Nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług wprowadza nową definicję usługi medycznej zwolnionej z VAT. Przepis oznacza, że od 01.01.2011 zwolnieniu nie podlegają wszystkie usługi zdrowotne.

Zwolnieniu polegają jedynie te usługi, których celem jest profilaktyka, zachowanie, ratowanie, przywracanie i poprawa zdrowia. Ograniczenie zwolnienia nakazuje od dnia 1 stycznia 2011 r. stosować podstawową stawkę VAT 23% w szeregu sytuacjach. Dotyczą one np. usług badań genetycznych wykonywanych w celu stwierdzenia pokrewieństwa, ponieważ nie służą one szeroko rozumianemu ratowaniu zdrowia. Podobnie pobieranie, badanie, przetwarzanie i przechowywanie komórek macierzystych z krwi pępowinowej noworodka na potrzeby terapii w przyszłości podlega VAT, gdyż nie jest związane z istniejącą dziś chorobą tylko hipotetycznym wydarzeniem w przyszłości. Idąc dalej trudno przyjąć, że procedura in vitro służy poprawie zdrowia lub ratowaniu życia, więc wydaje się, że także i ona jest objęta VAT.

Większy problem interpretacyjny stanowią jednak procedury, które oceniać należy odmiennie zależnie od indywidualnego stanu zdrowia pacjenta. Nie ulega wątpliwości, że operacje plastyczne o charakterze rekonstrukcyjnym, przywracające kształt i wizerunek po urazie lub chorobie, z podatku VAT będą zwolnione. Natomiast operacje plastyczne o charakterze estetycznym nie służą poprawie zdrowia tylko poprawie wyglądu. No chyba, że dokonamy tu podziału na operacje przywracające wygląd zdrowej młodej osoby zwolnione z VAT i operacje dokonujące poprawy wyglądu na inny – lepszy, VAT podlegające.

Generalnie słowa „przywracanie zdrowia” wymykają się czytelnej interpretacji. Jeśli uznać, że mają być rozumiane szeroko, czyli nie tylko do stanu sprzed choroby ale także stanu z okresu młodości, to części problemu z chirurgią plastyczną nie ma. Nie ma go także w przypadku zabiegów chirurgii refrakcyjnej rogówki przywracających ostrość widzenia. Podobnie ze stomatologią estetyczną i szeregiem dziedzin współczesnej medycyny, z których zdobyczy czerpiemy przywracając nie tylko zdrowie ale i podnosząc nasz standard życia.

Gdyby jednak słowa ustawy traktować wąsko, a taki jest nakaz interpretacji w zakresie zwolnień podatkowych, to zrodzi się tu szeroki problem społeczny i gospodarczy. Nie pomagają użyte w ustawie słowa „poprawa zdrowia” odnoszące się generalnie do osoby uważanej za zdrową. Nie wiadomo bowiem, czy chodzi o poprawę zdrowia kompensującą powolną degradację organizmu z wiekiem, czy poprawę przekraczającą stan normalny. Klasycznym przykładem tego jest medycyna sportowa i wszelkie zabiegi zdrowotne związane z wyczynem. Czy to jest poprawa zdrowia czy już jego ulepszenie?

Jedno jest pewne – słów „ulepszenie zdrowia” w ustawie nie ma. Wydaje się, że ustawodawca nie sprostał problemom definicyjnym sektora zdrowia. Mimo, że w uzasadnieniu nawiązał do art. 132(1)(b) i (c) dyrektywy 2006/112/WE (tzw. Dyrektywy VAT), a także ukształtowanej w wyrokach ETS linii orzeczniczej, to jednak nieprecyzyjną definicją, całkowicie odmienną niż zastosowana w Dyrektywie VAT, spowodował poważne problemy interpretacyjne. Bo jeśli faktycznie od 01.01.2011 sektor ochrony zdrowia ma czytać literalnie ustawę VAT, to ma z tym problem. Prawo powinno być jasne. Kolejny raz takim nie jest.

Robert Mołdach

Wzmożona aktywność Mazowieckiego Oddziału Wojewódzkiego NFZ w kontrolowaniu ordynacji lekarskich oraz prawidłowości wystawiania recept na leki i materiały medyczne refundowane ze środków publicznych budzi poważne zastrzeżenia w zakresie rzeczywistego celu kontroli, profesjonalizmu kontrolerów i zgodności podejmowanych działań z prawem.

Zmieniające się uwarunkowania działalności placówek medycznych w Polsce, stawiają je przed nowymi wyzwaniami i wymagają od nich stosowania nowoczesnych rozwiązań. Placówki finansowane z budżetu państwa konfrontowane są z potrzebami dzisiejszego rynku. Efektem jest dynamiczny rozwój szpitali niepublicznych prywatnych praktyk lekarskich, a także przychodni sieciowych skupiających lekarzy wielu specjalności. Sytuacja taka powoduje, że coraz więcej pacjentów korzysta z usług, które najczęściej finansują z własnej kieszeni. Czy jest to efekt wzmożonej konkurencji na rynku, czy umiejętnie prowadzonego przez placówki prywatne marketingu? Jakie znaczenie mają działania marketingowe i PR dla placówek opieki zdrowotnej? Czy służą one jedynie pozyskiwaniu pacjentów w celu zwiększenia zysków prywatnych jednostek, czy jest to działanie na rzecz polityki prozdrowotnej kraju?

Na te i inne pytania odpowiadali specjaliści podczas organizowanej przez Wolters Kluwer Polska pod patronatem OZPPSZ  26 sierpnia w godzinach 13-14.30, debaty internetowej. Byli to m. in. Prezes Naczelnej Rady Lekarskiej dr Maciej Hamankiewicz, Dyrektor Zarządzający OZPPSZ, ekspert ds. zdrowia Pracodawców RP – dr Robert Mołdach oraz dr nauk ekonomicznych Elżbieta Majchrzak-Kłokocka – Kierownik Działu Zarządzania, Marketingu i Promocji Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego w Olsztynie

Pełen zapis debaty pod adresem http://www.abc.com.pl/marketing/index.php

Domaganie się zapłaty podatku PIT od wartości otrzymanego lub postawionego do dyspozycji pracownika świadczenia medycznego opłaconego przez pracodawcę jest strzałem w stopę Ministra Finansów – powiedział Robert Mołdach w czasie programu gospodarczego w TV Biznes. Problem może dotyczyć nawet 750 tyś. pracowników i wymagać korekty list płac 10 lat wstecz, ze względu na zobowiązania wobec ZUS. Co interesujące, ci podatnicy, których pracodawcy uzyskali od naczelników izb skarbowych przed lipcem 2007 roku korzystne interpretacje, są zwolnieni z obowiązku zapłaty zaległego podatku. Pozostali winni go zapłacić. To nie jest działanie budujące zaufanie do instytucji Państwa. Niezbędna jest abolicja podatkowa, która jednak może oznaczać dla Ministerstwa Finansów problem związany ze zwrotem podatku tym podatnikom, którzy go już zapłacili. Koszt takiego stanowiska Ministra Finansów będzie wysoki. Dobrze, by nie został przerzucony na pacjentów.

Wolters Kluwer Polska Sp. z o.o. zaprasza do zapoznania się z ofertą szkoleniową skierowaną do sektora ochrony zdrowia. Oferujemy szkolenia realizowane w trybie zamkniętym i otwartym.

