitalu działa także poradnia podstawowej opieki zdrowotnej.

Czytaj także: Łódź: zmodernizowana pracownia endoskopii w Szpitalu Bonifratrów>>>

Częścią szpitala jest Centrum Medyczne im. dr. Wacława Łęckiego. Placówka ta, otwarta na początku 2016 roku, oferuje rehabilitację dzienną i ambulatoryjną oraz konsultacje specjalistyczne.

Placówka jest jednym z 4 szpitali w Polsce prowadzonych przez zakon Bonifratrów. Pozostałe działają w Katowicach, Krakowie i w Piaskach – Marysinie. W Warszawie działa zespół poradni specjalistycznych. Poza tym Bonifratrzy prowadzą na terenie całego kraju apteki, sklepy zielarsko-medyczne, domy pomocy społecznej, ośrodki wsparcia i domy wypoczynkowo-rekolekcyjne.

Rada Ministrów przyjęła 22 stycznia 2019 rok u projekt nowelizacji ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta. Regulacja wprowadza zakaz pobierania opłat od rodziców lub opiekunów za pobyt z dzieckiem albo osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym w szpitalu.

Będzie to także dotyczyć innych zakładów leczniczych udzielających stacjonarnych i całodobowych świadczeń zdrowotnych.

Zgodnie projektem rodzice i opiekunowie nie będą ponosić żadnych opłat z wyłączeniem kosztów bezpośrednich, takich jak posiłki wydawane rodzicom, użytkowanie pościeli oraz korzystanie z dodatkowego łóżka udostępnionego przez szpital lub inny zakład leczniczy.

Regulacja ta wychodzi naprzeciw oczekiwaniom rodziców, którzy z powodu opieki nad hospitalizowanym dzieckiem często ponosili dodatkowe koszty związane z pobytem w placówce medycznej.

Czytaj także: Nowelizacja ureguluje dostęp do informacji po śmierci pacjenta>>>

Obecnie opłaty pobierane przez szpitale są bardzo zróżnicowane, i choć na ogół nie są one wysokie, to przy dłuższym pobycie mogły stać się poważnym obciążeniem rodzinnego budżetu.

Z uzasadnienia do projektu wynika, że nowa regulacja ma ułatwić możliwie najczęstsze i nieograniczone kontakty hospitalizowanych dzieci z osobami bliskimi, bo ich obecność jest korzystna dla dziecka – łagodzi stres, wzmacnia poczucie bezpieczeństwa, pozytywnie wpływa na proces leczenia.

Podobne regulacje będą dotyczyły pacjentów posiadających orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności, gdyż często wymagają oni także opieki podczas pobytu w szpitalu.

Wykaz laboratoriów referencyjnych zostanie rozszerzony o Dział Laboratoryjny Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Bydgoszczy, który wykonywać będzie zadania w zakresie wykrywania wirusów przenoszonych przez żywność pochodzenia roślinnego.

Tak wynika z projektu rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie wykazu laboratoriów referencyjnych, które trafiło właśnie do konsultacji publicznych.

Konieczność rozszerzenia wykazu laboratoriów jest konsekwencją zmian wprowadzonych rozporządzeniem Komisji (UE) 2017/1389 z dnia 26 lipca 2017 roku, zmieniającym załącznik VII do rozporządzenia (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do wyznaczenia laboratorium referencyjnego UE ds. wirusów przenoszonych przez żywność (Dz. Urz. UE L 195 z 27.07.2017, str. 9).

W związku z tą zmianą konieczne jest wyznaczenie krajowego laboratorium referencyjnego w tym obszarze – w zakresie kompetencji Państwowej Inspekcji Sanitarnej – dla żywności pochodzenia roślinnego.

Dział Laboratoryjny Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Bydgoszczy w ramach referencyjności będzie w szczególności współpracował ze wspólnotowymi laboratoriami referencyjnymi w Unii Europejskiej w tym obszarze, zapewniał rozpowszechnianie informacji wśród organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej przekazanych przez wspólnotowe laboratorium oraz zapewniał wsparcie naukowe i techniczne w zakresie wykonania skoordynowanych planów kontroli.

