Badacze i sponsorzy będą odpowiedzialni za badania kliniczne

Autor: Medycyna Prywatna
Dodano: 3.04.2023

14 kwietnia 2023 roku wejdzie w życie ustawa o badaniach klinicznych. Dokument określa zasady odpowiedzialności cywilnej spoczywającej na badaczu i na sponsorach takich badań. Nowe przepisy mają także lepiej chronić pacjentów uczestniczących w badaniach klinicznych.

Dzięki ustawie polskie regulacje zostaną dostosowane w do prawa unijnego. Wynika z niej, że pozwolenie na prowadzenie badań klinicznych będzie wydawane przez prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych. Opracowany ma także zostać system oceny etycznej badań i metody jej przeprowadzania przez komisje bioetyczne oraz zasady dotyczące finansowania świadczeń medycznych związanych z badaniami klinicznymi.

Nowe Centrum Medyczne Scanmed w Poznaniu

Ochronie uczestnika badań klinicznych będzie służył Fundusz Kompensacyjny Badań Klinicznych, finansowany przez sponsorów, będzie on w gestii Rzecznika Praw Pacjenta.

Ustawa z 9 marca 2023 roku o badaniach klinicznych produktów leczniczych stosowanych u ludzi została opublikowana w Dzienniku Ustaw RP 30 marca 2023 (poz. 605).

Wejdzie w życie 14 kwietna 2023, z wyjątkiem kilku przepisów, które obowiązują od 31 marca 2023, dotyczących komisji bioetycznej, oraz przepisu dotyczącego porady naukowej w zakresie prowadzenia badań i testów niezbędnych do wykazania jakości, bezpieczeństwa lub skuteczności produktów leczniczych stosowanych u ludzi, udzielanej przez prezesa URPLiPB, który będzie obowiązywał 3 miesiące po wejściu w życie ustawy.

Link do ustawy>>>

Przeczytaj teraz

Nowelizacja ustawy o zdrowiu psychicznym definiuje psychoterapię i zawód psychoterapeuty

Autor: Medycyna Prywatna
Dodano: 19.12.2022

Rządowe Centrum Legislacji opublikowało projekt nowelizacji ustawy o ochronie zdrowia psychicznego, w którym zdefiniowane zostały między innymi pojęcia – psychoterapia i zawód psychoterapeuty. Projekt reguluje także przepisy związane ze stosowaniem przymusu bezpośredniego.

Psychoterapeuta został zdefiniowany jako osoba, która spełnia łącznie warunki określone dla osoby posiadającej certyfikat psychoterapeuty, o których mowa w przepisach w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień wydanych na podstawie art. 31d ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1285, z późn. zm.) lub osoba, która jest specjalistą psychoterapii dzieci i młodzieży.

Wymaganie dotyczące kompetencji

Mając na uwadze konieczność zapewnienia wysokiego poziomu świadczeń opieki zdrowotnej w zakresie ochrony zdrowia psychicznego, z uwzględnieniem podmiotów działających na rynku w charakterze komercyjnym, proponuje się uzupełnienie przepisu art. 5 ustawy o ust. 2 i 3, w których określone zostaną:

-zasada, że psychoterapię w ramach opieki, o której mowa w ust. 1, prowadzą wyłącznie psychoterapeuci

– definicja psychoterapii, zgodnie z którą stanowi ona metodę leczenia zaburzeń́ psychicznych i somatycznych, wymagającą od pacjenta współpracy i zaangażowania oraz chęci i umiejętności nawiązania szczególnej relacji interpersonalnej z psychoterapeutą, mającą na celu usunięcie zaburzeń́ zdrowia przez zmianę̨ sposobów przeżywania, poznawania i zachowania.

Psychoterapia – nowa specjalizacja mająca zastosowanie w ochronie zdrowia

Dbałość o wysoki poziom świadczonych usług zdrowotnych w zakresie zdrowia psychicznego wymaga określenia kto może udzielać świadczeń opieki zdrowotnej w postaci psychoterapii i wskazania minimalnych kompetencji oraz poziomu wykształcenia osób realizujących te usługi na rynku prywatnym – czytamy w uzasadnieniu do projektu.

Nie będzie osób chorych psychicznie

Projekt proponuje wprowadzenie nowych pojęć – „osoba z zaburzeniami psychotycznymi” zamiast „osoby chorej psychiczne”, „osoba z niepełnosprawnością intelektualną” zamiast „osoby upośledzonej umysłowo” oraz „osoba wykazująca inne zakłócenia czynności psychicznych, które zaliczane są do zaburzeń psychicznych i wymagają świadczeń zdrowotnych lub innych form pomocy i opieki niezbędnych do życia tej osoby w środowisku społecznym” zamiast „osoby wykazującej inne zakłócenia czynności psychicznych, które zgodnie ze stanem wiedzy medycznej zaliczane są do zaburzeń psychicznych, a osoba ta wymaga świadczeń zdrowotnych lub innych form pomocy i opieki niezbędnych do życia w środowisku rodzinnym lub społecznym”.

Dokument proponuje także nadanie nowego brzmienia art. 18 ust. 10 w celu wyeliminowania wątpliwości interpretacyjnych związanych z rozpoczęciem biegu 3-dniowego terminu na dokonanie oceny zasadności zastosowania przymusu bezpośredniego. Zgodnie z  zaproponowanym brzmieniem ocena nastąpi w terminie 3 dni od zakończenia stosowania przymusu.

Po dwukrotnym przedłużeniu przez lekarza stosowania przymusu bezpośredniego w formie unieruchomienia lub izolacji dalsze przedłużenie jego stosowania na kolejne okresy, z których każdy nie może być dłuższy niż 6 godzin. dopuszczalne będzie wyłącznie po każdorazowym osobistym badaniu osoby z zaburzeniami psychicznymi przez lekarza oraz uzyskaniu opinii innego lekarza (dotychczasowe przepisy zakładają badanie przez lekarza psychiatrę i uzyskanie opinii innego lekarza psychiatry).

Projekt ustawy o zmianie ustawy o ochronie zdrowia psychicznego został opublikowany na stronie Rządowego Centrum Legislacji 15 grudnia 2022 roku.

Uwagi do projektu można przekazywać w ciągu 21 dni.

Link do projektu

Przeczytaj teraz

Jednolity tekst ustawy o podstawowej opiece zdrowotnej

Autor: Medycyna Prywatna
Dodano: 8.12.2022

W Dzienniku Ustaw RP opublikowany został jednolity tekst ustawy o podstawowej opiece zdrowotnej z 27 października 2017 roku. Ustawa określa cele i organizację podstawowej opieki zdrowotnej oraz zasady zapewnienia odpowiedniej jakości świadczeń w tym zakresie.

Według ustawy lekarz POZ to lekarz, który posiada tytuł specjalisty w dziedzinie medycyny rodzinnej, odbywa szkolenie specjalizacyjne w dziedzinie medycyny rodzinnej, posiada specjalizację II stopnia w dziedzinie medycyny ogólnej albo  posiada specjalizację I lub II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie pediatrii, pod warunkiem ukończenia kursu w dziedzinie medycyny rodzinnej.

Lekarzem podstawowej opieki zdrowotnej może być także lekarz posiadający specjalizację I stopnia w dziedzinie medycyny ogólnej, posiadający specjalizację I lub II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie chorób wewnętrznych – udzielający świadczeń zdrowotnych z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej przed 31 grudnia 2024 roku, pod warunkiem ukończenia kursu, o którym mowa w ustawie o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Na tym krześle nie usiądziesz. W placówkach medycznych zablokowano krzesła w poczekalniach

Ustawa określa wymogi dla pielęgniarki POZ i położnej POZ.

Z przepisów ustawy wynika także, że pacjent dokonując wyboru lekarza POZ, pielęgniarki POZ i położnej POZ może wybrać osoby nie tworzące zespołu POZ, do 31 grudnia 2024 roku. Po tej dacie wybór będzie dotyczył całego zespołu sprawującego podstawową opiekę zdrowotną.

Tekst jednolity uwzględnia zmiany wprowadzone ustawą z 9 czerwca 2022 o wspieraniu resocjalizacji nieletnich oraz zmiany wynikające z przepisów ogłoszonych przed 26 października 2022.

Obwieszczenie marszałka Sejmu RP w sprawie ogłoszenie jednolitego tekstu ustawy o podstawowej opiece zdrowotnej zostało opublikowane w Dzienniku Ustaw RP 7 grudnia 2022 roku.

Przeczytaj teraz

Ustawa o medycynie laboratoryjnej opublikowana w Dzienniku Ustaw

Autor: Medycyna Prywatna
Dodano: 15.11.2022

9 listopada 2022 w Dzienniku Ustaw RP została opublikowana ustawa o medycynie laboratoryjnej, która określa zasady i warunki wykonywania czynności medycyny laboratoryjnej, zawodu diagnosty laboratoryjnego a także nadzoru i kontroli medycznych laboratoriów diagnostycznych.

Zgodnie z przepisami ustawy osobami uprawnionymi do samodzielnego wykonywania czynności medycyny laboratoryjnej w laboratoriom są: diagnosta laboratoryjny oraz lekarz posiadający prawo wykonywania zawodu oraz specjalizację I lub II stopnia w dziedzinie analityki lub w dziedzinie mikrobiologii lub w dziedzinie diagnostyki laboratoryjnej lub lekarz posiadający specjalizację II stopnia w dziedzinie mikrobiologii i serologii lub  lekarz posiadający tytuł specjalisty w dziedzinie diagnostyki laboratoryjnej lub tytuł specjalisty w dziedzinie mikrobiologii lekarskiej.

Za wykonywanie zawodu diagnosty laboratoryjnego uważa się między innymi prowadzenie działalności dydaktycznej na uczelniach prowadzących studia na kierunku analityka medyczna oraz badań naukowych i prac rozwojowych w dziedzinie nauk medycznych i nauk o zdrowiu, zatrudnienie w podmiocie leczniczym na stanowisku administracyjnym, na którym wykonuje się czynności związane z przygotowywaniem, organizowaniem lub nadzorem nad udzielaniem świadczeń zdrowotnych czy też zatrudnienie w podmiotach zobowiązanych do finansowania świadczeń opieki zdrowotnej ze środków publicznych.