W zakresie projektów zamkniętych proponujemy Państwu realizację projektów składających się z następujących elementów:

• Bezpłatna analiza potrzeb szkoleniowych na potrzeby danego projektu.
• Szkolenie – spotkania omawiające daną tematykę na bazie case study dopasowanych do specyfiki pracy danej grupy szkoleniowej.
• Raporty poszkoleniowe zawierające analizę oceny pojedynczego szkolenia oraz całego projektu.

W dniu 24.05.2010 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie siedmiu sędziów podjął uchwałę (II FPS 1/10) wskazującą, że „wykupione przez pracodawcę pakiety świadczeń medycznych, których wartość nie jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 26 lipca 1992 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią dla pracowników, którzy mają uprawnienie do ich wykorzystania, przychód z nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu art. 12 ust. 1 tej ustawy„.

Po jej podjęciu urzędy skarbowe wysłały do firm medycznych oferujących abonamenty medyczne żądanie, w trybie art. 82 ust. 1 ordynacji podatkowej, przekazania informacji na temat umów zawartych z zakładami pracy na świadczenia medyczne wykraczające poza zakres medycyny pracy. Jest oczywiste, że celem tego działania jest zebranie informacji na temat podmiotów, które zapewniły swoim pracownikom takie świadczenia i dokonanie w nich kontroli skarbowych w celu zebrania zaległych według urzędu podatków.

Realizacja prawdopodobnych zaleceń pokontrolnych oznacza konieczność zrewidowania i korekty 10 lat wstecz wynagrodzeń pracowników i uwzględnienia w nich świadczenia medycznego otrzymanego lub zagwarantowanego w naturze. Okres 10 lat jest wymagany ze względu na konieczność objęcia takiego wynagrodzenia ubezpieczeniem powszechnym, gdyż zobowiązania z tego tytułu przedawniają się po 10 latach. W przypadku zobowiązań podatkowych horyzont korekty sięga 5 lat wstecz.

Realizacja takich zaleceń organów kontroli skarbowej wiąże się z następującymi trudno wyobrażalnymi skutkami:

1. Korekta i przeliczenie list płac 10 lat wstecz (120 list płac). Przyjmując, że średni czas procedowania listy płac w przedsiębiorstwie to ok. jednego tygodnia, realizacja zadania zajmie ponad dwa lata nieustannej pracy działów personalnych. Nawet skrócenie tego czasu do kilku dni oznacza pełen rok pracy non-stop o potężnych skutkach finansowych i organizacyjnych dla pracodawcy. Należy przy tym pamiętać, że rzadko zakłady pracy utrzymują ciągłość systemów informatycznych w horyzoncie 10 lat co oznacza, że starsze list płac są dostępne tylko w wersji papierowej bez możliwości ich informatycznego przetworzenia. W praktyce trudno sobie wyobrazić ręczne przetwarzanie archiwalnych list płac. Koszt finansowy i organizacyjny dla zakładu pracy byłby zabójczy.
2. Ściągnięcie należności z tytułu PIT i ZUS od byłych i obecnych pracowników (750 tyś. osób). Prawo pracy pozwala na dokonywanie korekt wynagrodzenia. Jednak skutek społeczny takiej korekty jest kolosalny. Uszczuplenie wypłaty w miesiącu lub miesiącach korekty w tak masowej skali będzie stanowić krytyczny problem społeczny. Szacuje się, że z abonamentów korzysta ok. 1,5 mln pracowników, przy czym korekta może dotyczyć połowy tej grupy to jest 750 tyś. osób i ich rodzin. O ile w przypadku pracowników jest to techniczne wykonalne, o tyle w przypadku byłych pracowników oznacza konieczność roszczenia z dużym prawdopodobieństwem egzekucji. Uwzględniając, że średnia rotacja pracowników wynosi co najmniej 5% rocznie, roszczenie będzie wystosowane w stosunku do 25% tej grupy, to jest ok. 190 tyś. osób w przypadku PIT i 50% procent to jest 375 tyś. w przypadku ZUS. Ponieważ miejsce pracowników, którzy odeszli zajmują nowi, grupa osób dotkniętych regulacją powiększy odpowiednio 750 tyś. sięgając 1,1 mln osób.
3. Korekta zeznań PIT (3 mln 750 tyś. zeznań). 750 tyś. osób w skali 5 lat złoży blisko 4 mln korekt zeznań PIT. Część z tych korekt zrealizują olbrzymim kosztem pracy pracodawcy. Podatnicy rozliczający się indywidualnie będą musieli dokonać tych korekt samodzielnie.
4. Brak możliwości prostego rozróżnienia medycyny pracy od pozostałych świadczeń (750 tyś. indywidualnych decyzji lekarzy orzeczników). Specyfika medycyny pracy oznacza, że ze względu na charakter pracy, zawód, płeć, wiek i inne uwarunkowania epidemiologiczne, to lekarz w oparciu o przepisy szczegółowe i wiedzę medyczną decyduje o tym jakie badania pracownikowi będą wykonane. Arbitralne wskazanie, czego oczekuje aparat kontroli skarbowej, jakie świadczenia należą do medycyny pracy a jakie są w stosunku do nich dodatkowe, nie jest możliwe bez szczegółowej analizy. Ocena taka może mieć tylko charakter indywidualny dla każdego podatnika oddzielnie. Winien jej dokonać lekarz orzecznik. W każdej sytuacji pacjent będzie miał prawo odwołać się od takiej oceny przed sądem.
5. Korzyść w naturze nie tylko dla podatnika (23,5 mln pozostałych podatników). Mechanizm działania pakietu medycznego jest dwutorowy. Z jednej strony korzysta z niego pracownik. Z drugiej ten sam pracownik korzystając z abonamentu medycznego rezygnuje z podstawowej opieki medycznej, gdyż świadczenia te powielają się. W efekcie 1,5 mln pracowników odciąża publiczny system opieki zdrowotnej z korzyścią dla 23,5 mln pozostałych podatników. Ich korzyść w naturze polega wprost na polepszonym dostępie do publicznej opieki zdrowotnej ponad standard gwarantowany w ramach ubezpieczenia powszechnego. Ponieważ świadczenie to wykracza poza zwolniony od podatku PIT standard powszechnej opieki medycznej, stanowi przychód podlegający opodatkowaniu. Będąc więc konsekwentnym Ministerstwo Finansów powinno żądać korekty zeznań podatkowych od łącznie 25 mln obywateli. Absurd? Tylko konsekwencja.

Działania organów administracji rodzą trudne do wyobrażenia konsekwencje społeczne i gospodarcze. Są one dowodem braku konsekwencji administracji państwowej, burzą zaufanie społeczne do organów władzy.

Ogólnopolski Związek Pracodawców Prywatnej Służby Zdrowia oczekuje od Ministra Finansów wprowadzenia abolicji w zakresie podatku PIT dla tych podatników, którzy stosując się do pierwotnych rekomendacji ministerstwa nie zaliczyli do dochodu wartości świadczeń medycznych wykraczających poza reżim medycyny pracy zagwarantowanych przez pracodawcę oraz zwrotu pobranego podatku tym podatnikom, który taki podatek płacili.

