Lider piłkarskiej pierwszej ligi Warta Poznań i Rehasport Clinic będą jeszcze ściślej ze sobą współpracowały. Nowa umowa pomiędzy podmiotami została podpisana na czas nieokreślony.

Zgodnie z umową piłkarze pierwszej drużyny Warty będą mieli dostęp do wskazanych lekarzy z Rehasport Clinic. Dwa razy w trakcie roku będą też mieli przeprowadzaną Biomechaniczną Ocenę Funkcjonalną oraz badane progi mleczanowe.

– Możemy również liczyć na błyskawiczną pomoc w przypadku kontuzji piłkarzy, a także przeprowadzenie testów medycznych przed podpisaniem kontraktów z zawodnikami– mówi dyrektor sportowy Warty Poznań SA Robert Graf.

Rehasport Clinic jako pierwsza w kraju otrzymała najwyższy certyfikat FIFA Medical Centre of Excellence. Jest oficjalnym partnerem medycznym pięciu związków sportowych oraz czołowych klubów z kilku dyscyplin, także piłkarskich.

Czytaj także: Sport-Klinika zaprezentuje wyniki badań w Madrycie>>>

– Warta Poznań jest bardzo ważną częścią naszej sportowej rodziny i mamy duży szacunek dla jej ponad stuletniej historii. Mam nadzieję, że nasza świetna współpraca przyczyni się do tego, że razem z „Zielonymi” będziemy mogli świętować awans do Ekstraklasy – przyznaje menedżer sportu w Rehasport Clinic Jakub Puchalski.

Rehasport prowadzi sieć placówek zlokalizowanych w Poznaniu – w biurowcu Galerii Handlowej Panorama przy ulicy Góreckiej oraz przy ulicy Jasielskiej 14, gdzie działa szpital, w Koninie oraz w Trójmieście (na terenie Ergo Areny). W grudniu 2016 roku Rehasport  otworzył oddział w Warszawie, działający w Szpitalu Medicover na Wilanowie.

Spółka Dent-a-Medical S.A. poinformowała, że jej przychody w IV kwartale 2019 roku będą niższe o 50 procent w stosunku do przychodów wykazanych w I i II kwartale 2019. Powodem spadku jest zmniejszenie liczby klientów.

Chodzi o pacjentów podstawowego klienta spółki w segmencie stomatologicznym, który jest podstawowym elementem działalności Dent-a-Medical.

Spółka oferuje dostęp do usług stomatologicznych bezpośrednio osobom indywidualnym oraz pośrednio poprzez współpracę z podmiotami oferującymi pakiety usług medycznych osobom indywidualnym oraz w formie grupowej zakładom pracy. Oferowanie usług odbywa się poprzez ogólnopolską sieć partnerskich klinik stomatologicznych, działających we współpracy z Dent-a-Medical.

Czytaj także: Medicover Stomatologia przejął S-dent>>>

Spółka buduje także serwis do obsługi gabinetów, a w II kwartale 2019 roku rozpoczęła działania operacyjne w drugim, nowym segmencie działalności – handlu hurtowym w branży materiałów izolacyjnych dla budownictwa i rolnictwa.

W roku 2018 Dent-a-Medical osiągnął przychody ze sprzedaży w wysokości 296,8 tys. zł, czyli o 2,6 procenta mniej niż w roku 2017, kiedy przychody miały wartość 304,7 tys. zł. Spółka zakończyła rok obrotowy stratą w wysokości 160,7 tys. zł.

Brak komfortu, nieuwzględnianie głosu pacjenta i opiekuna w decyzjach i niewystarczające zainteresowanie stanem emocjonalnym pacjentów – to największe bolączki, które zgłaszali uczestnicy badania Siemens Healthineers pt. „Doświadczenia pacjenta w Polsce”.

Raport ten to pierwsza w naszym kraju próba szerszej oceny systemu ochrony zdrowia z punktu widzenia koncepcji patient experience.

Dokonano w nim pogłębionej analizy i oceny systemu ochrony zdrowia w Polsce z punktu widzenia jego użytkowników: pacjentów i ich opiekunów. O doświadczenia związane z usługami zdrowotnymi zapytano prawie dwa tysiące osób.

Ocenie zostały poddane szpitale, ambulatoryjna opieka specjalistyczna (AOS) oraz podstawowa opieka zdrowotna (POZ). Na podstawie badań ilościowych i jakościowych autorzy raportu ustalili, co w polskim systemie lecznictwa boli pacjentów, a co zasługuje na ich pochwałę. Celem raportu Siemens Healthineers było także wprowadzenie perspektywy doświadczeń pacjenta do dyskusji na temat opieki medycznej w Polsce.

– Z badania wynika rozdźwięk pomiędzy opinią pacjentów i opiekunów na temat systemu ochrony zdrowia w Polsce a tym, jak oceniają swoje własne doświadczenia. O ile jesteśmy generalnie silnie uprzedzeni do służby zdrowia jako całości, to nasze kontakty ze świadczeniodawcami nie zostawiają w nas aż tak negatywnych wspomnień – ocenia Joanna Miłachowska, prezes polskiego oddziału Siemens Healthineers.

Zaledwie 18 procent pacjentów i opiekunów ocenia polski system ochrony zdrowia pozytywnie, a aż 39 procent– źle lub bardzo źle. Tymczasem ocena ich ostatnich kontaktów z placówką medyczną wypada lepiej. Polacy najbardziej zadowoleni są z przychodni POZ (lekarze pierwszego kontaktu, rodzinni) – 37 procent respondentów było w pełni usatysfakcjonowanych doświadczeniami w tych placówkach. Nieco gorzej wyglądają doświadczenia związane z przychodniami AOS (np. okuliści czy kardiolodzy) – usatysfakcjonowanych było 32 procent. Najgorsze doświadczenia pacjenci wynoszą ze szpitali, gdzie w pełni zadowolony był tylko co czwarty z nich (26 procent), przy 36 procentach niezadowolonych.

Patient experience – uwzględnić potrzeby pacjentów

Zrozumienie, co stoi za pozytywnymi i negatywnymi ocenami świadczeniodawców wymaga pogłębionej analizy doświadczeń, które mieli pacjenci i opiekunowie.

– Patient experience, czyli doświadczenia pacjenta, to wszystko co wydarza się i zostaje spostrzeżone, zrozumiane i zapamiętane przez pacjenta i jego bliskich podczas kontaktów z systemem ochrony zdrowia, czy nawet szerzej – podczas wszystkich aktywności związanych z troską o zdrowie – podkreśla autor raportu Piotr Kuskowski, dyrektor ds. komunikacji polskiego oddziału Siemens Healthineers.

W badaniu Siemens Healthineers doświadczenia pacjenta i opiekuna zostały podzielone na trzy podstawowe kategorie: niezawodność systemu, zaangażowanie oraz dobrostan. Pytano o 29 szczegółowych czynników, takich jak dostępność usług medycznych, sprawność ich dostarczania czy skuteczność leczenia, jakość kontaktów z personelem lekarskim, pielęgniarskim i administracyjnym, dbałość o poczucie godności, szacunek dla pacjenta, warunki w placówkach ochrony zdrowia, a także troska o dobrostan fizyczny i psychiczny.

– Prawdziwie dobre doświadczenie to takie, kiedy w pełni spełniono oczekiwania pacjenta lub opiekuna lub wręcz je przekroczono. Badanie Siemens Healthineers wskazuje, że takim doświadczeniem są przede wszystkim relacje między pacjentem a personelem medycznym. Interakcje z personelem administracyjnym oceniano gorzej – zauważa prof. Dorota Cianciara z Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego, konsultantka naukowa raportu Siemens Healthineers.

Dobrze oceniana jest szeroko rozumiana komunikacja i edukacja ze strony personelu. Pacjenci i opiekunowie podczas ostatniej interakcji ze świadczeniodawcą otrzymywali w pełni zrozumiałe informacje w 38 procentach przypadków w przychodni i 32 procentach w szpitalu.

Komunikacja z administracją – do poprawy

W razie wątpliwości pacjenci zwykle mieli nieskrępowaną możliwość zadawania pytań (odpowiednio 39 procent i 31 procent). Bardzo dobrze wypada przygotowanie pacjenta do dalszej ścieżki leczenia. Około połowy badanych uzyskało w pełni zrozumiałe wytyczne odnośnie kolejnych kroków do podjęcia, zaś 44 procent– wskazówki dotyczące dbania o zdrowie. W szpitalach pilnej poprawy wymagają jednak interakcje z pracownikami administracyjnymi. Prawie 30 procent pacjentów i ich bliskich uważa, że komunikacja ze strony personelu administracyjnego jest całkowicie niezrozumiała, co przekłada się na poczucie zagubienia w placówce, jej przestrzeni i procesach.