Ustawa określa, że kierownikiem laboratorium może być osoba uprawniona do samodzielnego wykonywania czynności medycyny laboratoryjnej, która posiada tytuł specjalisty w co najmniej jednej dziedzinie specjalizacji zgodnej z profilem laboratorium, zatrudniona na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy.

Ustawa daje możliwość wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego w formie jednoosobowej działalności gospodarczej, jako indywidualna praktyka diagnosty laboratoryjnego, indywidualna praktyka diagnosty laboratoryjnego wyłącznie w zakładzie leczniczym na podstawie umowy z tym podmiotem, a także w formie spółki cywilnej, spółki jawnej albo spółki partnerskiej jako grupowa praktyka diagnostów laboratoryjnych.

Diagnostyka partnerem raportu dotyczącego wsparcia seniorów

Z przepisów wynika, że diagnosta laboratoryjny ma obowiązek doskonalenia zawodowego, poprzez samokształcenie oraz udział w kursach specjalistycznych, realizowanych także za pośrednictwem sieci internetowej. Diagności będą mogli wykorzystać do sześciu dni roboczych płatnego urlopu szkoleniowego.

Ustawa zawiera także zasady organizacji i działania samorządu diagnostów laboratoryjnych.

Większość przepisów ustawy wejdzie w życie 9 grudnia 2022, z wyjątkiem kilku punktów, które weszły w życie 10 listopada 2022, oraz tych, które wejdą w życie po 12 miesiącach od publikacji dokumentu.

Link do ustawy

Przeczytaj teraz

Będą zmiany w Państwowym Ratownictwie Medycznym

Autor: Medycyna Prywatna
Dodano: 3.11.2022

Do konsultacji został przekazany projekt nowelizacji ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym, który między innymi wprowadza zmiany dotyczące organizacji zespołów ratownictwa medycznego.

Przewiduje on dolny próg liczby specjalistycznych ZRM i zakłada się, że na każde rozpoczęte 10 podstawowych zespołów w województwie powinien przypadać co najmniej jeden zespół specjalistyczny, a mediana czasu dotarcia tych zespołów na miejsce zdarzenia – w skali każdego miesiąca – powinna być nie większa niż 20 minut.

Do zapewnienia pełnej obsady lekarskiej w istniejących ZRM S potrzeba około 1620 etatów dla lekarzy. Dysponenci ZRM będą zobligowani do zapewnienia odpowiedniej liczby zespołów specjalistycznych, zgodnie z wojewódzkim planem działania systemu. Liczba personelu w ZRM będzie pochodną liczby zespołów.

Motocykle ratunkowe, które dotychczas były składową wybranych zespołów wyposażonych w ambulanse, będą stanowiły odrębny rodzaj zespołów ratownictwa medycznego, który będzie jednym z elementów wojewódzkiego planu działania systemu PRM i oddzielnym produktem do sfinansowania w ramach umów zawieranych przez NFZ.

Osoby udzielające świadczeń zdrowotnych w jednostkach systemu, a więc w zespołach ratownictwa medycznego i w szpitalnych oddziałach ratunkowych będą miały obowiązek ukończenia kursów postępowania w stanach nagłych (oprócz lekarzy specjalistów medycyny ratunkowej, intensywnej terapii oraz anestezjologii i intensywnej terapii oraz pielęgniarek z tytułem specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa ratunkowego lub anestezjologii i intensywnej opieki).

Mind Health współpracuje z Uniwersytetem Kardynała Stefana Wyszyńskiego

Zmiany w liczbie dyspozytorni medycznych przewidują, że w województwach liczących powyżej 3 miliony mieszkańców wojewoda będzie mógł utworzyć dodatkową dyspozytornię, natomiast w województwach powyżej 5 milionów mieszkańców – łącznie trzy dyspozytornie. Tym samym maksymalna liczba dyspozytorni w kraju wzrośnie z 18 do 21.

Projekt ustawy przewiduje nowelizację ustawy o systemie powiadamiania ratunkowego.

Uporządkowany został także zakres danych udostępnianych konsultantom w ochronie zdrowia i podmiotom, które współdziałają z systemem PRM, a także poszerzony katalog danych udostępnianych na wniosek sądów, prokuratury i Policji o dane osobowe członków zespołów ratownictwa medycznego, dyspozytorów medycznych czy wojewódzkich koordynatorów ratownictwa medycznego.

Projekt zakłada doprecyzowanie przepisów wskazujących podstawy prawne do przeprowadzania kontroli dysponentów jednostek systemu oraz dyspozytorni medycznych przez ministra zdrowia.

Na wniosek Narodowego Funduszu Zdrowia wprowadzono przepis, który wprost przewiduje możliwość rozwiązania umowy na świadczenia zdrowotne realizowane w szpitalnym oddziale ratunkowym, w razie wystąpienia rażących uchybień po stronie świadczeniodawcy. Skutkować to będzie obowiązkiem aktualizacji wojewódzkiego planu działania systemu PRM przez wojewodę, poprzez wykreślenie danego oddziału z planu.

Zrezygnowano poza tym z przepisu dotyczącego wyliczania trzeciego kwartyla czasu dotarcia zespołu ratownictwa medycznego na miejsce zdarzenia, gdyż nie był on dotychczas przydatny. Do oceny pracy zespołów wykorzystywana jest wartość mediany w tym zakresie i czasy maksymalne.

Projekt uwzględnia specjalny rodzaj dyspozytorni medycznej, jakim jest CO LPR. Pracodawcą dla zatrudnionych tam dyspozytorów medycznych będzie nie wojewoda – jak stanowiła ustawa o PRM – lecz Lotnicze Pogotowie Ratunkowe.

Uwagi do projektu można przekazywać do 24 listopada 2022.

Link do projektu ustawy

Przeczytaj teraz

Ustawa o modernizacji szpitali po konsultacjach

Autor: Medycyna Prywatna
Dodano: 11.05.2022

Ponad 2 tysiące uwag przekazanych zostało do projektu ustawy o modernizacji i poprawie efektywności szpitalnictwa. Opublikowana została jej nowa wersja wraz ze wszystkimi zgłoszonymi uwagami.

Uwagi do projektu spowodowały wprowadzenie wielu znam. To najważniejsze z nich:

  1. Powiązano procesy rozwojowe i postępowania naprawczo-rozwojowe w zakresie obowiązku dostosowania działalności podmiotu szpitalnego do lokalnych, regionalnych i krajowych potrzeb zdrowotnych z finansowaniem z NFZ
  2. Podmiotem, który będzie miał decydujący wpływ na dostosowanie działalności podmiotu szpitalnego do lokalnych, regionalnych i krajowych potrzeb zdrowotnych będzie Agencja Rozwoju Szpitali (brak rozproszenia decyzyjnego)
  3. W opiniowanie planów rozwojowych i naprawczo-rozwojowych w zakresie obowiązku dostosowania działalności podmiotu szpitalnego do lokalnych i regionalnych potrzeb zdrowotnych oraz związanych z tym działań dostosowawczych włączono wojewodę
  4. Jeżeli plan naprawczo-rozwojowy będzie przewidywał restrukturyzację zatrudnienia (przy czym nie będzie to miało miejsca w przypadku każdego podmiotu) będzie musiało to zostać zaopiniowane przez związki zawodowe
  5. Środek ochronny w postaci ochrony przed egzekucją będzie ograniczony czasowo – do 12 miesięcy od dnia obwieszczenia o wszczęciu postępowania naprawczo rozwojowego
  6. W ustawie o działalności leczniczej dopuszczono możliwość tworzenia i prowadzenia samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej przez związek jednostek samorządu terytorialnego (mechanizm współpracy podmiotów tworzących)
  7. Agencja będzie udostępniała podmiotom szpitalnym i podmiotom nadzorującym dane wspomagające realizację obowiązku wzajemnej współpracy i umożliwiające sporządzenie planów
  8. W przypadku zmiany przez Agencję kierownika podmiotu szpitalnego kategorii D dopuszczono możliwość złożenia zażalenia do sądu
  9. Zwiększono wymagania konieczne do objęcia funkcji nadzorcy podmiotu szpitalnego będącego pracownikiem Agencji
  10. Zwiększono wymagania konieczne do objęcia stanowiska Prezesa Agencji Rozwoju Szpitali (ukończenie studiów podyplomowych MBA lub posiadanie stopnia naukowego doktora w wyszczególnionych dziedzinach)
  11. Doprecyzowano zasady przeprowadzenia egzaminu uprawniającego do zajmowania stanowiska kierownika podmiotu szpitalnego
  12. Rozszerzono katalog przesłanek zwalniających z egzaminu uprawniającego do zajmowania stanowiska kierownika podmiotu szpitalnego – ukończenie studiów podyplomowych MBA (nie tylko te w ochronie zdrowia) realizowanych w wymiarze co najmniej 400 godzin dydaktycznych lub posiadanie stopnia naukowego doktora w wyszczególnionych dziedzinach
  13. Włączono Agencję w proces związany z IOWISZ i doprecyzowano, że inwestycje przewidziane w zatwierdzonym planie naprawczo-rozwojowym będą wyłączone z konieczności uzyskiwania opinii o celowości inwestycji
  14. Plan rozwojowy będzie opracowywany w porozumieniu z podmiotem nadzorującym
  15. Zrezygnowano z wyłączenia z sieci szpitali nocnej i świątecznej opieki zdrowotnej
  16. Przyjęto rok 2019 jako podstawę określenia minimalnego udziału świadczeń zabiegowych przy kwalifikacji świadczeniodawców do sieci szpitali.

Jednym z rozwiązań przyjętych w ustawie ma być powołanie Agencji Rozwoju Szpitali, która ma odpowiadać za inicjowanie, wspieranie i monitorowanie procesów naprawczo – rozwojowych podmiotów szpitalnych oraz zapewnienie rozwoju sektora szpitalnictwa. Ma także koordynować wspólne zakupy, wspierać placówki finansowo, merytorycznie i ekspercko. Wprowadzane rozwiązania mają także sprawić, że zasoby kadrowe oraz zasoby infrastruktury szpitalnej zostaną lepiej wykorzystane.