Robert Mołdach
Dyrektor Zarządzający

Opublikowany przez Ministerstwo Finansów w dniu 11 maja 2010 r. projekt rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących usuwa z listy zwolnień świadczenia medyczne. Od 1 kwietnia 2011 wszyscy świadczeniodawcy spełniający wymagania ustawy o podatku od towarów i usług będą zobowiązani do rejestrowania zapłaty za usługi medyczne z pomocą urządzeń rejestrujących. Od zasady tej obowiązywać będzie jeden bardzo ważny dla sektora opieki zdrowotnej wyjątek. Jest on opisany w załączniku do omawianego rozporządzenia wymieniającym czynności zwolnione z obowiązku ewidencjonowania z pomocą kas rejestrujących. W punkcie 37 tego załącznika wyłącza się z ewidencji świadczenie usług, za które zapłata w całości następuje za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), pod warunkiem, że z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcję jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła. Innymi słowy, gdy płatność następujące z pomocą przelewu lub wpłaty na konto, nie ma konieczności prowadzenia ewidencji z pomocą kasy rejestrującej.

Jednak w pierwotnej wersji rozporządzenia do punktu 37 załącznika dołączony jest przypis o numerze 2, który w rozumieniu ekspertów Związku wykluczał tak naprawdę wszystkich podatników z tego dodatkowego zwolnienia. Przypis ten mówił, że zwolnienie nie dotyczy podatników, którzy rozpoczęli ewidencjonowanie tych czynności przed dniem 1 stycznia 2011 r. lub zobowiązani zostali do rozpoczęcia ewidencjonowania tych czynności po tym dniu. Wadliwość tego sformułowania została wskazana w piśmie Związku złożonym 26 maja 2010 r. za pośrednictwem Konfederacji Pracodawców Polskich na ręce podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów Macieja Grabowskiego. Na pismo to KPP otrzymała w dniu 18 czerwca 2010 r. pozytywną odpowiedź, w której Minister Finansów stwierdza, że uwaga dotycząca komentarza nr 2 do pozycji 37 załącznika do omawianego rozporządzenia jest zasadna. Oznacza to, że już bezspornie płatności przelewem bankowym i za pośrednictwem poczty nie będą musiały być ewidencjonowane z pomocą kas rejestrujących. Takie stanowisko, choć nie wyłącza z ewidencji w kasach rejestrujących płatności gotówkowych za usługi medyczne potwierdzone fakturą, co postulował Związek, stanowi istotne uwzględnienie rekomendacji Związku zmierzających do zminimalizowania uciążliwości wdrożenia i stosowania kas rejestrujących w ochronie zdrowia.

Dokumenty źródłowe

Projekt Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 maja 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas
rejestrujących

Odpowiedź Ministra Finansów z dnia 18 czerwca 2010 r.

Jak zaprezentował to w trakcie Walnego Zgromadzenia Związku prezes Adam Rozwadowski, koncepcja zwolnienia z podatku CIT niepublicznych zakładów opieki zdrowotnej ma umocowanie prawne i jest realna do wyegzekwowania. Równość podmiotów wymaga by tak jak publiczne zakłady opieki zdrowotnej podmioty niepubliczne, które wydzieliły majątek i przeznaczają nadwyżkę środków na dzialalność statutową, też były zwolnione z obowiązku opodtkowania tej nadwyżki to jest zysku podatkiem dochodowym.

Dzięki uprzejmości przesa Adama Rozwadowskiego, członkowie Związku mają nieocenioną możliwość zapoznania się z pełnymi kopiami oryginalnych wystąpień ENEL-MEDu z prośbą o wydanie indywidualnej intepretacji podatkowej i z uzyskanymi odpiwedziami.

Załączony plik zawiera trzy wnioski o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczące różnych zapytań oraz dalszą korespondencję do każdego z nich: wniosek o wydanie interpretacji, odpowiedź z Ministerstwa Finansów – interpretacja indywidualna, następnie wezwanie do usunięcia naruszenia prawa,  odpowiedź na nasze wezwanie i informacja do WSA do naszej wiadomości o skierowaniu sprawy.

Jeden z wniosków został rozpatrzony pozytywnie – IPPP3/443-674/09-2/KB. Dwa pozostałe IPPB5/423-458/09-2/AM i IPPB5/423-457/09-2/AM zostały określone jako nieprawidłowe.

Materiał ENEL-MEDU do pobrania do wyłącznego wewnętrznego użytku członków Związku.

14 maja 2010, Budynek Focus (Al. Armii Ludowej 26), Warszawa

Czy projekty PPP staną się standardem w sektorze ochrony zdrowia w Polsce? Czy Fundusze Europejskie są szansą rozwoju PPP w naszym kraju? Jak przeprowadzić projekt, który jednocześnie wykorzystuje publiczne środki krajowe, środki pozyskane z UE i kapitał prywatny? Na te i szereg innych pytań postaramy się odpowiedzieć podczas konferencji „PPP w sektorze ochrony zdrowia, a fundusze europejskie”, która odbędzie się 14 maja b. r. w Warszawie. Spotkanie jest organizowane w ramach Akademii Funduszy Europejskich, projektu poświęconego tematyce wspierania przedsiębiorstw z funduszy Unii Europejskiej, realizowanego wspólnie przez Puls Biznesu oraz Europejskie Centrum Przedsiębiorczości jako partnera merytorycznego.

Wejście w życie nowych ustaw regulujących współpracę publiczno-prywatną, czyli ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (ustawa PPP) oraz ustawy z dnia 9 stycznia 2009 r. o koncesji na roboty budowlane lub usługi (ustawa o koncesji) rozpoczęło nowy etap rozwoju przedsięwzięć inwestycyjnych realizowanych przy współpracy podmiotu publicznego z partnerem prywatnym. Wcześniej obowiązująca, pierwsza ustawa o partnerstwie publiczno-prywatnym, która weszła w życie w 2005 r., zamiast otworzyć rynek na współpracę sektora publicznego i prywatnego przyczyniła się do powiększenia wątpliwości w jakim celu i jak stosować PPP. Pierwszy rok obowiązywania nowych regulacji zaowocował kilkudziesięcioma ogłoszonymi postępowaniami na wybór podmiotu zewnętrznego do współpracy przy różnych projektach. Otwarcie się samorządów na tę formułę wskazuje, że po kilku latach nastąpił przełom w myśleniu o firmach prywatnych jako partnerach działania dla celu publicznego.

Ochrona zdrowia to jeden z głównych sektorów, w których samorządy zdecydowały się na realizację projektów w formule PPP. Spośród 34 projektów zakładających współpracę publiczno-prywatną zgłoszonych w 2009 r. 6 projektów dotyczyło dużych inwestycji infrastrukturalnych w tym obszarze. Wartość najdroższego z nich przekraczała 140 mln zł, a najmniejsze opiewały na 1,5 mln zł. Żaden z realizowanych projektów PPP w sektorze ochrony zdrowia nie został dofinansowany ze środków unijnych. Dofinansowanie z funduszy europejskich uzyskały natomiast 4 projekty sportowo – rekreacyjne.