Dobre doświadczenia wiążą się z poszanowaniem godności. W przychodniach 46 procent pacjentów zdecydowanie pozytywnie oceniło poziom prywatności podczas zabiegów i badań, a 44 procent – podczas rozmów z lekarzami. W szpitalach te odsetki były jednak niższe: odpowiednio 35 i 34 procent. Badani uważają także, że są traktowani przez personel z szacunkiem (38 procent doskonałych doświadczeń w przychodniach i 35 procent w szpitalach).

Ważnym elementem doświadczeń pacjenta jest także czas poświęcony przez personel. Jest to jeden ze stosunkowo dobrze ocenionych czynników – doskonałe doświadczenia pod tym względem miało 38 procent użytkowników w przychodniach i 33 procent w szpitalach.

Zastrzeżenia do czasu oczekiwania i podejścia do pacjenta

Prawie połowa badanych (48 procent) miała złe doświadczenia z wyżywieniem podczas pobytu w szpitalu. Problemem jest czas oczekiwania na termin usługi, który jest złym doświadczeniem dla 28 procent pacjentów i opiekunów w lecznictwie otwartym i 30 procent w lecznictwie szpitalnym. Często zawodzi także poziom komfortu w placówce (odpowiednio 18 procent i 28 procent złych doświadczeń). Pozostałe czynniki w negatywnym rankingu dotyczą jednak kwestii podmiotowości pacjentów i niedostatecznej empatii personelu.

W przychodniach na niedostateczne informowanie o ryzykach zdrowotnych związanych z lekami narzekało 31 procent badanych, w szpitalach – nawet 38 procent. Zbyt często zawodzi również informacja o ryzykach związanych z procedurami medycznymi – złe doświadczenia miało pod tym względem 26 procent pacjentów przychodni i 28 procent hospitalizowanych. Wiąże się to także z brakiem udziału w podejmowanych decyzjach, z czym zderzyło się 24 procent badanych w przychodniach i 31 procent w szpitalach.

Czytaj także: Innowacje służą polepszaniu opieki nad pacjentem>>>

Negatywne doświadczenia pacjenci wiążą także z brakiem empatii i zainteresowania ich stanem emocjonalnym ze strony personelu medycznego. W pogłębionych wywiadach padało często w odniesieniu do lekarzy i pielęgniarek słowo „znieczulica”. Aż 31 procent pacjentów i opiekunów uważa, że personel medyczny szpitala nie interesował się ich stanem emocjonalnym, zaś 32 procent wskazywało na brak wsparcia emocjonalnego.

-Lepiej oceniana jest dbałość o dobrostan fizyczny pacjenta, ale i tak czasem doświadczenia są – bardzo dosłownie – bolesne. Aż 20 procent pacjentów i ich bliskich sygnalizowało, że personel medyczny szpitala nie interesował się poziomem ich bólu – komentuje prof. Dorota Cianciara z Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego, konsultantka naukowa raportu Siemens Healthineers.

Raport Siemens Healthineers wyraźnie pokazuje, że zadowolenie z usług ochrony zdrowia rośnie wraz z wiekiem. Najgorsze oceny wystawiają młodzi dorośli: osoby w wieku 18-29 lat w 46 procentach przypadków są krytykami szpitala, z którego korzystali (dla lecznictwa otwartego ten odsetek wynosi 40 procent). Źle oceniają długość oczekiwania na usługę i czas poświęcany przez lekarzy. Są także bardziej niż inni wyczuleni na zrozumiałość informacji przekazywanych ze strony personelu.

Grupą, która opiekę medyczną ocenia jeszcze surowiej, są opiekunowie niesamodzielnych dorosłych osób. Aż 58 procent z nich krytykuje szpital, w którym leczono ich podopiecznych. Doskwiera im zwłaszcza brak możliwości własnego zaangażowania w proces leczenia oraz nieliczenie się z ich głosem. Opiekunowie skarżą się na brak partnerstwa ze strony personelu medycznego, a także na zbyt słabe wsparcie fizyczne i emocjonalne.

Pacjenci ambasadorami placówek

Badanie pokazało, że niektóre typy placówek – jak szpitale kliniczne i prywatne przychodnie – dzięki dostarczaniu lepszych doświadczeń zyskują prawdziwych ambasadorów wśród swoich użytkowników.

– Wydaje się, że stoją za tym nie tyle większe budżety, co bardziej propacjencka kultura organizacyjna – podkreśla autor raportu Piotr Kuskowski, dyrektor ds. komunikacji polskiego oddziału Siemens Healthineers.

W lecznictwie szpitalnym zdecydowanie wyróżniają się szpitale kliniczne, które zyskują aż 49 procent promotorów wśród swoich użytkowników – znacznie więcej niż ogólnoprofilowe szpitale miejskie i powiatowe (22 procent), czy szpitale wojewódzkie i specjalistyczne (28%). Stoją za tym nie tylko efekty leczenia, ale także atuty procesowe i interpersonalne. Choćby przywołana wcześniej przejrzystość planu leczenia: w przypadku szpitali miejskich i powiatowych pozytywnie oceniło ją 21 procent badanych, w szpitalach klinicznych odsetek pozytywnych ocen wyniósł już 37 procent. W szpitalach miejskich i powiatowych aż 18 procent pacjentów spotkało się z traktowaniem pozbawionym szacunku – w klinicznych było to zjawisko marginalne (3 procent).

Czytaj także: Innowacje medyczne motorem rozwoju prywatnego sektora>>>

W lecznictwie otwartym pacjenci i opiekunowie mają lepsze doświadczenia w placówkach prywatnych – w porównaniu z publicznymi oceny były lepsze praktycznie w każdym z analizowanych czynników. Korzystnie wypadają nie tylko kwestie lokalowe i sprzętowe wynikające z możliwości finansowych prywatnych placówek, ale także relacje personelu z pacjentem. Dla przykładu, w przypadku prywatnych placówek 53 procent badanych dobrze oceniało możliwość zadawania pytań lekarzom oraz czuło się wysłuchanymi. W przypadku placówek publicznych te odsetki były niższe o kilkanaście punktów procentowych.

W efekcie prywatne przychodnie zyskują wśród użytkowników 42 procent promotorów, podczas gdy publiczne – 36 procent.

– Nasz raport ma dwa wymiary: poznawczy i praktyczny – tłumaczy Joanna Miłachowska, prezes polskiego oddziału Siemens Healthineers. – Jako pierwsi w Polsce tak przekrojowo zbadaliśmy doświadczenia pacjentów i ich bliskich w zetknięciu z usługami zdrowotnymi. Dlatego nasz raport można traktować także jako zbiór praktycznych wskazówek dla osób odpowiedzialnych za organizację ochrony zdrowia na poziomie poszczególnych jednostek i całego systemu. Powinien zainteresować też samych lekarzy czy personel pielęgniarski – podkreśla prezes Siemens Healthineers.

Źródło: Raport Siemens Healthineers „Doświadczenia pacjenta w Polsce”

Do konsultacji przekazany został projekt rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie szczegółowych kryteriów wyboru ofert w postępowaniu dotyczącym zawarcia umów o świadczenia opieki zdrowotnej. Wprowadza on zmiany w świadczeniach w zakresie opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień.

W związku z wyodrębnieniem warunków realizacji świadczeń dla świadczenia gwarantowanego realizowanego w warunkach stacjonarnych: „Świadczenia terapii dla uzależnionych od alkoholu ze współistniejącymi innymi zaburzeniami psychicznymi (podwójna diagnoza)” dodano produkt kontraktowy – świadczenia terapii dla uzależnionych od alkoholu ze współistniejącymi innymi zaburzeniami psychicznymi (podwójna diagnoza).

Natomiast w związku z nowo definiowanym świadczeniem gwarantowanym „Świadczenia rehabilitacyjne dla dzieci i młodzieży uzależnionych od substancji psychoaktywnych” dodano warunki dodatkowo oceniane dla tego świadczenia.

Rozszerzono także definicję osoby prowadzącej psychoterapię w zakresie świadczeń psychiatrycznych dla dorosłych, umożliwiając prowadzenie psychoterapii również przez magistrów socjologii.

Czytaj także: Innowacje służą polepszaniu opieki nad pacjentem>>>

W celu zapewnienia wysokiej jakości opieki oraz kompleksowego procesu leczenia w świadczeniach psychiatrii sądowej w warunkach podstawowego i wzmocnionego zabezpieczenia oraz wzmocnionego zabezpieczenia dla nieletnich dodano warunek premiujący specjalistę psychoterapii uzależnień w wymiarze równoważnika co najmniej 1 etatu.

Projekt został opublikowany na stronie Rządowego Centrum Legislacji 1 października 2019.

Uwagi do projektu można przekazywać do 9 października 2019.

17 października 2019 wejdzie w życie rozporządzenie ministra zdrowia w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu ambulatoryjnej opieki specjalistycznej, które zawiera wykaz świadczeń gwarantowanych w zakresie porad pielęgniarskich oraz porad położnej.