Podział szpitali na kategorie

Zgodnie z projektem ustawy szpitale zostaną przydzielone do czterech kategorii:

– kategoria A – podmiot szpitalny w dobrej sytuacji ekonomiczno-finansowej, który obligatoryjnie tworzy plan rozwojowy

– kategoria B – podmiot szpitalny wymagający wdrożenia działań optymalizacyjnych, który tworzy plan rozwojowy albo w stosunku do którego wszczyna się postępowanie naprawczo-rozwojowe, na jego wniosek

–  kategoria C – podmiot szpitalny wymagający wdrożenia działań naprawczo-rozwojowych, w stosunku do którego prezes ARS obligatoryjnie wszczyna postępowanie naprawczo-rozwojowe

– kategoria D – podmiot szpitalny wymagający pilnego wdrożenia działań naprawczo-rozwojowych, w stosunku do którego prezes ARS obligatoryjnie wszczyna postępowanie naprawczo-rozwojowe oraz uzyskuje uprawnienie do powoływania i odwoływania kierownika tego podmiotu szpitalnego.

Projekt ustawy o modernizacji i poprawie efektywności szpitalnictwa jest elementem Krajowego Planu Odbudowy i Zwiększania Odporności

Jako uzasadnienie do jej uchwalenia podano pogarszającą się sytuację finansową szpitali, powodującą ich rosnące zadłużenie. Funkcjonowania szpitali utrudnia także wielość podmiotów, zarządzających poszczególnymi placówkami a także ich niedoinwestowanie.

Zmieniony projekt ustawy o modernizacji i poprawie efektywności szpitalnictwa jest dostępny na stronie RCL

Przeczytaj teraz

Weszła w życie specustawa o pomocy obywatelom Ukrainy

Autor: Medycyna Prywatna
Dodano: 16.03.2022

12 marca 2022 roku weszła w życie tzw. specustawa, czyli ustawa o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terenie tego państwa. Jej przepisy obowiązują od 24 lutego 2022.

Ustawy przyznaje prawo do świadczeń medycznych, refundacji leków i zaopatrzenia w wyroby medyczne obywatelom Ukrainy, którzy przybyli do Polski w związku z agresją Rosji, na analogicznych zasadach, jakie przysługują ubezpieczonym w Polsce.

Prawo do świadczeń dotyczy obywateli Ukrainy, którzy bezpośrednio przekroczyli granicę polsko-ukraińską, nieposiadających obywatelstwa ukraińskiego małżonków obywateli Ukrainy, którzy bezpośrednio przekroczyli granicę polsko-ukraińską, obywateli Ukrainy z Kartą Polaka (nie musieli przekroczyć bezpośrednio granicy Polski z Ukrainą) a także członków najbliższej rodziny obywateli Ukrainy z Kartą Polaka.

„Członkiem rodziny”, w rozumieniu decyzji Rady UE, jest małżonek, partner uznawany przez prawo, małoletnie i niepozostające w związku małżeńskim dzieci, dzieci małżonka, inni bliscy krewni, jeżeli mieszkali razem, jako jedna rodzina i byli na utrzymaniu osoby objętej ochroną tymczasową.

Czytaj także: Pandemia nauczyła nas bycia w gotowości >>>

Osoby te mają prawo do świadczeń medycznych udzielanych przez świadczeniodawców, na podstawie umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, oraz przez apteki, na podstawie umów na realizację recept, zawartych z Narodowym Funduszem Zdrowia.

Nie dotyczy to leczenia uzdrowiskowego, rehabilitacji uzdrowiskowej, prawa do leczenia za granicą oraz zwrotu środków za leczenie za granica na podstawie dyrektywy „transgranicznej”.

Uprawnienia do świadczeń medycznych na mocy specustawy nie przysługują osobom, które przed 24 lutego 2022 roku przebywały legalnie w Polsce na podstawie zezwoleń pobytowych lub miały status uchodźcy, lub złożyły wniosek o uzyskanie takiego statusu.

Ustawa z 12 marca 2022 roku o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa została opublikowana na stronie Rządowego Centrum Legislacji 12 marca 2022 roku (poz. 583).

Link do ustawy>>>

Przeczytaj teraz

Uregulowane zostaną zasady wykonywania kilkunastu zawodów medycznych

Autor: Medycyna Prywatna
Dodano: 22.01.2022

Do konsultacji skierowany został projekt ustawy o niektórych zawodach medycznych, której celem jest uregulowanie warunków i zasad wykonywania określonych zawodów, dotychczas nie objętych regulacjami ustawowymi. Dotyczy to także kwestii doskonalenia zawodowego, rejestru oraz odpowiedzialności zawodowej przedstawicieli tych zawodów.

Projekt określa warunki i zasady wykonywania takich zawodów jak asystentka  stomatologiczna, dietetyk, elektroradiolog, higienistka stomatologiczna, logopeda, masażysta, opiekun medyczny, optometrysta, ortoptysta, podiatra, profilaktyk, protetyk słuchu, technik dentystyczny, technik farmaceutyczny, technik ortopeda, technik sterylizacji medycznej oraz  terapeuta zajęciowy.

Czytaj także: Medyczne zawody wspierające receptą na niedobory kadrowe >>>

Zgodnie z uzasadnieniem projektu przepisy ustawy mają na celu wprowadzenie mechanizmu mającego zapewnić dostęp do wykonywania tych zawodów tylko profesjonalistom, którzy posiadają odpowiednie kwalifikacje i kompetencje, nabywane w toku kształcenia w systemie oświaty lub systemie szkolnictwa wyższego.

„Będą gwarancją zatrudniania w systemie ochrony zdrowia wysoko wykwalifikowanej i kompetentnej kadry medycznej, fachowo i rzetelnie udzielającej świadczeń zdrowotnych. Zwiększy to bezpieczeństwo zdrowotne pacjentów i wpłynie na wysoki poziom udzielanych świadczeń zdrowotnych” – czytamy w uzasadnieniu.

Rejestr przedstawicieli tych zawodów będzie prowadził w systemie teleinformatycznym minister zdrowia, na podstawie danych zamieszczanych na bieżąco przez wojewodów.

Wpis do rejestru będzie podlegał opłacie nie wyższej niż 2 procent przeciętnego wynagrodzenia za poprzedzający rok (według danych GUS).

Czytaj także: Pracodawcy RP postulują pobieranie przez opiekunów medycznych materiału do testów>>>

Kształcenie podyplomowe w ramach ustawicznego rozwoju będzie możliwe przez udział w szkoleniach specjalizacyjnych lub kursach kwalifikacyjnych. Za udział w nich będą przysługiwały punkty edukacyjne.

Ustawa reguluje także kwestię odpowiedzialności osób wykonujących zawody, których dotyczą projektowane przepisy, w tym celu zostanie powołana przez ministra zdrowia na 4-letnią kadencję Komisja Odpowiedzialności Zawodowej, składająca się z 38 członków.

Przepisy ustawy mają wejść w życie 6 miesięcy po jej ogłoszeniu.

Projekt ustawy o niektórych zawodach medycznych został opublikowany na stronie Rządowego Centrum Legislacji 21 stycznia 2022.

Uwagi do projektu ustawy można przekazywać w ciągu 30-tu dni.

Link do projektu>>>

Przeczytaj teraz

Wejdą w życie przepisy o Funduszu Kompensacyjnym Szczepień Ochronnych

Autor: Medycyna Prywatna
Dodano: 12.01.2022

27 stycznia 2022 roku wejdą w życie przepisy dotyczące Funduszu Kompensacyjnego Szczepień Ochronnych. Określają one wysokość świadczeń kompensacyjnych wypłacanych w związku z wystąpieniem działań niepożądanych po szczepieniach.

Wysokość takiego świadczenia będzie zależała od tego, czy pacjent wymagał obserwacji na szpitalnym oddziale ratunkowym lub izbie przyjęć (wtedy będzie to 3000 zł), czy wymagał  w hospitalizacji związku z wystąpieniem wstrząsu anafilaktycznego.

Czytaj także: Diagnostyka: 2 miliony badań w ramach programu Profilaktyka 40 PLUS>>>

W przypadku hospitalizacji wysokość świadczenia wyniesie od 20 tys. zł do 100 tys. zł, dodatkowo podwyższane będzie ono w przypadku zabiegu operacyjnego lub zastosowania innej metody leczenia lub diagnostyki oraz konieczności przeprowadzenia rehabilitacji.

Świadczenie kompensacyjne będzie przyznawane przez Rzecznika Praw Pacjenta.

Fundusz będzie tworzony z wpłat dokonywanych przez podmioty, które zawarły ze Skarbem Państwa umowę na realizację dostaw szczepionek do przeprowadzania szczepień ochronnych, w wysokości 1,5 procent wartości brutto tej umowy.

Ustawa o zmianie ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi oraz niektórych innych ustaw została opublikowana w Dzienniku Ustaw RP 12 stycznia 2022 roku (poz. 64).

Link do ustawy>>>

Przeczytaj teraz

Nowelizacja ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej

Autor: Medycyna Prywatna
Dodano: 26.11.2021

9 grudnia 2021 roku wejdzie w życie nowelizacja ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Jej celem jest między innymi dostosowanie przepisów do stanu prawnego powstałego w związku z wystąpieniem Zjednoczonego Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej.  

Przepisy zawarte w nowelizacji sprawią, że zachowane zostaną uprawnienia do korzystania ze świadczeń zdrowotnych w sytuacjach transgranicznych na zasadach analogicznych do obowiązujących w ramach unijnych przepisów o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego.  

Ustawa wprowadza także zmiany w innych przepisach. Zmiana w ustawie Prawo farmaceutyczne rozszerza katalog produktów leczniczych o niektóre szczepionki (z wyłączeniem szczepionek stosowanych do szczepień obowiązkowych oraz zalecanych), w stosunku do których prezes Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych może, w przypadkach uzasadnionych ochroną zdrowia publicznego, gdy występują poważne trudności w zakresie dostępności produktu leczniczego, wyrazić czasową zgodę na odstąpienie od umieszczania na opakowaniu i ulotce niektórych danych szczególnych lub sporządzenia oznakowania opakowania i ulotki dołączanej do opakowania w języku polskim w całości lub części. 

Grupa osób uprawnionych do przeprowadzania obowiązkowych szczepień ochronnych została rozszerzona o ratowników medycznych. Poza tym badanie kwalifikacyjne osoby dorosłej przed szczepieniem przeciw grypie będzie mógł przeprowadzić również felczer, lekarz dentysta, pielęgniarka, położna, ratownik medyczny, fizjoterapeuta, diagnosta laboratoryjny oraz farmaceuta. 