Gorącym orędownikiem formuły PPP jest Komisja Europejska. Na poziomie unijnym modele PPP wykorzystywane są głównie w sektorze transportowym (drogi i szlaki kolejowe), budynków publicznych (szkoły, szpitale, więzienia) i ochronie środowiska (oczyszczalnie ścieków, utylizacja odpadów). Komisja przedstawia szereg argumentów na rzecz realizacji projektów PPP, takich jak m. in. możliwość stworzenia efektu dźwigni w stosunku do finansowania prywatnego i połączenia środków prywatnych ze środkami publicznymi, rozłożenia kosztów sfinansowania infrastruktury na cały okres jej użytkowania, co zmniejsza obciążenia budżetu sektora publicznego na początku procesu inwestycyjnego i pozwala przyspieszyć jego realizację, zwiększenia szans na terminowe i zgodne z planem finansowym oddawanie inwestycji, zredukowania kosztów i zapewnienia lepszego stosunku jakości do ceny dzięki wykorzystaniu efektywności i potencjału innowacyjnego sektora prywatnego, podzielenia ryzyka między sektor publiczny i prywatny, wspomagania zrównoważonego rozwoju, innowacyjności oraz prac badawczo-rozwojowych, zwiększenia udziału firm z Unii Europejskiej w rynkach zamówień publicznych w krajach trzecich.
Fundusze strukturalne na lata 2007-2013 wspierają rozwój partnerstwa publiczno-prywatnego w Państwach Członkowskich poprzez trzy inicjatywy: JASPERS, JESSICA, JEREMIE. By wzmocnić partnerstwo publiczno-prywatne, szczególnie w obliczu obecnego kryzysu finansowego, Komisja Europejska ma zamiar jeszcze w 2010 r. podjąć m. in. działania na rzecz usunięcia dyskryminacji partnerstwa publiczno-prywatnego przy rozdzielaniu środków unijnych.

Europejskie Centrum Przedsiębiorczości wraz z Pulsem Biznesu pod patronatem OZPPSZ, dostrzegając korzyści jakie może przynieść realizacja projektów inwestycyjnych w sektorze ochrony zdrowia w formule PPP oraz w odpowiedzi na zainteresowanie potencjalnych partnerów PPP postanowili zorganizować tematyczną konferencję poświęconą PPP w sektorze ochrony zdrowia w kontekście funduszy europejskich.

Podczas konferencji poruszone zostaną takie zagadnienia jak: PPP w polityce gospodarczej rządu, doświadczenia firm europejskich w realizacji projektów PPP w sektorze ochrony zdrowia. Uczestnicy dowiedzą się jakie są uwarunkowania prawne realizacji przedsięwzięć typu PPP w Polsce oraz jak model ten sprawdza się w innych państwach UE. Tematyka spotkania obejmie również sposoby finansowania tego typu projektów poprzez instytucje finansowe (np. banki) oraz sposoby ubezpieczania realizacji dofinansowanych projektów.

Więcej informacji na stronie organizatora EuCP.

Udział w konferencji jest bezpłatny.

OZPPSZ został patronem honorowym Forum Informatyki Medycznej, które odbędzie się w Warszawie w dniach 27-28 maja 2010r. Konferencja poświęcona będzie różnym, szeroko pojętym aspektom praktycznego wykorzystania technik informacyjnych i teleinformacyjnych w ochronie zdrowia. Celem będzie inspiracja, wymiana doświadczeń i pokazanie wynikających z tego korzyści – zarówno w procesie zarządzania jak i leczenia.

W trakcie Forum omówione zostaną prawne, organizacyjne, finansowe i medyczne aspekty i uwarunkowania efektywnego wykorzystania narzędzi informatycznych, telekomunikacyjnych i dziedzinowych technik cyfrowych w działających w Polsce placówkach służby zdrowia.

W programie pokazane zostaną aktualne oferty dostawców rozwiązań i główne trendy rynkowe – skonfrontowane z oczekiwaniami i wymaganiami sektora usług medycznych w naszym kraju. Zaprezentowane będą też przykłady ciekawych, użytecznych wdrożeń w Polsce i na świecie. Istotny będzie wątek dostępnych źródeł finansowania wprowadzania nowych rozwiązań – ze środków europejskich i innych.

Spotkanie kierowane jest do menedżerów opieki zdrowotnej, kadry zarządzającej placówek medycznych oraz lekarzy korzystających w praktyce z cyfrowych urządzeń diagnostycznych i rozwiązań komputerowych wspomagających proces leczenia. Obrady będą odbywać się w sesjach plenarnych oraz w panelach specjalistycznych przeznaczonych dla poszczególnych grup zainteresowanych – menedżerów, lekarzy i specjalistów IT.

Konferencji towarzyszyć będą stoiska promocyjne firm IT oferujących specjalizowane rozwiązania i narzędzia dla służby zdrowia.
Kluczowe zagadnienia

W trakcie Forum poruszone zostaną następujące bloki zagadnień i tematów:

• polityka zdrowotna na najbliższe lata (z udziałem przedstawicieli Ministerstwa Zdrowia, NFZ, Komisji Europejskiej);
• system wymiany informacji medycznych w kraju i w Europie (przy współpracy z CSIOZ);
• wspomaganie zarządzania placówkami służby zdrowia – od planowania do raportowania;
• obieg i archiwizacja dokumentacji medycznej;
• oczekiwania i potrzeby przedstawicieli służby zdrowia a możliwości ich zaspokojenia przez dostawców rozwiązań IT;
• techniki cyfrowe w diagnostyce i przy łóżku chorego;
• telemedycyna – perspektywy, potrzeby, możliwości zastosowań;
• finansowanie programów rozwoju służby zdrowia – od funduszy europejskich po przekształcenia własnościowe.
• prowadzenie dokumentacji w formie elektronicznej – jak to mądrze zrobić.
• polityka informatyzacji – co zrobić, aby ustrzec sie najczęstszych błędów.
• NFZ i e-kolejki – czy to da się rozwijać?
• EHR czyli elektroniczny rekord pacjenta – dopuszczalne rozwiązania prawne.
• Potencjał zebranych bilionów rekordów informacji o realizacji świadczeń – w zakresie wykorzystania do zarządzania systemem ochrony zdrowia

W dniu 23 marca 2010 przedstawicie Związku i Konfederacji Pracodawców Polskich spotkali się z wiceministrem finansów Maciejem Grabowskim, aby przedstawić propozycję rezygnacji ze zwolnienia z VAT prywatnych usług zdrowotnych i wprowadzenia w to miejsce stawki preferencyjnej 7%.

Wzrost publicznych nakładów na system ochrony zdrowia, wprowadzenie współpłacenia za usługi medyczne, opodatkowanie VAT prywatnych świadczeń medycznych – to główne postulaty zgłaszane w Belwederze przez uczestników piątkowej debaty „Dwa lata po białym szczycie”.

W dyskusji podsumowującej ostatnie dwa lata funkcjonowania systemu ochrony zdrowia, zorganizowanej przez Kancelarię Prezydenta w Belwederze, uczestniczyli m.in. minister zdrowia Ewa Kopacz, szef doradców premiera Michał Boni, wiceminister zdrowia Jakub Szulc, prezes NFZ Jacek Paszkiewicz, przedstawiciele związków i samorządów zawodowych oraz pracodawców i pacjentów.

Otwierając debatę prezydent Lech Kaczyński podkreślił, że wzrost publicznych nakładów na ochronę zdrowia powinien nastąpić w najbliższych latach, bo procent PKB przeznaczany dziś w Polsce na ochronę zdrowia jest zbyt niski. Od zwiększenia nakładów nie zwalnia wzrost długu publicznego – dodał.

Zwracając się do premiera prezydent powiedział, że nie jest „głuchy” na sprawy reformy, ale jest przeciwny próbie tworzenia służby zdrowia jedynie dla bogatych. – Nie jest tak, że stan majątkowy powinien w istotny sposób wpływać na możliwości leczenia – powiedział Lech Kaczyński. „W ogóle Rzeczpospolita dla bogatych mi nie odpowiada i odpowiadać nie będzie. Na realną reformę jestem całkowicie otwarty” – zadeklarował prezydent.