Wykaz świadczeń, stanowiący załącznik do rozporządzenia, zawiera warunki realizacji świadczeń porady pielęgniarskiej w zakresie chirurgii ogólnej, diabetologii i kardiologii oraz porady położnej w zakresie położnictwa i ginekologii.

Z rozporządzenia wynika, że pierwsze porady pielęgniarskie lub położnej odbywają się we współpracy z lekarzem, a kontynuacja leczenia może być realizowana samodzielnie przez pielęgniarkę lub położną na podstawie pisemnej informacji wydanej przez lekarza.

Porada pielęgniarskie obejmuje między innymi leczenie ran, edukację zdrowotną, ordynację wyrobów medycznych, wystawianie skierowań na badania diagnostyczne, ordynację leków i wystawianie recepty na leki, wykonanie EKG, a porada położnej – ocenę akcji serca płodu, ocena zmian ciążowych, identyfikacja czynników ryzyka ciążowego czy poradnictwo specjalistyczne.

Czytaj także: Proponujemy weryfikację zakresów polityki na rzecz pielęgniarstwa>>>

Rozporządzenie określa warunki dotyczące wykształcenia pielęgniarek i położnych, które będą mogły udzielać tych porad, dostępności badań lub procedur medycznych, standardy i organizację udzielania świadczeń, w tym wyposażenie gabinetu w sprzęt i aparaturę medyczną.

Rozporządzenie zostało opublikowane w Dzienniku Ustaw RP 2 października 2019 (poz. 1864).

PKN Orlen wraz z Fundacją Orlen wdraża program ułatwiający mieszkańcom Płocka i powiatu płockiego monitorowanie stanu zdrowia, profilaktykę i leczenie. W tym celu organizuje w sobotę i niedzielę, 5 i 6 października 2019, „Miasteczko Zdrowia”, czyli szereg bezpłatnych badań medycznych i konsultacji lekarskich.

Podczas akcji w Orlen Arenie czekać będzie kilkadziesiąt bezpłatnych stanowisk konsultacyjnych i punktów pomiarowych, a eksperci będą udzielać porad zdrowotnych. Chętni będą mogli między innymi określić pojemność płuc, sprawdzić znamiona na skórze, zbadać funkcjonowanie serca na EKG lub skonsultować się z fizjoterapeutą. Porady i konsultacje będą udzielane przez lekarzy i specjalistów.

Wokół Areny zostanie zorganizowana mobilna strefa zdrowia z dentobusem, cytobusem, mammobusem, krwiobusem i kapsułą badającą zmysły. Zainteresowani będą mogli również skonsultować się pod kątem doboru diety czy efektywnego rzucenia palenia.

Czytaj także: Rozwiązania telemedyczne to sposób na efektywność ochrony zdrowia>>>

– Dbanie o zdrowie jest obowiązkiem, ale i przywilejem nas wszystkich. Z tego powodu, PKN Orlen inicjuje i prowadzi działania mające na celu rzeczywistą ochronę zdrowia poprzez promowanie szeroko rozumianej profilaktyki i dostępu do badań i porad ekspertów. Beneficjentami naszych działań w Płocku są wszyscy mieszkańcy, również pracownicy naszej firmy  powiedział Daniel Obajtek, prezes zarządu PKN Orlen.

– To nie pacjent powinien jechać do centralnego ośrodka w Warszawie, ale dobra praktyka diagnostyczna powinna być dostępna w miejscu jego zamieszkania. Inicjatywa, której efektem jest między innymi „Miasteczko Zdrowia”, ma na celu zapewnienie mieszkańcom Płocka najwyższe standardy opieki medycznej i profilaktyki – powiedział prof. Łukasz Szumowski, minister zdrowia, patron honorowy projektu.

Rehasport Clinic została partnerem medycznym białoruskiego klubu piłkarskiego Dynamo Brześć. Jest to pierwszy zagraniczny klub, z którym placówka podpisała umowę o stałej współpracy. W ramach umowy piłkarze z Brześcia odbywać będą leczenie i rehabilitację w placówkach Rehasport Clinic w Warszawie, Gdańsku, Poznaniu i Koninie.

Poza tym sztab medyczny Dynama Brześć będzie mógł podnosić swoje kwalifikacji na szkoleniach organizowanych przez Rehasport Clinic.

– Podstawą naszej współpracy będzie zapewnienie wsparcia medycznego przez klinikę dla zawodników pierwszej drużyny Dynama, a w przypadku ewentualnych urazów – pomocy operacyjnej i rehabilitacji. Dodatkowo potencjalni nowi zawodnicy naszego klubu będą mogli odbywać testy przedtransferowe w Rehasport Clinic, przy wykorzystaniu europejskich protokołów – mówi Julija Kniga ze sztabu medycznego klubu z Brześcia.

– Do grona klubów, które nam zaufały, dołącza regularny uczestnik europejskich pucharów. Zapewnimy jego piłkarzom pomoc medyczną na światowym poziomie – mówi prezes Rehasport Clinic dr Witold Dudziński.

Dynamo Brześć to trzykrotny zdobywca Pucharu Białorusi – ostatnie dwa takie sukcesy świętował w 2017 i 2018 roku. W poprzednim i obecnym roku wygrał także Superpuchar Białorusi.

Wcześniej Dynamo Brześć podpisało także umowę o współpracy z rzymską kliniką Villa Stuart.

Czytaj także: Sport-Klinika zaprezentuje wyniki badań w Madrycie>>>

Rehasport Clinic jako pierwsza placówka w kraju uzyskała najważniejszy certyfikat Międzynarodowej Federacji Piłki Nożnej – FIFA Medical Centre of Excellence. Jest partnerem medycznym pięciu polskich związków sportowych, w tym Związku Piłki Ręcznej w Polsce oraz Polskiego Związku Tenisowego, a także wielu klubów, w tym również piłkarskich, między innymi Lecha Poznań i Lechii Gdańsk.

Rehasport to specjalistyczna sieć klinik ortopedyczno-rehabilitacyjnych. Główna siedziba mieści się w Poznaniu, w biurowcu Galerii Handlowej Panorama przy ulicy Góreckiej. W roku 2013 został otwarty Szpital Rehasport Klinic, który mieści się w Poznaniu przy ulicy Jasielskiej 14. Rehasport posiada także oddział w Koninie, prowadzący sklep ortopedyczny oraz oferujący usługi rehabilitacyjne, a także placówkę w Trójmieście, która działa na terenie Ergo Areny na granicy Gdańska i Sopotu.

W grudniu 2016 roku Rehasport  otworzył oddział w Warszawie, działający w Szpitalu Medicover na Wilanowie.

Centrum Medyczne Klara z Częstochowy otwiera centrum chirurgii małoinwazyjnej, które będzie oferowało świadczenia w zakresie chirurgii onkologicznej. Świadczenia będą komercyjne.

Nowa jednostka będzie funkcjonowała w ramach Centrum Medycznego Klara i zostanie wyposażona w nowoczesny sprzęt, taki jak echolaser i nanoknife,

W najbliższym tygodniu odbędą się szkolenia lekarzy, a zabiegi będą dostępne już na początku października 2019.

Czytaj także: Opieka zdrowotna oparta na wartości to większa efektywność leczenia>>>

Centrum Medyczne Klara oferuje kompleksowe usługi medyczne, w tym konsultacje świadczone przez prawie 30 poradni specjalistycznych, diagnostykę, chirurgię jednego dnia oraz rehabilitację. Prowadzi także Ośrodek Profilaktyki i Leczenia Chorób Dietozależnych. W placówce funkcjonuje gabinet medycyny pracy oraz medycyny estetycznej a także pracownia diagnostyki obrazowej z rezonansem magnetycznym.

Placówka posiada oddziały szpitalne świadczące usługi w zakresie chirurgii ogólnej, urologii, medycyny sportowej, ortopedii i traumatologii narządu ruchu. Usługi placówki w przeważającej większości są komercyjne.

Centrum Medyczne Klara działa od 2012 roku. Jest prowadzone przez JST sp. z o.o., prezesem spółki jest Sławomir Nawrocki. Centrum mieści się w budynku o powierzchni prawie 5 tysięcy metrów kwadratowych, zlokalizowanym przy ulicy Wały Generała Józefa Dwernickiego 43/45.

Placówki ambulatoryjne Żagiel Med z Lublina zdobyły certyfikat Centrum Monitorowania Jakości w Ochronie Zdrowia, przyznawany przez ministra zdrowia. Certyfikat dotyczy podstawowej opieki zdrowotnej.

Placówki Żagiel-Med zdobyły certyfikat, uczestnicząc w projekcie pod nazwą „Wsparcie podmiotów podstawowej opieki zdrowotnej we wdrażaniu standardów jakości i bezpieczeństwa opieki”, realizowanym w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój 2014-2020 (PO WER), który współfinansowany jest ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego.