Jednocześnie została wprowadzona zmiana w zakresie przedmiotu badań wykonywanych w Regionalnym Laboratorium Badań Żywności Genetycznie Modyfikowanej w Tarnobrzegu przez zastąpienie pojęcia „Żywności zmodyfikowanej genetycznie” pojęciem „Żywność”.

Wcześniejsze określenie przedmiotu badań wykonywanych w tym laboratorium zawężało ten obszar do żywności zmodyfikowanej genetycznie. Obecna propozycja obejmuje wszystkie rodzaje żywności, które mogą potencjalnie zawierać materiał zmodyfikowany genetycznie, ale nie są oznakowane informacją o modyfikacji genetycznej, jak również produkty posiadające informację o braku modyfikacji genetycznej oraz produkty potencjalnie zawierające materiał GM niedopuszczony w UE.

Kolejną propozycją zmiany jest zastąpienie w kolumnie „Rodzaje badań” szczegółowego wykazu pestycydów oznaczanych w Dziale Laboratoryjnym Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Warszawie  − Pracownia Badania Pozostałości Pestycydów ogólnym sformułowaniem „pozostałości pestycydów”.

Uwagi do projektu można przekazywać do 5 lutego 2019 roku.

Link do projektu.

Według Federacji Związków Pracodawców Ochrony Zdrowia Porozumienie Zielonogórskie przerzucenie obowiązków medycyny sportowej na podstawową opiekę zdrowotną to nie tylko dodatkowa praca dla już obciążonych ponad miarę lekarzy rodzinnych, ale także odpowiedzialność, wykraczająca ponad kompetencje wielu z nich.

Ministerstwo Zdrowia skierowało do konsultacji projekty nowelizacji dwóch rozporządzeń: w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu ambulatoryjnej opieki specjalistycznej oraz w sprawie trybu orzekania o zdolności do uprawiania danego sportu przez dzieci i młodzież do ukończenia 21. roku życia oraz przez zawodników pomiędzy 21. a 23. rokiem życia.

Zgodnie z tymi projektami poszerza się katalog lekarzy uprawnionych do przeprowadzania badań oraz wydawania orzeczenia o zdolności do uprawiania danego sportu między innymi o lekarza podstawowej opieki zdrowotnej.

Czytaj na ten temat:  Lekarz POZ oraz specjalista wydadzą orzeczenie dla sportowca>>>

Proponowane jest także ograniczenie liczby obowiązkowych badan specjalistycznych i diagnostycznych niezbędnych do wydania orzeczenia o zdolności do uprawiania danego sport, jednak do decyzji lekarza orzekającego pozostawiono możliwość zlecenia wykonania innych badań, jeśli uzna on, że jest to niezbędne.

Więcej na ten temat: Będzie mniej obowiązkowych badań dla sportowców>>>

Wśród argumentów, które są przytaczane, jest również taki, że lekarz POZ i tak wykonuje już bilanse zdrowotne dzieci i młodzieży, więc badania sportowców nie będą dla niego dużym obciążeniem.

Innego zdania jest Marek Krupowczyk, z Porozumienia Podkarpackiego Związku Pracodawców Ochrony Zdrowia,  lekarz rodzinny z certyfikatem Polskiego Towarzystwa Medycyny Sportowej – zatem znający z własnej praktyki niuanse związane zarówno z POZ, jak i medycyną sportową.