Wśród najważniejszych problemów w służbie zdrowia prezydent wymienił m.in. płace pracowników medycznych oraz kwestię zbyt małej liczby szpitalnych łóżek. Według niego należy też określić zakres świadczeń gwarantowanych przez państwo, który – jak mówił prezydent – powinien być szeroki.

Lech Kaczyński zdecydowanie sprzeciwił się też wprowadzaniu do służby zdrowia czysto rynkowych zasad. „Musimy sobie odpowiedzieć – czy zdrowie to też rynek? Taki sam, jak handel samochodami albo handel gumą do żucia? Nie, to są zupełnie inne wartości” – podkreślił.

– Nie neguję tego, że istnieją czysto prywatne szpitale, w ogóle poza systemem społecznej służby zdrowia. Czy mi się to podoba? Szczerze mówiąc, średnio – powiedział.

– Pamiętam to, co pan premier powiedział o podniesieniu składki na ubezpieczenie zdrowotne w roku 2010. Mogę tylko w imieniu pana premiera i swoim przeprosić państwa za to, że w międzyczasie świat zafundował nam największy od lat trzydziestych kryzys gospodarczy. I to nie jest pusta retoryka – mówił minister Boni. Podkreślił, że przez ostatnie dwa lata wiele w systemie ochrony zdrowia zmieniło się z korzyścią dla pacjentów i personelu medycznego.

Minister Kopacz zapowiedziała, że niebawem resort zdrowia przedstawi nowy pakiet ustaw zdrowotnych, które są obecnie oceniane przez Radę Gospodarczą działającą przy kancelarii premiera. W pakiecie ma znaleźć się m.in. ustawa wprowadzająca dodatkowe dobrowolne ubezpieczenia zdrowotne. Minister zdrowia zapowiedziała, że większość apeli przedstawianych podczas debaty będzie zrealizowana w nowych ustawach.

– My dzisiaj po dwóch latach mamy bardzo dokładną analizę, wiemy co się dzieje w systemie i zdiagnozowaliśmy przyczyny zadłużania się szpitali; mamy sposoby, żeby skrócić kolejki – wskazała minister Kopacz. Podkreśliła, że liczy na ponadpolityczną współpracę z prezydentem.

W ocenie szefa Kancelarii Prezydenta Władysława Stasiaka, w sprawie służby zdrowia konieczny jest dialog. – Ochrona zdrowia to podstawowa rzecz dla Polski i Polaków. Procent osób, które mają problem ze służbą zdrowia, wyraźnie i znacząco się zwiększa. Trzeba szukać rozwiązania i trzeba szukać go wspólnie. Dobrze, że jest dzisiaj pani minister Kopacz z nami, dobrze, że jest pan minister Boni – powiedział minister Stasiak. Dodał, że konieczne jest stworzenie odpowiedniego systemu finansowania ochrony zdrowia i kontrolowanie go oraz poprawa dostępu do usług medycznych.

Prezydent Stałego Komitetu Lekarzy Europejskich i były prezes Naczelnej Rady Lekarskiej Konstanty Radziwiłł ocenił, że „sytuacja chorego człowieka” w porównaniu z poprzednimi latami poprawia się. – Poprawia się także sytuacja pracowników ochrony zdrowia, ale rosną też nasze oczekiwania. Rozziew między oczekiwaniami a tym, jak są realizowane, jest coraz większy – powiedział Radziwiłł.

Wśród najważniejszych postulatów wymienił: wzrost nakładów na ochronę zdrowia ze środków publicznych, bo pod tym względem jesteśmy „w ogonie Europy”. Wyższa – jego zdaniem – powinna być składka ubezpieczenia zdrowotnego, normalną składkę powinni płacić rolnicy, którzy „z niewiadomych powodów nie płacą, a składka, którą za nich płaci państwo, jest niższa”. Według Radziwiłła wyższe powinny być też nakłady budżetowe.

Robert Mołdach z Konfederacji Pracodawców Polskich podkreślił, że konieczne jest wprowadzenie podatku VAT na usługi medyczne świadczone prywatnie, bez środków publicznych. Jak wyjaśnił, umożliwi to kontrolowanie 20-30 mld zł, które Polacy płacą rocznie za niepubliczną służbę zdrowia. Mołdach dodał, że dodatkowe środki w publicznym systemie ochrony zdrowia powinny pochodzić z podatku VAT i dodatkowych ubezpieczeń zdrowotnych.

Wojciech Bociański z Business Centre Club zaproponował przeprowadzenie ogólnopolskiego referendum w sprawie dodatkowych ubezpieczeń zdrowotnych.

Przewodnicząca Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Pielęgniarek i Położnych Dorota Gardias przestrzegała przed „dalszym spychaniem pielęgniarek na margines”. – Ten zawód umiera – alarmowała. Podkreśliła, że bardzo niskie dochody powodują małe zainteresowania pielęgniarstwem, a to przyczynia się do spadku jakości świadczeń medycznych. Według niej sugestie związku nie są brane pod uwagę przez rządzących.

Zdaniem przewodniczącego Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Lekarzy Krzysztofa Bukiela niskie płace tzw. białego personelu świadczą o patologii systemu ochrony zdrowia. Wśród pozytywów ponad dwuletnich rządów PO, Bukiel wymienił m.in. podwyżki wynagrodzeń lekarzy-rezydentów, a wśród negatywów m.in. ustawę o prawach pacjenta, którą nazwał „propagandą”. Szef OZZL apelował do rządu m.in. o wprowadzenie rejestru usług medycznych i dodatkowych ubezpieczeń zdrowotnych oraz o przekształcenie szpitali w spółki.

Według przewodniczącego Stowarzyszenia Pacjentów Primum Non Nocere, Adama Sandauera, w ostatnich latach nastąpił podział na Polskę bogatą, w której ludzi stać na prywatne leczenie i biedną, w której chorzy oczekują w kolejkach do lekarzy. Sandauer zaapelował o przestrzeganie praw pacjentów, szczególnie tych, którzy sami nie mogą o nie walczyć. (PAP)

(PAP)

Nierówne traktowanie świadczeniodawców niepublicznych, które szczególnie dotkliwie dotknęło placówki z Małopolski, gdzie propozycje kontraktów zakładały obniżkę o 45%, było elementem zdecydowanej krytyki Związku. Wspólne działania z Konfederacją Pracodawców Polskich doprowadziły 7 stycznia do wycofania się oddziału małopolskiego z 20% obniżki wartości punktu. Jednak nadal trwa walka o samą wysokość kontraktu. Reakcje mediów nie zawsze są dla niepublicznego środowiska przychylne.