Czytaj także: Pracodawcy Medycyny Prywatnej powołali forum opieki długoterminowej >>>

W przypadku szczepienia przeciw grypie osoby dorosłej ustawa umożliwi jego wykonanie przez lekarza dentystę, farmaceutę, fizjoterapeutę oraz diagnostę laboratoryjnego posiadającego wymagane kwalifikacje. 

W ustawie o działalności leczniczej wprowadzono zmianę, na podstawie której, członkom zespołów ratownictwa medycznego zatrudnionym na podstawie umowy o pracę lub na podstawie innej umowy za każdą godzinę pracy będzie przysługiwał dodatek w wysokości 30 procent stawki godzinowej.  

W zmianach do ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID­‑19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych dodano regulacje, na podstawie których wprowadzone zostały szczególne zasady rozliczania z Narodowym Funduszem Zdrowia, zobowiązań powstałych w określonych w ustawie terminach w roku 2020 i 2021. 

Wynikają one z kwot wypłaconych w związku z realizacją umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej dotyczących leczenia uzdrowiskowego, opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień, rehabilitacji, świadczeń opiekuńczych i pielęgnacyjnych oraz opieki paliatywnej i hospicyjnej (w warunkach stacjonarnych) oraz świadczeń kontraktowanych odrębnie. 

Ustawa o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw została opublikowana w Dzienniku Ustaw RP 24 listopada 2021 roku (poz. 2120). 

Wejdzie w życie 14 dni po ogłoszeniu, z wyjątkiem kilku przepisów, które weszły w życie 25 listopada 2021, z mocą obowiązywania od 1 stycznia 2021 lub od 1 października 2021. 

Link do ustawy>>> 

Przeczytaj teraz

Opublikowano projekt ustawy o Krajowej Sieci Onkologicznej

Autor: Medycyna Prywatna
Dodano: 29.10.2021

Do konsultacji publicznych skierowany został projekt ustawy o Krajowej Sieci Onkologicznej. Wynika z niego, że tylko podmioty lecznicze wchodzące w skład KSO będą uprawnione do udzielania świadczeń opieki zdrowotnej w zakresie opieki onkologicznej dla dorosłych, finansowanych ze środków publicznych. 

Projekt ustawy wprowadza nowy model organizacji i zarządzania opieką onkologiczną, który ma usprawnić organizację systemu udzielania świadczeń opieki zdrowotnej w tym zakresie. 

Podmioty lecznicze spełniające kryteria kwalifikacyjne określone w ustawie utworzą Krajową Sieć Onkologiczną. 

Utworzenie KSO jest elementem realizacji Narodowej Strategii Onkologicznej, ma także służyć osiągnięciu jak najlepszej organizacji opieki onkologicznej, w szczególności ma zapewnić poprawę jakości i bezpieczeństwa diagnostyki i leczenia onkologicznego oraz wzrost poziomu satysfakcji pacjentów i optymalizacji kosztów. 

Ma wpłynąć także na wzrost efektywności jakości leczenia chorób nowotworowych, a także rehabilitacji pacjentów z chorobami nowotworowymi. Ma to umożliwić standaryzacja i koordynacja procedur wysokospecjalistycznych oraz monitorowanie jakości.  

Czytaj także: Lux Med Onkologia ma zgodę na transplantologię>>>

Priorytetem KSO ma być zapewnienie każdemu pacjentowi niezależnie od miejsca zamieszkania opieki onkologicznej opartej o jednakowe standardy diagnostyczno-terapeutyczne. Pozwolą na to jednolicie zdefiniowane ścieżki pacjenta i elastyczna odpowiedź systemu na potrzeby pacjentów.

KSO będą tworzyć podmioty lecznicze oferujące leczenie szpitalne oraz diagnostykę w ramach ambulatoryjnej opieki specjalistycznej, które zawarły umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej z NFZ. 

Strukturę KSO będą tworzyć Specjalistyczne Ośrodki Leczenia Onkologicznego III, II i I poziomu referencyjnego, zwane SOLO I poziomu, SOLO II poziomu i SOLO III poziomu wraz z Centrami Kompetencji i Ośrodkami Satelitarnymi, oraz Ośrodki Kooperacyjne.  

Najbardziej skomplikowane świadczenia opieki zdrowotnej w zakresie opieki onkologicznej będą realizowane na poziomie wysokospecjalistycznym (SOLO III poziomu), złożone świadczenia na poziomie specjalistycznym (SOLO II poziomu), a najprostsze świadczenia na poziomie podstawowym (SOLO I poziomu). 

Ośrodkiem Kooperacyjnym będzie podmiot leczniczy, który nie będzie SOLO, ale będzie realizował świadczenia opieki onkologicznej w trybie ambulatoryjnym, z wyłączeniem świadczeń w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej. 

Czytaj także: Najważniejsza jest profilaktyka onkologiczna i edukacja>>>

Ośrodek Satelitarny stanowi część zasobów SOLO III poziomu albo SOLO II poziomu albo ma podpisaną umowę o współpracy z SOLO III poziomu albo SOLO II poziomu i jest zlokalizowany na obszarze tego samego województwa. 

Projekt ustawy określa zasady kwalifikacji SOLO i Ośrodków Kooperacyjnych na poszczególne poziomy zabezpieczenia opieki onkologicznej KSO, jak również zasady okresowej weryfikacji spełniania przez podmioty lecznicze zakwalifikowane do KSO minimalnych kryteriów warunkujących przynależność do danego poziomu. 

Projekt ustawy przewiduje także utworzenie Rady, która będzie pełnić funkcję opiniodawczo-doradczą dla ministra zdrowia. W skład Rady wejdzie nie więcej niż 15 członków, przedstawicieli ministra zdrowia, KOM i WOM, specjalistów z różnych dziedzin medycyny i nauki, Funduszu, Agencji Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji, Konferencji Rektorów Akademickich Uczelni Medycznych, Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego PZH – Państwowego Instytutu Badawczego oraz Rzecznika Praw Pacjenta. 

Projekt ustawy o Krajowej Sieci Onkologicznej został opublikowany na stronie Rządowego Centrum Legislacji 29 października 2021 roku. 

Uwagi do projektu można przekazywać w ciągu 30-tu dni. 

Link do projektu>>> 

Przeczytaj teraz

Projekt ustawy o jakości przekazany do konsultacji

Autor: Medycyna Prywatna
Dodano: 22.07.2021

Do konsultacji publicznych przekazany został projekt ustawy o jakości w opiece zdrowotnej i bezpieczeństwie pacjenta, zgodnie z którym placówki charakteryzujące się wyższą jakością na trzech poziomach – klinicznym, konsumenckim i zarządczym – będą mogły liczyć na dodatkowe współczynniki podnoszące finansowanie.

Wprowadzone za pomocą ustawy rozwiązania mają umożliwić także utworzenie rejestru zdarzeń niepożądanych oraz stosowanie zasady „no fault”, czyli braku sankcji wobec personelu medycznego w związku ze zgłoszeniem zdarzenia niepożądanego.

Wejście w życie proponowanych rozwiązań jest planowane na 1 stycznia 2022 roku.

Autoryzacja dla szpitali korzystających ze środków publicznych

Projekt ustawy zakłada również wprowadzenie wymogu autoryzacji dla szpitali w zakresie udzielania przez nie świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Autoryzacji udzielać będą dyrektorzy oddziałów wojewódzkich Narodowego Funduszu Zdrowia, na wniosek szpitali, na 5 lat. Od decyzji o odmowie udzielenia autoryzacji lub jej cofnięciu przysługiwać będzie skarga do sądu administracyjnego.

W ramach autoryzacji weryfikowane będzie spełnienie przez szpitale wymagań dla świadczeń gwarantowanych tzw. „koszykowych”. Kryteria autoryzacji i sposoby ich oceny będą określane przez ministra zdrowia w drodze rozporządzenia.

Do udzielenia autoryzacji niezbędne będzie spełnienie wszystkich kryteriów autoryzacji, z zastrzeżeniem „autoryzacji warunkowej” udzielanej przy 95 procentach spełnienia kryteriów w okresie przejściowym. Posiadanie autoryzacji będzie warunkowało uczestnictwo szpitala w systemie podstawowego zabezpieczenia zdrowotnego, czyli tzw. „sieci szpitali”.

Ustawa ma także uporządkować proces akredytacji, szczególnie w zakresie jej przebiegu, terminów i uczestników procesu. Wprowadza między możliwość cofnięcia akredytacji.

Obowiązkowy rejestr zdarzeń niepożądanych

Ustawa zakłada również utworzenie systemu rejestrowania zdarzeń niepożądanych dla zapewnienia jakości i bezpieczeństwa. System będzie obligatoryjny dla szpitali, niezależnie od tego, czy korzystają ze środków publicznych czy nie.

Będzie się to odbywało na dwóch poziomach:
a) wewnętrznym – prowadzonym przez szpital,
b) zewnętrznym – rejestr zdarzeń niepożądanych prowadzony przez Narodowy Fundusz Zdrowia.

Rejestr zdarzeń niepożądanych nie będzie jawny. Zgodnie z założeniami projektu ustawy, dane osobowe zgłaszających zdarzenia niepożądane w powiązaniu z danymi identyfikującymi konkretne zdarzenie, a także wszelkie informacje zgromadzone w ramach analizy przyczyn zdarzeń, nie będą udostępniane. Szpitale w ramach raportów jakości będą publikować jedynie informację o liczbie zdarzeń niepożądanych oraz wdrożonych działaniach korygujących i naprawczych.

Brak sankcji za zgłoszenie zdarzenia

Projekt przewiduje wprowadzenie braku sankcji wobec personelu medycznego w związku ze zgłoszeniem zdarzenia niepożądanego. Nie będzie to jednak dotyczyć braku sankcji w przypadku działania na szkodę pacjenta.

Projekt przewiduje też wprowadzenie dwuinstancyjnego pozasądowego systemu rekompensaty szkód z tytułu zdarzeń medycznych, obsługiwanego przez Rzecznika Praw Pacjenta.