– Po pierwsze, lekarze POZ są przeciążeni. Średnia wieku lekarzy POZ jest coraz wyższa, a właśnie nadmiar obowiązków biurokratycznych jest jednym z powodów, dla których brakuje młodych lekarzy, chętnych do pracy w POZ. Badania młodych sportowców są zdecydowanie dodatkowym obciążeniem, bo ich zakres jest zupełnie inny niż w przypadku bilansów zdrowotnych. Ponadto taki obowiązek oznacza większą liczbę pacjentów – i to młodych, zdrowych ludzi, którzy na ogół rzadko bywają w naszych przychodniach. Lekarz będzie musiał poświęcić każdemu z nich więcej czasu niż podczas standardowej wizyty przeciętnemu pacjentowi POZ. Odbędzie się to więc kosztem czasu dla osób starszych i przewlekle chorych, którzy stanowią u nas większość. Osobna sprawa to odpowiedzialność, jaka spadnie na lekarzy POZ wraz z orzekaniem o zdolności do uprawiania sportu. Nie wszyscy są do tego przygotowani merytorycznie, bo przecież medycyna sportowa jest szczegółową specjalizacją, a uzyskanie certyfikatu w tej dziedzinie wymaga dodatkowych kursów i szkoleń. Pewne przeciwwskazania do uprawiania sportu można wykryć jedynie za pomocą specjalistycznych badań, z którymi często nawet lekarze z wieloletnim stażem nie mieli do czynienia w swojej praktyce. Przykładem może być groźne zaburzenia rytmu czy zaburzenia przewodnictwa, które można wykryć jedynie za pomocą elektrokardiogramu – wyjaśnia Marek Krupowczyk.

Dla Marka Krupowczyka nie jest także argumentem fakt, że w Polsce jest zbyt mało specjalistów medycyny sportowej w stosunku do potrzeb, a zatem pacjenci czekają na wizytę w długich kolejkach. Lekarz zwraca uwagę na to, że kolejki są także do większości innych specjalistów, ale to nie oznacza, że ma ich zastąpić podstawowa opieka zdrowotna.

Spółka Voxel S.A.  w wyniki postępowania układowego dotyczącego dłużnika nabyła 91,45 procent udziałów w kapitale zakładowym spółki Vito-Med z Gliwic. Wartość udziałów to 5 352 336 zł.

Voxel prowadzi w Centrum Medycznym Vito-Med pracownię diagnostyki obrazowej, która oferuje badania tomografii komputerowej oraz rezonansu magnetycznego.

Czytaj: Gliwice: nowa pracownia diagnostyczna Voxel>>>

Vito-Med prowadzi działalność w Gliwicach, w dwóch odrębnych budynkach. Przy ulicy Radiowej znajduje się oddział wewnętrzny, oddział neurologii oraz udarowy, a także poradnie specjalistyczne i pracownie diagnostyczne. Przy ulicy Kozielskiej 8 działa Zakład Opiekuńczo-Leczniczy.

Szpital działa w oparciu o kontrakt z NFZ, oferuje również usługi komercyjne.

Szpital prowadzi spółka Vito-Med. sp. z o.o., która powstała na bazie SP ZOZ -u Zespołu Szpitali  Nr 2 w  Gliwicach. W roku 2007 po restrukturyzacji zespól szpitali został przekształcony w NZOZ Vito-Med.

Voxel prowadzi sieć placówek oferujących badania diagnostyki obrazowej – tomografii komputerowej (CT), rezonansu magnetycznego (MR), pozytonowej tomografii emisyjnej (PET-CT), tomografii emisyjnej pojedynczych fotonów (SPECT) oraz RTG.

Placówki Voxel działają miedzy innymi w Krakowie, Warszawie, Poznaniu, Bydgoszczy, Białymstoku czy Zamościu.

Voxel zajmuje się także produkcją radiofarmaceutyków.

Pracownia diagnostyki obrazowej, działająca w szpitalu powiatowym w Czeladzi, została wyposażona w nowoczesny aparat do badania rezonansu magnetycznego. Pracownię prowadzi spółka Helimed.

Pracownia od stycznia 2019 roku zapewnia więc dostęp do pełnego zakresu badań diagnostycznych, realizowanych przy pomocy aparatów RTG, TK i MR.

Z okazji rozszerzenia zakresu badań pracownia oferuje promocyjne ceny na badania rezonansu magnetycznego (np. rezonans miednicy lub kręgosłupa, a także angiografia kosztują 450 zł).

Helimed posiada 11 pracowni tomografii komputerowej i 7 pracowni rezonansu magnetycznego a także pracownie USG i RTG. Wykonuje rocznie około 100 tysięcy badań.