Poradnie podstawowej opieki zdrowotnej Żagiel Med działają w placówkach ambulatoryjnych zlokalizowanych przy ulicach – Onyksowej 12 oraz Zana 32.

Żagiel Med prowadzi także przychodnię i szpital przy ulicy Tetmajera 2.

Placówki Żagiel Med oferują oprócz podstawowej opieki zdrowotnej konsultacje specjalistyczne, diagnostykę oraz medycynę pracy.

Czytaj także: Dla MŚP ważny jest dostęp do opieki zdrowotnej i nowe technologie>>>

Szpital Żagiel Med wykonuje zabiegi w zakresie chirurgii onkologicznej, chirurgii bariatrycznej, chirurgii naczyniowej, chirurgii ogólnej, ginekologii, chirurgii plastycznej, medycyny estetycznej, ortopedii, otolaryngologii oraz urologii.

Oprócz usług poradni POZ pozostałe usługi placówek są komercyjne.

Spółka Żagiel Med należy do Lubelskiej Grupy Kapitałowej CRH Żagiel.

Obecnie certyfikat akredytacyjny posiada 170 placówek podstawowej opieki zdrowotnej oraz 219 szpitali.

W sierpniu 2019 w Okulus Plus Centrum Okulistyki i Optometrii w Bielsku-Białej wykonano zabieg doszczepienia soczewki wieloogniskowej. Specjalista wykonujący ten zabieg wykonał go jako jeden z pierwszych chirurgów w Polsce,

W wyniku zabiegu zaawansowana, uzupełniająca soczewka wewnątrzgałkowa Sulcoflex Trifocal, została umieszczona przed jednoogniskową soczewką, która została wszczepiona podczas operacji zaćmy.

Innowacyjność zabiegu polega na tym, że można go wykonać u pacjentów, którzy podczas usunięcia zaćmy mieli wszczepioną soczewkę jednoogniskową, czyli taką, która zapewnia dobre widzenie na jedną odległość. Soczewka Sulcoflex Trifocal może wyeliminować potrzebę noszenia okularów do większości codziennych czynności z dowolnej odległości. Zabieg przeprowadzony w Okulus to szansa dla pacjentów, którzy są już po zabiegu zaćmy i nadal noszą okulary.

Okulus Plus, Centrum Okulistyki i Optometrii (przedtem Klinika Okulus) działa od 2002 roku i oferuje pełną diagnostykę oraz leczenie laserowe i chirurgiczne chorób oczu.

Rocznie ze świadczeń placówki korzysta ponad 17 tysięcy osób, którzy są leczeni w ramach poradni okulistycznej, pracowni angiografii fluoresceinowej, pracowni laseroterapii i tomografii ocznej oraz  na oddziale okulistycznym chirurgii jednego dnia.

Czytaj także: Centrum Medyczne Mavit wśród najlepszych placówek okulistycznych>>>

W Bielsku-Białej Okulus Plus działa przy ulicy Górskiej 19. Prowadzi również placówkę w Jaworznie, przy ulicy Nowej 8.

Placówki prowadzi Okulus Plus Centrum Okulistyki i Optometrii sp. z o.o., zarejestrowana w Katowicach. Właścicielami spółki są: Iwona Filipecka, Jolanta Dąbrowska Macha oraz Krzysztof Macha (prezes zarządu).

Do konsultacji skierowany został projekt rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie kursu w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy. Projekt liberalizuje między innymi przepisy dotyczące składu komisji egzaminacyjnej oraz weryfikacji uprawnień ratownika.

Dotychczas obowiązujące przepisy nakładały obowiązek zapewnienia w składzie komisji egzaminacyjnej przynajmniej dwóch lekarzy: konsultanta wojewódzkiego w dziedzinie medycyny ratunkowej lub wskazanego przez niego lekarza systemu – jako przewodniczącego komisji a także innego lekarza – jako jej członka.

Powodowało to znaczne ograniczenia dla organizatorów egzaminów ze względu na istotne braki lekarzy posiadających specjalizację wymaganą dla lekarzy systemu, jak i koszty ich wynagrodzenia.

Projekt daje możliwość zastąpienia lekarzy przez inne osoby wykonujące zawód medyczny w systemie PRM, a także przez samych ratowników z jednostek współpracujących z systemem.

Projekt rozporządzenia wprowadza też nowy wzór zaświadczenia o uzyskaniu tytułu ratownika, uwzględniający sytuację, w której przystąpienie do egzaminu z kwalifikowanej pierwszej pomocy nie jest poprzedzone kursem. Dotyczy to osób zatrudnionych w jednostkach współpracujących z systemem, posiadających zaświadczenie, którego termin ważności upływa nie później niż na 3 miesiące od dnia egzaminu.

Zaświadczenie jest wydawane na okres 3 lat i po upływie tego okresu, osoby zatrudnione w tych jednostkach mają możliwość przystąpienia do egzaminu, celem odnowienia uprawnień, bez konieczności ponownego odbywania kursu.

Obecnie obowiązujące rozporządzenie nie przewidywało odrębnego wzoru zaświadczenia dla tych osób.

W projekcie uchylono obowiązek wyposażenia sali ćwiczeń w szynę wyciągową, gdyż nie jest ona używana w trakcie udzielania kwalifikowanej pierwszej pomocy i nie jest na wyposażeniu jednostek współpracujących z systemem.

Czytaj także: Rozwiązania telemedyczne to sposób na efektywność ochrony zdrowia>>>

Doprecyzowano zakres danych dotyczących dokumentacji prowadzonej przez organizatorów kursu. Umożliwi to weryfikację zgodności informacji podawanych przez podmiot prowadzący kurs ze stanem rzeczywistym, na użytek kontroli prowadzonej przez wojewodę oraz uporządkuje prowadzoną dokumentację.

Umożliwiono również prowadzenie zajęć przez lekarzy systemu, pielęgniarki systemu oraz ratowników medycznych wykonujących zawód we wszystkich jednostkach systemu PRM. Dotychczas taka możliwość dotyczyła tylko osób wykonujących zawód w zespołach ratownictwa medycznego, a pozbawione jej były osoby wykonujące zawód w szpitalnych oddziałach ratunkowych.

Projekt został opublikowany na stronie Rządowego Centrum Legislacji 26 września 2019.

Uwagi do projektu można przekazywać do 4 października 2019 roku.

Centrum Medyczne Grupa Zdrowie realizuje inwestycję dotyczącą budowy Zakładu Opiekuńczo-Leczniczego przy Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Płocku. Centrum dzierżawi teren, na którym powstanie placówka.

Oferta Centrum została wybrana w wyniku przetargu.

20 września 2019 miało miejsce wmurowanie kamienia węgielnego pod budowę obiektu. Rozpoczęły się już prace rozbiórkowe budynku starej pralni, stojącym na dzierżawionym terenie.

Grupa Zdrowie będzie także prowadzić wybudowany przez siebie ZOL. W jednokondygnacyjnym budynku oprócz pokoi dla pacjentów znajdą się także pomieszczenia do pracy zbiorowej i indywidualnej lekarzy i rehabilitantów z pacjentami. W sumie, w pokojach będzie od 45 do 60 łóżek, zaplanowano sale jedno- dwu- i trzyosobowe, gabinety zabiegowe, lekarskie i salę dziennego pobytu.

Czytaj także: NIK: potrzebne są standardy opieki paliatywnej i hospicyjnej>>>

W skład Grupy Zdrowie wchodzi największy w Polsce zespół opieki długoterminowej i rehabilitacji Centrum Medyczne Grupa Zdrowie w Kraszewie Czubakach z prawie 600 łóżkami w zakładach opiekuńczo-leczniczych dla dorosłych i dzieci, dla osób psychicznie chorych, całodobową i dzienną rehabilitacją oraz hospicjum.

Grupa prowadzi też szpital w Głownie, w którym od sierpnia 2019 roku działa pierwsze w województwie łódzkim hospicjum stacjonarne, oraz przychodnie w Raciążu, Płońsku, Warszawie, Płocku, Baboszewie, Sypniewie, Czerwińsku, Czerwonce Włościańskiej, Dzierżążnie, Uniecku. Do Grupy należą także: Jagiellońskie Centrum Medyczne z Krakowa oraz NZOZ Medicus w Lipcach Reymontowskich.

Świadczenia medyczne udzielane w placówkach Grupy Zdrowie  są finansowane głównie przez Narodowy Fundusz Zdrowia, ale działalność jest dopełniana usługami odpłatnymi.

Centrum Kompleksowej Rehabilitacji z Konstancina-Jeziornej wprowadziło w swojej przychodni rehabilitacyjnej nową usługę – trwające 2 tygodnie pobyty rehabilitacyjne,

Podczas turnusu pacjenci mają do dyspozycji 10 dni zabiegowych, a także opiekę lekarską, pielęgniarską i pielęgnacyjną.