Proponowane rozwiązania zakładają wprowadzenie rekompensat bez orzekania o winie, mającego na celu ustalenie czy w sprawie objętej wnioskiem doszło do zdarzenia medycznego oraz wskazanie wysokości świadczenia.

Rekompensaty takie mają być wypłacane szybciej i sprawniej niż w postępowaniach przed wojewódzkimi komisjami do spraw orzekania o zdarzeniach medycznych lub w postępowaniach sądowych.

Projekt ustawy o jakości w opiece zdrowotnej i bezpieczeństwie pacjenta został opublikowany na stronie Rządowego Centrum Legislacji 22 lipca 2021 roku.

Uwagi do projektu można przekazywać w ciągu 30-tu dni.

Link do projektu>>>

Przeczytaj teraz

Przepisy dotyczące wykonywania szczepień przeciwko Covid-19

Autor: Medycyna Prywatna
Dodano: 26.01.2021

Zgodnie z ustawą o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem Covid-19 szczepienia przeciwko Covid-19 mogą przeprowadzać  lekarze, lekarze dentyści, pielęgniarki, położne, felczerzy i ratownicy medyczni.

Takie uprawnienia mają także  fizjoterapeuci, farmaceuci, higienistki szkolne i diagności laboratoryjni, posiadający kwalifikacje zawarte w odpowiednich przepisach, które zostaną określone w rozporządzeniu ministra zdrowia.

Ustawa mówi także, że lekarz może udzielić upoważnienia do wystawienia recept osobie wykonującej zawód medyczny lub osobie wykonującej czynności pomocnicze przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych.

Upoważnienie takie może być udzielone na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy, a potem przedłużone, również na taki okres.

Osoby takie mogą zostać dopuszczone do przetwarzania danych osobowych zawartych w dokumentacji medycznej pacjentów a także mogą być obecne przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych.

Przepisy ustawy mówią także o uprawnieniach osób, które oddają osocze po przebyciu choroby Covid-19, a także o wypełnianiu Karty Sczepień dotyczącej szczepienia przeciwko Covid-19.

Ustawa zawiera także przepisy dotyczące pracowników jednostek pomocy społecznej, świadczących usługi całodobowo, noclegowni oraz innych placówek zapewniających całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub w podeszłym wieku, zgodnie z którymi osoby te mogą świadczyć pracę, przebywając w tych jednostkach na kwarantannie.

Dotyczy to także placówek opiekuńczo-wychowawczych, regionalnych placówek opiekuńczo-terapeutycznych oraz interwencyjnych ośrodków preadopcyjnych.

Ustawa o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem Covid-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw została opublikowana w Dzienniku Ustaw RP 25 stycznia 2021 roku (poz. 159).

Weszła w życie 26 stycznia 2021, z wyjątkiem kilku przepisów, które weszły w życie z mocą od 27 grudnia 2020 (dotyczące szczepień przeciwko Covid-19) oraz tych, które wejdą w życie w terminach późniejszych.

Przeczytaj teraz

Nowe przepisy dotyczące oceny celowości inwestycji

Autor: Medycyna Prywatna
Dodano: 25.12.2020

1 stycznia 2021 roku wejdzie w życie nowelizacji ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, zgodnie z którą ułatwione będzie wnioskowanie o ocenę inwestycji w ochronie zdrowia.

Nowelizacja zapewnia elektronizację składania wniosków. Opinia o Celowości Inwestycji będzie ważna przez 3 lata od dnia wydania, a nie jak dotychczas, bezterminowo.

Nowelizacja wprowadza nowe czynniki ubiegania się o OCI. Nie będzie konieczności ubiegania się o Ocenę Celowości Inwestycji w przypadku wprowadzenia jedynie drobnych zmian o wartości do 2 mln zł.

Czytaj także: Rok 2020 pokazał potencjał prywatnego sektora opieki zdrowotnej>>>

W przypadku inwestycji o wartości przekraczającej 50 mln zł przed wydaniem OCI będzie potrzebna dodatkowa ocena Komisji Oceny Wniosków Inwestycyjnych, działającej przy ministrze zdrowia. Będzie się ona składała z przedstawicieli ministerstw – finansów, rozwoju regionalnego i zdrowia oraz z osób wskazanych przez prezesa NFZ oraz szefa KPRM.

Pozytywna ocena inwestycji będzie warunkiem uzyskania kontraktu z Narodowym Funduszem Zdrowia.

Ustawa z 10 grudnia 2020 roku o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw została opublikowana w Dzienniku Ustaw RP 23 grudnia 2020 roku (poz. 2345).

Przeczytaj teraz

Opublikowano jednolity tekst ustawy o diagnostyce laboratoryjnej

Autor: Medycyna Prywatna
Dodano: 25.11.2020

23 listopada 2020 roku opublikowany został w Dzienniku Ustaw RP jednolity tekst ustawy o diagnostyce laboratoryjnej. Tekst uwzględnia zmiany wprowadzone za pomocą aktów prawnych związanych z ogłoszeniem stanu epidemii.

Chodzi o ustawę z 31 marca 2020 roku o zmianie niektórych ustaw w zakresie systemu ochrony zdrowia związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19 (Dz. U. poz. 567) oraz ustawę z 14 sierpnia 2020 roku o zmianie niektórych ustaw w celu zapewnienia funkcjonowania ochrony zdrowia w związku z epidemią COVID-19 oraz po jej ustaniu (Dz. U. poz. 1493).

Ustawa określa zasady i warunki wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej w medycznym laboratorium diagnostycznym, zasady i warunki wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego a także zasady organizacji i działania samorządu diagnostów laboratoryjnych.

Czytaj także: Nowe prywatne laboratoria na liście uprawnionych>>>

Z ustawy wynika między innymi, że czynności diagnostyki laboratoryjnej obejmują badania laboratoryjne, mające na celu określenie właściwości fizycznych, chemicznych i biologicznych oraz składu płynów ustrojowych, wydzielin, wydalin i tkanek pobranych dla celów profilaktycznych, diagnostycznych i leczniczych lub sanitarno-epidemiologicznych.

Do tych czynności należą także mikrobiologiczne badania laboratoryjne płynów ustrojowych, wydzielin, wydalin i tkanek pobranych dla celów profilaktycznych, diagnostycznych i leczniczych lub sanitarno-epidemiologicznych, działania zmierzające do ustalenia zgodności tkankowej, wykonywanie oceny jakości i wartości diagnostycznej badań, oraz laboratoryjnej interpretacji i autoryzacji wyniku badań.

Do czynności diagnostyki laboratoryjnej należy także działalność naukowa i dydaktyczna prowadzona w dziedzinie diagnostyki laboratoryjnej.

Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 21 października 2020 roku w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o diagnostyce laboratoryjnej zostało opublikowane w Dzienniku Ustaw RP 23 listopada 2020 (poz. 2061).

Przeczytaj teraz

Będą zmiany w ustawie o prawach pacjenta

Autor: Medycyna Prywatna
Dodano: 15.11.2020

Projekt nowelizacji ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta ma na celu ustanowienie nowego prawa do pomocy ze strony jednostek zapewniających całodobową opiekę w uzyskaniu i korzystaniu ze świadczeń zdrowotnych.

Z uzasadnienia do projektu wynika, że prowadzone analizy funkcjonowania opieki społecznej w czasie trwania epidemii COVID-19 uwypukliły problemy w dostępności pomocy pielęgniarskiej w domach pomocy społecznej poddanych kwarantannie.

Poza tym liczba złożonych w 2019 roku deklaracji do pielęgniarki podstawowej opieki zdrowotnej nadal znacząco różni się od liczby mieszkańców domów pomocy społecznej, wynika z tego, że około 20 procent osób nie ma złożonej deklaracji.

Zgodnie z ustawą o podstawowej opiece zdrowotnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 172 i 1493), koordynacja opieki zdrowotnej polega na zintegrowaniu udzielania świadczeń, obejmujących wszystkie etapy i elementy procesu ich realizacji, z wykorzystaniem systemów teleinformatycznych, środków komunikacji elektronicznej lub publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, ze szczególnym uwzględnieniem jakości i efektywności udzielanych świadczeń.

Koordynację zapewnia lekarz podstawowej opieki zdrowotnej przy współpracy pielęgniarki i położnej podstawowej opieki zdrowotnej. W przypadku, gdy deklaracja do pielęgniarki podstawowej opieki zdrowotnej nie została złożona, pacjent nie ma możliwości znaleźć się pod opieką pełnego zespołu POZ.

Czytaj także: Nowoczesny laser w leczeniu urologicznym w Szpitalu Mazovia>>>

Uzasadnienie podkreśla także, że ciągu kilku następnych dekad w Polsce wzrośnie znacznie odsetek osób w podeszłym wieku, w tym wymagających trwałej opieki, leczenia i rehabilitacji. Z tych względów zwiększy się prawdopodobnie liczba osób, które będą wymagały uzyskania pomocy ze strony pomocy społecznej, w szczególności jednostek zapewniających pobyt stacjonarny. Tym samym konieczne jest pogłębienie nadzoru na styku opieki społecznej i zdrowotnej.

Ma to szczególne znaczenie w przypadku podmiotów, które sprawują długoterminową instytucjonalną opiekę nad osobami, które z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności, nie mogą samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu. Są to domy pomocy społecznej oraz placówki zapewniające całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku.

Projekt nowelizacji ustawy przewiduje doprecyzowanie uprawnień w przepisach dotyczących praw pacjenta i pomocy społecznej. Proponuje się dodanie – w ramach prawa pacjenta do świadczeń zdrowotnych – prawa do pomocy ze strony jednostek zapewniających całodobową opiekę w uzyskaniu i korzystaniu ze świadczeń zdrowotnych. Określono również w ustawie definicje jednostek zapewniających całodobową opiekę.

Do ustawy o pomocy społecznej proponuje się dodanie artykułu 53b zawierającego katalog otwarty czynności obejmujących zapewnienie pomocy w uzyskaniu i korzystaniu ze świadczeń zdrowotnych przez mieszkańców domów pomocy społecznej oraz placówek zapewniających całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku.