Pracownie spółki znajdują się w ważniejszych miastach województwa śląskiego (Katowice, Żory, Bieruń, Zawiercie, Sosnowiec, Siemianowice, Czeladź, Żywiec) i opolskiego (Opole, Kędzierzyn-Koźle), działają w budynkach szpitali.

Czytaj także: Helimed wyróżniony za standardy>>>

Zgodnie projektem rozporządzenia ministra zdrowia orzeczenie o zdolności do uprawiania sportu będzie mógł wydawać lekarz podstawowej opieki zdrowotnej oraz specjalista sprawujący stałą opiekę nad osobą przewlekle chorą.

Przepisy dotyczą orzekania o zdolności do uprawiania danego sportu dzieci i młodzieży do ukończenia 21. roku życia oraz zawodników pomiędzy 21. a 23. rokiem życia.

Uzasadnienie do projektu mówi, że lekarz podstawowej opieki zdrowotnej sprawując bieżącą opiekę nad dzieckiem, zarówno profilaktyczną (badania przesiewowe, bilanse zdrowia), jak i leczniczą oraz dysponując jego dokumentacją medyczną, posiada bardzo szeroką i wszechstronną wiedzę o pacjencie, jego stanie zdrowia, chorobach przewlekłych, doznanych urazach itp.

Argumentem za wprowadzoną zmianą jest także to, że w ramach realizacji porad patronażowych i badań bilansowych lekarz podstawowej opieki zdrowotnej dokonuje kwalifikacji ucznia do grupy na zajęciach wychowania fizycznego i sportu szkolnego.

Podobnie jest w przypadku osoby przewlekle chorej, która pozostaje pod stałą opieką lekarza specjalisty w danej dziedzinie medycyny, podlega regularnym badaniom i wizytom kontrolnym. Sprawowanie stałej opieki oraz możliwość wykonania niezbędnych do wydania orzeczenia badań w wielu przypadkach umożliwia dokonanie oceny stanu zdrowia pacjenta i jego zdolności do uprawiania danego sportu – czytamy w uzasadnieniu do projektu.

Czytaj także: Będzie mniej obowiązkowych badań dla sportowców>>>

Jednocześnie z uwagi na dużą różnorodność dyscyplin sportowych oraz związanych z tym obciążeń dla organizmu (częstotliwość treningów i zawodów, rodzaj wysiłku fizycznego itp.) rozporządzenie przewiduje wybór sposobu postępowania lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, do którego trafia osoba ubiegająca się o orzeczenie o zdolności do uprawiania danego sportu.

Lekarz ten może we własnym zakresie przeprowadzić badania (skierować na konsultacje specjalistyczne) i na podstawie ich wyników wydać orzeczenie. Jeśli jednak stwierdzi, że zakres badań koniecznych do przeprowadzenia w celu dokonania prawidłowej oceny stanu zdrowia i zdolności do uprawiania danego sportu wykracza poza zakres podstawowej opieki zdrowotnej albo wymaga tego dokonanie prawidłowej oceny stanu zdrowia i zdolności do uprawiania danego sportu, kieruje pacjenta do lekarza specjalisty w dziedzinie medycyny sportowej lub lekarza posiadającego certyfikat ukończenia kursu wprowadzającego do specjalizacji w dziedzinie medycyny sportowej, lub – w przypadku osób niepełnosprawnych – do lekarza specjalisty w dziedzinie rehabilitacji medycznej.

O takim skierowaniu lekarz może zdecydować zarówno na etapie badania wstępnego, jak i okresowego czy kontrolnego. W przypadku gdy badania wstępne wykonywał lekarz specjalista (na podstawie skierowania lekarza podstawowej opieki zdrowotnej), badanie okresowe mogłoby być kontynuowane u tego lekarza bez odrębnego skierowania.

Lekarz sprawujący stałą opiekę nad osobą przewlekle chorą mógłby przeprowadzić badania i wydać orzeczenie w ramach sprawowanej opieki (bez odrębnego skierowania), jeśli posiadana dokumentacja medyczna oraz informacje o stanie zdrowia pozwalają na dokonanie prawidłowej oceny zdolności do uprawiania danego sportu.