Centrum Kompleksowej Rehabilitacji specjalizuje się w leczeniu schorzeń i rehabilitacji narządu ruchu, rehabilitacji kręgosłupa, rehabilitacji neurologicznej oraz w operacjach ortopedycznych i chirurgii kręgosłupa.

Oferta placówki obejmuje porady medyczne i zabiegi terapeutyczne w przychodni rehabilitacyjnej oferującej świadczenia finansowane przez NFZ, w prywatnej przychodni rehabilitacyjnej Centrum Medyczne, w pięciu filiach oraz stacjonarne pobyty szpitalne w jednym z trzech oddziałów Szpitala Wielospecjalistycznego CKR. Oferuje także zabiegi odnowy biologicznej oraz pobyty rekreacyjne.

Oprócz działalności medycznej ośrodek prowadzi także działalność naukową.

W Konstancinie-Jeziornej działa także sanatorium uzdrowiskowe CKR. W ramach umowy z Zakładem Ubezpieczeń Społecznych CKR organizuje turnusy rehabilitacji powypadkowej. Leczenie dostępne jest w ramach programu: „Rehabilitacja lecznicza w ramach prewencji rentowej ZUS”.

W ostatnich miesiącach CKR wprowadziło także inne nowe świadczenia – w zakresie podologii oraz leczenia osteoporozy.

Czytaj: Nowe świadczenia w CKR>>>

Centrum Medyczne Wisan, z miejscowości Skopanie (powiat tarnobrzeski, województwo podkarpackie) otworzyło  nowe poradnie – dermatologiczną i urologiczną. Poradnie oferują konsultacje komercyjne.

Koszt konsultacji dermatologa to 75 zł, a urologa – 120 zł.

Centrum Medyczne Wisan oferuje ambulatoryjną opiekę zdrowotną, między innymi świadczenia w zakresie medycyny pracy. Działają tutaj także poradnie: kardiologiczna i kardiochirurgiczna, chirurgii ogólnej, urazowo-ortopedyczna, ginekologiczno-położnicza i neurologiczna.

W placówce można wykonać badania EKG, USG oraz spirometryczne.

Centrum oferuje zarówno usługi komercyjne jak i finansowane przez NFZ. Kontrakt z Funduszem dotyczy ambulatoryjnej opieki specjalistycznej w zakresie kardiologii i neurologii oraz świadczeń pielęgnacyjnych i opiekuńczych (pielęgniarska opieka długoterminowa domowa).

Placówka działa przy ulicy Włókniarzy, przy Fabryce Firanek Wisan.

Czytaj także: Wielospecjalistyczne Centrum Medicover Stomatologia we Wrocławiu w nowej odsłonie>>>

Telemedycyna Polska S.A. osiągnęła w sierpniu 2019 roku skonsolidowane przychody ze sprzedaży w wysokości 327,6 tys. zł, co oznacza spadek o 24,6 procenta w porównaniu do sierpnia 2018 roku.

Natomiast skonsolidowane przychody ze sprzedaży Grupy Kapitałowej Telemedycyna Polska S.A. narastająco w sierpniu 2019 miały wartość 3 541,8 tys. zł i były o 1,2 procenta wyższe w porównaniu do analogicznego okresu roku 2018.

W poprzednich miesiącach roku 2019 Telemedycyna Polska S.A. raportowała zarówno wzrost przychodów, jak i spadek. Na przykład w czerwcu 2019 był to wzrost o 41 procent, w marcu 2019 – spadek o 32 procent.

Telemedycyna Polska S.A. specjalizuje się w usługach telekardiologicznych dla pacjentów indywidualnych oraz dla placówek medycznych na terenie całego kraju. Spółka posiada własne Centrum Monitoringu Kardiologicznego, które czynne jest przez całą dobę, 365 dni w roku i obsługuje kilka tysięcy badań miesięcznie.

Czytaj także: Telemedycyna – element efektywnej opieki nad pacjentem>>>

Spółka bezpośrednio świadczy usługę kardiotele – całodobową teleopiekę kardiologiczną. W ramach tej usługi pacjenci wyposażani są w osobisty, przenośny aparat EKG, za pomocą którego mogą przesyłać przez telefon swoje badania oraz konsultować je z dyżurującym lekarzem z Centrum Monitoringu Kardiologicznego.

Strategia spółki Telemedycyna Polska dotyczy też wprowadzania i rozwijania rozwiązań telemedycznych w obszarze chorób przewlekłych. W pierwszej kolejności będzie to dotyczyć teleopieki kardiologicznej, następnie oferowane będą kompleksowe usługi teleopieki długoterminowej.

Jednym z obszarów strategicznych rozwoju Grupy jest także teleopieka senioralna.

34,15 procenta akcji spółki Telemedycyna Polska S.A. posiada Neuca Med, spółka z Grupy Neuca.

10 października 2019 roku wejdzie w życie rozporządzenie ministra zdrowia w sprawie wzoru upoważnienia do przeprowadzania badań lotniczo-lekarskich oraz sposobu prowadzenia listy lekarzy orzeczników medycyny lotniczej.

Wzór tego upoważnienia jest załącznikiem do rozporządzenia.

Rozporządzenie określa, że na liście lekarzy orzeczników medycyny lotniczej znajdują się lekarze, którzy posiadają ważny certyfikat lekarza orzecznika medycyny lotniczej lub ważne upoważnienie do przeprowadzania badań lotniczo-lekarskich, ograniczony certyfikat lekarza orzecznika medycyny lotniczej lub ograniczone upoważnienie do przeprowadzania badań lotniczo-lekarskich, zawieszony certyfikat lekarza orzecznika medycyny lotniczej lub zawieszone upoważnienie do przeprowadzania badań lotniczo-lekarskich lub cofnięty certyfikat lekarza orzecznika medycyny lotniczej lub cofnięte upoważnienie do  przeprowadzania badań lotniczo-lekarskich.

Wpis na listę lekarzy orzeczników dokonany na podstawie przepisów dotychczasowych zachowuje ważność do czasu upływu jego terminu.

Rozporządzenie zostało opublikowane w Dzienniku Ustaw RP 25 września 2019.

Czytaj także: Opieka zdrowotna oparta na wartości to większa efektywność leczenia>>>

Do konsultacji skierowany został projekt rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie zakresu informacji zawartych w Centralnym Rejestrze Danych o Ekspozycjach Medycznych. Rejestr ten zawiera informacje o ekspozycjach medycznych wykonywanych w jednostkach ochrony zdrowia.

Chodzi o ekspozycje w ramach szczegółowych medycznych procedur radiologicznych z zakresu rentgenodiagnostyki, radiologii zabiegowej oraz diagnostyki związanej z podawaniem pacjentom produktów radiofarmaceutycznych.

Informacje zawarte w rozporządzeniu obejmują określenie liczby zastosowań medycznych procedur radiologicznych oraz wielkości narażenia na promieniowanie jonizujące z tytułu zastosowania medycznych procedur radiologicznych dla każdego z zakresów.

Informacje te zamieszczane są w Rejestrze w podziale na płeć i  wiek, z uwzględnieniem osób do 16. roku życia oraz osób powyżej 16. roku życia.

Rozporządzenie jest wykonaniem upoważnienia ustawowego zawartego w art. 33zf ust. 4 ustawy z 29 listopada 2000 roku – Prawo atomowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 792, z późn. zm.).

Przepisy ustawowe mają swoją podstawę w przepisach dyrektywy Rady 2013/59/Euratom z 5 grudnia 2013 roku  ustanawiającej podstawowe normy bezpieczeństwa w celu ochrony przed zagrożeniami wynikającymi z narażenia na działanie promieniowania jonizującego oraz uchylającej dyrektywy 89/618/Euratom, 90/641/Euratom, 96/29/Euratom, 97/43/Euratom i 2003/122/Euratom.

Czytaj także: Innowacje w zakresie badań genetycznych umożliwiają precyzyjną diagnostykę i leczenie>>>

Zgodnie z przepisami unijnymi państwa członkowskie zapewniają, aby zostały określone rozkłady szacowanych dawek indywidualnych pochodzących z narażenia medycznego do celów radiodiagnostycznych i do celów radiologii zabiegowej z uwzględnieniem, w stosownych przypadkach, rozkładów pod względem wieku i płci osób narażonych.

Projekt rozporządzenia został opublikowany na stronie Rządowego Centrum Legislacji 24 września 2019.

Uwagi do projektu można przekazywać w ciągu 30 dni.

Najwyższa Izba Kontroli przeanalizowała system opieki paliatywnej i hospicyjnej i wystąpiła do ministra zdrowia w sprawie opracowania standardów tej opieki jako narzędzia zapewniającego jakość udzielonych świadczeń.

Z analizy przeprowadzonej przez Izbę wynika, że nie wszyscy potrzebujący mają dostęp do odpowiedniej opieki paliatywnej i hospicyjnej, czego powodem jest wąska lista chorób – głównie nowotworowych – kwalifikujących do takiej opieki i mała jej dostępność na wsiach oraz wprowadzone przez NFZ limity w finansowaniu tego typu świadczeń. Z tego powodu część chorych umiera nie otrzymawszy opieki hospicyjnej.