Czytaj także: Kantar dla Lux Med: Polacy mają objawy depresji>>>

W projektowanym artykule sformułowano także nakaz zachowania w tajemnicy informacji uzyskanych przez pracownika domu pomocy społecznej lub placówki zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku w toku wykonywanych czynności mających na celu pomoc mieszkańcowi w uzyskaniu i korzystaniu ze świadczeń zdrowotnych. Zachowanie tajemnicy przez pracowników tych jednostek jest istotne ze względu na charakter ewentualnie powziętych informacji i danych, które mogą dotyczyć zdrowia mieszkańca, które powinny być szczególnie chronione.

Zgodnie z danymi Głównego Urzędu Statystycznego według stanu na 31 grudnia 2019 roku na terenie całego kraju działały 1837 zakłady stacjonarnej pomocy społecznej, które dysponowały 118 877 miejscami. Domy pomocy społecznej stanowiły 875 placówek, dysponujących 82 840 miejscami, w których przebywało 81 795 mieszkańców.

Projekt ustawy o zmianie ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta oraz ustawy o pomocy społecznej został opublikowany na stronie Rządowego Centrum Legislacji 12 listopada 2020 roku.

Przeczytaj teraz

Projekt nowelizacji ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej

Autor: Medycyna Prywatna
Dodano: 1.11.2020

Do konsultacji publicznych trafił projekt nowelizacji ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej, którego celem jest zapewnienie spójności przepisów prawa krajowego z dyrektywą unijną 2005/36/WE.

Do ustawy wprowadzono przepis dotyczący pielęgniarek i położnych, które niezależnie od rodzaju ukończonej szkoły, ponoszą pełną odpowiedzialność za planowanie, organizowanie i zarządzanie opieką medyczną.

Zgodnie z wnioskiem Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych umożliwiono pielęgniarce lub położnej będącej obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej złożenie oświadczenia o zamiarze czasowego i okazjonalnego wykonywania zawodu w dowolnej okręgowej izbie pielęgniarek i położnych.

Poza tym nowelizacja w zakresie świadczenia usług transgranicznych czasowo i okazjonalnie przez pielęgniarki i położne będące obywatelami państw członkowskich Unii Europejskiej, usuwa obowiązek podawania w oświadczeniu informacji dotyczącej czasu i miejsca wykonywania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Czytaj także: Ekonomia najważniejsza w ochronie zdrowia>>>

Dostosowano także przepisy w zakresie warunków przyznawania obywatelowi państwa członkowskiego Unii Europejskiej prawa wykonywania zawodu położnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez wskazanie, że jednym z warunków przyznania tego prawa jest posiadanie stosownego dokumentu potwierdzającego posiadanie formalnych kwalifikacji do wykonywania zawodu oraz spełnianie co najmniej jednego z 3 warunków. Są to: 3 lata i łącznie co najmniej 4600 godzin pracy, przy czym praktyka kliniczna to przynajmniej 1/3 okresu minimalnego, co najmniej 2 lata i co najmniej 3 600 godzin pod warunkiem posiadania dokumentu potwierdzającego kwalifikacje w zawodzie pielęgniarki oraz co najmniej 18 miesięcy i co najmniej 3000 godzin pod warunkiem posiadania dokumentu potwierdzającego kwalifikacje w zawodzie pielęgniarki oraz co najmniej rocznego doświadczenia w wykonywaniu zawodu położnej.

Do regulacji dodano przepis zobowiązujący położną (która ukończyła co najmniej 18 miesięczne kształcenie obejmujące co najmniej 3000 godzin) do przedłożenia zaświadczenia potwierdzającego posiadanie co najmniej rocznego doświadczenia w wykonywaniu zawodu położnej.

Nowelizacja dokonuje także transpozycji art. 43 ust. 1a dyrektywy 2005/36/WE, która mówi, że należy zagwarantować prawo położnych do automatycznego uznania kwalifikacji, jeżeli zostaną spełnione podane w ustawie warunki.

Projekt ustawy o zmianie ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej został opublikowany na stronie Rządowego Centrum Legislacji 28 października 2020 roku.

Uwagi do projektu można przekazywać do 27 listopada 2020 roku.

Przeczytaj teraz

Fundusz Medyczny – dodatkowe środki na ochronę zdrowia

Autor: Medycyna Prywatna
Dodano: 27.10.2020

W Dzienniku Ustaw RP opublikowana została ustawa, która powołuje nowy państwowy fundusz celowy – Fundusz Medyczny. Jego celem ma być poprawa stanu zdrowia i jakości życia przez zapewnienie dodatkowych źródeł finansowania ochrony zdrowia

Maksymalny limit wydatków z budżetu państwa będących skutkiem wejścia w życie ustawy wyniesie w roku 2020 – 2 mld zł, a od roku 2021 do roku 2029 – po 4,2 mld zł rocznie.

Ustawa zapewni dodatkowe źródła finansowania: profilaktyki, wczesnego wykrywania, diagnostyki i leczenia chorób cywilizacyjnych, w tym szczególnie chorób nowotworowych i chorób rzadkich, infrastruktury ochrony zdrowia, dostępu do wysokiej jakości świadczeń opieki zdrowotnej, rozwoju systemu opieki zdrowotnej przez koncentrację działań wokół pacjenta i jego potrzeb, ze szczególnym uwzględnieniem poprawy jakości życia pacjentów i ich rodzin,  świadczeń opieki zdrowotnej udzielanych osobom do ukończenia 18 roku życia a także świadczeń opieki zdrowotnej udzielanych pacjentom poza granicami kraju.

Czytaj także: Prywatne szpitale włączają się w walkę z epidemią>>>

Decydentem Funduszu będzie minister zdrowia.

W ramach Funduszu wyodrębnione zostaną cztery subfundusze: subfundusz infrastruktury strategicznej, subfundusz modernizacji podmiotów leczniczych, subfundusz rozwoju profilaktyki oraz subfundusz terapeutyczno-innowacyjny.

Ustawa określa, jakie projekty będą mogły uzyskać dofinansowanie ze środków Funduszu.

Na przykład dofinansowanie ze środków subfunduszu infrastruktury strategicznej będą mogły uzyskać projekty strategiczne, realizowane w ramach programów inwestycyjnych, ustanowionych w celu realizacji zadań polegających na budowie, przebudowie, modernizacji lub doposażeniu infrastruktury strategicznej podmiotów ochrony zdrowia.

Konkurs na projekty będzie prowadził minister zdrowia. Oferty w konkursie będą mogły złożyć szpitale działające w sieci na poziomach: onkologicznym, pediatrycznym, pulmonologicznym i ogólnopolskim, oraz uczelnia medyczna, w imieniu podmiotu leczniczego spełniającego te warunki, dla którego uczelnia jest podmiotem tworzącym.

W przypadku subfunduszu rozwoju profilaktyki dofinansowanie będzie mogło zostać przeznaczone na wzmocnienie roli lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, pielęgniarki podstawowej opieki zdrowotnej oraz położnej podstawowej opieki zdrowotnej w zwiększaniu zgłaszalności kobiet i mężczyzna na badania w ramach programów zdrowotnych i programów polityki zdrowotnej. Będą z niego mogły także korzystać samorządy.

Część środków funduszu terapeutyczno-innowacyjnego zostanie przeznaczona na wprowadzenie bezlimitowych świadczeń szpitalnych i specjalistycznych dla dzieci.

Ustawa z 7 października 2020 roku o Funduszu Medycznym została opublikowana w Dzienniku Ustaw RP 26 października 2020 roku (poz. 1875).

Ustawa wejdzie w życie 27 listopada 2020 roku.

Przeczytaj teraz

Nowa ustawa o funkcjonowaniu ochrony zdrowia w czasie epidemii

Autor: Medycyna Prywatna
Dodano: 31.08.2020

1 września 2020 roku weszła w życie ustawa z 14 sierpnia 2020 o zmianie niektórych ustaw w celu zapewnienia funkcjonowania ochrony zdrowia w związku z epidemią COVID-19 oraz po jej ustaniu.

Celem ustawy jest wprowadzenie kolejnych instrumentów, które mają pozwolić na zapewnienie sprawnego i efektywnego działania systemu ochrony zdrowia, w tym zapobieganie, przeciwdziałanie i zwalczanie epidemii choroby zakaźnej COVID-19.

Ustawa umożliwia między innymi podjęcie decyzji przez ministra zdrowia o przeprowadzeniu państwowego egzaminu specjalizacyjnego lekarzy, diagnostów laboratoryjnych, farmaceutów czy fizjoterapeutów wyłącznie w jednej postaci egzaminu – ustnego albo pisemnego, w sytuacji kiedy ze względu na bezpieczeństwo osób biorących udział w tym egzaminie nie będzie możliwości przeprowadzenia obydwu części egzaminu, przeprowadzenie egzaminu ustnego za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej umożliwiających jednoczesny udział zdającego i wszystkich członków zespołu egzaminacyjnego, zwolnienie z ponoszenia opłaty za kolejne zgłoszenie do egzaminu, a także realizację kursów specjalizacyjnych z wykorzystaniem metod i technik kształcenia na odległość.

Czytaj także: Przepisy dotyczące medycyny laboratoryjnej wymagają zmian>>>

Wprowadzone zostały także zmiany mające na celu elektronizację obsługi procedury wystawiania i rozpatrywania zapotrzebowań na produkty lecznicze i środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego niezbędne dla ratowania życia lub zdrowia oraz wystawiania i rozpatrywania zgłoszenia przedsiębiorcy prowadzącego działalność polegającą na prowadzeniu hurtowni farmaceutycznej o konieczności wydania zgody na czasowe dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego.

Jest to możliwe dzięki stworzeniu Systemu Obsługi Importu Docelowego (SOID), umożliwiającego składanie zapotrzebowań i wniosków o dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego w formie elektronicznej, ich rozpatrywanie realizację oraz komunikację z ministrem zdrowia w tym zakresie.

Czytaj także: Nowe centrum Medicover Stomatologia w Poznaniu>>>

Nowelizacja ustawy mówi o rezygnacji z recepty papierowej na sprowadzany w trybie importu produkt leczniczy a także rozszerza katalog kanałów komunikacji, w ramach których pacjent może otrzymać uproszczoną informację o recepcie oraz o skierowaniu wystawionych w postaci elektronicznej, przez dodanie możliwości przekazywania informacji o wystawionej recepcie do aplikacji mobilnych.