Autorzy projektu wyjaśniają, że proponowane rozwiązanie zwiększy dostępność do sportu dla dzieci i młodzieży w mniejszych miejscowościach, gdzie brakuje poradni medycyny sportowej, ale też zapewni bezpieczne jego uprawianie, gdyż lekarz podstawowej opieki zdrowotnej uznając, że w konkretnym przypadku do wydania orzeczenia niezbędna jest wiedza i doświadczenie lekarza specjalisty, ma możliwość wydania skierowania do poradni medycyny sportowej.

Również lekarz specjalista sprawujący stałą opiekę nad osobą przewlekle chorą mógłby wydać takie orzeczenie w ramach sprawowanej opieki, jeżeli posiadana dokumentacja medyczna oraz informacje o stanie zdrowia są wystarczające do dokonania prawidłowej oceny zdolności do uprawiania danego sportu.

W przeciwnym razie właściwy do wydania orzeczenia będzie lekarz specjalista w  dziedzinie medycyny sportowej, lekarz posiadający certyfikat ukończenia kursu wprowadzającego do specjalizacji w dziedzinie medycyny sportowej albo lekarz podstawowej opieki zdrowotnej.

Uwagi do rozporządzenia można przekazywać do 31 stycznia 2019 roku.

Link do rozporządzenia.

Projekt rozporządzenia ministra zdrowia zmieniającego przepisy w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu ambulatoryjnej opieki specjalistycznej proponuje ograniczenie liczby obowiązkowych badań specjalistycznych i diagnostycznych niezbędnych do wydania orzeczenia o zdolności do uprawiania danego sportu.

Do decyzji lekarza orzekającego pozostawiono natomiast możliwość zlecenia wykonania innych niż określone w rozporządzeniu badań i konsultacji wynikających z oceny stanu zdrowia zawodnika .

Rozwiązanie to pozwala na dostosowanie zakresu badań, z uwzględnieniem ekonomiki postępowania oraz indywidualnych okoliczności i potrzeb wynikających ze stanu zdrowia konkretnego zawodnika – czytamy w uzasadnieniu do projektu.

Czytaj także: Lekarz POZ oraz specjalista wydadzą orzeczenie dla sportowca>>>

Projekt stanowi nowelizację rozporządzenia wydanego na  podstawie upoważnienia ustawowego zawartego w art. 31d ustawy z 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych w odniesieniu do świadczeń gwarantowanych z zakresu ambulatoryjnej opieki specjalistycznej.

Zmiany w rozporządzeniu wprowadzono z uwagi na procedowaną równolegle zmianę rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie kwalifikacji lekarzy uprawnionych do wydawania zawodnikom orzeczeń lekarskich o stanie zdrowia oraz zakresu i częstotliwości wymaganych badań lekarskich niezbędnych do uzyskania tych orzeczeń.

Zmiany mają zapewnić spójność i jednolitość przepisów dotyczących zakresu oraz częstotliwości przeprowadzania badań osobom uprawiającym sport oraz zamierzającym rozpocząć uprawianie sportu.

Uwagi do rozporządzenia można przekazywać do 31 stycznia 2019 roku.

Link do rozporządzenia.

Laboratorium diagnostyczne Prywatnej Lecznicy Certus z Poznania otrzymało bardzo wysokie noty w ramach międzylaboratoryjnej oceny jakości badań.

Badanie było przeprowadzane przez Centralny Ośrodek Badań Jakości w Diagnostyce Medycznej w Łodzi.

Laboratorium jest zlokalizowane w ambulatorium Certusa przy ulicy Grunwaldzkiej 156 w Poznaniu. W tej lokalizacji działa także Szpital Certus, który prowadzi trzy oddziały – ogólny, urologiczny i zabiegowy.

Do Certusa należy także 5 Centrów Medycznych na terenie Poznania i Swarzędza, w tym przychodnie Zdrowie Rodziny i Art Medicum, które dołączyły w 2018 roku. Usługi medyczne w PL Certus dostępne są zarówno odpłatnie, jak i w ramach umów z NFZ.