NIK przestrzega, że sytuacja nie poprawi się dopóki między innymi nie zostanie opracowana strategia rozwoju opieki paliatywnej i hospicyjnej oraz jej standardów. Dotychczasowe działania na rzecz poprawy jej jakości i dostępności były nieskoordynowane i fragmentaryczne. Mimo znacznego wzrostu nakładów na opiekę paliatywną, hospicjom nadal brakuje środków na prowadzenie działalności.

Brakuje także miejsc w hospicjach. W większości województw nie zapewniono minimalnej liczby łóżek w paliatywnej opiece stacjonarnej, zalecanej przez Europejskie Towarzystwo Opieki Paliatywnej (EAPC) – wynoszącej 80-100 łóżek na 1 milion mieszkańców. Mimo, że ich liczba w latach 2015-2018 zwiększyła się o 23 procent, to w 2018 roku w 10 województwach brakowało aż 443 łóżek.

Oprócz tego NIK zauważa, że wpływ na dostęp do opieki paliatywnej i hospicyjnej ma miejsce zamieszkania. Przeprowadzona przez Izbę analiza dostępności (na podstawie liczby pacjentów przypadających na 10 tysięcy mieszkańców) wykazała, że ze świadczeń korzystało o ponad 30 procent mniej pacjentów z gmin wiejskich niż miejskich. Prawie 80 procent sięgała różnica liczby pacjentów w poszczególnych województwach (na 10 tysięcy mieszkańców).

Najlepszy dostęp do opieki paliatywnej i hospicyjnej mieli mieszkańcy województw kujawsko-pomorskiego i świętokrzyskiego, a najtrudniejszy – mazowieckiego, lubelskiego i podlaskiego.

Poza tym w sześciu województwach NFZ nie zapewnił perinatalnej opieki paliatywnej. W trzech w ogóle nie przeprowadzono konkursów na te świadczenia, a w pozostałych trzech nie wyłoniono świadczeniodawcy. Działo się tak pomimo że od początku 2017 roku perinatalna opieka paliatywna stała się świadczeniem gwarantowanym.

Na ograniczony dostęp do świadczeń opieki paliatywnej wpływ ma również to, że nie mogą być one finansowane przez NFZ ponad limit określony w kontrakcie, ponieważ przepisy przewidują taką możliwość jedynie w odniesieniu do świadczeń ratujących życie.

Tymczasem świadczenia opieki paliatywnej to świadczenia szczególne, gdyż nie są ukierunkowane na ratowanie życia, lecz na zapewnienie godnych warunków umierania. Ograniczenie to powoduje powstawanie kolejek do hospicjów i sprawia, że część pacjentów nie doczekuje takiej pomocy

Wśród postulatów przedstawionych resortowi zdrowia przez Izbę są zmiany obowiązujących regulacji w celu zapewnienia dostępu do opieki paliatywnej i hospicyjnej (OPH) wszystkim potrzebującym, niezależnie od rodzaju choroby, w celu doprecyzowania wymogu częstotliwości wizyt i porad w warunkach domowych oraz zaktualizowania wymagań dotyczących personelu dopuszczonego do wykonywania rehabilitacji.

Czytaj także: Air Liquide Healthcare rozwija zakres świadczeń na Mazowszu>>>

NIK wnioskuje też o wprowadzenie do rozporządzenia w sprawie OPH obowiązku sporządzania indywidualnych planów opieki, określających zadania różnych opiekunów zaangażowanych w opiekę oraz o zmianę rozporządzenia w sprawie kryteriów wyboru ofert, tak aby premiowane były podmioty oferujące najlepszej jakości warunki dodatkowe świadczeń.

Wnioski Izby dotyczą także określenia kierunków rozwoju opieki paliatywnej i hospicyjnej oraz docelowego modelu funkcjonowania tej opieki oraz przeanalizowanie możliwości systemu opieki zdrowotnej pod kątem finansowania świadczeń OPH w sposób nielimitowany, wprowadzenia szpitalnych zespołów lub konsultantów medycyny paliatywnej oraz skoordynowania – we współpracy z ministrem ds. społecznych – opieki paliatywnej z pomocą społeczną, podstawową opieką zdrowotną oraz opieką długoterminową.

Według NIK konieczne jest tez przeprowadzenie analizy co do wymaganego poziomu zatrudnienia i kwalifikacji pielęgniarek, jak również katalogu wymaganego sprzętu z uwzględnieniem faktycznych potrzeb pacjentów i racjonalizacji kosztów jego utrzymania.

NIK ustaliła, że w 80 procentach skontrolowanych hospicjów wystąpiły nieprawidłowości dotyczące organizacji udzielania świadczeń. Kontrola wykazała, że w 10 hospicjach nie we wszystkich miesiącach objętych badaniem zapewniono obecność wymaganego personelu. Licząc łączny czas opieki należnej chorym, ograniczono go o ponad 200 godzin – w przypadku lekarzy, 250 godzin – w przypadku psychologów, 70 godzin – w przypadku fizjoterapeutów, a o 20 godzin – w przypadku pielęgniarek. W stosunku do pacjentów przebywających w domach, czterech świadczeniodawców nie zachowało wymaganej przepisami minimalnej częstotliwości wizyt pielęgniarskich, a w dwóch z nich również porad lekarskich.

Roczne nakłady NFZ na opiekę paliatywną i hospicyjną wyniosły od 414 mln zł w 2015 roku do 668 mln zł w 2017 roku. Najwięcej przeznaczano na opiekę w warunkach stacjonarnych (880 mln zł) i domowych dla dorosłych (759 mln zł). Na opieką domową dla dzieci wydano 117 mln zł, na poradnie – prawie 10 mln zł, a na opiekę perinatalną 154 tys. zł. Największe nakłady poniesiono w województwach śląskim i mazowieckim, a najniższe w lubuskim, opolskim, podlaskim i zachodniopomorskim.

Cały raport dostępny jest na stronie: www.nik.gov.pl

Grupa Zdrowie Arkadiusz Chmieliński otworzyła w sierpniu 2019 pierwsze w województwie łódzkim hospicjum stacjonarne. Placówka powstała w szpitalu w Głownie, który jest prowadzony przez Grupę.

Ze świadczeń hospicjum mogą korzystać pacjenci cierpiący na nieuleczalne, postępujące schorzenia takie jak nowotwory, następstwa chorób zapalnych ośrodkowego układu nerwowego, układowe zaniki pierwotne zajmujące ośrodkowy układ nerwowy, kardiomiopatie, niewydolność oddechową, owrzodzenia odleżynowe czy stwardnienie rozsiane.

W hospicjum stacjonarnym pacjenci mają zapewnioną całodobową opiekę pielęgniarską oraz stały dostęp do opieki lekarskiej. Wsparciem w opiece nad pacjentem służą fizjoterapeuci, a psychologowie obejmują opieką zarówno pacjenta jak i jego rodzinę.

Koszt leczenia w hospicjum w całości pokrywany jest ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia.

Centrum Medyczne Grupa Zdrowie prowadzi także największy w Polsce zespół opieki długoterminowej i rehabilitacji w Kraszewie Czubkach, który posiada prawie 600 łóżek w zakładach opiekuńczo-leczniczych dla dorosłych i dzieci, dla osób psychicznie chorych, oferuje całodobową i dzienną rehabilitację i prowadzi hospicjum.

Czytaj także: NIK: potrzebne są standardy opieki paliatywnej i hospicyjnej>>>

Grupa prowadzi także przychodnie w Raciążu, Płońsku, Warszawie, Płocku, Baboszewie, Sypniewie, Czerwińsku, Czerwonce Włościańskiej, Dzierżążnie, Uniecku. Do Grupy należą także: Jagiellońskie Centrum Medyczne z Krakowa oraz NZOZ Medicus w Lipcach Reymontowskich.

Świadczenia medyczne udzielane w placówkach Grupy Zdrowie  są finansowane głównie przez NFZ.

Założycielem i właścicielem Grupy Zdrowie jest Arkadiusz Chmieliński, lekarz z wieloletnią praktyką i specjalizacjami w zakresie chorób wewnętrznych, medycyny rodzinnej i kardiologii.

Grupa pierwotnie nosiła nazwę Poradnia Rodzinna Zdrowie i zaczęła działalność w 1998 od świadczeń w zakresie POZ i AOS. W miarę poszerzania oferty świadczeń w roku 2016 zmieniła nazwę na Grupa Zdrowie.

Centrum Medyczne Ogrodowa ze Skierniewic otworzyło nową poradnię okulistyczną. Poradnia oferuje komercyjne konsultacje i badania diagnostyczne oczu.