Umożliwiono także podawanie danych dostępowych do recepty i skierowania w postaci elektronicznej, a także przeprowadzanie, w czasie trwającego stanu epidemii, inspekcji i kontroli zdalnych, przez inspektorów ds. wytwarzania i inspektorów ds. obrotu hurtowego Głównego Inspektoratu Farmaceutycznego, dotyczących prowadzenia działalności wytwórczej lub importowej produktów leczniczych oraz wytwórczej, importowej lub dystrybucyjnej substancji czynnych, a także obrotu hurtowego produktów leczniczych.

Ustawa została opublikowana w Dzienniku Ustaw RP 31 sierpnia 2020 roku (poz. 1493).

Weszła w życie 1 września 2020 roku, z wyjątkiem kilku punktów, które wejdą w życie w terminach późniejszych.

Przeczytaj teraz

Ustawa „covidowa” zmieni sposób działania Narodowego Funduszu Zdrowia

Autor: Medycyna Prywatna
Dodano: 25.07.2020

Trwają prace legislacyjne nad rządowym projektem ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu zapewnienia funkcjonowania ochrony zdrowia w związku z epidemią COVID-19 oraz po jej ustaniu. Wprowadzane zmiany dotyczą między innymi funkcjonowania NFZ.

Zgodnie z projektem prezes Narodowego Funduszu Zdrowia będzie podpisywał wszystkie kontrakty z placówkami i przyznawał szpitalom ryczałty na leczenie, a także będzie monitorował prawidłowość zawierania kontraktów. Prezes Funduszu będzie  także zatrudniał wszystkich pracowników NFZ.

Zmiany przewidziane ustawą dotyczą także między innymi usprawnienia procesów kształcenia lekarzy oraz usprawnienia procesu informatyzacji w ochronie zdrowia.

Zmiany w Prawie farmaceutycznym to między innymi elektronizacja obsługi zapotrzebowań składanych w tzw. trybie importu docelowego, a zmiany w ustawie o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych – uproszczenie i usprawnienie postępowań administracyjnych związanych z finansowaniem świadczeń uzyskiwanych poza granicami kraju.

Projekt zakłada także dokonanie zmian w ustawie o zawodach pielęgniarki i położnej, polegających na czasowym – w przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii – umożliwieniu położnym udzielania świadczeń zdrowotnych wobec wszystkich pacjentów (niezależnie od płci i wieku) wraz z dookreśleniem zakresu tych świadczeń.

Zmiana w ustawie o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych pozwoli na to, aby każdy ubezpieczony zatrudniony w podmiocie leczniczym, który podlegałby obowiązkowej kwarantannie lub izolacji w warunkach domowych, wynikających z pozostawania w styczności z osobami chorymi z powodu COVID-19 w związku z wykonywaniem obowiązków zawodowych  oraz w czasie niezdolności do pracy z powodu COVID-19 powstałej w związku z wykonywaniem obowiązków wynikających z zatrudnienia w podmiocie leczniczym, miałby prawo do zasiłku chorobowego, którego miesięczny wymiar wynosiłby 100 procent podstawy wymiaru zasiłku.

Czytaj także: Ukazał się projekt ustawy o medycynie laboratoryjnej>>>

Jedna ze zmian dotyczy także tego, że pobieranie wymazów w celu wykonania testu diagnostycznego w kierunku Sars-CoV-2 będą mogli wykonywać opiekunowie medyczni.

Zmiany wprowadzane ustawą dotyczą 16-tu ustaw – o zawodzie lekarza i lekarza dentysty, o diagnostyce laboratoryjnej, Prawa farmaceutycznego, ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, o przeciwdziałaniu narkomanii, o bezpieczeństwie żywności i żywienia, o wyrobach medycznych, o działalności leczniczej, o zawodach pielęgniarki i położnej, o zawodzie fizjoterapeuty, o uzyskiwaniu tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia, o podstawowej opiece zdrowotnej, o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw, o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych a także ustawy o zmianie niektórych ustaw w zakresie systemu ochrony zdrowia związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19.

Ustawa została przyjęta przez Sejm, trafi teraz do Senatu.

Link do projektu>>>

Przeczytaj teraz

Lekarz nie musi wskazywać możliwości wykonania świadczenia, którego odmawia

Autor: Medycyna Prywatna
Dodano: 24.07.2020

8 sierpnia 2020 roku wejdzie w życie nowelizacja ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty. Jej celem jest poprawa warunków kształcenia i zwiększenie liczby lekarzy specjalistów. Zmiana dotyczy także przepisów związanych z klauzulą sumienia.

Ustawa umożliwia szybsze przystępowanie lekarzy do lekarskiego egzaminu końcowego oraz lekarsko-dentystycznego egzaminu końcowego. Do egzaminu dopuszczone zostaną osoby, które ukończyły 10 semestrów z 6-letnich jednolitych studiów na kierunku lekarskim lub 8 semestrów z 5-letnich jednolitych studiów na kierunku lekarsko-dentystycznym.

Ustawa wprowadza zmiany dotyczące stażu podyplomowego, a także porządkuje uregulowania dotychczasowe, zmierzając do nadania im kompleksowego charakteru.

Wprowadza też nowe procedury szkolenia specjalizacyjnego we wszystkich dziedzinach medycyny i naboru lekarzy na specjalizacje.

Zmienia także przepisy dotyczące przeprowadzania eksperymentu medycznego. Z artykułu 23a. wynika między innymi, że zabrania się przeprowadzania eksperymentu badawczego na dziecku poczętym, osobie ubezwłasnowolnionej, żołnierzu i innej osobie pozostającej w zależności hierarchicznej ograniczającej swobodę dobrowolnego wyrażania zgody a także osobie pozbawionej wolności albo poddanej detencji.

Czytaj także: Cztery uczelnie niepubliczne kształcą lekarzy>>>

Ustawa nowelizuje ponadto przepisy dotyczące klauzuli sumienia lekarza. Zmiana ta wynika z wyroku Trybunału Konstytucyjnego (sygn. akt K 12/14) z 7 października 2015 roku.

W związku z tym art. 39 ustawy przyjął brzmienie: Lekarz może powstrzymać się od wykonania świadczeń zdrowotnych niezgodnych z jego sumieniem, z zastrzeżeniem art. 30 (czyli gdy zwłoka w udzieleniu pomocy lekarskiej mogłaby spowodować niebezpieczeństwo utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia), z tym że ma obowiązek odnotować ten fakt w dokumentacji medycznej. Lekarz wykonujący zawód na podstawie stosunku pracy albo w ramach służby ma także obowiązek uprzedniego powiadomienia na piśmie przełożonego.

W poprzedniej wersji ustawy lekarz miał obowiązek wskazania realnych możliwości uzyskania takiego świadczenia u innego lekarza lub w innym podmiocie leczniczym. Obecnie brak tego zapisu.

Ustawa wejdzie w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, czyli 8 sierpnia 2020 roku, z wyjątkiem wybranych artykułów, które wejdą w życie 1 grudnia 2020 roku, 1 stycznia 2021 roku lub 1 stycznia 2022 roku.

Ustawa o zmianie ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz niektórych innych ustaw została opublikowana w Dzienniku Ustaw RP 24 lipca 2020 roku (poz. 1291).

Przeczytaj teraz

Weszła w życie tarcza antykryzysowa

Autor: Medycyna Prywatna
Dodano: 1.04.2020

Weszły w życie ustawy tworzące tzw. tarczę antykryzysową, których celem jest wsparcie polskiej gospodarki, przedsiębiorstwo oraz pracowników w czasie epidemii. Tarcza to zestaw kilku ustaw przygotowanych między innymi przez resorty –  rozwoju, finansów oraz rodziny i pracy.

Przepisy pakiety wprowadzają między innymi zmiany w kilkunastu ustawach działających w obszarze ochrony zdrowia i przewidują ograniczenie obowiązków sprawozdawczych wobec Narodowego Fundusz Zdrowia. Ułatwiają także powrót do czynnego wykonywania zawodu pielęgniarkom i położnym mającym co najmniej pięcioletnią przerwę w jego wykonywaniu oraz możliwość dyżurowania w placówkach medycznych przez osoby wykonujące inne zawody w ochronie zdrowia.

Czytaj także: Jest projekt ustawy zmieniającej kilkanaście ustaw w związku z epidemią>>>

Zgodnie z ustawą farmaceuci mogą wystawiać refundowane recepty dla siebie i swojej rodziny oraz dla pacjentów nie tylko w przypadku nagłego pogorszenia stanu zdrowia. Pakiet umożliwia też zawieszenie obowiązkowych kontroli w laboratoriach diagnostycznych.

Zgodnie z przyjętymi przepisami pracownicy medyczni, którzy przebywają na kwarantannie, mogą udzielać wideokonsultacji.

Pakiet zakłada między innymi zwolnienie mikrofirm (zatrudniających do 9 osób) ze składek do ZUS na 3 miesiące (od marca do maja 2020), dotyczy to składek płaconych za przedsiębiorcę i osoby przez niego zatrudnione. Z tej możliwości skorzystać mogą także osoby prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą, które uzyskują przychody do 3-krotności przeciętnego wynagrodzenia.

Tarcza przewiduje świadczenie postojowe w wysokości do około 2 tysięcy złotych – dla zleceniobiorców (umowa zlecenia, agencyjna czy o dzieło) i osób samozatrudnionych, których przychód jest niższy niż 3-krotność przeciętnego wynagrodzenia, dofinansowanie wynagrodzeń pracowników do wysokości 40 procent przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia i uelastycznienie czasu pracy, a także czasowe zniesienie opłaty prolongacyjnej przy odraczaniu lub rozkładaniu na raty należności skarbowych i składkowych (ZUS).

Pakiet umożliwia odliczenie od dochodu darowizn przekazanych na przeciwdziałanie COVID-19 .

Sejm odrzucił poprawki przyjęte przez Senat, którzy chciał między innymi przyznać 20 miliardów złotych na ochronę zdrowia ze środków Unii Europejskiej i wprowadzić cotygodniowe testy dla pracowników służby zdrowia.

Senat chciał też wprowadzić większe wsparcie dla pracodawców – tak zwane postojowe do wysokości 75 procent średniej krajowej pensji, zwolnieniem z opłacania składki ZUS na trzy miesiące dla małych i średnich przedsiębiorstw i pożyczki dla firm w wysokości 40 tysięcy złotych. Te propozycje odrzucił we wtorek Sejm.