Oglądana przez pół miliona widzów, adresowana do szerokiej publiczności, telewizja TV Biznes, komentując nierówne traktowanie świadczeniodawców niepublicznych zasugerowała, że być może nasze środowisko powinno się bardziej starać. ?Ten kto zakładał tego typu placówkę, musiał się liczyć, że będzie działał na rynku, który jest otwarty i musi zawalczyć o klienta” – powiedział redaktor prowadzący program z udziałem Roberta Mołdacha, Dyrektora Zarządzającego Związku i eksperta Konfederacji Pracodawców Polskich. Dodał, że dwie strony, publiczni i niepubliczni, muszą się starać. Robert Mołdach zdecydowanie przeciwstawił sugestiom braku starań. ?Zarzut, że niepubliczne placówki się nie starają jest nieuzasadniony i niesprawiedliwy” zdecydowanie ripostował Robert Mołdach. Własność placówek ochrony zdrowia nie powinna mieć żadnego znaczenia przy ocenie ich działania. Założenie, że szpital niepubliczny jest z gruntu nastawiony na pacjenta, który może zapłacić jest całkowicie nieuprawnione. ?Mamy szereg szpitali niepublicznych, prowadzonych także przez spółki giełdowe, które działają w powiatach i małych miejscowościach” dodał Robert Mołdach. Rynek powinniśmy dzielić nie ze względu własność prywatną czy publiczną świadczeniodawców tylko ze względu na płatników usług. To jest spojrzenie, które przyświeca nowoczesnemu spojrzeniu na ochronę zdrowia, skonkludował Robert Mołdach.

Mimo dwudziestu lat transformacji, środowisku prywatnych pracodawców ochrony zdrowia wciąż przychodzi walczyć z duchami przeszłości. Kwestia wielkości kontraktów w Małopolsce na dzień 11 stycznia 2010 wciąż nie jest rozstrzygnięta. Obejrzyj pełen wywiad z Robertem Mołdachem po zalogowaniu. Materiał przeznaczony jest wyłącznie do użytku wewnętrznego członków Związku.

OZPPSZ z najwyższym niepokojem obserwuje działania małopolskiego oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia dotyczące drastycznego obniżenia kontraktu niepublicznym ZOZ-om z tego regionu. Zdaniem Związku decyzja dyrektora małopolskiego NFZ skazuje prywatne szpitale na bankructwo.

Obniżenie kontraktów na 2010 rok o ok. 50 procent jest rzeczą bezprecedensową i świadczy jednoznacznie o upokarzającym traktowaniu świadczeniodawców reprezentujących szpitale niepubliczne. Dotyczy to zarówno szpitali całodobowych jak też tych wykonujących procedury jednego dnia. Decyzja NFZ dotknie m.in. Scanmedu, największego centrum medycznego Krakowa.

– Trudno jest mi zrozumieć powody, jakimi kierowali się decydenci Funduszu podejmując tak kontrowersyjną decyzję. Jeśli zostanie ona utrzymana, dalsze wykonywanie przez nas świadczeń zdrowotnych może okazać się niemożliwe – mówi dr Wojciech Serednicki ze Specjalistycznych Gabinetów Lekarskich POPIELA. W niewiele lepszej sytuacji (45 procent mniej pieniędzy niż w 2009 roku) jest krakowskie Centrum Okulistyki Intermedica, gdzie wycena tzw. punktu spadnie z 51 zł do 40 zł. Małopolski Oddział NFZ nie wytłumaczył, czym kierował się wprowadzając tak drastyczne zmiany. Poważne obniżenie kontraktów jest tym bardziej zaskakujące, że umowy publicznych placówek służby zdrowia na 2010 r. zostały utrzymane prawie na tym samym poziomie co w tym roku.

O zaistniałych faktach został poinformowany prezes NFZ Jacek Paszkiewicz, który wyraził ogromne zdziwienie oraz dezaprobatę poczynań dyrektora małopolskiego oddziału NFZ. Przedstawiciele małopolskich niepublicznych ZOZ-ów twierdzą, że zaniżając wartość świadczeń NFZ stawia jakość zabiegów na poziomie krajów trzeciego świata. Zaskoczenie propozycjami funduszu jest tym większa, że 22 grudnia odbyło się spotkanie delegacji Związku Powiatów Polskich z minister zdrowia Ewą Kopacz oraz przedstawicielami NFZ z prezesem Jackiem Paszkiewiczem na czele. Minister Kopacz zaproponowała, by Fundusz zakontraktował na 2010 r. świadczenia z zakresu lecznictwa szpitalnego za kwotę nie niższą niż planowana na 2009 r., według stanu na dzień 30 czerwca. Obecni na spotkaniu dyrektorzy wszystkich oddziałów wojewódzkich NFZ zobowiązali się do respektowania tego ustalenia. Szefowie małopolskich NZOZ winą za całą sytuację obarczają dyrekcję NFZ w Krakowie, która ich zdaniem szuka oszczędności kosztem prywatnych Zakładów Opieki Zdrowotnej. Oczekują także natychmiastowej interwencji prezesa NFZ dotyczącej podwyższenia wartości kontraktu i jednocześnie odwołania dyrektora oddziału małopolskiego NFZ.

Warto na koniec dodać, że w innych województwach dyrektorom tamtejszych oddziałów NFZ udało się utrzymać finansowanie świadczeń niemal na tej samej wysokości co w tym roku.

Wyniki badania są dostępne na warunkach komercyjnych. W celu zakupu i informacji o warunkach handlowych prosimy o kontakt z koordynatorem projektu:

Tomasz Dziekanowski

Talent & Org Consulting -37
Hewitt Associates | Marszalkowska 76 | 00 – 517 | Warszawa
Tel +48 22 696 52 20 | Tomasz.Dziekanowski@hewitt.com

Pod tym linkiem można zapoznać się ze streszczeniem badania.

W dniu 4 listopada 2009 w gmachu Sejmu RP odbyło się spotkanie przedstawicieli Korporacji Zdrowe Zdrowie KPP, której Zwiazek jest członkiem, z członkami Prezydium Komisji Zdrowia. Spotkanie okazało się być wartościową wymianą poglądów rokująca na konkretne działania w niedalekiej przyszłości.

Tekst notataki ze spotkania.

W maju bieżącego roku Związek przeprowadził wśród swoich członków badanie ilościowe pozycji rynkowej sektora pracodawców prywatnej służby zdrowia. Badaniu podlegała wielkość personelu, infrastruktura obiektów, wyposażenie medyczne, wartość świadczeń medycznych, liczba pacjentów pod opieką, liczba konsultacji, wykonanych zabiegów i inne parametry ekonomiczno-operacyjne. W badaniu wzięła udział reprezentacja członków odpowiadająca 70% globalnej wartości świadczeń członków Związku. Wyniki prezentujemy tutaj.