Dostępne jest tutaj komputerowe badanie wzroku, pachymetria, keratometria, pomiar ciśnienia wewnątrzgałkowego, badania dna oka czy badanie pola widzenia. Można wykonać badanie kierowców i wysokościowe.

Pierwsza wizyta kosztuje 140 zł, a kolejne – 130 zł. W poradni przyjmuje ordynator oddziału okulistycznego szpitala w Skierniewicach.

Czytaj także: Szpital Medicover: pierwsze miejsce w rankingu Rodzić po ludzku>>>

Centrum Medyczne Ogrodowa oferuje świadczenia w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej oraz konsultacje specjalistyczne zarówno komercyjne jak i finansowane przez NFZ.

W ofercie placówki są świadczenia w zakresie stomatologii, medycyny estetycznej a także diagnostyka (laboratoryjna i obrazowa).

Centrum Ogrodowa zostało otwarte w październiku 2013 roku. Zlokalizowane jest w centrum miasta przy ulicy Ogrodowej 21/23 w budynku o powierzchni około 1100 mkw (część medyczna zajmuje około 900 mkw).  W budynku działa też apteka.

Właścicielem placówki jest lekarz Grzegorz Kania, prowadzący także sieć przychodni zlokalizowanych w sąsiednich miejscowościach – w Makowie, Bolimowie, Łowiczu oraz drugą placówkę w Skierniewicach – na osiedlu Zadębie.

Szpitale prywatne, które nie mają gwarancji otrzymania środków z Narodowego Funduszu Zdrowia, muszą zredefiniować model swojej działalności. Zmiana modelu finansowania powinna iść w kierunku prywatnych ubezpieczeń zdrowotnych – postulują autorzy raportu „Stan sektora szpitali prywatnych w Polsce” przygotowanego przez Ogólnopolskie Stowarzyszenie Szpitali Prywatnych.

Z wniosków zawartych w raporcie wynika, że w przeciwnym razie potencjał prywatnego sektora nie zostanie wykorzystany, a jego udział w sektorze ochrony zdrowia w Polsce będzie stopniowo malał.

Raport, przygotowany na podstawie informacji i dokumentów finansowych szpitali prywatnych, członków OSSP, zawierający dane z roku 2017, pokazuje, że sektor szpitali w Polsce kurczy się z roku na rok.  Zmniejsza się zarówno liczba placówek i łóżek  jak i skraca się czas pobytu pacjenta w szpitalu. Jest to tendencja europejska i zjawisko to będzie w Polsce postępować, czego dowodem jest na przykład rozbieżność pomiędzy wskaźnikami obłożenia łóżek: w Polsce 65,8 procenta (2017 rok), a w Unii Europejskiej 77 procent (2016 rok).

W 2017 roku udział szpitali niepublicznych w sektorze ochrony zdrowia w Polsce wynosił 44 procent. Działalność szpitali prywatnych w 59 procentach finansowana była przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Udział pacjentów w opłatach za świadczenia stanowił jedynie 36 procent.

Czytaj także: Innowacje w zakresie badań genetycznych umożliwiają precyzyjną diagnostykę i leczenie>>>

Od 2016 roku ilość szpitali prywatnych, które podpisywały kontrakt z narodowym płatnikiem, zmniejsza się co roku.

Zmiany w sektorze szpitali potwierdza wprowadzona w październiku 2017 roku sieć szpitali, do której zakwalifikowano 594 szpitale, z czego tylko 78 szpitali niepublicznych, wśród których znalazło się 61 szpitali prywatnych.

Z danych zawartych w raporcie wynika, że przeciętny szpital prywatny będący członkiem OSSP to podmiot o rocznych przychodach ze sprzedaży rzędu 16 mln zł z marżą netto 4 procent. Niskie marże wynikają z wysokich kosztów operacyjnych. Głównym ich składnikiem są koszty wynagrodzeń kadry medycznej, które z roku na rok rosną, niezależnie od szpitali. Problemem jest polityka państwa, które walczy z emigracją lekarzy, a także niedobór pielęgniarek i położnych przy rosnącym wieku aktualnie pracującego personelu medycznego.

Na wielkość przychodów ze sprzedaży szpitali prywatnych duży wpływ ma wartość kontraktów z Narodowym Funduszem Zdrowia, która systematycznie się zmniejsza.

Szpitalom znajdującym się w sieci NFZ zagwarantowano umowę i środki na działalność w postaci ryczałtu. Takie preferencyjne podejście przekłada się na zmiany w sektorze szpitali w Polsce.

Do sieci szpitali nie weszło tylko 3 procent szpitali publicznych, ale aż 81 procent szpitali niepublicznych. Od strony finansowej reforma ta przekłada się na skalę prowadzonej działalności szpitalnej.

Raport podkreśla, że w 2017 roku przeciętny szpital prywatny nie miał problemów z terminowym regulowaniem własnych zobowiązań bieżących. Dobra płynność wynikała z właściwej struktury aktywów obrotowych i krótkoterminowych zobowiązań. Szpitale prywatne korzystały z kapitału obcego w niewielkim zakresie, stąd niski wskaźnik ogólnego zadłużenia. To jednak pozbawiało je pozytywnego efektu dźwigni finansowej, który znacznie poprawiłby efektywność kapitałów własnych mierzoną wskaźnikiem ROE. Rentowność ta jest bardzo zmienna w przypadku szpitali prywatnych, a dynamika zmian pokrywa się z dynamiką zmian zysku netto. Poziom zysku netto osiągany przez przeciętny szpital prywatny, nawet przy jego akumulacji, nie zwiększa znacząco kapitałów własnych. Dokapitalizowanie wymaga jednak stabilnych warunków prowadzenia działalności, a tych nie gwarantują właścicielom szpitali prywatnych rozwiązania stosowane w ramach sieci szpitali.

Tymczasem sektor szpitali prywatnych dysponuje infrastrukturą, sprzętem medycznym i personelem, dzięki którym możliwe jest przyjęcie nawet ponad 20 procent więcej pacjentów niż obecnie. Wykorzystanie posiadanego sprzętu medycznego sięga 70 procent, a obłożenie łóżek szpitalnych wyniosło 51,3 procenta w 2017 roku.

Zasady wprowadzonej w 2017 roku. sieci szpitali gwarantowały finansowanie ryczałtowe przez NFZ tylko szpitalom zakwalifikowanym do projektu. Pozostałe szpitale miały być kontraktowane w ramach dostępnej puli środków.

Stanowi to wyzwanie dla szpitali prywatnych, które muszą zbudować nowy model swojej działalności i finansowania. Jego podstawą mogłyby być prywatne ubezpieczenia zdrowotne.

Cały raport dostępny jest na stronie www.szpitale.org

Do konsultacji trafił projekt ustawy o zawodzie ratownika medycznego oraz samorządzie ratowników medycznych, który kompleksowo reguluje wykonywanie tego zawodu oraz utworzenie ram prawnych dla działania samorządu ratowników medycznych i zasad ich odpowiedzialności zawodowej.

Projekt zakłada, że zawód ratownika medycznego może wykonywać osoba, która posiada pełną zdolność do czynności prawnych, posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie tego zawodu, wykazuje znajomość języka polskiego w stopniu wystarczającym do wykonywania tego zawodu i złożyła oświadczenie o następującej treści: „Oświadczam, że władam językiem polskim w mowie i piśmie w zakresie niezbędnym do wykonywania zawodu ratownika medycznego” a także spełnia szereg innych wymagań.

Należy do  nich: rozpoczęcie przed 1 października 2019 roku studiów wyższych na kierunku (specjalności) ratownictwo medyczne i uzyskanie tytułu zawodowego licencjata lub magistra na tym kierunku (specjalności) lub rozpoczęcie po 30 września 2019 roku studiów wyższych na kierunku ratownictwo medyczne, uzyskanie tytułu licencjata oraz złożenie z wynikiem pozytywnym Państwowego Egzaminu z Ratownictwa Medycznego (PERM).

Według ustawy ratownikiem może być także osoba, która rozpoczęła przed 1 marca 2013 roku naukę w publicznej szkole policealnej lub niepublicznej szkole policealnej o uprawnieniach szkoły publicznej i uzyskała dyplom potwierdzający uzyskanie tytułu zawodowego ratownik medyczny albo dyplom potwierdzający kwalifikacje zawodowe w zawodzie ratownik medyczny, lub posiada dyplom wydany w państwie innym niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, Konfederacja Szwajcarska lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) uznany za równoważny z dyplomem uzyskiwanym w RP.

Może to być także osoba, która posiada kwalifikacje do wykonywania zawodu ratownika medycznego nabyte w państwie członkowskim Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, uznane w RP.

Zgodnie z projektem ustawy PERM będzie organizowany przez Centrum Egzaminów Medycznych w Łodzi.

Czytaj także: Pomoc publiczna dla przedsiębiorców na badania i innowacje>>>

Prawo wykonywania zawodu ratownika medycznego przyznawać będzie Krajowa Rada Ratowników Medycznych.