 

Pakiet antykryzysowy tworzą:

– Ustawa z 31 marca 2020 roku o zmianie niektórych ustaw w zakresie systemu ochrony zdrowia związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19 (Dziennik Ustaw RP, 31 marca 2020, poz. 567)

– Ustawa z 31 marca 2020 roku o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dziennik Ustaw RP 31 marca 2020, poz. 568)

– Ustawa z 31 marca 2020 roku o zmianie ustawy o systemie instytucji rozwoju (Dziennik Ustaw RP, 31 marca 2020, poz. 569)

Przeczytaj teraz

Jest projekt ustawy zmieniającej kilkanaście ustaw w związku z epidemią

Autor: Medycyna Prywatna
Dodano: 26.03.2020

Powstał projekt ustawy o zmianie niektórych ustaw w zakresie systemu ochrony zdrowia związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19.  Wprowadzane zmiany dotyczą kilkunastu ustaw.

Zmiany będą dotyczyły między innymi możliwości wystawiania recept przez farmaceutów w przypadku zagrożenia zdrowia pacjenta, kierowania lekarzy stażystów i lekarzy odbywających szkolenie specjalizacyjne do pracy  innym podmiocie niż odbywają staż i do innych zadań niż dotychczas wykonywanych.

Ustawa reguluje sprawę niezrealizowania programu stażu podyplomowego przez lekarza, w sytuacji, gdy realizował on zadania wynikające z ustawy oraz przesunięcia terminów egzaminów specjalizacyjnych. Mówi o tym, że w przypadku ogłoszenia epidemii, stanu zagrożenia epidemicznego lub w razie niebezpieczeństwa szerzenia się zakażenia lub choroby zakaźnej pobieranie krwi lub jej składników może być wykonywane przez pielęgniarkę.

Projekt mówi także o izolacji pacjentów w warunkach domowych w przypadku osób chorych z przebiegiem choroby zakaźnej niewymagającej bezwzględnej hospitalizacji, o zgłaszaniu do podstawowej oraz specjalistycznej sieci nadzoru Unii Europejskiej danych o przypadkach zakażeń, zachorowań lub zgonów z powodu chorób zakaźnych.

Wprowadza także możliwość wykonywania dodatkowej pracy przez pracowników wykonujących zawody medyczne, zatrudniania osób wykonujących te zawody w okresie objęcia ich kwarantanną w ramach pracy zdalnej, a także niezwłoczne odwoływanie dyrektorów placówek medycznych  i ustanawianie na ich miejsce pełnomocników.

Reguluje także sprawę rezerw strategicznych wyrobów medycznych czy produktów leczniczych.

Czytaj także: Bierzemy odpowiedzialność za zdrowie pacjentów>>>

Z projektu wynika także, że w nadzwyczajnych okoliczności zagrażających zdrowiu i życiu wielu osób, pielęgniarka lub położna, które nie wykonują zawodu łącznie przez okres dłuższy niż 5 lat w okresie  ostatnich 6 lat, a zamierzają podjąć jego wykonywanie, może rozpocząć wykonywanie zawodu w podmiocie leczniczym, po uprzednim zawiadomieniu o tym okręgowej rady pielęgniarek i położnych.

Natomiast konkursy ofert i rokowania dotyczące udzielania świadczeń opieki zdrowotnej wszczęte i niezakończone przed dniem ogłoszenia stanu zagrożenia  epidemicznego lub stanu epidemii, zostały od tego dnia zawieszone i zostaną wznowione po odwołaniu danego stanu,.

Umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej wygasające w trakcie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii mogą zostać przedłużone, w celu zapewnienia ciągłości i dostępności do świadczeń opieki zdrowotnej  na okres niezbędny do przeprowadzenia, po odwołaniu stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, konkursu ofert lub rokowań.

W okresie od dnia ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii do 60 dni od dnia odwołania tego stanu ratownikiem medycznym może być osoba, która posiada ważne zaświadczenie o ukończeniu kursu w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy i uzyskaniu tytułu ratownika i której stan zdrowia pozwala na udzielanie kwalifikowanej pierwszej pomocy.

Ustawa wejdzie w życie z dniem ogłoszenia.

Projekt ustawy dostępny jest tutaj>>>

Przeczytaj teraz

Weszła w życie specustawa o koronawirusie

Autor: Medycyna Prywatna
Dodano: 8.03.2020

8 marca 2020 roku weszła w życie ustawa o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, czyli tzw. specustawa o koronawirusie.

Określa ona zasady i tryb zapobiegania oraz zwalczania zakażenia wirusem SARS-CoV-2 i rozprzestrzeniania się choroby zakaźnej u ludzi, wywołanej tym wirusem, w tym zasady i tryb podejmowania działań przeciwepidemicznych i zapobiegawczych w celu unieszkodliwienia źródeł zakażenia i przecięcia dróg szerzenia się tej choroby zakaźnej. Mówi o zadaniach organów administracji publicznej w zakresie zapobiegania oraz zwalczania zakażenia lub tej choroby.

Określa uprawnienia i obowiązki placówek i pacjentów oraz innych osób przebywających na terytorium RP w zakresie zapobiegania oraz zwalczania zakażenia lub choroby zakaźnej,  zasady pokrywania kosztów realizacji zadań z tym związanych, w szczególności tryb finansowania świadczeń opieki zdrowotnej dla osób z podejrzeniem zakażenia lub choroby zakaźnej, w celu zapewnienia tym osobom właściwego dostępu do diagnostyki i leczenia.

Z ustawy wynika między innymi, że w celu przeciwdziałania COVID-19 pracodawca może polecić pracownikowi wykonywanie, przez czas oznaczony, pracy określonej w umowie o pracę, poza miejscem jej stałego wykonywania (praca zdalna).

Czytaj także: Lux Med: infolinia na temat koronawirusa dostępna 7 dni w tygodniu>>>

Natomiast w  przypadku zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola lub szkoły do których uczęszcza dziecko, z powodu COVID-19, ubezpieczonemu zwolnionemu od wykonywania pracy z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem przysługuje dodatkowy zasiłek opiekuńczy za okres nie dłuższy niż 14 dni.

Przepisy ustawy mówią o tym, że do zamówień, których przedmiotem są towary lub usługi niezbędne do przeciwdziałania COVID-19, nie stosuje się przepisów ustawy z 29 stycznia 2004 roku – Prawo zamówień publicznych, jeżeli zachodzi wysokie prawdopodobieństwo szybkiego i niekontrolowanego rozprzestrzeniania się choroby lub jeżeli wymaga tego ochrona zdrowia publicznego.

Świadczenia opieki zdrowotnej, w tym transportu sanitarnego, wykonywane w związku z przeciwdziałaniem COVID-19, są udzielane przez podmioty wykonujące działalność leczniczą wpisane do wykazu, opracowywanego przez dyrektora oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia w porozumieniu z wojewodą.

W wykazie umieszcza się podmioty wykonujące działalność leczniczą, uwzględniając potrzeby wynikające z zabezpieczenia dostępności do świadczeń opieki zdrowotnej na obszarze województwa, a także strukturę organizacyjną tych podmiotów, rodzaj wykonywanej działalności leczniczej oraz zasoby kadrowe i sprzętowe.

Ustawa umożliwia ministrowi zdrowia na podstawie informacji przekazywanych przez Głównego Inspektora Farmaceutycznego ustalić w drodze obwieszczenia maksymalne ceny  produktów leczniczych, wyrobów medycznych i środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego, które mogą być wykorzystane w związku z przeciwdziałaniem COVID-19.

Czytaj także: Prywatne podmioty przygotowane na koronawirusa>>>

Ustawa mówi o tym, że świadczenia opieki zdrowotnej, w tym transportu sanitarnego, wykonywane w związku z przeciwdziałaniem COVID-19, udzielone przez podmioty wykonujące działalność leczniczą wpisane do wykazu, są finansowane przez NFZ ze środków z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister zdrowia.

Z ustawy wynika, że premier może, na wniosek ministra zdrowia, nałożyć na jednostkę samorządu terytorialnego obowiązek wykonania określonego zadania w związku z przeciwdziałaniem COVID-19. Minister zdrowia może nałożyć na podmiot leczniczy zadanie dotyczące zmian w strukturze organizacyjnej (na przykład przekształcenie oddziału w oddział zakaźny), dotyczy to samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej, jednostek budżetowych lub spółek kapitałowych z większościowym lub jedynym udziałem Skarbu Państwa. Zapewnione będą środki finansowe na pokrycie związanych z takimi działaniami wydatków.

Prezes Rady Ministrów, na wniosek wojewody, będzie mógł także w związku z przeciwdziałaniem COVID-19 wydawać polecenia obowiązujące osoby prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej a także przedsiębiorców.

Wykonywanie tych zadań będzie następowało  na podstawie umowy zawartej z przedsiębiorcą przez wojewodę i będzie finansowane ze środków budżetu państwa z części, której dysponentem jest wojewoda.

Czytaj także: Weszły w życie rozporządzenia związane z koronawirusem>>>

Prace związane z prowadzeniem przygotowań do realizacji tych zadań, mające charakter planistyczny, będą finansowane ze środków własnych przedsiębiorcy.

W przypadku odmowy zawarcia przez przedsiębiorcę umowy, zadania wykonywane będą na podstawie decyzji administracyjnej, która będzie podlega natychmiastowemu wykonaniu.

Podczas prac legislacyjnych nad ustawą zgłaszało wiele zastrzeżeń dotyczących jej zapisów. Komisja zdrowia przyjęła kilkanaście poprawek. Usunięto między innymi zapis, który mówił o tym, że Skarb Państwa, organy jednostek samorządu terytorialnego oraz państwowe jednostki organizacyjne nie ponoszą odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną w związku z uzasadnionymi działaniami mającymi na celu przeciwdziałanie COVID-19.

Wprowadzono zapis, że ustawa obowiązuje przez 6 miesięcy.

Ustawa została opublikowana w Dzienniku Ustaw RP 7 marca 2020 roku (poz. 374).

Przeczytaj teraz
Page 1 of 2
1 2