Od 2017 roku. Certus jest częścią Penta Hospitals International (PHI) – grupy szpitali i przychodni w Europie Środkowo-Wschodniej. PHI działa na Słowacji, w Czechach oraz w Polsce, gdzie poprzez EMC Instytut Medyczny i Prywatną Lecznicę Certus systematycznie umacnia swoją pozycję na rynku usług medycznych.

Dzięki nowemu inwestorowi w grudniu 2018 rozpoczął się remont placówki przy ulicy Grunwaldzkiej, który potrwa do maja 2019. W efekcie inwestycji powstanie winda dla pacjentów, nowe wejście dla osób niepełnosprawnych i dla rodziców z wózkami dziecięcymi oraz nowy podjazd dla karetek. Przebudowana i powiększona zostanie także rejestracja szpitala i ambulatorium.

Od początku 2019 roku Certus prowadzi własne biuro prasowe na platformie Prowly.

Czytaj: Poznań: trwa przebudowa szpitala Certus>>>

Centrum Diagnostyki Laboratoryjnej otworzyło nowy punkt pobrań, który mieści się w Łodzi przy ulicy Kopernika 38, w Medical Magnus Clinic, centrum medycznym specjalizującym się w ortopedii i traumatologii narządu ruchu.

Punkt czynny jest od poniedziałku do piątku, w godzinach rannych.

CDL posiada ponad 50 punktów pobrań, które działają na terenie województw: mazowieckiego, lubelskiego, łódzkiego, wielkopolskiego, kujawsko-pomorskiego i dolnośląskiego.

Sieć prowadzi także 13 laboratoriów, które zlokalizowane są w Skierniewicach, Łodzi, Radomiu, Warszawie, Lublinie, Głownie, Wieruszowie, Ostrowie Wielkopolskim, Wągrowcu, Wrześni, Nowym Tomyślu, Włocławku i Gostyninie.

Czytaj także: Diagnostyka: nowy punkt pobrań w województwie łódzkim>>>

Laboratoria i punkty pobrań CDL działają przy placówkach medycznych. Oferują szeroki zakres diagnostyki laboratoryjnej oraz 20 rodzajów pakietów badań przeznaczonych dla poszczególnych grup klientów. Centrum oferuje kartę stałego klienta, która upoważnia do 10-procentowego rabatu na wszystkie badania.

Właścicielem Centrum jest Maryla Drynkowska-Panasiuk.

Spółka Telemedycyna Polska S.A. uzyskała w grudniu 2018 roku skonsolidowane przychody ze sprzedaży w wysokości 492,2 tys. zł, co oznacza wzrost o 3,3 procenta w porównaniu do grudnia 2017 roku.

Narastająco w grudniu 2018 roku skonsolidowane przychody Grupy miały wartość 6 235,3 tys. zł i były o 16 procent wyższe od przychodów uzyskanych w analogicznym okresie roku 2017.

W poprzednich miesiącach Grupa Telemedycyna Polska odnotowała spadek przychodów w porównaniu do roku 2017, jednocześnie jednak przychody narastające były wyższe.

Telemedycyna Polska S.A. specjalizuje się w usługach telekardiologicznych dla pacjentów indywidualnych oraz dla placówek medycznych na terenie całego kraju. Spółka posiada własne Centrum Monitoringu Kardiologicznego, które czynne jest przez całą dobę, 365 dni w roku i obsługuje kilka tysięcy badań miesięcznie.

Spółka bezpośrednio świadczy usługę kardiotele – całodobową teleopiekę kardiologiczną. W ramach tej usługi pacjenci wyposażani są w osobisty, przenośny aparat EKG, za pomocą którego mogą przesyłać przez telefon swoje badania oraz konsultować je z dyżurującym lekarzem z Centrum Monitoringu Kardiologicznego.

Od grudnia 2016 roku 24 procent akcji spółki Telemedycyna Polska S.A. posiada Neuca Med, spółka z Grupy Neuca.

Czytaj także: Telemedycyna Polska realizatorem projektu unijnego>>>