Dążąc do podniesienia jakości pracy i efektywności przedsiębiorstw poprzez minimalizację absencji chorobowej pracowników lub osób wykonujących pracę na innej podstawie niż umowa o pracę, przy istniejącej niewydolności systemu publicznego pracodawcy kupują świadczenia zdrowotne dla swoich pracowników na prywatnym rynku usług medycznych. Z drugiej strony na pracodawcy spoczywają obowiązki w zakresie finansowania medycyny pracy, która w swoim zakresie obejmuje bardzo szerokie spektrum świadczeń medycznych wkraczając bardzo często i na wielu obszarach w standardowe leczenie stosowane przy wystąpieniu objawów choroby. W efekcie nie jest jasne czy opieka medyczna finansowana przez pracodawcę i w jakim zakresie nie stanowi dla pracownika przychodu.
W trakcie konferencji ?Optymalne regulacje podatkowe w ochronie zdrowia” zorganizowanej 06 maja 2009 przez Konfederację Pracodawców Polskich we współpracy z Ogólnopolskim Związkiem Prywatnych Pracodawców Służby Zdrowia – Medycyna Prywatna, Związek występił z inicjatywą nowelizacji ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych, która rozwiązuje ten problem. Celem projektu jest wyeliminowanie istniejących rozbieżności i praktycznych problemów związanych z opodatkowaniem wydatków na cele ochrony zdrowia pracowników i ich rodzin. Propozycja wspiera inwestycje przedsiębiorstw w kapitał ludzki i zakłada zwolnienie z podatku PIT świadczeń medycznych finansowanych przez pracodawcę pracownikom i ich najbliższym rodzinom do wysokości określonej rocznym limitem.
– ?Brak precyzyjnych uregulowań prawnych, jaki ma obecnie miejsce, w połączeniu z rozbieżnymi stanowiskami organów skarbowych oraz sądów administracyjnych negatywnie oddziaływuje na stabilność i przewidywalność otoczenia prawnego, w jakim funkcjonują podmioty gospodarcze„ powiedziała Małgorzata Kowalska prezes Związku. W szczególności brak jasnych zasad wpływa negatywnie na rozwijający się rynek usług w zakresie ochrony zdrowia oferowanych przez podmioty prywatne, oraz przez podmioty publiczne, które po przekształceniu w spółki prawa handlowego próbują rozszerzać swoją ofertę dla klientów.
„Za przyjęciem proponowanego rozwiązania przemawia m.in. istniejąca niewydolność systemu publicznej opieki zdrowotnej„, twierdzi Robert Mołdach dyrektor Związku i ekspert ds zdrowia KPP. W tym zakresie wprowadzenie zwolnienia może odciążyć publiczne placówki i poprawić efektywność całego systemu ochrony zdrowia. Wprowadzenie takiego zwolnienia wydaje się również być uzasadnione z perspektywy budżetowej. Analizy PricewaterhouseCoopers wskazują, że potencjalne korzyści wynikające z opodatkowania (szacunkowo nie więcej niż 44 mln PLN) mogą nie zrównoważyć dodatkowych kosztów związanych ze zwiększonym obciążeniem systemu publicznego (od 150 do 190 mln PLN).
Związek stoi na stanowisku, że całościowa reforma systemu zdrowia wymaga skoordynowanej reformy systemu podatkowego. Złożona propozycja jest obok zagadnień podatku VAT i CIT pierwszą z pakietu nowelizacji opracowywanego przez Związek.

Optymalne warunki działalności placówek ochrony zdrowia uwarunkowane są otoczeniem rynkowym ukształtowanym w szeregu obszarów, z których obszar legislacji ma znaczenie fundamentalne. Określa zasady organizacji placówek zdrowia, ich opodatkowania, finansowania i zatrudniania personelu. Codzienna działalność a szczególnie reforma systemu opieki zdrowotnej winna następować w sposób, w którym wszystkie elementy warunkujące działalność medyczną są wzajemnie przemyślane i ze sobą skoordynowane. W tym kontekście dziś rozmawiamy o systemie podatkowym oraz o jego wpływie na kształt i efektywność systemu ochrony zdrowia.

Nie dostrzegamy tu pełnej synchronizacji. Sztandarowy program ministerstwa zdrowia przekształcenia szpitali w spółki prawa handlowego do ostatniej chwili nie brał pod uwagę, że od 1 kwietnia obowiązuje znowelizowana ustawa o VAT, która nakłada obowiązek odprowadzenia 22% podatku od wartości majątku przekazanego w aporcie nowym instytucjom. To są olbrzymie środki, których nie zaplanowano w lokalnych budżetach a przyjęta zasada ich refinansowania w drodze dotacji państwa jest kołem ratunkowym rzuconym w ostatnim momencie programowi. Dalej, te ze szpitali, które dziś wypracowują nadwyżkę środków działając w formie SPZOZ nie płacą podatku CIT podczas gdy po przekształceniu będą musiały. Nie dość, że ograniczy to ich możliwości akumulowania środków na przyszły rozwój to jednocześnie sankcjonuje na rynku nierówność podmiotów. Wreszcie najbardziej bolący problem to niezauważenie w sensie podatkowym zmian, które zaszły w ochronie zdrowia w okresie ostatnich 20-30 lat, w czasie których opieka zdrowotna stała się dziedziną gospodarki, która w olbrzymim stopniu wymaga kosztownej infrastruktury medycznej i drogocennego sprzętu. Przeciwnie do innych sektorów gospodarki, podatek VAT jest dla medycyny kosztem, który dramatycznie obciąża wszelkie inwestycje i ponownie sankcjonuje nierówność podmiotów, tym razem w odniesieniu do innych sektorów gospodarki.

Sytuacja nie wygląda lepiej od strony pacjenta. Jako kraj potrafiliśmy się dorobić rozwiązań podatkowych zauważających rolę dostępu do Internetu w rozwoju społeczeństwa i pomniejszających podstawę opodatkowania w określonym limicie. Tymczasem w bezdyskusyjnie bardziej istotnym obszarze ochrony zdrowia nie jest do dziś dnia jasne czy opieka finansowana przez pracodawcę i w jakim zakresie nie stanowi dla pracownika przychodu. Przyglądamy się zapisom o służbie medycyny pracy, profilaktyce zdrowotnej, kodeksowi cywilnemu w zakresie różnicy pomiędzy gwarancją świadczenia a świadczeniem otrzymanym, a w efekcie odwiedzamy izby skarbowe i sądy! I nadal brak w tym zakresie pełnej jasności.

Dzisiejsza konferencja daje szansę pokazania, że można inaczej. Jednak zmaterializowanie tych zamierzeń nie będzie możliwe bez bliskiej i strategicznej w sensie dobra Państwa współpracy pomiędzy Ministerstwem Zdrowia i Ministerstwem Finansów. System ochrony zdrowia i system podatkowy stanowią jedność i tak też powinny być kształtowane

Robert Mołdach
Dyrektor Zarządzający Związku

Dążąc do podniesienia jakości pracy i efektywności przedsiębiorstw poprzez minimalizację absencji chorobowej pracowników lub osób wykonujących pracę na innej podstawie niż umowa o pracę, przy istniejącej niewydolności systemu publicznego pracodawcy kupują świadczenia zdrowotne dla swoich pracowników na prywatnym rynku usług medycznych. Z drugiej strony na pracodawcy spoczywają obowiązki w zakresie finansowania medycyny pracy, która w swoim zakresie obejmuje bardzo szerokie spektrum świadczeń medycznych wkraczając bardzo często i na wielu obszarach w standardowe leczenie stosowane przy wystąpieniu objawów choroby. W efekcie nie jest jasne czy opieka medyczna finansowana przez pracodawcę i w jakim zakresie nie stanowi dla pracownika przychodu.
W trakcie konferencji „Optymalne regulacje podatkowe w ochronie zdrowia” zorganizowanej 06 maja 2009 przez Konfederację Pracodawców Polskich we współpracy z Ogólnopolskim Związkiem Prywatnych Pracodawców Służby Zdrowia – Medycyna Prywatna, Związek występił z inicjatywą nowelizacji ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych, która rozwiązuje ten problem. Celem projektu jest wyeliminowanie istniejących rozbieżności i praktycznych problemów związanych z opodatkowaniem wydatków na cele ochrony zdrowia pracowników i ich rodzin. Propozycja wspiera inwestycje przedsiębiorstw w kapitał ludzki i zakłada zwolnienie z podatku PIT świadczeń medycznych finansowanych przez pracodawcę pracownikom i ich najbliższym rodzinom do wysokości określonej rocznym limitem.
– „Brak precyzyjnych uregulowań prawnych, jaki ma obecnie miejsce, w połączeniu z rozbieżnymi stanowiskami organów skarbowych oraz sądów administracyjnych negatywnie oddziaływuje na stabilność i przewidywalność otoczenia prawnego, w jakim funkcjonują podmioty gospodarcze” powiedziała Małgorzata Kowalska prezes Związku. W szczególności brak jasnych zasad wpływa negatywnie na rozwijający się rynek usług w zakresie ochrony zdrowia oferowanych przez podmioty prywatne, oraz przez podmioty publiczne, które po przekształceniu w spółki prawa handlowego próbują rozszerzać swoją ofertę dla klientów.
„Za przyjęciem proponowanego rozwiązania przemawia m.in. istniejąca niewydolność systemu publicznej opieki zdrowotnej”, twierdzi Robert Mołdach dyrektor Związku i ekspert ds zdrowia KPP. W tym zakresie wprowadzenie zwolnienia może odciążyć publiczne placówki i poprawić efektywność całego systemu ochrony zdrowia. Wprowadzenie takiego zwolnienia wydaje się również być uzasadnione z perspektywy budżetowej. Analizy PricewaterhouseCoopers wskazują, że potencjalne korzyści wynikające z opodatkowania (szacunkowo nie więcej niż 44 mln PLN) mogą nie zrównoważyć dodatkowych kosztów związanych ze zwiększonym obciążeniem systemu publicznego (od 150 do 190 mln PLN).
Związek stoi na stanowisku, że całościowa reforma systemu zdrowia wymaga skoordynowanej reformy systemu podatkowego. Złożona propozycja jest obok zagadnień podatku VAT i CIT pierwszą z pakietu nowelizacji opracowywanego przez Związek.