Ustawa określa również prawa i obowiązki ratowników medycznych, w tym między innymi prawo wglądu do dokumentacji medycznej oraz do uzyskania od lekarza, felczera, pielęgniarki, położnej informacji o stanie zdrowia pacjenta, rozpoznaniu, proponowanych metodach diagnostycznych, leczniczych, rehabilitacyjnych, zapobiegawczych i dających się przewidzieć następstwach podejmowanych działań, w zakresie niezbędnym do udzielanych świadczeń zdrowotnych.

W projekcie ustawy przewiduje się utrzymanie dotychczasowych rozwiązań w zakresie ratowników medycznych wykonujących zawód w podmiotach leczniczych będących jednostkami budżetowymi i jednostkami wojskowymi, dla których podmiotem tworzącym jest Minister Obrony Narodowej, oraz w jednostkach wojskowych oraz w jednostkach służb podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych i Administracji.

Zgodnie z tymi rozwiązaniami koniecznym do samodzielnego wykonywania czynności zawodowych będzie ukończenie odpowiednio wojskowo–medycznego kursu kwalifikacyjnego albo medycznego kurs kwalifikacyjnego ministra spraw wewnętrznych.

Nowym rozwiązaniem w zakresie doskonalenia zawodowego będzie wprowadzenie urlopu szkoleniowego dla pracownika wykonującego zawód ratownika medycznego w wymiarze 6 dni roboczych rocznie, płatnego według zasad obowiązujących przy obliczaniu wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy.

Projektowane przepisy stanowią podstawę do uznania zawodu ratownika medycznego za zawód zaufania publicznego w rozumieniu art. 17 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Obecnie w systemie Państwowego Ratownictwa Medycznego zawód ratownika medycznego wykonuje 19 901 osób, z czego 14 950 ratowników medycznych udzielało medycznych czynności ratunkowych w zespołach ratownictwa medycznego, a pozostałe 3 802 udzielało świadczeń opieki zdrowotnej w szpitalnych oddziałach ratunkowych (dane zawarte w wojewódzkich planach systemu PRM na dzień 31 grudnia 2018 roku).

Samorząd ratowników medycznych będzie działał podobnie jak wszystkie inne samorządy zawodów medycznych działające w RP, a przynależność do niego będzie obowiązkowa.

Jednostką organizacyjną samorządu, posiadającą osobowość prawną, będzie Krajowa Izba Ratowników Medycznych, z siedzibą w Warszawie.

Rejestr ratowników medycznych prowadzony przez Izbę pozwoli na uzyskanie zarówno informacji bieżącej o liczbie ratowników medycznych, sposobach wykonywania zawodu ratownika, jak również o potrzebach kadrowych w tym zawodzie w poszczególnych rejonach kraju.

Ratownicy medyczni podlegać będą odpowiedzialności zawodowej za naruszenie zasad etyki zawodowej oraz przepisów związanych z wykonywaniem swojego zawodu.

W przepisach przejściowych określono też sposób ukonstytuowania się pierwszych organów samorządu ratowników medycznych.

Projekt ustawy o zawodzie ratownika medycznego oraz samorządzie ratowników medycznych został opublikowany  na stronie Rządowego Centrum Legislacji 20 września 2019 roku.

Uwagi do projektu można przekazywać w ciągu 30-tu dni.

4 października 2019 roku wejdzie w życie rozporządzenie ministra zdrowia w sprawie warunków i trybu udzielania pomocy publicznej i pomocy de minimis za pośrednictwem Agencji Badań Medycznych.

Określa ono warunki i tryb udzielania tej pomocy, jej przeznaczenie, rodzaje kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, sposób kumulowania pomocy oraz jej maksymalną wielkość.

Pomoc de minimis jest udzielana za pośrednictwem Agencji na wykonanie studium wykonalności, wsparcie komercjalizacji wyników badań naukowych i prac rozwojowych, oraz innych form ich transferu do gospodarki.

Rozporządzenie określa, co powinien zawierać wniosek o udzielenie takiej pomocy, a także kiedy jej udzielenie podlega indywidualnej notyfikacji Komisji Europejskiej (zależy to od rodzaju projektu i wysokości pomocy).

Do kosztów kwalifikowalnych w przypadku pomocy de minimis na wsparcie komercjalizacji wyników badań naukowych i prac rozwojowych, studium wykonalności oraz innych form ich transferu do gospodarki zalicza się między innymi koszty zatrudnienia osób realizujących projekt, koszty narzędzi i sprzętu wykorzystywanych do tego celu, jeżeli są one wykorzystywane w okresie dłuższym niż czas realizacji projektu, koszty ich amortyzacji w okresie realizacji projektu, obliczone na podstawie przepisów o rachunkowości, koszty doradztwa do wysokości 70 procent całkowitych kosztów kwalifikowalnych projektu, dodatkowe koszty ogólne ponoszone bezpośrednio w związku z wykonywaniem czynności objętych projektem do wysokości 15 procent całkowitych kosztów kwalifikowalnych projektu.

Czytaj także: Innowacje w zakresie badań genetycznych umożliwiają precyzyjną diagnostykę i leczenie>>>

Pomoc de minimis na wsparcie komercjalizacji wyników badań naukowych i prac rozwojowych, studium wykonalności oraz innych form ich transferu do gospodarki nie może przekroczyć 90 procent wartości kosztów kwalifikowalnych.

Pomoc publiczna na badania podstawowe, badania przemysłowe, prace rozwojowe oraz studia wykonalności jest udzielana, jeżeli projekt ma charakter innowacyjny, istnieje zapotrzebowanie na jego wynik, proponowane rozwiązania są porównywalne albo lepsze od dotychczasowych rozwiązań technicznych, technologicznych lub organizacyjnych, możliwość wykonania projektu nie budzi wątpliwości, a osiągnięcie przewidywanego wyniku jest efektywne ekonomicznie oraz planowane koszty realizacji projektu są zasadne w stosunku do przedmiotu i zakresu badań podstawowych, badań przemysłowych, prac rozwojowych lub studiów wykonalności.

Z rozporządzenia wynika także ,że pomoc publiczna na wspieranie innowacyjności może być udzielana mikro-, małemu lub średniemu przedsiębiorcy. Może być ona wynieść nawet 100 procent kosztów kwalifikowanych, pod warunkiem, że całkowita wartość tej pomocy nie przekroczy równowartości 200 000 euro dla jednego przedsiębiorcy w okresie trzech lat poprzedzających dzień udzielenia tej pomocy.

Rozporządzenie ministra zdrowia z 5 września 2019 w sprawie w sprawie warunków i trybu udzielania pomocy publicznej i pomocy de minimis za pośrednictwem Agencji Badań Medycznych zostało opublikowane w Dzienniku Ustaw RP 19 września 2019 (poz. 1786).

Projekt rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie badań lekarskich osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami i kierowców wprowadza w dotychczasowych przepisach zmiany, które mają na celu usunięcie problemów interpretacyjnych oraz wątpliwości merytorycznych.

Doprecyzowano procedury postępowania orzeczniczego po upływie określonego okresu adaptacji w przypadku powstania jednooczności lub diplopii, dostosowano zakres osób objętych obligatoryjną konsultacją lekarską po 6-miesięcznym okresie adaptacji w przypadku powstania znacznej i nagłej utraty możliwości widzenia na jedno oko, zgodnie z dotychczas funkcjonującymi zasadami wynikającymi z wymagań dotyczących wzroku, określonych w załączniku III dyrektywy nr 2006/126/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie praw jazdy.

Poza tym przeredagowany został opis szczegółowych warunków badania lekarskiego w zakresie narządu wzroku z uwzględnieniem odpowiednio badania poziomego i pionowego pola widzenia.

Czytaj także: Jest projekt ustawy o zawodzie ratownika medycznego>>>

Uzupełniono także  opis szczegółowych warunków badania lekarskiego w zakresie układu sercowo-naczyniowego, zgodnie z dotychczas funkcjonującymi  zasadami wynikającymi z wymagań dotyczących chorób układu sercowo-naczyniowego, określonych w załączniku III dyrektywy nr 2006/126/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie praw jazdy.

Przepisy projektowanego rozporządzenia będą miały zastosowanie do spraw będących w toku już od dnia ich wejścia w życie, z jednoczesnym zachowaniem ważności wszystkich czynności dokonanych w ramach prowadzonego postępowania w sprawie wydania orzeczenia lekarskiego na podstawie przepisów dotychczasowych.

Natomiast orzeczenia lekarskie wydane na podstawie przepisów dotychczasowych zachowają ważność przez okres, na jaki zostały wydane.

Projekt rozporządzenia ministra zdrowia zmieniającego rozporządzenie w sprawie badań lekarskich osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami i kierowców został opublikowany na stronie Rządowego Centrum Legislacji 18 września 2019.

Uwagi do projektu można przekazywać w ciągu 30-tu dni.