Związek podjął rozmowy z MGMA (Medical Group Management Association), wiodącą na rynku Ameryki Północnej organizacją zrzeszającą menedżerów służby zdrowia o kilkudziesięcioletniej historii. Celem rozmów jest możliwość skorzystania przez członków Związku z dorobku MGMA w zakresie najlepszych praktyk organizacji medycznych i edukacji menedżerów służby zdrowia. Wszystkie osoby zainteresowane członkostwem w MGMA i dostępem na preferencyjnych warunkach do baz wiedzy z zakresu zarządzania w służbie zdrowia i edukacji, przoszone są o kontakt z dyrektorem zarzadzającym Związku, dr Robertem Mołdachem, który od pięciu lat jest członkiem tego uznanego stowarzyszenia (http://www.mgma.com).

Dyrektor Centrum Systemów Informacyjnych Ochrony Zdrowia minister Leszek Sikorski, który w dniu 24.03.2009 był gościem spotkania kierownictwa Związku Pracodawców Prywatnej Służby Zdrowia – Medycyna Prywatna, poinformował,  że wkrótce zostaną podane do publicznej wiadomości i poddane konsultacjom projekty aktów wykonawczych do ustawy o systemie informacji medycznej.

W czasie ponad godzinnej dyskusji dyrektor Centrum przedstawił główne założenia ustawy i odpowiedział na liczne pytania. Gros wątpliwości dotyczyło zagadnień z zakresu ochrony danych osobowych oraz obowiązków placówek ochrony zdrowia w zakresie udostępniania danych o wykonanych usługach medycznych i wymiany dokumentacji medycznej. Zebrani dyskutowali warunki techniczne i organizacyjne takich działań jak również niezbędne inwestycje w dostosowanie systemów inforacyjnych.

Szczególną wątpliwość wzbudziła informacja, że tak rozległa statystyka medyczna i dostęp do danych ma dotyczyć także tych pacjentów, którzy finansują opiekę medyczną z innych źróeł niż Narodowy Fundusz Zdrowia. Minister Sikorski poinformował, że wszystkie wątpliwości będzie można wyjaśnić w trakcie konsultacji społecznych rozporządzeń wykonawczych do projektu ustawy, które zostaną podane do wiadomości w ciągu najbliższych tygodni.

Komisja Zdrowia przystąpiła do prac nad „ustawą koszykową”

Sejmowa Komiska Zdrowia przystąpiła do prac nad projektem ustawy nowelizującej ustawę o świadczeniach zdrowotnych finansowanych ze srodków publicznych. Projekt określa kryteria włączenia do koszyka świadczeń gwarantowanych określonych usług medycznych, technologii i leków. Powołuje w tym celu Agencję Oceny Technologii Meydcznej nadając jej szerokie uprawnienia.

Zachęcamy do zapoznania się projektem, szczególnie w obszarze kryteriów oceny i zasad funkcjonowania Agencji, w tym jej statutu. Choć lektura tego rozległego dokumentu wymaga pewnego skupienia i cierpliwości, warto poznać dokładnie projektowane rozwiązania. Ich ocena nie zawsze jest jednoznaczna.

Ustawa o świadczeniach zdrowotnych

Projekt zmian

/Ben/

Projekt ustawy o systemie informacji medycznej kończy konsultacje

W dn. 25 lutego b.r. odbędzie się posiedzenie Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego, która zaopiniuje projekt ustawy o systemie informacji w służbie zdrowia przygotowany przez Ministerstwo Zdrowia. Projektem zajął się pracujący w ramach Komisji Zespół ds. Społeczeństwa Informacyjnego, który dniu 26 stycznia b.r. w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji poddał projekt wstępnej ocenie.

Obecna wersja projektu z 20 listopada 2008 nie odbiega znacząco od pierwotnego przedłożenia z 17 września 2007, które zostało poddane szerokiej dyskusji. W ramach konsultacji jesienią 2007 roku do Ministerstwa Zdrowia napłynęło ponad 60 opinii, z których szereg szczegółowych i wartościowych merytorycznie.

Choć wszystkie strony poparły realizację projektu, dzięki któremu takie pojęcia jak elektroniczna dokumentacja medyczna, centralny rejestr zdarzeń medycznych czy ciągłość opieki medycznej mają szansę stać się fundamentem systemu opieki zdrowotnej, zgłoszono szereg uwag o charakterze zasadniczym.

Zastrzeżenia koncentrowały się wokół kluczowych zagadnień udostępniania i ochrony danych sensytywnych, tego czy i jak mają być gromadzone dane dotyczące usług niefinansowanych ze środków publicznych oraz współpracy z rejestrami publicznymi i organami nimi zarządzającymi.

Choć projekt jest bardzo ambitnym przedsięwzięciem, nie jest niewykonalny, a najbardziej zainteresowany jego realizacją winien był narodowy płatnik, który uzyska w praktyce nieograniczony dostęp do pełnej informacji medycznej, włącznie z wynikami badań, testów, konsultacji o każdym ubezpieczonym obywatelu.

Nim wydanych zostanie blisko 1 mld zł, warto jednak poddać dyskusji jakie zagrożenia prócz oczywistych korzyści, może budzić tak rozległa i detaliczna wiedza o zdrowiu każdego Polaka skoncentrowana w centralnym zasobie rządowym oraz jak im przeciwdziałać.

Mimo, że autorzy w przedstawionym uzasadnieniu planują, że w przyszłości pozostanie to system centralny, trudno z całą pewnością przewidzieć jego miejsce w przypadku gdy w Polsce dojdzie do zapowiadanej reformy systemu finansowania opieki medycznej wprowadzającej konkurencję płatników.

 /Ben/

 Projekt ustawy z 20.11.2008

 Uzasadnienie projektu z 20.11.2008